Wat we nu normaal vinden zat in 1991 al op de Mercedes F100

Hoe Duits-degelijk moet je zijn om een splinternieuwe auto te ontwerpen met een broodnuchter, statistisch gegeven als uitgangspunt? De geachte dames en heren die de Mercedes F100 als project ter hand namen, gingen er vanuit dat de gemiddelde auto werd bevolkt door 1,2 tot 1,7 personen. Dat is afgerond anderhalf mens. Maar halve mensen bestaan niet, en omdat anderhalf minder is dan twee, werd blij geconcludeerd dat het eindelijk over en uit was met twee zitplaatsen voor in de auto. Blij, omdat uit weer andere onderzoeken was gebleken dat het midden van elke auto altijd de veiligste plek is. Daar bevind je je immers zover mogelijk bij het plaatwerk vandaan, en daarmee van potentieel naderend onheil. Oftewel: de bestuurder van de Mercedes F100 kreeg een erepositie midvoor, zoals in een McLaren F1. Voor de overgebleven halve persoon uit bovengenoemd onderzoek was er plaats achterin. Gek genoeg niet eveneens in het midden van de auto, maar - oei, gevaarlijk! - op twee maal twee stoelen naast elkaar. Waarmee de F100 een auto voor 5,0 personen was.

Multifunctioneel beeldscherm, zonnecellen in het dak

De bestuurder zat eenzaam en alleen voorin, met als veilig voordeel dat hij of zij minder gemakkelijk zou worden afgeleid door de passagiers. In- en uitstappen kon de bestuurder altijd aan de veilige trottoir-kant van de auto, en er zou daarnaast geen aparte rechts gestuurde versie nodig zijn. Ach, het klinkt allemaal erg logisch en verstandig, maar de centrale zitpositie heeft het nog altijd niet tot serieproductie weten te schoppen. Dit in tegenstelling tot veel andere snufjes. Zo had de F100 geen gewoon instrumentarium, maar een multifunctioneel beeldscherm voor de weergave van informatie naar keuze. In het dak waren zonnecellen gemaakt, die stroom leverden aan de airco, die zichzelf op zijn beurt volautomatisch inschakelde om oververhitting van het interieur tegen te gaan. Ook nieuw was de smart key in de vorm van een plastic kaartje, dat de contactsleutel verving. Voor elke bestuurder was er zo’n handigheidje met magneetstrip, dat onder meer de favoriete stoelpositie van het baasje of vrouwtje onthield. Een vergelijkbaar functionerende sleutel kwam in 1998 op de markt voor de toen nieuwe S-klasse. Verder was het allemaal veiligheid wat bij de F100 de klok sloeg; het een was nog indrukwekkender dan het andere. Tegenwoordig kijken we verwend op als er  iets níet standaard is: telefoontoetsen op het stuur, stembediening, intelligente cruisecontrol, xenon-lampen, run-flatbanden, elektrische handrem, regensensor, achteruitrijcamera, en nog veel meer. Maar dan 32 jaar geleden.

De weg richting het hyperscreen werd verder bewandeld met de Mercedes F200.