De Pontiac Trans Sport was te heftig, behalve voor Michiel Willebrands
Iedere autoliefhebber heeft wel een guilty pleasure, een auto die hij of zij stiekem leuk vindt, maar dat kan diegene misschien beter voor zichzelf houden. In deze rubriek biechten AutoWeek-redacteuren op welke auto's dat voor hen zijn. We beginnen met Michiel Willebrands, die zijn heimelijke liefde voor de Pontiac Trans Sport uit.
Om deze auto te kunnen begrijpen, moet je de jaren 80 bewust hebben meegemaakt. Anders lijkt hij letterlijk from outer space gevallen, al had menigeen destijds evengoed dat idee. General Motors moest halverwege dat decennium als de sodemieter aan de bak om nog te kunnen aanhaken bij het ongekende succes dat Chrysler en Dodge sinds 1983 hadden met hun MPV’s Voyager en Caravan. Wat de SUV nu is, gold toen voor de Multi Purpose Vehicle: iedereen wilde er een. Renault was er in Europa als de kippen bij met de Espace en uiteindelijk had elk zichzelf respecterend volumemerk wel zo’n multifunctioneel personenbusje in het gamma. In de VS antwoordt GM in 1986 in eerste instantie met een ruimteschipachtige concept-car onder Pontiac-vlag, inclusief enorme vleugeldeur.
Wanneer die auto drie jaar later als genormaliseerd productiemodel van de band loopt (de vleugeldeur is om praktische en financiële redenen vervangen door een schuifdeur), reageert het publiek een stuk lauwer dan de beursbezoekers destijds. Zo gaat het helaas vaak: de gedurfde concept-car oogst applaus, maar geen hond koopt het eindresultaat. Met zijn extreem schuine voorkant, achterover leunende B-stijl en enorme glasoppervlak – dat, indien donker getint, sterk contrasteert met de kunststof carrosseriedelen – is de moderne MPV veel te heftig voor het conservatieve koperspubliek. Dat is gewend aan rechttoe, rechtaan Voyagers en pruimt de futuristische kruimeldief op wielen niet, ook niet als hij verpakt is als voordeliger Chevrolet Lumina APV (All Purpose Vehicle) of chiquere Oldsmobile Silhouette. Daardoor bezet het model vandaag dag (en vroeger eigenlijk ook al) een ereplaats in het automobiele rariteitenkabinet, want nú is het pure cult. Mijn eerste herinnering aan de Trans Sport is een wat curieuze. Ik heb een beeld op mijn netvlies staan van Henny Huisman naast zo’n Amerikaanse exoot. Een witte, als ik me niet vergis. Het moet een foto uit de Privé of de Story zijn geweest. Geen idee of Henny zelf voor de auto had gekozen of dat hij er door de importeur in was gehesen in ruil voor wat publiciteit. Op zich geen slechte ambassadeur, al stond de degelijke presentator niet bekend om zijn flitsende lifestyle. Overigens kan ik over de combinatie Trans Sport-Henny Huisman helemaal niets terugvinden. Ik heb dit toch niet verzonnen? Als iemand mij hierover kan bijpraten, heel graag!
Lees ook
Dankzij Majorette heeft Stephan een zwak voor de Renault 11
Waarom de Mitsubishi Sigma Michiel fascineert, ondanks zijn passie voor Amerikaans en Italiaans
AMC Gremlin was bedoeld als zuinige auto maar toch kwam er V8 in, en dan heb je Michiel!
Alweer een British Leyland-product als Guilty Pleasure: de Princess
