Wat betreft de verlaging waarover hierboven gesproken wordt: dat gaat niet gebeuren. Ik had ook ooit een 147 verlaagd en de 75 was ook verlaagd toen ik hem kocht. Ziet er inderdaad geweldig uit, maar goed beschouwd rijdt het voor geen meter. De mooie balans tussen wegligging en comfort die de meeste Alfa's zo mooi hebben, is grotendeels weg.
Wel heb ik een andere upgrade laten uitvoeren, want de auto is nu gechipt. Van 120pk en 320Nm naar ongeveer 140pk en 370Nm. De auto wordt er niet ineens heel snel van, maar wel duidelijk vlotter. Belangrijker is nog wel dat de "driveability" enorm verbeterd is. Ook in de N stand is de auto nu bruikbaarder, omdat hij ook in die stand beter reageert op het gaspedaal. Ook trekt de auto beter door in hogere toerentallen. Trekkracht bij lage toeren is gevoelsmatig ongewijzigd, maar dat was ook niet nodig. Al met al geen spijt van dus!
En dan de roadtrip door Italie. We zijn begonnen in Milaan. Daar zijn we naar het Alfa museum geweest. Het was de eerste keer, want toen we in 2014 in Italie waren, was het museum helaas gesloten. Leuk dat het museum te bereiken is via de straat "Viale Alfa Romeo". Prachtige auto's in het museum, waarbij sommige gewoon kunst zijn in mijn ogen. Foto's van het museum zelf zal ik jullie besparen, die staan er vast genoeg op internet. Op de eerste foto de kilometerstand voor vertrek.
's Middags nog even naar Milaan geweest. Was wel leuk om die overdekte winkelstraat te zien en de dom, maar verder konden we niet zoveel echte hoogtepunten ontdekken. Wel heel veel politie op de been en ook heel veel militairen. "Jammer" dat die politieauto's soms in de weg staan.
Vervolgens doorgereden naar Rome. We waren er nog nooit geweest en eigenlijk viel het ons een beetje tegen. De bekende bezienswaardigheden zijn leuk om te zien, maar ook wel een beetje overschat. Verder is het niet echt een leuke stad om even rond te lopen. Er is heel veel verkeer bij de weg en dat raast door straten heen waarvan je zou verwachten dat het voetgangersgebied zou moeten zijn. Dat zou wel wat meer gestructureerd kunnen, dat zou de oude stad naar mijn idee aantrekkelijker maken. We hadden een camping aan de rand van de stad en zijn er telkens met iets wat het midden hield tussen een trein en metro naar het centrum gegaan. De Giulietta had dus even een paar dagen rust. Hier was nog meer politie en leger op de been dan in Milaan.
Vervolgens zijn we verder naar het zuiden gegaan, naar de Amalfi kust. Daar hadden we veel goede dingen over gehoord, maar het liep uit op een teleurstelling. Elke vierkante meter is benut, de kustweg is altijd 1 grote file en een parkeerplaats vinden in de plaatsjes is een crime. Door al die drukte bleef er weinig over om van te genieten. Nagenoeg alle auto's rijden daar rond met blikschade, het is ons gelukkig bespaard gebleven. Men rijdt daar nog op de manier zoals je verwacht in Italie, maar vreemd genoeg lijkt het van buitenaf chaotischer dan dat je er in de auto rijdt. Hier hadden we een stop met een fraai uitzicht op de Amalfi kust.
Ook zijn we nog een dag naar Napels geweest, dat hebben we maar met het openbaar vervoer gedaan. We hadden ons die dag kunnen besparen, want zo'n mooie stad is het niet. Het leverde nog wel een paar typisch Italiaanse plaatjes op.
Van daar zijn we nog verder naar het zuiden gegaan, naar Puglia. We hebben eerst het gebied in de hak van de laars gezien en zaten op een camping bij Ostuni. Er zijn daar veel leuke plaatsjes om te bezoeken, voor de natuur hoef je er niet naar toe. De grootste plaats daar in de buurt is Lecce en na een paar rondjes rijden hadden we een parkeerplaats gevonden tussen een typisch Italiaans wagenpark.
Mazzeltje: op de caming in Ostuni stond nog deze prachtige Giulia GT.
Onderweg even stoppen om de Fiat op foto te zetten. Het zal -tig jaar geleden zijn dat ik voor het laatst een Fiat 127 vijfdeurs gezien heb...
Helaas rijden er in het zuiden minder oude auto's rond dan ik had verwacht. Her en der zie je zeker wel wat leuks, maar echt niet op elke straathoek. Ik zal in het vakantieauto-topic alle foto's plaatsen van de auto's die ik gezien heb, maar deze topper wil vast wel even laten zien; een in prachtstaat verkerende Alfetta 2.0 van begin jaren 80 in het plaatsje Monopoli. Dit is ook daar echt een uitzondering.
Wat oudere Fiats zag je wel op elke straathoek. Letterlijk.
Vervolgens zijn we weer wat verder naar het noorden gegaan, naar het nationaal park Gargano, in "de spoor van de laars". Een mooi gebied, maar ook niet overdonderend. Je gaat er vooral heen als je het leuk vindt om een strandvakantie te houden.
Na twee dagen zijn we weer verder naar het noorden gegaan, naar het nationaal park Sibillini. In 2014 waren we er ook geweest en we vonden het erg mooi daar. We hadden een camping uitgezocht vlakbij Norcia, maar hadden er niet bij stil gestaan dat dit midden het aardbeving gebied was van vorig jaar. Veel wegen waren daarom nog afgesloten en onderweg zagen we dan ook veel kapotte huizen en "nooddorpjes". Uiteindelijk hebben tegen half 10 's avonds een camping gevonden en zijn de dag erna naar het nationaal park geweest. Maar door de lange droogte zag alles er dor uit ipv het groen met bloemen zoals de vorige keer. Ook was door de aardbevingen de weg door het park deels afgesloten en de rest erg gehavend. Ook lag het redelijk afgesloten dorpje in het midden van het park, Castelluccio, redelijk in puin. Het is nog steeds een prachtig gebied, maar toch was het niet zoals de vorige keer en hadden we toch door alle ellende daar een dubbel gevoel.
Overigens boeit het ze daar niets dat je daar als buitenlander in een Alfa rijdt. Opmerkingen of complimenten krijg je niet voor je Alfa, het is daar geen liefhebbersauto. Zoals wij hier een Golf kopen, kopen ze daar een Giulietta. Het was wel opvallend dat je in het zuidelijk deel van het land meer Giulietta's zag dan in het noorden en dan in de meeste gevallen ook nog modellen van na de laatste facelift.
Vanaf daar zijn we naar de dolomieten gegaan. De camping was aan het meer, ergens in de buurt van Bozen. We hebben daar nog een prachtige rit gemaakt door de bergen en zo kon het zomaar voorkomen dat we in de sneeuw terecht kwamen.
En vanaf daar weer naar huis. Toen waren we dus bijna drie week en bijna 7000km verder. Grappig om om het navigatiesysteem te zien dat je op een gegeven moment op de terugreis bijna 500km rechtdoor moet rijden. Dat zul je hier in Nederland niet zo snel zien.
Kilometerstand bij thuiskomst:
Al met al hebben we het best naar onze zin gehad, maar ik denk dat ik toch niet zo'n Italie fan ben als mijn autokeus doet vermoeden...