Hallo iedereen,
Zijn gisteren met z'n drieën naar Gent hier in België gereden om aldaar een heuse Talbot (Chrysler-France) 2 Litres uit 1979 op te halen die maar liefst 22 jaar (!) in een droge stalling had gestaan. Sinds 1987 was de wagen geen meter meer bewogen! De remmen bleken niet (!) vast te zitten. Na 22 jaar kwam de wagen aldus pas weer in het, zonnige, daglicht! De motor bleek jammergenoeg vast te zitten edoch er stond pas 78.564 Km. op de teller. De wagen was hélemaal compleet en het interieur was zéér netjes bewaard gebleven. In de slechts goed 8 jaar dat de wagen was bewogen had het interieur slechts zéér weinig te lijden gehad van UV-straling en dat was te zien. De zetels waren schier in nieuwstaat. Geen scheuren in het dashboard een maagdelijke sigarenaansteker en asbak, smetteloze vloerbedekking, deurbekledingen en hemelbekelding. De kas zelf daarintegen had echter, "gelijk een Talbot welhaast betaamd", zéér veel te lijden gehad van roestvorming... De grote Simca was met al deze roestschade in 1987 weggezet. Toen was de wagen al zóóó vreselijk door de elementen aangetast. Waarom de eigenaar de wagen, in die desolate plaatwerkstaat wegzette en dat hij de wagen zó lang heeft bewaard is niet geheel duidelijk geworden. Wel verklapte hij dat hij de lijn van de wagen zo ontzettend moi vond. In de 8 jaar dat de wagen aldus had gereden was het gehele dak, onder het zwarte canvas verrot. Tientallen roestplekjes puilden onder het canvas naar boven toe als ware het een duister maanslandschap... Wisten jullie trouwens dat Chrysler, vanaf 1970 eigenaar van Simca, de wagen bouwde zonder ook maar één druppel lak, ja zelfs ook zonder ook maar één druppel grondlak op het blanke plaatwerk onder het canvasdak?! Sparen was het devies en aldus werde er gespaard aan producktiekosten daar waar mogelijk. Geen wonder dat mensen in de szene die zo'n auto restaureren telkens weer schrikken van de erbarmelijke staat van het dak eenmaal het canvas eraf wordt gereten. Het is zich welhaast niet voor te stellen dat dit gebeurde gedurende de produktie van deze toch zo statige grote Simca, eh Chrysler of was het toch Talbot.... Hij werd zelfs tegen beter weten in vanaf 1970 tot zelfs in 1981 (!), dus tot het bittere einde doorgebouwd. De Tagora was toen al ruimschoots in produktie. Jammer maar die prachtige Tagora kwam toch héél wat jaren te laat. Naast de Tagora gebouwd, wie kocht nu nog een dergelijke Chrysler in die tijd? Vergeet niet dat de de ontwerpfase van de grote Simca was gelegen in de jaren '60. Geen wonder dat het ontwerp al vroeg gedateerd was en dat de verkoopcijfers na 3 of 4 jaar produktie kelderden. Slechts een goede 200.000 of iets meer zijn er in 11 jaar van gebouwd. De Tagora daarintegen was een nòg débakel daar daarvan, welliswaar in slechts 3 jaar, een goede 17.000 van werden gebouwd. Mijn vader kocht vroegen er "160". Brons-metallic was de wagen en hij had rode skay zetels. Ik kan mij nog aan de eerste rit herinneren. De gehele familie ging natuurlijk met vader mee. Ik zat, midden, op de achterbank Ik weet nog dat het al donker was en dat het miezelde. Dàt waren nog eens tijden... Zeldzaam is de grote Simca altijd gebleven. Jammer, echt! maar liefst 16.995 Gulden kosste deze goedkoopste wagen uit het Chrysler-trio. Van de opgehaalde Talbot (!) 2 Litres vielen de voorste vleugels er schier vanzelf as zó verrot waren ze, Langs héél de bevestiging onder de capot waren ze los gerot! Die capot overigens lag er nog slechts los op want deze was, eender, zelf volledig losgerot, meteen één van de problemen van deze wagen. De scharnieren roesten vast en het openen van de capot wordt met de tijd onmogelijk. Indien men deze met geweld opent buigt deze om in de achterste hoeken. Soms breekt de gehele capot uit de corroserie omdat de scharnieren welke vastzijn gaan zitten op zich zelve óók nog eens los zijn gerot uit de wagen... Deze capot daarintenegn lag, eender welliswaar los, edoch in zijn geheel, fraai, en roestvrij, maar vooral zonder vouwen in de achterste hoeken! Beide kokerprofielen en achterste schermranden achter waren echter finaal verrot edoch de bodem daarintegen presenteerde zich welhaast roestvrij! Jammer want het is een statige wagen zo'n Chrysler-France en ze zijn inmiddels zóóóóó vrééééselijk zeldzaam... Deze wagen had als topmodel "2 Litres" een zéér zeldzame SCHAKELBAK! Méér dan 98% van alle Chrysler-France zijn geleverd, af fabriek, met de standaard automatische versnellingsbak. De handgeschakelde bak was enkel op zeer speciale wens leverbaar en dat zelfs tegen een vermindering van de oorspronkelijke prijs voor de wagen! De automatische bak was hèt 2 Litres-feature wat hem technisch onderscheide van de goedkoopste wagen uit de reeks de "160" en als 2e. in de prijslijst gerangschikte "180" echter ook op die typen was, tegen méérprijs, een automatische gangwissel leverbaar. Gelukkig omdat het interieur zo netjes was gebleven was ook de dientengevolge afwijkende schakelkonsole van deze schakelbedreven wagen keurig behouden gebleven. Zoek hier maar eens naar als deze verweerd door UV-licht en of gebroken is of beschadigt geraakt is in de loop van jaren van bedrijf! Nog NÓÓIT hadden wij een dergelijke schakelbedreven 2 Litres gezien, wetende dat zij er edoch wel zijn geweest. Vermoedelijk betreft dit het enige overgebleven exemplaar in België. Ook in Nederland ken ik er zo geen één. Daarnaast in Duitsland, daar waar de wagen naar heen gaat om te worden geresatureerd kenden mijn vrienden uit de szene er, eender, geen één. In Frankrijk blijkt men, totdusverre, eveneens uiterst verrast dat zo een uitvoering heeft weten te overleven. Daar kent men er in de szene slechts 4 van! Hier was dus na 22 jaar een zéér speciale 2 Litres aan het daglicht geraakt. Nogdaartoe spécialer temeer het niet om een Chrysler maar om een Talbot ging. Naar bleek waren de papieren nog aanwezig. De wagen bleek slechts één enkele eigenaar gehad te hebben. Het interessanste eraan was dat deze Chrysler-France samen met een 15-tal Lancia's uit de periode 1950 tot 1980 in dezelfde loods stond. Tjonge wat waren die Lancia's mooi... Fulvia's, Flavia's, Flaminia's, etc., etc., etc... Natuurlijk bleken de batterijen van het toestel weer leeg en konden er van binnen in de loods geen foto's gemaakt. Gelukkig dat ik met de handy wel nog een tweetal wist te maken wij de wagen op de remorque hadden staan. Naast de schakelbak was het feit dat deze Chrysler feitenlijk een Talbot was erg interessant. "Chrysler" stond enkel op het dash en op de body stond zowel vóór als achteren "Talbot". Dit laatste type van de serie is meteen herkenbaar aan de toch zo lelijke brede baguetten langszij. Toch had deze Talbot 2 Litres AL (! zéér vroeg voor de wagen met eerste dag van ingebruikneming 18-10 1979) de grille met daarop de pentastar van Chrylser. Dat betekende eens temeer dat hij echt van de laatste serie (Talbot op de papieren genaamd) was immers hadden de "echte" Chryslers-France nog aparte emblemen "160", "180" of "2 Litres" midden op dezelfde grille vermeld preiken. Hier zijn overigens de twee gemaakte fotos'van deze flinke wagen.
Simcat
