Inmiddels weer thuis van vakantie. Bestemming dit jaar was Denemarken. Behalve Kopenhagen hadden we dat land nog niet gezien. We zaten op drie verschillende vakantieparken, achtereenvolgens op Seeland (Karrebaeksminde), Funen (Faaborg) en Jutland (Ribe). Het was er uitstekend. Je kunt op heel veel plekken opvallend ver komen met de auto. Binnensteden, eilanden, bezienswaardigheden: allemaal tot bij de deur met de auto te bereiken. Nergens heb je het idee dat het erg druk is, en de voorzieningen langs de weg (picknick, sanitair, tankstations, parkeerplaatsen) zijn prima, schoon en gratis (behalve de tankstations uiteraard). De tol voor de Storebaeltsbrug mag er daarentegen met 240 kronen wel zijn (zo'n 33 euro). Dat moesten wij hier niet durven vragen voor bijvoorbeeld de Westerscheldetunnel.
Onze Mazda 6 heeft op 14 dagen zo'n 3.000 kilometers weggetikt, zonder problemen. Hij heeft dienst gedaan als pakezel, picknickplaats (toen het begon te regenen zijn we maar in de kofferbak / onder de kofferklep gaan zitten) en kinderdisco. Van Autobahn (van stilstaan bij Baustellen tot een kruissnelheid van 150 (pieken tot 180)) tot zoute gravelweg, van kasseien tot bospad, hij doet het prima. Al meende ik op de kasseien wel een 'nieuwe' rammel te horen linksachter (verder niks aan te zien of voelen) en willen de voorremmen wel erg trillen bij aanremmen vanaf snelheden boven 140.
Onderstaand wat (autogerelateerde) foto's.
Een paar dagen voor vertrek met een maat nog een rondje wezen rijden met de 480 in Antwerpen (de havens en Lillo):
Op de boot van het Duitse Puttgarden naar het Deense Rødby:
Bij onze vakantiehut in Karrebaeksminde:
Daar kwam een paar deuren verder op een gegeven moment een bijna identieke Mazda 6 te logeren. Die zie je niet vaak in deze kleur, en al helemaal niet met een kenteken van de Faeröer Eilanden:
Bij de brug die het eiland Møn verbindt met Seeland:
Bij ons tweede vakantieadres, in Faaborg:
In Middelfart, vlak bij de brug van Funen naar Jutland:
Vanuit Ribe (ons derde adres) zijn we naar het Waddeneiland Mandø gereden. De weg is alleen vrij bij laagwater, bij vloed loopt hij gedeeltelijk onder. Aparte ervaring, om over de zeedijk heen te rijden en dan gewoon verder te kunnen tussen de kreken en drooggevallen wadden. De zoute modder moet ik er nog wel afspoelen, maar och, roesten doet 'ie toch al...
En ten slotte nog zomaar een plaatje bij een grote rol geperst stro:
Binnenkort de zoektocht naar een opvolger voor de 480 weer eens oppikken, daar heb ik de laatste weken ook niet meer naar gekeken.
