Joachim Stiller (vanuit het dierenasiel) zei:
moons zei:
PS Zie net dat ik nog geen bericht van Arjuna heb ontvangen, noch van DF, noch van j.ko
Ik zit al een nacht en een dag vol spanning naar mijn scherm turend te wachten op een bericht van moons.....
Tut mir Leid, Joachim: druk, druk, druk.... Heb je een conceptje gestuurd als pb. Maar moet ook mijn brood verdienen!
Toch voor nu kort:
De eerste gedachte die bij mij opkomt luidt; Waarom niet gewoon de auteur vragen wat zijn of haar intentie is met het geschreven werk? Of bij wet verplicht stellen bij een werk standaard de auteursintentie bij te voegen? Scheelt hopen professoren(die toch al snel 3 á 4 x modaal (belastinggeld) binnenharken en studenten die zich het hoofd breken hoe of wat auteur a of b nu weer bezield heeft? Dan heb ik het nog niet over het tropisch regenwoud aan verhandelingen, beschouwingen en niet in de laatste plaats de vierkante meters studieruimte die wordt bespaard. E.e.a. is alleen mogelijk als de auteur in kwestie nog leeft natuurlijk.
De kans op een betrouwbaar antwoord is nihil. En altijd achteraf ingekleurd.
Nijhoff dichtte: Lees maar, er staat niet wat er staat
En wie antwoordde desgevraagd ook weer: [Toen ik dat schreef waren er twee die wisten wat het betekende: OnzeLieveHeer en ik. Nu is er alleen nog maar De Lieve God
Vraag; Wordt met modellezer het theoretisch abstract concept bedoeld?
Eigenlijk week je de tekst van het werk los van de auteur (intentie) en accepteer je geen interpretatie van de (subjectieve) lezer. Ook dit lijkt mij een uiterst lastig proces aangezien de intentie van de auteur samenhangt met karaktereigenschappen, gemoedstoestand, en overige psychologische, maar ook fysieke omstandigheid van de auteur. Relevante entiteiten die je - mijns inziens - niet los kunt zien van het werk
Right! (maar helaas ook weer niet helemaal... accepteren, accepteren... hmmm)
De New Critics dachten daar anders over maar inmiddels weten we dat de enkelvoudige, subjectieve lezer simpelweg te beperkt is om het ganse betekenispotentieel van een tekst te realiseren. Hoe literair gevormd hij/zij ook moge zijn. Hoeveel tijd hij/zij er ook in steekt. Hij kan een heel eind komen dat wel! De auteur realiseert (zich) bijna per definitie maar een (klein) gedeelte van het betekenispotentieel.
De modellezer, de ideale lezer is een samengesteld concept van
1) des auteurs lezersideaal
2) het totaal van de welwillende hermeneutiek van Academica
3) en nog een heleboel meer*
* moet nu echt afsluiten!
mvrgr,
moons
