Welja,
Die glimt weer.
Ik heb goed nieuws gekregen van mijn opdrachtgever. Binnenkort ga ik geen twee keer honderd kilometertjes per dag woonwerk crossen maar weer twee keer twintig. Nu alleen maar hopen dat ik niet al te roestig word.
Ik twijfel overigens wat ik moet doen. Ik merk aan mezelf dat ik met de BMW wel erg snel bochtjes induik, mijn gevoel zegt me dan: met de GS500 gaat deze snelheid makkelijk, gaan met die badkuip. En dan eenmaal in de bocht heb ik zo'n gevoel van "oeps, dat gaat toch wel erg enthousiast". Maar, met de GS500 heb ik steeds zo'n gevoel dat al die blikken doosjes bezig zijn met een groot spelletje multiplayer
sokoban en dat ik er vrolijk tussendoor kan schuiven. Alsof je met een speedboot tussen oceaanstomers de haven probeert uit te varen.
Een vriend van me wees mij onlangs op een voormalige circuitfiets, die zou voor een grappig prijsje te koop zou zijn. Leuk, maar die vijftig dooie paarden van de GS500 zijn af en toe al levensgevaarlijk, wat voor gevaren creëren honderd trappelende raspaarden dan wel?
Daarnaast, aan die 200 km woonwerk hield ik geld over. Met 40 km woonwerk gaan de vaste lasten zwaarder doorwegen en dan is de luxe van een tweetal motorfietsen misschien niet meer op te brengen. Misschien moet ik dan wel inkrimpen naar een enkel exemplaar.
Ik heb ooit van mijn huidige werkgever de belofte gehad dat ik een leasebakkie mag aftrappen, misschien moet ik daar eens achteraan. Eerlijk gezegd, financieel ziet zo'n
seven wheel contract er wel aantrekkelijk uit, maar om nu als straf voor het goedkope rijden op de aller lelijkste raceplee te gaan zitten die ooit bedacht is.... dat houdt mij toch wel tegen. Bovendien heeft zo'n gladde sales-knakker mij ooit beloofd dat er ook echte motoren in deze contracten opgenomen zouden worden. Hij had het zelfs over een Jammerhout, een Fazer.
Wat mij ook remt in enthousiasme, de achterliggende leasemaatschappij (alh) heeft de naam niet prettig te zijn naar mensen die wat meer onderhoud aan het voertuig nodig hebben en ik hoor helaas wel bij deze groep mensen.
Om toch weer even op de motoren terug te komen: iedere keer dat ik 100 km door de stromende regen moet rijden, ben ik blij met de K. Iedere keer als de termometer geen zin heeft veel meer dan nul aan te wijzen, ben ik blij met de K. Met harde wind tegen? Schuilen in de badkuip van de K.
En, als ik na een zware dag naar huis pruttel, merk ik dat de K zichzelf rijdt. Maar de GS heeft zo'n heerlijk frame. Een knie op de grond... met de K is dat min of meer een suicidale aktie. En met de GS?
Ik dacht vanmiddag, op het trouwe GS-je, lekker in een bekend bochtje hangend, aan het commentaar dat iemand ooit bij filmpje schreef waarin een beginnende bestuurder probeerde een lompe automobiel juist die bocht door te sturen. De meter wees toen iets aan wat voor zo'n bestuurder onbegrijpelijk moet zijn.
Heerlijk toch? Of hartverruimend, dat is een nog betere omschrijving.