Kia Picanto 1.1 LXE (2004)

Met de Picanto pakt Kia het serieuzer aan dan met de oude Pride – die er al een carrière als Mazda 121 op had zitten – ook al heeft de naam in Nederland een licht komische uitwerking. Deze auto is geen overjarig product van een ander merk, waar nieuwe logo's zijn opgeplakt. Kia hoopt dat de Picanto ondanks de naam serieus wordt genomen en dat lijkt tot nu toe te lukken. In de kleine klasse is het een strijd om centimeters. Een centimetertje erbij kan een gigantisch verschil maken. De Picanto is kleiner dan hij lijkt, door zijn breedte lijkt hij veel forser. De wulpse rondingen spelen daarbij ook een rol. Maar wat er vanbinnen aan ruimte overblijft, dát telt.
De Koreaan heeft een onhandig gevormde kofferbak. De rugleuning van de achterbank is verstelbaar, dus kun je wat aanpassingen doen. Uiteraard kun je de bagageruimte uitbreiden door de achterbank neer te klappen. Niet alleen kun je de leuning in twee delen neerklappen, je kunt ook de zittingen opklappen. Volwassenen op de achterbank profiteren van de vijf deuren die standaard zijn. Maar ruim is het niet, je knieën zitten strak tegen de voorstoel.
Het dashboard van de Picanto is eigenlijk vreselijk suf, maar zo'n gekleurd randje om de autoradio maakt het al iets vrolijker – het is wel een optie. Die tellers met cijfers die, in plaats van rechtop, frivool om de cirkel staan, hebben ook wel wat. De rest van het ontwerp is eigenlijk middelmatig en de gebruikte materialen kunnen ermee door. De LXE is het op één na goedkoopste model, maar zit heel redelijk in z'n spulletjes. Elektrisch bedienbare ruiten, stuurbekrachtiging, centrale vergrendeling – ook dat is tegenwoordig standaard op 'goedkope' auto's. Het stuur is verstelbaar in hoogte, maar de bestuurdersstoel helaas niet. Die had nog wel iets lager mogen zitten. We tellen trouwens maar één airbag. Die voor de passagier staat samen met ABS op de optielijst. Heel vrolijk is wel de blauwe bekleding die past bij de carrosseriekleur. Kia heeft ook nog oranje en grijs in de stoffencollectie.

Gretige viercilinder
Je hoeft natuurlijk geen rijeigenschappen en comfort te verwachten zoals in een flinke middenklasser. Het mag dus wel wat rumoeriger zijn, het mag dus wat benauwder zijn en het mag wat wiebeliger zijn. Maar de Picanto laat zich hier van een heel goede kant zien, want die is zelfs voor een lange snelwegrit te porren. De stoelen zijn aan de korte kant, maar bieden verder genoeg steun en comfort. En de motor van de Picanto 1.1 presteert goed. Op buitenwegsnelheden is 'ie best pittig en zelfs op de snelweg komt hij heel goed mee. Hij voelt solide aan en blijft goed in het spoor. In het stadsverkeer heeft hij de neiging vooraan te willen rijden, zo gretig is de viercilinder.
Schakelen doet hij foutloos, alleen de remmen voldoen niet aan onze wensen. Als je eens flink in de ankers moet, blokkeren de voorwielen heel snel. En de grens tussen wel en niet is niet eenvoudig aan te voelen. Op de slalom is de Koreaan stabiel en volgt goed de lijn, zonder te schuiven. Het enige wat je dan merkt, is dat de stuurbekrachtiging snel sturen niet kan bijhouden. Af en toe zit je gewoon even op 'hulp' te wachten. De Picanto is eigenlijk een zeer serieus te nemen auto in deze klasse. De prijs van 9.295 euro is scherp, want de Picanto voelt volwaardig, is relatief ruim en heeft fijne rijeigenschappen.