Zal ik weer.....

rke

Wegverkenner
Een paar jaar terug maakte ik een periode door die niet prettig was. Er waren enkele persoonlijke uitdagingen en ook zakelijk ben ik slachtoffer geweest van gewoonweg schofterig gedrag.

Maar goed, na deze "mindere periode" merkte ik dat mijn gewoonte om frustraties weg te schrijven naar autoweek therapeutisch werkte. Gewoon even de boel de boel laten en leuteren over de mogelijkheden het vette lijf met een blikken doosje te vervoeren.
Inmiddels heb ik een nieuwe relatie, ik heb een paar van die botsdoosjes afgetrapt en mijn kinderen zijn uitgevlogen.
Maar mijn zakelijke wereldje blijkt nog steeds dezelfde methodes toe te passen en daarmee heb ik mezelf het etiketje "jobhopper" toebedeeld. Dat is uiteraard minder handig maar zo zit deze ezel nu eenmaal in elkaar.

Ik werd recent benaderd door een oud forumlid via het werk. Met hem had ik het overbekende "hoestie" babbeltje waarin hij ook naar mijn verhaaltjes-schrijverij op autoweek informeerde.

Deze verhaaltjes-schrijverij werkte voor mij heel erg goed. Volgens mensen die mij goed kennen mis ik in grote mate het verlangen naar bevestiging die andere mensen wel hebben. Autogerelateerd: voor mij is een twintig jaar oude Fiat Seicento een zeer bruikbaar zakelijk vervoersmiddel wat vervoer tegen lage kosten biedt in ruil voor een stuk veiligheid en comfort. Mijn vriendenkring zegt dan "Dat doe je toch niet...."

Ik knutsel nog steeds met regelmaat aan auto's. Zoals men wel vermoedt maken de fabrikanten het doosje steeds meer afhankelijk van de monteur die de juiste software aangeschaft heeft, maar binnen deze grenzen is echt nog wel iets mogelijk. Zeker als je bolides uitzoekt waar weinig electro-spielerij aan geschroefd zit.
Dit geknutsel zorgt er ook voor dat mensen mijn mening vragen over een auto.

Wat vindt jij van deze Botsdoos GTI?
Is hij niet te klein?
Kan hij met het verkeer meekomen?
Is hij wel zuinig?
Zal hij hoge onderhoudskosten hebben?
Hoe makkelijk is hij te parkeren?

Vroeger schreven we hele epistels over deze onderwerpen waarbij ik het enorme voordeel had deze epistels te kunnen schrijven zonder enige verplichtingen aan een willekeurige autohandelaar. Als ik een bepaalde premium bolide een duur stuk "blingbling-ijzer" vind wat bovendien meer in de garage staat dan dat hij rondrijdt, dan kon ik dat zo bot als ik er over denk schrijven.

Heerlijk was dat en ik heb het voornemen dat weer te gaan doen.
Aan de geachte lezer de keuze dit te negeren, te zien als een waarschuwing of als een aankondiging van een stukje automobiel gerelateerd cabaret.
 
OK, wat je gaat schrijven moeten we dus ofwel negeren ofwel als cabaret zien, dat is helder. Dat betekent dat we het in geen geval serieus moeten nemen. Of begrijp ik je nu verkeerd?
 
Gewoon lekker doen als het jou helpt, rke. Niks van anderen aantrekken. Als ik het zo lees heb jij hetzelfde met je Seicento als wat ik met onze Peugeot 107 heb. Er zijn veiligere keuzes, maar het is gewoon een leuk ding.
 
@Jay DoubleYou,
De Seicento is ondertussen al weer een tijdje weg. Dochterlief reed met deze auto maar dochterlief moest voor het werk met regelmaat (1 keer per week) 2 keer 150 km rijden en de terugreis was vaak na 19:00 uur. De tobsnelheid van dat ding zat rond de 130 km/uur en bij die snelheid was comfort ver te zoeken.
Toch; met de vlam in de pijp en de baksteen op het gas, kom je er vast wel.

Toen er ook nog eens laswerk aan zat te komen, heb ik hem aan een handelaar verkocht die hem nog steeds in handelsvoorraad heeft. Zij rijdt nu tevreden in een Hyundai I10, waarschijnlijk nog wel met dezelfde baksteen.

@Nico GTR,
Het gaat al weer veel beter. De gevolgen van de gezondheidsproblemen zijn minder aan het worden en ik ben weer in loondienst bij een werkgever die bekend staat dat hij goed zorgt voor de werknemers. Nu alleen nog de stress negeren, dan kan opa op zijn gemak oud worden.
 
Gewoon lekker meel*llen en je eigen ding plaatsen, zoals je altijd gedaan hebt.
Goed om te lezen dat alles weer een beetje op z'n pootjes terecht is gekomen.(y)
 
Welkom terug, ik heb je gemist. Ik moet altijd lachen om je kleurige taalgebruik.
 
Ik hoop dat ik voldoende therapeutische werking kan peuteren uit deze schrijverij. Ik kreeg recent de vraag van een columnist waarom ik dat niet voor het lokale suffertje zou gaan doen. Maar, ik denk dat de krant inmiddels een relikwie is uit een vervlogen dinosaurus tijdperk en deze dinosaurus wil ook wel eens communiceren met modernere diersoorten.

Anyway, ik las een tijd terug een uitgebreide column (de kroniek van een faalfabriek), de politiek is in ernstige mate aan het gisten en ik merk op het werk waar een van de oorzaken van dit gisten zit.

Op z'n Rotterdams: Laat ik mezelf er eens tegenaan bemoeien...
Niet poetsen maar löllen.
 
Ik lees nog maar weinig op dit forum en reageer nog veel minder. Uitzonderingen zijn jouw epistels, rke (y)
 
Terug
Bovenaan