Kijk, wij met zijn allen zijn een stelletje 'gekken' (en dat bedoel ik positief) die oog hebben voor zeldzaam geworden auto's van een opgeheven Frans merk, modellen die hun karakter vooral in de details prijsgeven en die in de beleving van de oppervlakkige liefhebber weinig bijzonders te bieden hebben. Klassieke sportwagens en limousines spreken tot de verbeelding, gezinswagens niet. Voor een Peugeot 305, een Volkswagen Derby, een Lancia Beta Berlina of een Toyota Carina heeft ook niemand geld over.
De lage waardes voor Simca's in een mooie en technisch gezonde staat zorgen ervoor dat projecten nauwelijks interessant zijn, of iemand moet niets liever doen dan elke vrije zaterdag in zijn schuurtje klussen, gesteld dat hij of zij over de handigheid beschikt. Wanneer je al iets dient uit te besteden, komt het plaatje gauw oninteressanter uit dan naar een veel beter exemplaar zoeken, zelfs al moet je concessies doen aan uitvoering en kleur.
Ten koste van alles een auto proberen te redden, dat doet bijna niemand, zolang er alternatieven bestaan. Alleen voor unieke prototypen en dergelijke bestaat die hoop. Dat moeten we met zijn allen gewoon accepteren. Denk niet in aantallen, in het bewaren van zoveel mogelijk 'rijdende chassisnummers'. Het gaat erom dat de auto's die redelijkerwijs te redden zijn bewaard en gekoesterd worden. Liever zelfs een paar mindere exemplaren opofferen om dat doel te bereiken, want de beschikbaarheid van onderdelen neemt alleen maar af. Enkele duizenden mooie Simca's die regelmatig in de openbaarheid treden geeft ons allen toch meer vreugd dan enkele tienduizenden auto's die in schuren staan te verrotten of wachten op nergens meer verkrijgbare componenten?
Laten we niet te sentimenteel doen en voor kwaliteit gaan. Zo verzekeren we ons ervan dat de betere Simca's in ieder geval behouden blijven!
