A
Anoniem
Guest
"Orde moet er zijn, anders is het wanorde" zei meester Versputteren altijd. En daar viel helaas voor ons geen speld tussen te krijgen. Meester Versputteren was de onderwijzer van de 5e klas van de lagere school bij ons in het dorp, in de tijd dat de lagere school nog gewoon lagere school heette en nog geen basisschool, en de 5e klas nog geen groep 7 maar nog gewoon 5e klas. Meester Versputteren zelf heette trouwens nog gewoon meester Versputteren en nog niet zoals tegenwoordig te doen gebruikelijk meester Bas.
De meester had zo een handvol favoriete uitdrukkingen die hij te pas en, vaker nog, te onpas aanwendde. En die van die orde was er een van. Die gebruikte de meester altijd als we na het leesuurtje op dinsdagmiddag de boeken weer terug moesten zetten in de boekenkast. Die boekenkast noemde meester Versputteren trouwens altijd heel deftig "onze schoolbibliotheek". En hijzelf, meester Versputteren, was natuurlijk de schoolbibliothecaris.
Meer dan zes planken boeken waren het niet, die hele schoolbibliotheek. Bij elkaar misschien drie- à vierhonderd stuks, misschien nog honderd meer, maar daar hield het wel mee op, meer dan vijfhonderd kunnen het niet geweest zijn. Twintig ervan hadden titels als "Ontdek de Wereld" , "Wat iedere jongen weten moet (van techniek) " , "Honderd eenvoudige proefjes voor scholieren" . Dat waren de z.g. zaakboeken voor jongens, herkenbaar aan de blauwe stip onderaan de rug, met daarboven de lettercode, A voor aardrijkskunde, B voor biologie, C voor chemie, D voor Duits, en ga zo maar door. Logisch toch?
Boven de lettercode was een nummer aangebracht. 1 voor het eerste aardrijkskundeboek, 2 voor het tweede, en meer waren er niet. Dat was ook in de andere zaakcategorieen het geval.
Voor de meisjes waren er maar een stuk of vijf boeken, herkenbaar aan de rode stip. Het was ten strengste verboden voor ons jongens om in de meisjeshoek te kijken en dus lazen de jongens nooit iets uit de meisjeshoek en de meisjes nooit wat van de jongenshoek. Toch meen ik me een paar titels te herinneren (maar hier kan mijn geheugen me parten spelen en wellicht ken ik de titels uit een heel andere context ) : "Punniken en frunniken voor meisjes boven de zestien" , Rood S 1, "Heidi´s doldwaze avonturen op de alm" Rood S 2 en "De Mossel van Mercedes", Rood A1. Geen idee waar die S´en en die A voor stonden. Maar dit terzijde.
De overige 475 boeken waren leesboeken. Arendsoog, Schateiland, Gullivers Reizen, Tom Sawyer & Huck Finn, Wipneus en Pim, Max & Moritz, Blijf zoals je bent Anke, De Vijf, en zo, meest series. Maar denk nu niet dat we ´s dinsdags middags, als we klaar waren met lezen, Arendsoog zomaar bij de andere Arendsogen, de Vrolijke Vier zomaar op de plank van al die andere Vrolijke Vieren, Dik Trom zomaar bij de andere Dik Trommen en Winnetou bij Old Shatterhand in de schappen mochten terugzetten.
Nee, dan heb je buiten meester Versputteren gerekend! Onze schoolbibliothecaris had namelijk op de schoolbibliothecarissencursus geleerd dat dat geen pas geeft, Arendsoog bij de cowboys en de indianen. O nee! Een beetje een serieuze, zich zelf respecterende schoolbibliotheek had minstens een stuk of vijftig categorieen nodig, anders telde je niet mee als schoolbibliotheek. En was je dus mutatis mutandis ook geen echte schoolbibliothecaris. En wat erger was: ook geen bezoldiging! Daarom hadden meester Versputteren en zijn medecursisten een heel uitgekiend systeem ontwikkeld, zodat ook op de rug van Arendsoog een kleur (een roze ster) en een Hoofdletter (een paar zelfs) en zelfs een nummer zou komen staan.
Nou zou je misschien denken dat op die manier toch ook alle Arendsogen en Winnetous bij elkaar in het schap belandden , maar dan heb je buiten de schoolbibliothecarissencursus gerekend! Nee, Arendsoog en Witte Veder, deel 2 uit de Arendsoogreeks, werd Roze HIV 69 en hoorde dus thuis tussen Blijf zoals je bent Carla, Roze HIV 68, en De Olijke Tweeling Trekt Verder, roze HIV nummer 70 in de categorie Hechte Intieme Vriendschappen.
Er zaten trouwens ook een paar Winnetous in deze categorie, maar toch niet zoveel als je misschien op voorhand geneigd zou zijn te denken
Andere categorieen die ik me nog herinner waren: TV (Trouw aan je Viervoeter) , OOM BAS (Op en Om het Water is Best van Alles looS) , IRIS (Internationale Reizen In Stuttgart vooral ) , GOM (Grumpy Old Man) - in deze categorie vielen Robinson Crusoe, De oude man en de zee en zo - en nog een heleboel meer.
Waar dat allemaal niet toe leiden kan, zo´n schoolbibliothecarissencursus.
Nou zat er een jongetje bij mij in de klas, het lievelingetje van de meester, dat altijd heel goed heeft opgelet, op dinsdagmiddag vooral, en zodoende heel veel geleerd heeft van meester Versputteren. In de eerste plaats natuurlijk de kunst van het rubriceren. Van hem zien we nog regelmatig sterke staaltjes van die vermaledijde schoolbibliothecarissencursus voorbij komen...
Orde, verzuiling en hokjesdenken, zie hier de vaderlandse deugden bij uitstek. We moeten de dingen een plaats kunnen geven. Daartoe behoort bij ´s meesters chouchou:
-de kleur - het ver(e)delen van automerken naar landen van herkomst - en daar dan een rangorde in aanbrengen (1-D, 2-I, 3-UK) ;
-het nummer - het opdelen naar carrosserievormen - en daar een rangorde in aanbrengen (1 sportcoupé, 2 sportcabrio, 3 sportsedan) ;
-de letter - het indelen van de automarkt in segmenten en - u raadt het al - daar weer een rangorde in aanbrengen. (1-E , 2-F, 3-H)
Zodat je, als je dit navigatie-algoritme volgt, je altijd weer in Zuffenhausen uitkomt... Zucht...
Ik ben benieuwd wat het lievelingetje van de meester hier van gevonden zou hebben.
.
.
[size=small]"Nee, ik ben geen grumpy old man. Bij het bestaan van de suv heb ik me neergelegd. Hij (sic!) is een fact of life. Je kunt me net zo goed vragen wat ik van het weer vind. Ik heb niks te vinden, het is er nu eenmaal. Daarnaast ben ik net als de kopers: voor de krenten in de pap val ik ook. Ik vind de Peugeot 3008 en 5008 buitengewoon geslaagde ontwerpen, waardeer de Volvo XC40, word van een Macan of een Cayenne ondanks de principiële weerzin tegen het machismo van die opgeblazen monsters toch altijd weer heel gelukkig. En een koninkrijk voor een Range Rover. Wie niet? Niets menselijker dan een liefhebber." - B van P, 18/04/18 [/size]
Ach ja, dat was ook zo: hij hééft helemaal niets te vinden... Hij valt als menselijke papliefhebber voor de krenten Cayenne en Macan in de algoritmepap van de SUVs en wordt daar zelfs gelukkig van! Een kinderhand is gauw gevuld, zeiden ze dan vroeger bij ons in het dorp. Daarmee doelden ze op die kleffe snoepjes die meester Versputteren dinsdags na schooltijd onder de klusjesvrijwilligers verdeelde.
En ondertussen geeft ie ook nog een koninkrijk voor een Range Rover. Maar goed dat ie geen koninkrijk heeft om weg te geven - we weten allemaal hoe het met Richard de derde is afgelopen, toch?
Leuk dat ie vandaag met zijn neus in de boter van de Duitse Justitie valt, die die opgeblazen laaielichters van Porsche eindelijk - eindelijk! - heeft gearresteerd, om ze te zetten waar ze horen: heel macho achter de tralies.
En die twee van Peugeot zijn helemaal geen SUVs , die zien er alleen zo uit... Het is een maskerade: het zijn als SUV vermomde MPVs.
Ach, vijftien jaar geleden was het de MPV die de toets van de kritiek van de ethiek van de autojournalistiek niet kon doorstaan...
Tot die autojournalistiek behoren diezelfde journalisten die staan te zwijmelen zodra ze een VW Bulli zien, dé naoorlogse Europese MPV bij uitstek.
Zouden die jongens dan echt niet zien hoe dicht die twee bij elkaar liggen, de MPV en de SUV, en dat de crossovers het beste van die twee werelden proberen te verenigen?
Jeep noemde het toen nog een stationwagon, noemt het nu - vanwege de 4x4 - de eerste SUV, maar in de jaren veertig adverteerde Jeep toch voor alles met zijn veelzijdigheid (MPV-kwaliteiten) en zijn brede inzetbaarheid.
´s Werelds eerste echte Multi Purpose Vehicle? Welnee, in de jaren tien, twintig van de vorige eeuw reed de halve wereld in een MPV/crossover. Sommigen kochten een hele auto tegelijk, maar de meesten kochten een chassis en lieten daar door de lokale timmerman naar hun specifieke behoeften een zo Multi Purpose mogelijk carrosserie op vervaardigen. Pas eind twintiger jaren kwamen de Amerikaanse grote fabrikanten zelf op enige schaal met MPVs, maar noemden ze nog stationwagons, die overigens eerst na de Krach, begin, medio jaren dertig een hoge vlucht zouden nemen.
Hier in Europa waren we na de oorlog al blij met een dwergautootje, maar in de USA zou de populariteit van de multifunctionele auto´s zo blijven. Ze noemden ze alleen telkens anders.
Als je alle doelgroepen van MPVs en SUVs en hun crossovers, bij elkaar optelt is het eigenlijk verbazingwekkend dat er zo WEINIG van verkocht worden. Ga maar na:
*Hondenbezitters
*Ouden van dagen
*Senioren in het algemeen
*Visboeren
*Marktkooplieden in het algemeen
*Aannemers
*Bouwvakkers in het algemeen
*Handwerkers, en zzp´ers in het algemeen
*Zwangere vrouwen
*Vrouwelijke chauffeurs in het algemeen
*Slecht ter been zijnden
*Soccermoms
*Hockeydads
*Basketbaltrainers
*Volleybalcoaches
*Jonge gezinnen
+Oude gezinnen
*Kampeerlustigen en caravanners
*Actieve outdoor sportievelingen
*Actieve indoorsporters in de sex-industrie
*Praktische mensen die niet voor elke andere behoefte ook een ander voertuig ter beschikking hebben
Eigenlijk heeft driekwart van Nederland wel emplooi voor minstens een MPV/SUV, maar liever nog een crossover.
Des te ontstellender, dat diegenen die zich professioneel met de automarkt bezig houden en daarover schrijven, zoveel dedain voor de behoeften van Jan Publiek aan de dag leggen.
.
De meester had zo een handvol favoriete uitdrukkingen die hij te pas en, vaker nog, te onpas aanwendde. En die van die orde was er een van. Die gebruikte de meester altijd als we na het leesuurtje op dinsdagmiddag de boeken weer terug moesten zetten in de boekenkast. Die boekenkast noemde meester Versputteren trouwens altijd heel deftig "onze schoolbibliotheek". En hijzelf, meester Versputteren, was natuurlijk de schoolbibliothecaris.
Meer dan zes planken boeken waren het niet, die hele schoolbibliotheek. Bij elkaar misschien drie- à vierhonderd stuks, misschien nog honderd meer, maar daar hield het wel mee op, meer dan vijfhonderd kunnen het niet geweest zijn. Twintig ervan hadden titels als "Ontdek de Wereld" , "Wat iedere jongen weten moet (van techniek) " , "Honderd eenvoudige proefjes voor scholieren" . Dat waren de z.g. zaakboeken voor jongens, herkenbaar aan de blauwe stip onderaan de rug, met daarboven de lettercode, A voor aardrijkskunde, B voor biologie, C voor chemie, D voor Duits, en ga zo maar door. Logisch toch?
Boven de lettercode was een nummer aangebracht. 1 voor het eerste aardrijkskundeboek, 2 voor het tweede, en meer waren er niet. Dat was ook in de andere zaakcategorieen het geval.
Voor de meisjes waren er maar een stuk of vijf boeken, herkenbaar aan de rode stip. Het was ten strengste verboden voor ons jongens om in de meisjeshoek te kijken en dus lazen de jongens nooit iets uit de meisjeshoek en de meisjes nooit wat van de jongenshoek. Toch meen ik me een paar titels te herinneren (maar hier kan mijn geheugen me parten spelen en wellicht ken ik de titels uit een heel andere context ) : "Punniken en frunniken voor meisjes boven de zestien" , Rood S 1, "Heidi´s doldwaze avonturen op de alm" Rood S 2 en "De Mossel van Mercedes", Rood A1. Geen idee waar die S´en en die A voor stonden. Maar dit terzijde.
De overige 475 boeken waren leesboeken. Arendsoog, Schateiland, Gullivers Reizen, Tom Sawyer & Huck Finn, Wipneus en Pim, Max & Moritz, Blijf zoals je bent Anke, De Vijf, en zo, meest series. Maar denk nu niet dat we ´s dinsdags middags, als we klaar waren met lezen, Arendsoog zomaar bij de andere Arendsogen, de Vrolijke Vier zomaar op de plank van al die andere Vrolijke Vieren, Dik Trom zomaar bij de andere Dik Trommen en Winnetou bij Old Shatterhand in de schappen mochten terugzetten.
Nee, dan heb je buiten meester Versputteren gerekend! Onze schoolbibliothecaris had namelijk op de schoolbibliothecarissencursus geleerd dat dat geen pas geeft, Arendsoog bij de cowboys en de indianen. O nee! Een beetje een serieuze, zich zelf respecterende schoolbibliotheek had minstens een stuk of vijftig categorieen nodig, anders telde je niet mee als schoolbibliotheek. En was je dus mutatis mutandis ook geen echte schoolbibliothecaris. En wat erger was: ook geen bezoldiging! Daarom hadden meester Versputteren en zijn medecursisten een heel uitgekiend systeem ontwikkeld, zodat ook op de rug van Arendsoog een kleur (een roze ster) en een Hoofdletter (een paar zelfs) en zelfs een nummer zou komen staan.
Nou zou je misschien denken dat op die manier toch ook alle Arendsogen en Winnetous bij elkaar in het schap belandden , maar dan heb je buiten de schoolbibliothecarissencursus gerekend! Nee, Arendsoog en Witte Veder, deel 2 uit de Arendsoogreeks, werd Roze HIV 69 en hoorde dus thuis tussen Blijf zoals je bent Carla, Roze HIV 68, en De Olijke Tweeling Trekt Verder, roze HIV nummer 70 in de categorie Hechte Intieme Vriendschappen.
Er zaten trouwens ook een paar Winnetous in deze categorie, maar toch niet zoveel als je misschien op voorhand geneigd zou zijn te denken
Andere categorieen die ik me nog herinner waren: TV (Trouw aan je Viervoeter) , OOM BAS (Op en Om het Water is Best van Alles looS) , IRIS (Internationale Reizen In Stuttgart vooral ) , GOM (Grumpy Old Man) - in deze categorie vielen Robinson Crusoe, De oude man en de zee en zo - en nog een heleboel meer.
Waar dat allemaal niet toe leiden kan, zo´n schoolbibliothecarissencursus.
Nou zat er een jongetje bij mij in de klas, het lievelingetje van de meester, dat altijd heel goed heeft opgelet, op dinsdagmiddag vooral, en zodoende heel veel geleerd heeft van meester Versputteren. In de eerste plaats natuurlijk de kunst van het rubriceren. Van hem zien we nog regelmatig sterke staaltjes van die vermaledijde schoolbibliothecarissencursus voorbij komen...
Orde, verzuiling en hokjesdenken, zie hier de vaderlandse deugden bij uitstek. We moeten de dingen een plaats kunnen geven. Daartoe behoort bij ´s meesters chouchou:
-de kleur - het ver(e)delen van automerken naar landen van herkomst - en daar dan een rangorde in aanbrengen (1-D, 2-I, 3-UK) ;
-het nummer - het opdelen naar carrosserievormen - en daar een rangorde in aanbrengen (1 sportcoupé, 2 sportcabrio, 3 sportsedan) ;
-de letter - het indelen van de automarkt in segmenten en - u raadt het al - daar weer een rangorde in aanbrengen. (1-E , 2-F, 3-H)
Zodat je, als je dit navigatie-algoritme volgt, je altijd weer in Zuffenhausen uitkomt... Zucht...
Ik ben benieuwd wat het lievelingetje van de meester hier van gevonden zou hebben.
.
.
[size=small]"Nee, ik ben geen grumpy old man. Bij het bestaan van de suv heb ik me neergelegd. Hij (sic!) is een fact of life. Je kunt me net zo goed vragen wat ik van het weer vind. Ik heb niks te vinden, het is er nu eenmaal. Daarnaast ben ik net als de kopers: voor de krenten in de pap val ik ook. Ik vind de Peugeot 3008 en 5008 buitengewoon geslaagde ontwerpen, waardeer de Volvo XC40, word van een Macan of een Cayenne ondanks de principiële weerzin tegen het machismo van die opgeblazen monsters toch altijd weer heel gelukkig. En een koninkrijk voor een Range Rover. Wie niet? Niets menselijker dan een liefhebber." - B van P, 18/04/18 [/size]
Ach ja, dat was ook zo: hij hééft helemaal niets te vinden... Hij valt als menselijke papliefhebber voor de krenten Cayenne en Macan in de algoritmepap van de SUVs en wordt daar zelfs gelukkig van! Een kinderhand is gauw gevuld, zeiden ze dan vroeger bij ons in het dorp. Daarmee doelden ze op die kleffe snoepjes die meester Versputteren dinsdags na schooltijd onder de klusjesvrijwilligers verdeelde.
En ondertussen geeft ie ook nog een koninkrijk voor een Range Rover. Maar goed dat ie geen koninkrijk heeft om weg te geven - we weten allemaal hoe het met Richard de derde is afgelopen, toch?
Leuk dat ie vandaag met zijn neus in de boter van de Duitse Justitie valt, die die opgeblazen laaielichters van Porsche eindelijk - eindelijk! - heeft gearresteerd, om ze te zetten waar ze horen: heel macho achter de tralies.
En die twee van Peugeot zijn helemaal geen SUVs , die zien er alleen zo uit... Het is een maskerade: het zijn als SUV vermomde MPVs.
Ach, vijftien jaar geleden was het de MPV die de toets van de kritiek van de ethiek van de autojournalistiek niet kon doorstaan...
Tot die autojournalistiek behoren diezelfde journalisten die staan te zwijmelen zodra ze een VW Bulli zien, dé naoorlogse Europese MPV bij uitstek.
Zouden die jongens dan echt niet zien hoe dicht die twee bij elkaar liggen, de MPV en de SUV, en dat de crossovers het beste van die twee werelden proberen te verenigen?
Jeep noemde het toen nog een stationwagon, noemt het nu - vanwege de 4x4 - de eerste SUV, maar in de jaren veertig adverteerde Jeep toch voor alles met zijn veelzijdigheid (MPV-kwaliteiten) en zijn brede inzetbaarheid.
´s Werelds eerste echte Multi Purpose Vehicle? Welnee, in de jaren tien, twintig van de vorige eeuw reed de halve wereld in een MPV/crossover. Sommigen kochten een hele auto tegelijk, maar de meesten kochten een chassis en lieten daar door de lokale timmerman naar hun specifieke behoeften een zo Multi Purpose mogelijk carrosserie op vervaardigen. Pas eind twintiger jaren kwamen de Amerikaanse grote fabrikanten zelf op enige schaal met MPVs, maar noemden ze nog stationwagons, die overigens eerst na de Krach, begin, medio jaren dertig een hoge vlucht zouden nemen.
Hier in Europa waren we na de oorlog al blij met een dwergautootje, maar in de USA zou de populariteit van de multifunctionele auto´s zo blijven. Ze noemden ze alleen telkens anders.
Als je alle doelgroepen van MPVs en SUVs en hun crossovers, bij elkaar optelt is het eigenlijk verbazingwekkend dat er zo WEINIG van verkocht worden. Ga maar na:
*Hondenbezitters
*Ouden van dagen
*Senioren in het algemeen
*Visboeren
*Marktkooplieden in het algemeen
*Aannemers
*Bouwvakkers in het algemeen
*Handwerkers, en zzp´ers in het algemeen
*Zwangere vrouwen
*Vrouwelijke chauffeurs in het algemeen
*Slecht ter been zijnden
*Soccermoms
*Hockeydads
*Basketbaltrainers
*Volleybalcoaches
*Jonge gezinnen
+Oude gezinnen
*Kampeerlustigen en caravanners
*Actieve outdoor sportievelingen
*Actieve indoorsporters in de sex-industrie
*Praktische mensen die niet voor elke andere behoefte ook een ander voertuig ter beschikking hebben
Eigenlijk heeft driekwart van Nederland wel emplooi voor minstens een MPV/SUV, maar liever nog een crossover.
Des te ontstellender, dat diegenen die zich professioneel met de automarkt bezig houden en daarover schrijven, zoveel dedain voor de behoeften van Jan Publiek aan de dag leggen.
.
