Weer flink wat gedaan aan de Rover 827 Si.
Toen mijn vader hem nog had zat er wat oppervlakkige roest rond de achterste wielkast randen. Links achter bij de achter bumper zat een wat grotere plek. Nu wilde ik dat eens aanpakken. Gelijk de auto verder nagekeken en ik zag dat beide linker portieren ook wat roestplekjes hadden. Van die steenslagplekjes die je amper ziet maar wel gaan roest. Om de achterschermen aan te pakken wilde ik de achterbumper er af halen om overal goed bij te kunnen.
Ik zag dat de trekhaak en alles daar achter er een beetje roestig uit zag. Dat ook gelijk maar meegenomen. Ontroest en daarna in de roestomvormer en gespoten.
Trekhaak zelf ook gelijk meegenomen natuurlijk:
Zoals gezegd was het linksachter het grootste dus dat open geslepen waarna ik dacht dat het grondig weg was. Daarna dicht geproplast.
Roest van de linker portieren weggehaald:
Deukje geplamuurd en de roestplekken in de primer:
De voorbumper zat rechtsvoor een schaafplekje. Dit ook maar gelijk meegenomen:
Beide wielkast randen zijn in de grondverf gezet:
De Rover weer mee naar huis en daar ben ik hem gaan spuiten. De garage goed schoon gemaakt en hem gaan afplakken:
Na kleur en 2K blanke lak kon ik hem de volgende dag weer uitpakken:
Aangezien ik de voorbumper had aangepakt ook besloten de achter bumper te doen. De bumper heeft een mat zwate boven rand en de rest is glanzend. Matte deel was oud en vlekkerig. Niet gek maar dat kon beter:
En linksachter zat een schaafplekje dus die ook gelijk meegenomen:
De oude bumpersteunen waren onbruikbaar. Ik kon nog een nieuwe bestellen. Maar ik had er inderdaad twee nodig. Wat nu? Een collega had een goed idee en vertelde mij een vierkante buis op maat te laten zagen en zelf de gaten te boren en de sleuf open te zagen. Zo gezegd zo gedaan. Netjes gelakt en aangebracht op de auto met ringen om dezelfde afstand als de andere kant te verkrijgen:
Binnen een paar dagen zag ik linksachter, waar ik gelast had, weer blaasjes ontstaan. Verbaasd dacht ik dat het misschien in de lak was maar na even wat langer denken besloot ik dat het metaal gewoon niet goed meer was. Even door de zure appel heen en hem gewoon weer open slijpen. Nu grondig aanpakken. Het stukje er uit geslepen en dat gaf direct aan wat er was. Leermomentje:
Alles lekker schoon gemaakt en in de primer:
Vers metaal ook in de primer:
En ook dit keer weer in de plamuur en grondverf met dank aan mijn collega:
Weer klaar zodat ik hem thuis kon afwerken:
