BeWo
Startmotor
Na jaren zonder ben ik sinds kort eindelijk weer mobiel. Mijn laatste "Mijn Auto"-topic is inmiddels al zo lang geleden dat het niet meer terug te vinden bleek. Avonturen met een gammele VW Jetta (nooit goed gelopen), mijn opa's oude Volvo 850 (veel plezier mee gehad maar dúúr in gebruik) en als laatste een Seat Ibiza 6L die m'n zus uiteindelijk meenam (en er veel ellende mee had) liggen inmiddels ettelijke jaren terug.
In de tussentijd is er persoonlijk veel veranderd. Nieuwe vriendin met wie ik nog steeds samen ben, afgestudeerd, geen baan kunnen vinden, links en rechts geklust, eieren voor m'n geld gekozen en zo woon ik sinds ruim twee jaar woon in Zuid-Duitsland. Prachtige regio, de Alpen om de hoek, met het golvende Beierse land met vele meren erin ervoor, thuisbasis van meerdere automerken die sterk de nadruk op krachtige motoren brengen. Niet altijd even praktisch omdat in dit sneeuwrijke gebied BMW's en Mercedessen regelmatig in de problemen komen. Hun bestuurders althans, waarvan de "echte" Beieren beweren dat dat maar "Zuagroaste" zijn die hier eigenlijk niks te zoeken hebben.
Niettemin een paradijs voor de automobilist die plezier achter het stuur hoge prioriteit geeft. Waar in grote delen van Duitsland snelheidsbegrenzingen op grote schaal hun intrede gedaan hebben, is het op de meeste Beierse Autobahnen nog altijd vrij baan. Plezier ook op de bochtige weggetjes door bossen en langs meren, over bergpassen en naar de nabije skigebieden. Wellicht iets minder op de verstopte wegen van München, Augsburg en andere steden. Daarvoor is er ook cultureel een groot aanbod.
Een bijzonder rijke regio ook. De dichtheid aan BMW's is enorm hoog, ieder model gebouwd in de laatste 25 jaar is dagelijks op de Münchense straten te zien, inclusief 8-series. Modellen met een M-badge maken hun pretenties waar, vermomde 320d's zijn veel zeldzamer. De Gran Coupés zijn hier een hit gebleken, de X-tanks zijn natuurlijk ook overal, alleen de GTs lijken relatief weinig aftrek te vinden. Geen geld voor een i3? Met DriveNow, een huurservice van auto's die door de hele stad staan, kun je er zo mee op pad. Rijdt heel leuk moet ik zeggen. Het stereotype van de aggressieve BMW-rijder openbaart zich natuurlijk ook, maar is niet al te representatief. 1-series zijn in hun rol vergelijkbaar met Corsa's en Clio's in meer gewone steden. Uiteraard zijn ook de andere luxemerken sterk vertegenwoordigd, van een Ferrari of Maserati kijkt hier niemand op.
De keerzijde van de medaille is dat München en heel zuidelijk Beieren voor Otto Normalverbraucher heel erg duur wordt. Woonruimte is minstens zo duur als in Amsterdam, en dat tot ver in het achterland, waar de S-Bahn ook komt. Met het gemiddelde Duitse salaris van €2400 bruto per maand is de 1/3-regel (van woonkosten, lopende uitgaven en sparen dienen de eerste twee elk hoogstens een derde uit te maken), afhankelijk van de belastingklasse, nauwelijks of helemaal niet haalbaar.
Een vette BMW zat er met mijn ondergemiddelde salarisje dus niet in. Daarbij is het openbaar vervoer in de stad dusdanig goed dat je daar eigenlijk meestal geen auto nodig hebt. Voor mij een belangrijke reden om de centen liever in m'n zak te houden, het leven is al duur genoeg. Nu er zich echter opnieuw veranderingen voordeden, werd het voor mij interessant om weer een vierwieler aan te schaffen. En ach, als een 120i-in-dikke-uitvoering de Münchense Corsa is, wat let mij dan om een échte Corsa te vinden? Welnu....
Aanvankelijk had ik helemaal niet aan zo'n karretje gedacht. Ik zocht naar een kleinere auto, met niet al te veel te verwachten kosten, die zowel in de stad als daarbuiten een beetje leuk rijdt en waarmee ook een langere rit af en toe uit te houden valt. Dientengevolge ik had vooral gekeken naar Fiesta's en meerdere Grande Punto's. Leuke auto's, maar binnen mijn budget vaak in niet te beste staat, veel achterstallig onderhoud. Japannertjes waren te duur, hetzelfde gold voor VW's en in een herhaling van de Ibiza-geschiedenis had ik geen zin. Eigenlijk had ik graag de oude A160 CDI van de vader van m'n vriendin overgenomen, maar nu kreeg hij daarvoor maar liefst 5 mille slooppremie bij aanschaf van een nieuwe Leon, zo probeert de Duitse auto-industrie haar zonden af te kopen. Zo'n bedrag laat je natuurlijk niet liggen, maar erg jammer van de auto zelf.
Ik zat er een beetje mee in de knoop, totdat ik op een lange snelwegrit meerdere Corsa's voorbij zag komen. Hm, eens kijken wat zó'n ding doet op de markt. Niet veel later werd ik ineens eigenaar van deze Corsa C 1.2 16V uit 2003.
Deze Corsa begon z'n leventje in de buurt van Stuttgart en is daarna herhaardelijk meeverhuisd met het spreekwoordelijke oudere dametje die de eerste eigenaresse was. Via een jong stel dat meer ruimte nodig had kocht ik 'm voor een gangbare prijs met slechts 85.000 km op de klok. Altijd binnen gestaan, meneer!
Waar kan ik mee patsen, behalve een afstotend imago? 75 paardjes onder de kap (met héél lange vijfde versnelling), elektrische ramen voorin, een fabrieksradio met stuurbediening, zomerbanden op aluvelgjes en centrale vergrendeling met afstandsbediening. Echte luxe joh, en meer heb ik niet nodig. Daarvoor tevens 4 winterbanden die dringend moeten worden vervangen, wat kleine krasjes aan buiten- en binnenkant en een tikje vanonder de motorkap. Distributieketting, dus dat is in zekere zin normaal, maar ik kwam er pas na aankoop achter dat Opel uitgerekend in 2003 slechte kettingspanners heeft ingebouwd. Hopen dus dat dat getik beperkt blijft.
Niet gedacht dat ik ooit Opel zou rijden, m'n vriendin is er nog niet over uit of ze nog wel met me gezien wil worden. Maar ik heb er tot nog toe lol mee!
Meer foto's volgen uiteraard!
In de tussentijd is er persoonlijk veel veranderd. Nieuwe vriendin met wie ik nog steeds samen ben, afgestudeerd, geen baan kunnen vinden, links en rechts geklust, eieren voor m'n geld gekozen en zo woon ik sinds ruim twee jaar woon in Zuid-Duitsland. Prachtige regio, de Alpen om de hoek, met het golvende Beierse land met vele meren erin ervoor, thuisbasis van meerdere automerken die sterk de nadruk op krachtige motoren brengen. Niet altijd even praktisch omdat in dit sneeuwrijke gebied BMW's en Mercedessen regelmatig in de problemen komen. Hun bestuurders althans, waarvan de "echte" Beieren beweren dat dat maar "Zuagroaste" zijn die hier eigenlijk niks te zoeken hebben.
Niettemin een paradijs voor de automobilist die plezier achter het stuur hoge prioriteit geeft. Waar in grote delen van Duitsland snelheidsbegrenzingen op grote schaal hun intrede gedaan hebben, is het op de meeste Beierse Autobahnen nog altijd vrij baan. Plezier ook op de bochtige weggetjes door bossen en langs meren, over bergpassen en naar de nabije skigebieden. Wellicht iets minder op de verstopte wegen van München, Augsburg en andere steden. Daarvoor is er ook cultureel een groot aanbod.
Een bijzonder rijke regio ook. De dichtheid aan BMW's is enorm hoog, ieder model gebouwd in de laatste 25 jaar is dagelijks op de Münchense straten te zien, inclusief 8-series. Modellen met een M-badge maken hun pretenties waar, vermomde 320d's zijn veel zeldzamer. De Gran Coupés zijn hier een hit gebleken, de X-tanks zijn natuurlijk ook overal, alleen de GTs lijken relatief weinig aftrek te vinden. Geen geld voor een i3? Met DriveNow, een huurservice van auto's die door de hele stad staan, kun je er zo mee op pad. Rijdt heel leuk moet ik zeggen. Het stereotype van de aggressieve BMW-rijder openbaart zich natuurlijk ook, maar is niet al te representatief. 1-series zijn in hun rol vergelijkbaar met Corsa's en Clio's in meer gewone steden. Uiteraard zijn ook de andere luxemerken sterk vertegenwoordigd, van een Ferrari of Maserati kijkt hier niemand op.
De keerzijde van de medaille is dat München en heel zuidelijk Beieren voor Otto Normalverbraucher heel erg duur wordt. Woonruimte is minstens zo duur als in Amsterdam, en dat tot ver in het achterland, waar de S-Bahn ook komt. Met het gemiddelde Duitse salaris van €2400 bruto per maand is de 1/3-regel (van woonkosten, lopende uitgaven en sparen dienen de eerste twee elk hoogstens een derde uit te maken), afhankelijk van de belastingklasse, nauwelijks of helemaal niet haalbaar.
Een vette BMW zat er met mijn ondergemiddelde salarisje dus niet in. Daarbij is het openbaar vervoer in de stad dusdanig goed dat je daar eigenlijk meestal geen auto nodig hebt. Voor mij een belangrijke reden om de centen liever in m'n zak te houden, het leven is al duur genoeg. Nu er zich echter opnieuw veranderingen voordeden, werd het voor mij interessant om weer een vierwieler aan te schaffen. En ach, als een 120i-in-dikke-uitvoering de Münchense Corsa is, wat let mij dan om een échte Corsa te vinden? Welnu....
Aanvankelijk had ik helemaal niet aan zo'n karretje gedacht. Ik zocht naar een kleinere auto, met niet al te veel te verwachten kosten, die zowel in de stad als daarbuiten een beetje leuk rijdt en waarmee ook een langere rit af en toe uit te houden valt. Dientengevolge ik had vooral gekeken naar Fiesta's en meerdere Grande Punto's. Leuke auto's, maar binnen mijn budget vaak in niet te beste staat, veel achterstallig onderhoud. Japannertjes waren te duur, hetzelfde gold voor VW's en in een herhaling van de Ibiza-geschiedenis had ik geen zin. Eigenlijk had ik graag de oude A160 CDI van de vader van m'n vriendin overgenomen, maar nu kreeg hij daarvoor maar liefst 5 mille slooppremie bij aanschaf van een nieuwe Leon, zo probeert de Duitse auto-industrie haar zonden af te kopen. Zo'n bedrag laat je natuurlijk niet liggen, maar erg jammer van de auto zelf.
Ik zat er een beetje mee in de knoop, totdat ik op een lange snelwegrit meerdere Corsa's voorbij zag komen. Hm, eens kijken wat zó'n ding doet op de markt. Niet veel later werd ik ineens eigenaar van deze Corsa C 1.2 16V uit 2003.
Deze Corsa begon z'n leventje in de buurt van Stuttgart en is daarna herhaardelijk meeverhuisd met het spreekwoordelijke oudere dametje die de eerste eigenaresse was. Via een jong stel dat meer ruimte nodig had kocht ik 'm voor een gangbare prijs met slechts 85.000 km op de klok. Altijd binnen gestaan, meneer!
Waar kan ik mee patsen, behalve een afstotend imago? 75 paardjes onder de kap (met héél lange vijfde versnelling), elektrische ramen voorin, een fabrieksradio met stuurbediening, zomerbanden op aluvelgjes en centrale vergrendeling met afstandsbediening. Echte luxe joh, en meer heb ik niet nodig. Daarvoor tevens 4 winterbanden die dringend moeten worden vervangen, wat kleine krasjes aan buiten- en binnenkant en een tikje vanonder de motorkap. Distributieketting, dus dat is in zekere zin normaal, maar ik kwam er pas na aankoop achter dat Opel uitgerekend in 2003 slechte kettingspanners heeft ingebouwd. Hopen dus dat dat getik beperkt blijft.
Niet gedacht dat ik ooit Opel zou rijden, m'n vriendin is er nog niet over uit of ze nog wel met me gezien wil worden. Maar ik heb er tot nog toe lol mee!
Meer foto's volgen uiteraard!
Zo'n Corsa C is geen flitsende auto, maar m.i. rij je er ook weer niet mee voor paal. Voordelige kilometers toegewenst!
