Kia Rio 1.2 CVVT Super Pack (2011)

Ooit was Kia een merk voor mensen die niets met auto's hadden, nu zijn modellen als de Picanto en de Venga karren die op een missverkiezing in hun klasse hoge ogen zouden gooien. Datzelfde gaat op voor de nieuwe Rio, zeker als je hem naast zijn voorganger zet. Uiteraard heeft ook de Rio de typische familiegrille gekregen, met die versmalling in het midden. De koplampen kijken scherp de wereld in en de duurdere exemplaren hebben zelfs led-dagrijverlichting. Naar achteren toe loopt de taillelijn op en de wigvorm die daar uit voortvloeit, wordt versterkt door de ijshockeystick-vormige vouw op de flank. Een hoge achterkant met een klein ruitje en brede lichtunits maken het geheel af.

Ook aan het interieur is veel aandacht besteed. Meteen zodra je zit, krijg je al het gevoel in een klasse hoger te zijn ingestapt. Kia heeft keurige materialen gebruikt, maar wat vooral opvalt, is het originele design. De klokken liggen in mooie, diepe tunnels, centraal op de snelheidsmeter staat een infodisplay te prijken. De middenconsole ziet er rijk, maar niet rommelig uit en de twee modules voor de audio en airco komen in een trapeziumvorm dichter bij elkaar. Je vindt er een paneeltje met een auxen usb-aansluiting, plus niet één-, maar tweemaal 12 volt. De stoelen voelen degelijk en stevig aan, maar de zitting is wel aan de korte kant. De bestuurdersstoel is in alle uitvoeringen in hoogte verstelbaar. Ook standaard op alle versies is de in hoogte en diepte verstelbare stuurkolom. Vanwege de kleine ruiten achter is het zicht die kant uit helaas wat aan de magere kant.

Flink opgerekt

Kia heeft de wielbasis ten opzichte van het vorige model flink opgerekt en die winst is slim gebruikt. Je zit op de achterbank opvallend laag en dat betekent naast een heel riante beenruimte ook nog eens keurig wat ruimte tussen kruin en hemel. Ook achter de achterbank heb je behoorlijk veel ruimte; die kan worden uitgebreid door de rugleuning in twee ongelijke delen weg te klappen. Hoewel de zitting niet kan worden opgeklapt, krijg je toch een bijna vlakke laadvloer.

We rijden de 1.2 CVVT, met de lichtste motor. Deze versie stoot per kilometer 109 gram CO2 uit, waarmee hij net zuinig genoeg is om in aanmerking te komen voor 14 procent bijtelling en vrijstelling van wegenbelasting. Natuurlijk doe je daar wel wat concessies voor. De 85 pk sterke atmosferische motor voldoet in het vlakke Nederland goed, maar op de snelweg heb je wel wat meer tijd nodig voor inhaalpogingen. De vijf is vrij lang, wat natuurlijk nodig is om die 109 g/km uitstoot te halen, maar dat betekent dat je al snel zult moeten terugschakelen. Bij 120 km/h in zijn vijf draait de motor 3.200 tpm en dat is te weinig voor een krachtsexplosie. Het betekent overigens wel dat de auto op de snelweg lekker stil is. Daarbij zegt Kia veel werk te hebben gemaakt van de geluidsisolatie. Zichtbaar is dat onder de motorkap, die voorzien is van een isolerend paneel.

Net als andere Kia's is ook deze nieuwe Rio wat al te licht en ongevoelig in het stuur. Met name in de middenstand krijg je onvoldoende feedback van de auto. Daar valt nog steeds winst te behalen. Het onderstel is prettig comfortabel en zelfs ietwat sportief afgesteld.