Waarom zijn Amerikaanse auto's weinig geliefd?

[PM xxx]

Automaat is duurder in aanschaf en in brandstof en is traag (dan heb ik het even niet over modernistische varianten zoals DSG). Hoe dat eerste in Amerika zat weet ik niet (al zal dat gezien de grote aantallen wel meegevallen hebben), benzineprijzen boeide daar niemand en vermogen was er toch genoeg voor die slakkengang die je daar mocht rijden.

Zit ik een beetje in de richting zo?

 

Drie jaar geleden een weekje Miami / Florida / Keys gedaan. Huurauto, dat moest per se een Ford Crown Vic zijn of een Mercury Grand Marquis. Die waren met moeite nog beschikbaar bij de verhuurders - ze waren net uit produktie.
Waarom een van die twee? De Mercury is een luxe versie van de Ford. Het waren de laatste echte Amerikanen, tenminste zo zie ik dat: apart chassis (!), grote V8, achterwielaandriving, automaat met de hendel aan het stuur, en gewoon een sedan.

Kom dat nu maar eens om! De Lincoln Town Car was echt de laatste der mohikanen, op dezelfde leest geschoeid, en die is ook wal weer een tijdje uit produktie. Alle andere nieuwe Amerikanen zijn me te modern, te glad, te saai.... in de zin van teveel lijkend op Jappaner / Europees enz enz. En bijna geen sedans meer te vinden. Buick heeft niks meer, OK - de Chrysler 300 is best fraai, alle huidige Cadillacs zijn afschuwelijk.
Maar de nieuwe Buick Avenir lijkt gelukkig weer een stap in de goede richting, evenals het studiemodel van Cadillac Elmiraj. Hopen dat dat doorgaat.

Was een heerlijk weekje sturen in de Ford Crown Victoria. Een paar jaar eerder had ik een flinke Buick gehuurd, wel met voorwielaandrijving en de V6, maar een fijne gladde voorbank met onzinnige-maar-staat-leuk hoofdsteunen, stuurhendel en digitale meters. En chromen schakelaars her en der. Natuurlijk niet de Mercedes of BMW kwaliteit, nou en, die dodelijke saai- en degelijkheid wil je toch niet? What's the fun in that?
Na afloop toen ben ik op zoek gegaan in NL naar zo'n auto, waarempel gevonden en een proefrit gemaakt. Dat viel flink tegen. Dezelfde heerlijke auto, maar Nederland is zo klein en smal! Ik zou twee keer moeten steken om in mijn garage te kunnen (garagedeur is breed zat - 3m - maar komt uit op een smalle straat). Toen besloten dat voor dagelijk gebruik zo'n moderne Amerikaan te lastig is in Nederland.

Er komt ooit nog wel eens een flinke Amerikaan voor de lol. Al jaren rij ik met veel plezier in Engelse klassiekers, heerlijk. Ook oa. een Jensen Interceptor, mét grote Chrysler V8 (383ci). Mijn Amerikaan zal een Chrysler of Imperial worden, periode 55-65. Denk ik. Ik kijk al stiekem rond (Ebay USA).

 

[P Klieder]

Oh ja, Ford Crown Victoria vind ik ook een machtig apparaat. En ze zijn serieus snel ook. En rijden gewoon goed.

 

[Cole Trickle]

Heerlijk topic! Lees het nu voor het eerst.

Alle voors- en tegens zijn wel genoemd denk ik. In de basis denk ik dat de Amerikanen heel lang gewoon auto's hebben gebouwd voor Amerikanen, en dat ze die op een boot richting Europa hebben gezet. Dat werkt natuurlijk niet om al eerder genoemde redenen (te groot, te zwaar etc). Ze hadden zich wat meer op onze markt kunnen oriënteren, aan de andere kant, waarom zouden ze?

Maar ook nu ze wel degelijk auto's bouwen die hier zouden kunnen passen qua formaat, verbruik en vormgeving, is het géén succes. Nederlanders die niet van auto's houden zijn verknocht aan kleine Aziatische autootjes, en de rest rijdt liever Duits of Frans. Cadillac verkocht vorig jaar in Nederland het enorme aantal van 2 (twee) auto's...

Laatst las ik hoeveel de Nederlandse overheid aan belasting heft op een Mustang. Ik geloof dat er 80% bij de prijs kwam ofzo... Nu zijn Amerikanen relatief (in vergelijk met Duits) toch nog goedkoop. Maar de gemiddelde Europeaan die wat centen te besteden heeft zal in 99% van de gevallen kiezen voor een dikke Audi, BMW, Mercedes of Porsche. Blijkbaar is dat de smaak, en wat jammer want zo verschrikkelijk saai. Ik zou het wel weten als ik een ton kon uitgeven voor een auto.

Vroeger een aantal Amerikanen gereden (Oldsmobile Custom Cruister, 3x Chevrolet Caprice Stationwagon, verlengde Chevy, Cadillac Coupe de Ville Convertible) en altijd tot zeer groot plezier. De vormgeving, de motor, het geluid, het statement (de eerder genoemde 'middelvinger omhoog'), de ruimte. Wat een genot!

Over 2 jaartjes wil ik er nog een keer voor gaan. Ik heb er nu al zin in!!

 

[RobEU]

Ik zou het wel weten als ik een ton kon uitgeven voor een auto.

Misschien is dat wel het verschil? Mensen die dat wel kunnen zien hun geld als sneeuw voor de zon verdwijnen als ze een Amerikaan van een ton aanschaffen.
En massaal in kleine Aziatische auto's rijden? In de top 20 van 2014 zie je maar een kleine Aziaat, de Picanto. Een beetje overdreven dus. Of wil je beweren dat de overigen in die top 20 enkel door liefhebbers aangekochte auto's zijn?

Ook het verheerlijken van Amerikaanse auto's vind ik ietwat overdreven, ondanks dat ik het fantastische auto's vind. Maar qua verbruik, formaat en vormgeving vind ik ze (over het algemeen) echt niet in Europa/Nederland passen. Als dat wel zo was dan waren ze ook een stuk goedkoper qua CO2-taks en dergelijke. De Amerikaanse auto's die momenteel te koop zijn, vind ik óf niet mooi óf ze passen hier gewoon niet, zoals badhuis thans uiteenzette. Ik vind een Suburban of iets dergelijks geweldig, maar ik moet er niet aan denken om daarmee hier rond te rijden. Je moet kei-cars ook niet in de VS willen verkopen of plugin-hybrids in Afrika.

 

[Cole Trickle]

Je ziet ze bij bosjes en zelfs al waren ze mooi dan worden ze daardoor zo gewoon dat er geen reet meer aan is:



Het statement/de vinger omhoog, je ziet ze nooit, maar ook gewoon een fantastisch apparaat nmm:




Ik zou het wel weten. Net als de keuze tussen Porsche 911 of Corvette/Mustang bijvoorbeeld. Maar ook in goedkopere segmenten zijn er vaak leuke Amerikaanse alternatieven die (gebruikt) zeer veel waar bieden voor hun geld. Dat houdt inderdaad direct in dat de afschrijving van een nieuwe enorm is, maar als je toch geld hebt...

 

[RobEU]

Dan vraag ik me af: is een auto mooier als je 'm minder vaak ziet? Dat betekent namelijk dat je eigen smaak af zou hangen van je omgeving, in plaats van je eigen voorkeur... (ik wil je niet aanvallen, ik filosofeer even hardop over de beoordeling van een mooie auto)

Vergelijking 911 en Mustang gaat volledig mank als je de auto naast elkaar zet, nog buiten de prijs. Corvette is dan inderdaad al beter. Beide modellen kunnen me momenteel niet boeien, in tegenstelling tot de generaties uit de jaren 80 en 90. Dan zou ik het wel echt lastig vinden.

Zo'n CTS is geweldig, erg mooi ook. De dode hoek is gigantisch, in tegenstelling tot volgens mij de bagageruimte. Maar wat een plaatje! Net als de ELR overigens, echt schitterend. Maar die is in de VS al veel te duur, laat staan na import naar Nederland...

 

[Springbok]

Dan vraag ik me af: is een auto mooier als je 'm minder vaak ziet? Dat betekent namelijk dat je eigen smaak af zou hangen van je omgeving, in plaats van je eigen voorkeur... (ik wil je niet aanvallen, ik filosofeer even hardop over de beoordeling van een mooie auto)

Ik denk dat je smaak wel enigszins beïnvloed wordt door de mate waarin je het ervaart. Zelfde als met muziek. Als er een nieuw nummer is wat ik helemaal geweldig vind, vlakt dat vaak ook heel snel af, omdat ik het dat te vaak op de radio hoor.

Met auto's herken ik wel wat Cole Trickle zegt. Ik kan een auto ook heel mooi vinden, maar als je die dan steeds meer ziet wordt het wel minder speciaal. Al zal het waarschijnlijk altijd een mooie auto blijven Als ik een auto mooi vind en die ook nog eens heel weinig zie (bijv een Amerikaanse muscle car), dan blijft elke keer dat ik er eentje zie toch wel erg speciaal.

 

[Muddy Bandit]

Dan vraag ik me af: is een auto mooier als je 'm minder vaak ziet? Dat betekent namelijk dat je eigen smaak af zou hangen van je omgeving, in plaats van je eigen voorkeur...

Het is toch vaak de combinatie van smaak en exclusiviteit die het eindoordeel geeft, en smaak kan daarbij nog afhangen van een persoonlijke en/of een modegerichte emotie. (dat laatste is iets wat per persoon heel verschillend is, de één is gevoeliger voor aangestuurde emotie als de ander)

Zou je bijvoorbeeld een Ferrari dagelijks bij bosjes op de weg zien dan is het niet meer exclusief en raak je er een keer op uitgekeken... het algemene oordeel zal dan nog steeds zijn dat het wel een leuke sportwagen is maar het "kwijlgehalte" zal drastisch afnemen.
En iemand die niet van sportwagens houdt zal de Ferrari in beide gevallen maar matig kunnen waarderen, die blijft liever naar wat anders kijken wat geen sportwagen is.

Tijd veranderd ook veel aan een persoonlijk oordeel over een auto, de emoties gaan dan een andere rol spelen.
Zo was b.v. de Daf 66 of Simca 1100 vroeger een mobiele badkuip waar je eigenlijk niet in gezien wilde worden, tegenwoordig zijn ze voor velen een reden om al even te blijven staan... ze zijn nu exclusief geworden, en brengen wat persoonlijke herinneringen uit het verleden naar boven.
Fabrikanten spelen hier ook graag op in om wat extra te kunnen cashen, dat zie je wel aan de New Beetle, Fiat 500 en de BMW-mini... die maken van deze emotie weer een nieuw rage-/modeproduct.



Veel USA auto's kregen vroeger (jaren '60) een negatief imago vanwege de grootte, de luxe en het verbruik... de nuchtere europeaan had dit allemaal niet nodig en het rijden ermee werd als patserig gezien en veroordeeld.
Een gelijkwaardig vergelijk tussen EU- en USA-voertuigen bestond verder ook praktisch niet, of je zou richting Rolls Royce, Bentley en Jaguar moeten denken die toen ook al dezelfde patserstatus hadden. (maar dan meer voor de welgestelden)
Maar tegenwoordig is het rijden met grote voertuigen al aardig ingeburgerd, alleen het imago van vroeger speelt nog aardig parten in het luxe segment USA-voertuigen.

In de 4x4-auto's zie je dit een stuk minder, de Jeep (Grand) Cherokee bijvoorbeeld is al vele jaren stevig ingeburgerd in de EU... men bestempelt dit niet meer als een specifiek USA-product.
De Jeep is immers direct vergelijkbaar met b.v. een Range Rover, Toyota Landcruiser of Mercedes G, dus een specifiek USA-vooroordeel over grootte, luxe en verbruik zal hier ook niet opgaan omdat het net zo goed geldt voor de overige 4x4's in hetzelfde segment.

 

[RobEU]

Dan vraag ik me af: is een auto mooier als je 'm minder vaak ziet? Dat betekent namelijk dat je eigen smaak af zou hangen van je omgeving, in plaats van je eigen voorkeur... (ik wil je niet aanvallen, ik filosofeer even hardop over de beoordeling van een mooie auto)

Ik denk dat je smaak wel enigszins beïnvloed wordt door de mate waarin je het ervaart. Zelfde als met muziek. Als er een nieuw nummer is wat ik helemaal geweldig vind, vlakt dat vaak ook heel snel af, omdat ik het dat te vaak op de radio hoor.

Met auto's herken ik wel wat Cole Trickle zegt. Ik kan een auto ook heel mooi vinden, maar als je die dan steeds meer ziet wordt het wel minder speciaal. Al zal het waarschijnlijk altijd een mooie auto blijven Als ik een auto mooi vind en die ook nog eens heel weinig zie (bijv een Amerikaanse muscle car), dan blijft elke keer dat ik er eentje zie toch wel erg speciaal.

Oké, dan leg ik je de volgende keuze voor: veronderstel dat een A6 Avant en CTS Estate even duur zijn, even ruim, even luxe et cetera. Alleen zie je veel A6'en en weinig CTS'en. Maar de Amerikaan heeft een duizelingwekkende afschrijving, waar dat de Audi-restwaarde dankzij allerlei fanboys mooi in stand blijft. Laten we zeggen dat je van de 65.000 euro na vier jaar nog 15.000 euro voor de CTS terugkrijgt, en 35.000 euro voor de Audi.
In hoeverre is de exclusiviteit je dan het geld waard?

 

[Muddy Bandit]

Oké, dan leg ik je de volgende keuze voor: veronderstel dat een A6 Avant en CTS Estate even duur zijn, even ruim, even luxe et cetera. Alleen zie je veel A6'en en weinig CTS'en. Maar de Amerikaan heeft een duizelingwekkende afschrijving, waar dat de Audi-restwaarde dankzij allerlei fanboys mooi in stand blijft. Laten we zeggen dat je van de 65.000 euro na vier jaar nog 15.000 euro voor de CTS terugkrijgt, en 35.000 euro voor de Audi.
In hoeverre is de exclusiviteit je dan het geld waard?

Die keuze zal meer bepaald gaan worden door de uitkomst van een rekensom als door het persoonlijke gevoel.
Een enkeling heeft het extra geld er wel voor over om exclusief (lees onderscheidend) te kunnen rijden, maar de meerderheid zal eerder geneigd zijn om het persoonlijke gevoel toch te gaan koppelen aan het financiële totaalplaatje en daarin uiteindelijk een compromis gaan zoeken.
Financiën en emoties staan nu eenmaal vaak haaks op elkaar, de één komt pas optimaal tot z'n recht als de ander volledig uitgesloten is.

Puur op economische basis zou er ook geen Rolls Royce, Maserati of Bentley meer van de band kunnen rollen.
Want daar draait het immers ook volledig om emotie en prestige, en over het budget wordt hooguit een beetje nagedacht als het optielijstje "accesoires" afgevinkt wordt.


De éne keer heb ik het er persoonlijk wel voor over, de andere keer niet.
Het moderne autospul is voor mij gewoon een wegwerpartikel waar ik niets om geef, dat moet voor mij dus zo goedkoop en efficiënt mogelijk zijn... na een paar jaar (of aankomende onkosten) weg ermee en snel weer wat anders, de emotie is dan slechts bijzaak waar ik weinig rekening mee houd.
Maar voor de hobby-auto's heb ik wel aardig wat meer over, en daarvoor ben ik ook een heel stuk vergevingsgezinder m.b.t. gebreken... daar speelt de emotie opeens een veel belangrijkere rol als de financiële kant.
En ik denk dat dit bij de meerderheid wel zo opgaat, liefde maakt nu eenmaal blind.

 

[Cole Trickle]

Dit is natuurlijk wel een heel uitgesproken auto. Kan me voorstellen dat niet iedereen dit mooi vindt. Maar ik vind het geweldig:

 

[Landyacht]

Natuurlijk is zo'n schip geweldig. Iemand die zoiets niet kan waarderen, heeft er waarschijnlijk nog nooit in (mee)gereden. Totaal andere stuurbeleving dan wat voor europese tijdsgenoot dan ook. En een van de laatste echte dinosaurussen, want eind jaren zeventig was ook in Amerika het downsizen al hard om zich heen aan het slaan. Ik ben liefhebber van vrijwel alle automodellen van voor 1980 maar een fullsize amerikaan uit die tijd blijft voor mij echt het summum van autodesign. Als je kijkt wat er dit millennium aan gedrochten van windtunnelplastic op de weg is bijgekomen stemt dat treurig; echt mooie auto's worden niet meer gemaakt en zullen waarschijnlijk ook nooit meer gemaakt worden.

 

[Quatrelle]

Gewoon niet te lang over nadenken of lullen...maar doen!

I did....



Ratio is niet altijd een uitkomst...je leeft maar 1 keer....

 

[Landyacht]

I did....

Volgens mij deed jij het tegenovergestelde; van een MGM naar een R4?

 

[PM xxx]

I did....

Volgens mij deed jij het tegenovergestelde; van een MGM naar een R4?

https://www.autoweek.nl/forum/read.php?11,5413338,5415545#msg-5415545

 

Oké, dan leg ik je de volgende keuze voor: veronderstel dat een A6 Avant en CTS Estate even duur zijn, even ruim, even luxe et cetera. Alleen zie je veel A6'en en weinig CTS'en. Maar de Amerikaan heeft een duizelingwekkende afschrijving, waar dat de Audi-restwaarde dankzij allerlei fanboys mooi in stand blijft. Laten we zeggen dat je van de 65.000 euro na vier jaar nog 15.000 euro voor de CTS terugkrijgt, en 35.000 euro voor de Audi.
In hoeverre is de exclusiviteit je dan het geld waard?

Die keuze zal meer bepaald gaan worden door de uitkomst van een rekensom als door het persoonlijke gevoel.
Een enkeling heeft het extra geld er wel voor over om exclusief (lees onderscheidend) te kunnen rijden, maar de meerderheid zal eerder geneigd zijn om het persoonlijke gevoel toch te gaan koppelen aan het financiële totaalplaatje en daarin uiteindelijk een compromis gaan zoeken.
Financiën en emoties staan nu eenmaal vaak haaks op elkaar, de één komt pas optimaal tot z'n recht als de ander volledig uitgesloten is.

Puur op economische basis zou er ook geen Rolls Royce, Maserati of Bentley meer van de band kunnen rollen.
Want daar draait het immers ook volledig om emotie en prestige, en over het budget wordt hooguit een beetje nagedacht als het optielijstje "accesoires" afgevinkt wordt.


De éne keer heb ik het er persoonlijk wel voor over, de andere keer niet.
Het moderne autospul is voor mij gewoon een wegwerpartikel waar ik niets om geef, dat moet voor mij dus zo goedkoop en efficiënt mogelijk zijn... na een paar jaar (of aankomende onkosten) weg ermee en snel weer wat anders, de emotie is dan slechts bijzaak waar ik weinig rekening mee houd.
Maar voor de hobby-auto's heb ik wel aardig wat meer over, en daarvoor ben ik ook een heel stuk vergevingsgezinder m.b.t. gebreken... daar speelt de emotie opeens een veel belangrijkere rol als de financiële kant.
En ik denk dat dit bij de meerderheid wel zo opgaat, liefde maakt nu eenmaal blind.

Een interesante discussie.
Mijn mening is, koop en rij de auto die je gewoon leuk vind.
Er is een totaal plaatje vaak die de keuze bepaald.
Zelf denk ik best vaak na over de aanschaf van een Amerikaanse auto. Handig ook om in dit topic gebruikers ervaringen te lezen.
Het liefste wil ik een veels te lange Dodge, maar verstand zeg me beter te letten op handelbaarheid en dan neig ik richting een Skylark. Een compacte 4 deurs sedan met brede horizontale achterlichten.
Wel wil ik het origineel, dus foute aftermarket lm gaat eraf, en mooie chrome hubcabs erop.

 

[Quatrelle]

I did....

Volgens mij deed jij het tegenovergestelde; van een MGM naar een R4?

mijn verhaal staat er al gequote.......de R4 is er...en de Mercury ook...en ook nog een R5!!!!

Mercury is nooit weggegaan voor een 4. De 4 is hobby, de Mercury mijn daily ride...

 

Amerikaanse auto's zijn weinig geliefd. Dat zal in het algemeen zijn. Hoe zit dat bij autoliefhebbers, en vooral op internet sites zoals AW, TG en Autoblog en de anderen?
Ik zie zat reageerders op de autosites die heel divers zijn.

Ik neem mijn broer even als voorbeeld. Hij is een Franse autoliefhebber, nieuwe en oude Franse auto's. Bij hem in de straat staan vaak prachtige Amerikaanse auto's waar ik van watertand, mijn broer kijkt niet op of om. Alleen Franse auto's tellen voor hem.
Nou vind hij de Citroën DS break heel mooi, en dan denk ik dat is een echte Amerikaanse station look a like.

Hij bezit een Citroën DS die zuipt als een Amerikaanse V8, die auto stuur je met een pink, en schakeld dan half automatisch, zweeft over de weg.
Typisch Amerikaanse slee. Maar mijn broer is hoog opgeleid en verkeerd in intellectuele kringen dan kan schijnbaar een Amerikaan slecht liggen.
Zijn smaak is het niet dat kan natuurlijk ook. Amerikaanse auto's zijn volks in mijn ogen, de auto voor jou en mij. Voor de genieter die lak heeft hoe er over de Amerikaanse auto word gedacht.
In ieder geval vind ik Amerikaanse auto's leuker dan die oude oldtimers met ronde koplampen die zo hoog opgebouwd zijn. Zeg maar begint mijn smaak vanaf 1950,
met uitzondering van een hotrod van Ford uit 1932.

 

[TKoote]

Vorig jaar hebben mijn vader en ik een Pontiac Solstice gekocht. Ondanks dat het onze derde cabrio is, is het de eerste van Amerikaanse komaf. Nu moet ik bekennen dat we beide eigenlijk niets hebben met de Amerikaanse auto-industrie. In mijn geval komt dat voornamelijk door de behoudendheid in het design. Een Chevrolet, Corvette of Dodge kun je moeilijk vernieuwend noemen. Behalve de Volt uiteraard, maar die vind ik dan ook fraai
Cadillac doet dat anders en die zijn wat mij betreft dan ook de uitzondering op de regel. Die modellen zijn stuk voor stuk geslaagd omdat ze er modern, strak en bijtijds uit zien. Dat was ook een van de redenen waarom we zijn gevallen voor de Solstice. Ons model is nu 8 jaar oud, maar ziet er nog uit als een concept. Dat en nog meer redenen; zie de Weblog (vergeef me de schaamteloze zelfpromotie ).

Wat betreft klassiekers heeft het denk ik ook met imago te maken. Toch die platgetreden zweem van Rock & Roll, vetkuiven en hamburgers. Komt misschien ook omdat de meeste modellen die worden geïmporteerd van dit kaliber zijn. Dan krijg je ook een best universeel beeld. Aan de andere kant; ik heb ook nog nooit iemand gehoord die graag een Ford Aspire of Chevrolet Citation wil importeren. Alleen een model wat tot de verbeelding spreekt haal je met je zuurverdiende centen hier naartoe.

 

Amerikanen zullen nooit mijn eerste keus zijn, maar stiekem droom ik toch wel van een '65 Ford Mustang Fastback. Ik vind het zo'n prachtige wagen, ook al word er niet altijd positief naar gekeken.

Mooie reactie. Kort maar wel duidelijk makend de passie for American cars.

Persoonlijk zit ik hier hoezanna erover te spreken.
Ik ga de daad bij het woord voegen. Ik ga opzoek naar een hobby car.
Ik zit richting AMC te denken, Buick kan ook. GM, AMC of Dodge/Chrystler/Plymouth.
Sedan is de richting, dus een El Caminio laat ik op de reservebank zitten net zoals pick-up trucks.
Mischien een Olds Toronado of AMC Matador.

Ik neem de tijd en zie wel waar ik uiteindelijk mee thuis kom.
1.eis. Moet in mijn garage passen. ( Nederlands te kleine rot garage maat) long live the USA

Ik heb wel eens een auto gehad uit Amerika, een Honda met een made in america stikker onder de motorkap.
Build state: Ohio.

Nu dus tijd voor eens een echte benzine zuiper.

 

[DAS_BOOT]

JAAAA...... ik leef nog
En nog steeds mijn MGM voor de deur.
diverse aanpassingen gedaan zoals luchtveren vervangen voor veren/schokbrekers.

ahum.... de lijst.

*Voor + achter;
- Schokdempers nieuw (MONROE's)
- Verenset nieuw (MONROE's)
- stabilisatorstangen + verbindingen + Rubbers nieuw (MONROE's)
- Ophangrubbers nieuw (MONROE's)
- Fusékogels, Stuurkogels, Idler & Pitman-arm nieuw (MONROE's)
- Upper & Lower Controlarm nieuw (MONROE's / Summit)
- Genneral Grabber AT's banden achter (voor moet nog besteld worden, kon pas grote banden monteren als de ophanging voor weer tip-top was)
*** Dit alles in Heavy-Duty uitvoering

* Technisch;
- Automaat Revisie + Nieuwe Filter + Mercon V ATF .
- Achteras Revisie en sper
- Nieuwe ECU (na een bijdehand mijn ECU heeft gefrituurd door de + op de - en viseversa te houden)
*** ECU van een 2002 Ford Crown Victoria P71 Police Interceptor
- een Hagelnagelnieuwe Cardanas (alluminium) van een P71.

* Motor;
- nieuwe V-Riem,
- nieuwe Radiateur,
- Waterpomp + oliepomp nieuw,
- Bougie's, Filters, Olie ( 5W30 Ford ) en bougiekabels,
- Accu ( gevalletje pech )

* Exterieur,
- Nieuwe Go-Rhino RAM ( officieel P71 equipment)
- nieuwe Go-Rhino Rear Guard (nog geen tijd om te monteren gehad)
- Nieuwe Go-Rhino Skitplate + Transmissionguard (Bescherming voor onderkant)
- nieuwe Go-Rhino Side Impact Guard (bescherming achter zijpanelen, portieren, Dorpels, en achterpanelen. )
- Tir-3 HideAway Multicollor strobes (rood/wit/blauw of geheel oranje)
- Tir-3 Sirene (amerikaans politie) met 210 Speaker.

* nog te doen;
- Striping (reflecterend), Stickers, en zwaailichtbalk opbouw.
- Searchlight (Crown Vic) of ook in volksmond dokterslicht voor op de A-Stijlen)
- Interieur... deels alles al klaar voor inbouw maar bedrading word een vakantieklus.

foto's.

Luchtbalgen defect. oude situatie.

Ophanging gemaakt, achterkant en voorkant nu hoger.

Push-Bumper

Banden ( voor komen exact dezelfde banden als achter ( 235/75/R16 )

en dan om terug te komen op de vraag waarom zijn amerikaanse auto's weinig geliefd......
als je eenmaal begint met opknappen dan blijf je ermee bezig

 

[Muddy Bandit]

Tsja... je hoeft ook niet gek te zijn om met een oude amerikaan te rijden, maar het maakt het wel een stuk gemakkelijker.

 

[Mr Banana]

Dan vraag ik me af: is een auto mooier als je 'm minder vaak ziet? Dat betekent namelijk dat je eigen smaak af zou hangen van je omgeving, in plaats van je eigen voorkeur... (ik wil je niet aanvallen, ik filosofeer even hardop over de beoordeling van een mooie auto)

Ik denk dat je smaak wel enigszins beïnvloed wordt door de mate waarin je het ervaart. Zelfde als met muziek. Als er een nieuw nummer is wat ik helemaal geweldig vind, vlakt dat vaak ook heel snel af, omdat ik het dat te vaak op de radio hoor.

Met auto's herken ik wel wat Cole Trickle zegt. Ik kan een auto ook heel mooi vinden, maar als je die dan steeds meer ziet wordt het wel minder speciaal. Al zal het waarschijnlijk altijd een mooie auto blijven Als ik een auto mooi vind en die ook nog eens heel weinig zie (bijv een Amerikaanse muscle car), dan blijft elke keer dat ik er eentje zie toch wel erg speciaal.

Nee de fiat multipla

 

En voor die ehm briljante post, kick je een bejaard topic naar boven?

 

[Quatrelle]

Een kleine update mbt de Mercury van Das Boot. Die ligt al weer een jaar of twee op de sloop bij Rooie Ben. Hij heeft hem ingeruild op een Ford Explorer waar de gaten in zaten en de zoon van Rooie Ben heeft nog een tijd in de MGM gereden, totdat hij met zijn dronken harses na het stappen in een sloot terecht kwam. De MGM had niet echt noemenswaardige schade, maar kwam toch op zijn eigen sloop te staan. Ik heb daar de velgen, interieur ne nog wat zaken van overgenomen.

De reden om de MGM weg te doen was een kapotte bak........maar toen de MGM bij Rooie Ben stond, reed hij gewoon nog perfect zonder enige vorm van reparatie.


Another one bites the dust..... by Eelco v Manen, on Flickr

 

[maarten1966]

Ik zit vaak op autoweek fora, maar nog nooit op dit. En als ik zo alle reacties doorlees dan vallen me een paar dingen op.
Allereerst: niet iedereen die post lijkt te beseffen dat wat je schrijft nogal eens harder en onvriendelijker overkomt dan je het wellicht bedoelt. Dat is nu eenmaal hoe geschreven taal werkt. Maar goed, beetje off topic. En er staat hier en daar ook wel onzin (vind ik dan.) Zoals dat schakelen 'sportiever' zou zijn. Sportiever? Hoezo? In de zin van 'ik ben geen coureur maar had het wel willen zijn, dus ik rijd het liefst hard en fel, ook al gaat dat niet in de spits op de A2? En daarom is mijn auto plankhard geveerd?'
Of: 'waarom zou je schakelen als de auto het voor je kan doen?' Nou, daar heb ik wel een reden voor: ik vind schakelen leuk. Samen met sturen een van de leukere dingen van het autorijden. En dat is rationeel natuurlijk onzin. Maar het was ook niet rationeel bedoeld.

Autorijden heeft (gelukkig) voor ons, liefhebbers die hier op internet met elkaar communiceren, vooral met emotie te maken.

Het gevoel van een steviger geveerde Europeaan, waarbij je goed voelt welke route je aflegt. En dan schakelen zodat je lekker de baas bent over het toerental. Niet omdat dat ergens op slaat, maar gewoon om de beleving en het gevoel.
OF: het gevoel van je Amerikaan, met alle opsmuk en luxe, zittend op je sofa en (bij menig oudere Amerikaan) zacht wiegend totaal geen idee hebbende welke route er onder je doorgaat. Ook niet omdat dat ergens op slaat maar gewoon omdat je geniet.

En emoties zijn altijd waar voor wie ze voelt (zegt m'n zelfgebreide zweverige personal coach altijd - not;-) dus het heeft weinig zin om elkaar met argumenten trachten te overtuigen. Het zijn gewoon de stijl, beleving, sfeer en wie weet nog een beetje herinnering. Die doen het. Daarom zijn al die verschillen juist leuk. Misschien moeten we als Amerikaan- dan wel Europeaanliefhebbers een keer van auto ruilen. Niet omdat dat ergens op slaat. Maar gewoon, voor de lol... Voor het 'plezier van autorijden' (en dat was dan een mislukte reklame-slogan van Talbot, het merk waar ik er hier drie heb staan. Ieder zijn verdwazing).

 

[Zadelsnuiver]

Autoliefhebbers zijn wat dat betreft net als voetbalfans; Alles voor je eigen cluppie, een paar anderen zijn OK maar het grootste deel zie je liever begraven worden. Het is mens eigen om alles wat niet in je eigen straatje past af te knallen en je eigen voorkeuren de hemel in te prijzen. Vat het allemaal dus niet te persoonlijk op aub, dat doe ik persoonlijk jaren al niet meer (zegt een Prius rijder).

 

[Arjee]

Autoliefhebbers zijn wat dat betreft net als voetbalfans; Alles voor je eigen cluppie, een paar anderen zijn OK maar het grootste deel zie je liever begraven worden. Het is mens eigen om alles wat niet in je eigen straatje past af te knallen en je eigen voorkeuren de hemel in te prijzen. Vat het allemaal dus niet te persoonlijk op aub, dat doe ik persoonlijk jaren al niet meer (zegt een Prius rijder).

Herken ik wel. Toch doe je jezelf ermee tekort. Je laat een boel moois lopen. Zelf moet ik er niet aan denken om een Amerikaanse sloep voor mijn deur (en de deut van de buren erbij) te hebben. Maar een keer een middag met zon bak cruisen lijkt me wel een leuke beleving.

 

[Quatrelle]

Ik zit vaak op autoweek fora, maar nog nooit op dit. En als ik zo alle reacties doorlees dan vallen me een paar dingen op.
Allereerst: niet iedereen die post lijkt te beseffen dat wat je schrijft nogal eens harder en onvriendelijker overkomt dan je het wellicht bedoelt. Dat is nu eenmaal hoe geschreven taal werkt. Maar goed, beetje off topic. En er staat hier en daar ook wel onzin (vind ik dan.) Zoals dat schakelen 'sportiever' zou zijn. Sportiever? Hoezo? In de zin van 'ik ben geen coureur maar had het wel willen zijn, dus ik rijd het liefst hard en fel, ook al gaat dat niet in de spits op de A2? En daarom is mijn auto plankhard geveerd?'
Of: 'waarom zou je schakelen als de auto het voor je kan doen?' Nou, daar heb ik wel een reden voor: ik vind schakelen leuk. Samen met sturen een van de leukere dingen van het autorijden. En dat is rationeel natuurlijk onzin. Maar het was ook niet rationeel bedoeld.

Autorijden heeft (gelukkig) voor ons, liefhebbers die hier op internet met elkaar communiceren, vooral met emotie te maken.

Het gevoel van een steviger geveerde Europeaan, waarbij je goed voelt welke route je aflegt. En dan schakelen zodat je lekker de baas bent over het toerental. Niet omdat dat ergens op slaat, maar gewoon om de beleving en het gevoel.
OF: het gevoel van je Amerikaan, met alle opsmuk en luxe, zittend op je sofa en (bij menig oudere Amerikaan) zacht wiegend totaal geen idee hebbende welke route er onder je doorgaat. Ook niet omdat dat ergens op slaat maar gewoon omdat je geniet.

En emoties zijn altijd waar voor wie ze voelt (zegt m'n zelfgebreide zweverige personal coach altijd - not;-) dus het heeft weinig zin om elkaar met argumenten trachten te overtuigen. Het zijn gewoon de stijl, beleving, sfeer en wie weet nog een beetje herinnering. Die doen het. Daarom zijn al die verschillen juist leuk. Misschien moeten we als Amerikaan- dan wel Europeaanliefhebbers een keer van auto ruilen. Niet omdat dat ergens op slaat. Maar gewoon, voor de lol... Voor het 'plezier van autorijden' (en dat was dan een mislukte reklame-slogan van Talbot, het merk waar ik er hier drie heb staan. Ieder zijn verdwazing).

Er is ook een middenweg he? Niet alles is zo zwart - wit.
Ik rijd een Mercury Grand Marquis uit 1997 als daily (tegenwoordig enkel in de zomer), voor de hobby in de zomer een Renault 4 uit 1968 en in de winter een Jap, een Mazda 626 hatchback uit 1992. Ik vindt alle ouwe bakken gaaf en elk exemplaar wat op de weg gehouden word is er eentje. Dat juich ik enkel maar toe! Dat niet iedereen er dezelfde hoeveelheid liefde, tijd en moeite in stop, tsja, dat is persoonlijk en niet iemand aan te rekenen. We staan er allemaal emotioneel en financieel anders in.

 

[Probenator]

Ik vindt alle ouwe bakken gaaf en elk exemplaar wat op de weg gehouden word is er eentje. Dat juich ik enkel maar toe!

Dat vind ik wel erg mooi verwoord, zo sta ik er precies ook in. Of ik nu een Kever, Suzuki Alto uit '88 of Wartburg op de weg zie, ik word er blij van. Het liefst maak ik er een foto van en zet ik het in de Whatsappgroep met mijn vrienden.

 

[Zadelsnuiver]

Autoliefhebbers zijn wat dat betreft net als voetbalfans; Alles voor je eigen cluppie, een paar anderen zijn OK maar het grootste deel zie je liever begraven worden. Het is mens eigen om alles wat niet in je eigen straatje past af te knallen en je eigen voorkeuren de hemel in te prijzen. Vat het allemaal dus niet te persoonlijk op aub, dat doe ik persoonlijk jaren al niet meer (zegt een Prius rijder).

Herken ik wel. Toch doe je jezelf ermee tekort. Je laat een boel moois lopen. Zelf moet ik er niet aan denken om een Amerikaanse sloep voor mijn deur (en de deut van de buren erbij) te hebben. Maar een keer een middag met zon bak cruisen lijkt me wel een leuke beleving.

Mij lijkt het juist geweldig om dagelijks in zo'n ding te rijden; het vermogen, geluid, ruimte en comfort.. voor de dagelijkse ritjes is dat precies wat ik wil. Om in de stad te rijden gebruik je natuurlijk best een A-segmenter (of de fiets) en op het circuit pak je een goed uitgebalanceerde sportwagen. Je eet soep ook niet met een vork en voor elke situatie is er passende oplossing. Ik persoonlijk moet er niet (meer) aan denken om in een keihard afgeveerde hatchback elke dag naar het werk te rijden (been there, done that..) Maar gewoon voor een middagje gummen zou hartstikke gaaf zijn.

 

Eens met het bovenstaande. Afhankelijk van het doel zijn er geschikte en minder geschikte auto's. Ik ben liefhebber van 'old school' Amerikanen als een Crown Vic, Grand Marquis, Town Car, Caprice Classic of Roadmaster. Zelf ook een Cadillac Eldorado Touring gehad. Heerlijke auto's met ondanks de veelal simpele techniek prima rijeigenschappen. Eenvoudig te onderhouden ook. Als liefhebber/eigenaar van Mercedes en BMW's vind ik de techniek in laatstgenoemde auto's vaak veel te ver gaan, indachtig de rijomstandigheden in ons land. Waarom een auto die 250 kan terwijl je maar 130 mag? En noem maar op. Punt is dat de sociale acceptatie van een Amerikaanse auto vrijwel nihil is en dat keert zich tegen je als je in een werkomgeving veel met een auto onderweg moet zijn.

 

[Muddy Bandit]

Ach, met zo'n amerikaans slagschip geeft het ook wel een hoop fun in het stadsverkeer, de enigste voorwaarde is dat je totaal geen haast moet hebben en goed moet weten waar de hoeken van de auto zich bevinden.
Afgelopen zomer nog in zo'n ouderwetse bekrompen parkeergarage geweest met m'n Wagoneer, de draaicirkel tussen de parkeerdekken onderling was daar totaal niet ontworpen op de draaicirkel van m'n Waggie.
Elke bocht (en dat over 5 parkeerdekken) gewoon maar eventjes steken: voor mij totaal geen probleem maar die rij bumperklevers achter mij moesten dus ook allemaal eerst een stukje achteruit voordat ik weer verder kon naar de volgende bocht, en daar begon hetzelfde tafereeltje weer opnieuw... ik heb me toen prima vermaakt in die parkeergarage.

 

[Ibud]

Ik kan het ook absoluut aanbevelen, ik gebruik mijn Park Avenue niet dagelijks maar het is wel mijn hoofdauto en ervaar eigenlijk weinig nadelen in normaal gebruik. Ondanks zijn 5m20 lukt het meestal wel goed in de parkeergarages. Het fijnste is het onthaastende gevoel. Ik was altijd wel een sportieve rijder maar in de Buick blijft daar niks van over. Super ontspannend, lekker hangen in de zachte bank, muziekje aan, 6 cilinder zachtjes op de achtergrond. Je voelt weinig oneffenheden, geluidsisolatie is top en nul drang om een bocht snel te nemen of om hard te rijden. Mocht je tegen een burnout aan zitten, koop zoiets

 

[Marc van der Togt]

Nou goed, ook mijn dagelijkse hobby hier maar even plaatsen:



Ik ben het eens met bovenstaande reacties dat auto’s zoals deze uitnodigen tot heerlijk relaxt rijden. Inderdaad zal het verkeersbeeld er heel anders uitzien als iedereen in rijdende deinende matrassen zou rijden. Gevoelloze vage besturing, een zacht roffelende V-zoveel in het vooronder en een remweg (bij de mijne althans) van een zeeschip. Heerlijk!!

 

Mijn ML320cdi rijdt in standje comfort ook een beetje als een oude amerikaan. Het deint allemaal wat, maar het i wel heerlijk relaxed. Als ik dan in een BMW stap word je vanzelf gestrest en ga je haast automatisch harder rijden.

 

[Ibud]

Ja moet je eigenlijk helemaal niet willen voor elke dag als je druk bent, kun je beter autorijden gebruiken als momentje van ontspanning.
Heb je al iets uitgezocht voor in de VS Gullwing?

 

Ik herken dat Amerikaanse karakter ook bij mijn '03 ML500. Dat vind ik het fijne aan die auto. Hij onthaast omdat ie alles zo soepeltjes doet. Geen nerveuze toeren of schakelmomenten. En met of zonder trailer erachter, de auto rijdt hetzelfde want van een trailer trekken van een ton of 2/2,5 heb je geen last. Na 190.000km schakelt de bak nog steeds onmerkbaar. Tsja.

 

[maarten1966]

Ik zit vaak op autoweek fora, maar nog nooit op dit. En als ik zo alle reacties doorlees dan vallen me een paar dingen op.
Allereerst: niet iedereen die post lijkt te beseffen dat wat je schrijft nogal eens harder en onvriendelijker overkomt dan je het wellicht bedoelt. Dat is nu eenmaal hoe geschreven taal werkt. Maar goed, beetje off topic. En er staat hier en daar ook wel onzin (vind ik dan.) Zoals dat schakelen 'sportiever' zou zijn. Sportiever? Hoezo? In de zin van 'ik ben geen coureur maar had het wel willen zijn, dus ik rijd het liefst hard en fel, ook al gaat dat niet in de spits op de A2? En daarom is mijn auto plankhard geveerd?'
Of: 'waarom zou je schakelen als de auto het voor je kan doen?' Nou, daar heb ik wel een reden voor: ik vind schakelen leuk. Samen met sturen een van de leukere dingen van het autorijden. En dat is rationeel natuurlijk onzin. Maar het was ook niet rationeel bedoeld.

Autorijden heeft (gelukkig) voor ons, liefhebbers die hier op internet met elkaar communiceren, vooral met emotie te maken.

Het gevoel van een steviger geveerde Europeaan, waarbij je goed voelt welke route je aflegt. En dan schakelen zodat je lekker de baas bent over het toerental. Niet omdat dat ergens op slaat, maar gewoon om de beleving en het gevoel.
OF: het gevoel van je Amerikaan, met alle opsmuk en luxe, zittend op je sofa en (bij menig oudere Amerikaan) zacht wiegend totaal geen idee hebbende welke route er onder je doorgaat. Ook niet omdat dat ergens op slaat maar gewoon omdat je geniet.

En emoties zijn altijd waar voor wie ze voelt (zegt m'n zelfgebreide zweverige personal coach altijd - not;-) dus het heeft weinig zin om elkaar met argumenten trachten te overtuigen. Het zijn gewoon de stijl, beleving, sfeer en wie weet nog een beetje herinnering. Die doen het. Daarom zijn al die verschillen juist leuk. Misschien moeten we als Amerikaan- dan wel Europeaanliefhebbers een keer van auto ruilen. Niet omdat dat ergens op slaat. Maar gewoon, voor de lol... Voor het 'plezier van autorijden' (en dat was dan een mislukte reklame-slogan van Talbot, het merk waar ik er hier drie heb staan. Ieder zijn verdwazing).

Er is ook een middenweg he? Niet alles is zo zwart - wit.
Ik rijd een Mercury Grand Marquis uit 1997 als daily (tegenwoordig enkel in de zomer), voor de hobby in de zomer een Renault 4 uit 1968 en in de winter een Jap, een Mazda 626 hatchback uit 1992. Ik vindt alle ouwe bakken gaaf en elk exemplaar wat op de weg gehouden word is er eentje. Dat juich ik enkel maar toe! Dat niet iedereen er dezelfde hoeveelheid liefde, tijd en moeite in stop, tsja, dat is persoonlijk en niet iemand aan te rekenen. We staan er allemaal emotioneel en financieel anders in.

helemaal mee eens! Ik ben ook niet zo zwart/wit hoor... Je laatste zin verwoordt het het best wat mij betreft. Juist al die oude (en zeer verschillende) oude bakken houden de variatie erin en geven kleur aan het straatbeeld (en da's wel nodig). Prettige bijkomstigheid zo vlak voor de verkiezingen: gezien het feit dat een auto het leeuwendeel van zijn vervuiling veroorzaakt door de productie, is het qua duurzaamheid ook nog eens heel goed als we allemaal zo lang mogelijk met onze auto's doen.
Waarom lees ik dat trouwens nergens in een verkiezingsprogramma? O ja, ben ik te dom voor. Even vergeten. Zie je, daar ga ik alweer

 

[Muddy Bandit]

Hier mijn oldtimer hobbyproject dan ook maar even:

Ondanks z'n 4x4 roots (starre assen met bladveren rondom, vandaar ook die royale draaicirkel) is deze '71 Jeep Wagoneer een heerlijke auto om heel relaxed mee te cruisen... sturen met een pink en verder rustig dweilen als een olietanker op een gladde oceaan bij een gegist bestek, en ook rustig stempeltjes verzamelen voor een maandelijkse gratis wasbeurt bij het tankstation.
Strepen en sprintjes trekken vanuit stilstand kan deze Wagoneer echter ook heel goed, want de 5,7L V8 (dit is dezelfde motor als in de Buick Skylark GS 350 uit de eindjaren '60 ligt) geeft al heel snel 285 pk en een koppel van 475 Nm af aan de aandrijflijn... maar het verbruik is dan ook wel een "beetje" meer als de normale 1:3,5, en die lucht van het verschroeide bandenrubber blijft ook vrij lang nadrukkelijk in de auto aanwezig. (dat strepen trekken doe ik dus niet zo vaak)
De latere bouwjaren Wagoneers uitgerust met de 5,9L AMC motoren zijn weer een heel stuk tammer (en zuiniger), die moesten het doen met slechts 185 pk/ 230 Nm... geeft toch wel een iets mindere "fun"-factor.

 

[Epica]

Het uiterlijk van Amerikanen moet je aanspreken, de Wagoneer van Muddy Bandit vind ik nog wel een mooie auto, maar je hebt een hele periode gehad vooral de jaren 80 en 90 dat ze qua design wat mij betreft helemaal de weg kwijt waren. De modellen die ik dan weer mooi vind zijn nu niet te betalen, daarbij zijn ze erg groot verbruiken veel en rijden matig.

 

Een fijne auto hoeft niet de beste auto te zijn. Autotesten zijn vaak niet realistisch, want zo rijdt je normaal gesproken niet met een auto in het dagelijkse verkeer. En een paar dagen testen of gedurende de seizoenen dagelijks een auto gebruiken zijn ook verschillende dingen.

 

[Quatrelle]

Het uiterlijk van Amerikanen moet je aanspreken, de Wagoneer van Muddy Bandit vind ik nog wel een mooie auto, maar je hebt een hele periode gehad vooral de jaren 80 en 90 dat ze qua design wat mij betreft helemaal de weg kwijt waren. De modellen die ik dan weer mooi vind zijn nu niet te betalen, daarbij zijn ze erg groot verbruiken veel en rijden matig.

Ook deze stelling is persoonlijk, en hopelijk gebaseerd op een echte rijervaring?

Als ik zo vrij mag zijn:

Die beeldvorming van oudere Amerikaanse wagens met hun zgn nadelen is heden tendage enigszins achterhaald.

Groot : anno 2019, zijn de afmetingen van al deze oudere amerikaanse wagens erg betrekkelijk. Erg veel moderne auto's die nu gemaakt worden, overschrijden de 5 meter lengte grens zeer frequent en lengtes van 5 met 27 zijn niet zeldzaam. Ook qua breedte zie je al veel wagens, SUV's, EV's en andere duurdere merken sedans die ook al snel twee meter breed zijn. Als ik naast een X5 parkeer, en de auto's van achteren eens bekijk, is de Mercury maar een ielig wagentje. Zeker een X5 met dikke wielen. Maar ook naast middenklassers zie ik dit vaak. De auto springt er tegenwoordig minder uit dan vroeger, toen de "normale" europese en japanse wagens ook echt kleiner waren.

Gewicht: voorbeeld: mijn Mercury is 1800 kilo. De meeste moderne wagens wegen dit tegenwoordig al en zijn dan nog een stukje kleiner. Sommige zelfs zwaarder, en dat allemaal door het toevoegen van passieve en actieve veiligheidselementen. Dus naast het aanschaffen van die opties, moet je er ook nog eens extra voor betalen via MRB.

Verbruik: voor een groot deel bepaald de bestuurder dat zelf. Een lichte rechtervoet brengt mijn verbruim in de Mercury al snel op 1 op 9. Ik ken mensen die al boven de 1 op 10 zitten. Dat is netjes, gezien de 4.6 liter V8 die ontworpen is met techniek van zo'n 30 tot 40 jaar terug en sindsdien weinig is veranderd qua efficientie zoals andere moderne merken dat wel hebben gedaan.

Rij ervaring: Als je de auto bereid waarvoor ze gebouwd zijn, dan rijden ze heerlijk. Je zweeft als het ware. Zitcomfort als een safe thuis. Geen zijdelingse steun, want waarom zou je? je hoeft niet door de bochten te jagen, het nodigt juist uit tot een rustige rijstijl. Racen doen we op een circruit in daarvoor bestemde wagens.

Ik heb voor mijn Mercury gekozen vanwege de vormgeving, comfort en enorme kofferbak.
Ook komt de wagen goed uit crashtest. De grote kofferbak is een enorme kreukelzone. Bji de 1e modellen was door een constructie fout een kans op brand bij aanrijding van achteren, maar dit is later via een recall gefikst.

Maar...ik ben het met je eens, het rijd heel anders dan een oude Jap bijvoorbeeld. Die is idd directer, wendbaarder en zuiniger. Maar dat vindt ik juist zo mooi aan al die verschillende merken en modellen...ze bieden allemaal een bijzondere ervaring die je simpelweg niet met elkaar kunt vergelijken. Enige is dat je zelf bij de ervaring moet passen. En dat is heel persoonlijk.

 

[Ibud]

Hierbij een plaatje van de mijne. Inclusief stoflaag van de winterslaap. Ook in de jaren '90 hadden ze weleens geslaagde ontwerpen (vind ik).

Groot : anno 2019, zijn de afmetingen van al deze oudere amerikaanse wagens erg betrekkelijk. Erg veel moderne auto's die nu gemaakt worden, overschrijden de 5 meter lengte grens zeer frequent en lengtes van 5 met 27 zijn niet zeldzaam. Ook qua breedte zie je al veel wagens, SUV's, EV's en andere duurdere merken sedans die ook al snel twee meter breed zijn. Als ik naast een X5 parkeer, en de auto's van achteren eens bekijk, is de Mercury maar een ielig wagentje. Zeker een X5 met dikke wielen. Maar ook naast middenklassers zie ik dit vaak. De auto springt er tegenwoordig minder uit dan vroeger, toen de "normale" europese en japanse wagens ook echt kleiner waren.

Niet helemaal mee eens, qua lengte is boven de 5 meter nog steeds wel bijzonder. Grote auto's zoals de Volvo V90 of BMW X5 blijven nog onder 5 meter steken. Een S-klasse Lang is 5.25 en dat is qua lengte 1 van de langste auto's verkrijgbaar. Qua hoogte en breedte worden auto's wel steeds groter natuurlijk maar daar heb je met parkeren meestal iets minder last van. Persoonlijk heb ik er niet zoveel last van in parkeergarages maar ik zou niet zo snel een grote Amerikaan kopen als je ergens in het centrum woont zonder garage. Qua kosten valt het reuze mee. Onderdelen zijn spotgoedkoop, veel dingen kun je makkelijk zelf doen en een youngtimer verzekering allrisk kost ook de wereld niet. Wegenbelasting misschien iets meer maar inderdaad, veel auto's zijn tegenwoordig erg zwaar. Ik rijd zelf 1:10,5 met de 3.8L V6, dat is zuiniger dan de V70 2.0T van mijn moeder.

 

[Muddy Bandit]

Het merendeel van de vooroordelen over de yanktanks stamt nog uit de jaren '70 van de vorige eeuw toen Europa nog massaal in de burgerlijke dafjes, kevers, fiatjes en simca's de wegen vulde... de yanktanks waren de pooierbakken en drankorgels van de straat, en wie daar mee durfde te rijden was absoluut geen afspiegeling van de maatschappij maar leefde op of over het randje.
Dat beeld is gewoon lang in stand gehouden en heeft de USA-auto's nooit echt geliefd gemaakt in Europa, er zijn maar een paar merken (Jeep, Chrysler) die wat later nog een klein succesje geboekt hebben door een gaatje in de europese markt (Jeep met de luxe 4x4 als tegenhanger van de veel duurdere Range Rover, Chrysler met de mpv Voyager) op te vullen... en voor de rest was het voornamelijk geaccepteerd als taxi, lijkwagen of volgauto in de rouwstoet.

En dorstig… de yanks van voor de jaren '70 zijn dat zeker wel, maar dat is ook niet vreemd als je je realiseert dat de benzine in de USA destijds maar een paar dollarcent per gallon kostte (tegenover al bijna 1 gulden per liter in Nederland), zuinigheid speelde voor de USA-markt nog totaal niet in die jaren.
Na de grote oliecrisis zijn de yanks echter ook wel een heel stuk zuiniger geworden als er maar op z'n amerikaans mee gereden werd, maar daarvoor moest wel eerst een leermomentje komen voor de europese weggebruiker... die waren immers volledig gewend aan kleine motoren die altijd vol gas gebruikt moesten worden, en moet je met een amerikaans blok dus absoluut niet doen wil je het verbruik netjes houden.

De laatste 10-15 jaren merk ik gewoon dat vele oude vooroordelen als sneeuw voor de zon verdwijnen als men eens een dag met een yank gereden heeft... borrelpraatjes houden nu eenmaal veel fabeltjes in stand, maar alle luxe van de amerikaanse auto's van destijds is ook al een tijdje stevig ingeburgerd in de europese en aziatische auto's van deze eeuw.

 

[Epica]

Het merendeel van de vooroordelen over de yanktanks stamt nog uit de jaren '70 van de vorige eeuw toen Europa nog massaal in de burgerlijke dafjes, kevers, fiatjes en simca's de wegen vulde... de yanktanks waren de pooierbakken en drankorgels van de straat, en wie daar mee durfde te rijden was absoluut geen afspiegeling van de maatschappij maar leefde op of over het randje.
Dat beeld is gewoon lang in stand gehouden en heeft de USA-auto's nooit echt geliefd gemaakt in Europa, er zijn maar een paar merken (Jeep, Chrysler) die wat later nog een klein succesje geboekt hebben door een gaatje in de europese markt (Jeep met de luxe 4x4 als tegenhanger van de veel duurdere Range Rover, Chrysler met de mpv Voyager) op te vullen... en voor de rest was het voornamelijk geaccepteerd als taxi, lijkwagen of volgauto in de rouwstoet.

En dorstig… de yanks van voor de jaren '70 zijn dat zeker wel, maar dat is ook niet vreemd als je je realiseert dat de benzine in de USA destijds maar een paar dollarcent per gallon kostte (tegenover al bijna 1 gulden per liter in Nederland), zuinigheid speelde voor de USA-markt nog totaal niet in die jaren.
Na de grote oliecrisis zijn de yanks echter ook wel een heel stuk zuiniger geworden als er maar op z'n amerikaans mee gereden werd, maar daarvoor moest wel eerst een leermomentje komen voor de europese weggebruiker... die waren immers volledig gewend aan kleine motoren die altijd vol gas gebruikt moesten worden, en moet je met een amerikaans blok dus absoluut niet doen wil je het verbruik netjes houden.

De laatste 10-15 jaren merk ik gewoon dat vele oude vooroordelen als sneeuw voor de zon verdwijnen als men eens een dag met een yank gereden heeft... borrelpraatjes houden nu eenmaal veel fabeltjes in stand, maar alle luxe van de amerikaanse auto's van destijds is ook al een tijdje stevig ingeburgerd in de europese en aziatische auto's van deze eeuw.

Dit is het standaard verhaaltje van een Amerikaan liefhebber die nergens opgebaseerd zijn. Ook de huidige Amerikaanse auto zuipt als een ketter ook als je er max 90 km/h mee rijd, ze zijn zwaar en zijn mij te comfortabel.
Neemt niet weg dat ik er niet 1 zou willen hebben.

 

... Ook de huidige Amerikaanse auto zuipt als een ketter ook als je er max 90 km/h mee rijd, ze zijn zwaar en zijn mij te comfortabel.....

en waar vergelijk je het dan mee? Een nissan micra zal inderdaad zuiniger zijn dan een cadillac ct6. Maar een Chevy Spark is weer zuiniger dan een Mercedes S65 AMG :T

 

[Epica]

... Ook de huidige Amerikaanse auto zuipt als een ketter ook als je er max 90 km/h mee rijd, ze zijn zwaar en zijn mij te comfortabel.....

en waar vergelijk je het dan mee? Een nissan micra zal inderdaad zuiniger zijn dan een cadillac ct6. Maar een Chevy Spark is weer zuiniger dan een Mercedes S65 AMG :T

Vergelijkbare Europese auto's de techniek die ze gebruiken is nog steeds niet zo modern als in Europa, ja ze gebruiken ook turbo motoren maar zuiniger worden ze er niet door.

 

[Muddy Bandit]

... Ook de huidige Amerikaanse auto zuipt als een ketter ook als je er max 90 km/h mee rijd, ze zijn zwaar en zijn mij te comfortabel.....

en waar vergelijk je het dan mee? Een nissan micra zal inderdaad zuiniger zijn dan een cadillac ct6. Maar een Chevy Spark is weer zuiniger dan een Mercedes S65 AMG :T

Vergelijkbare Europese auto's de techniek die ze gebruiken is nog steeds niet zo modern als in Europa, ja ze gebruiken ook turbo motoren maar zuiniger worden ze er niet door.

Ik krijg een beetje het idee dat je nu appels en peren met elkaar wilt gaan vergelijken om die vooroordelen in stand te kunnen houden.
De techniek heeft in de USA echter ook niet stil gestaan, daar bouwen ze naast de grote pick-up's en grote D-segmenters ook al vele jaren lichte auto's die niet zoveel zuipen en zich prima kunnen meten met vergelijkbare europese auto's.
En wat comfort, gewicht en afmetingen betreft gaat de europese auto zich al steeds meer meten met vergelijkbare amerikaanse auto's, dat europese spul wordt alleen maar groter, lomper en luxer.... blijkbaar wil de europese consument tegenwoordig hetzelfde wat de amerikaanse consument al vele decennia 's heeft gehad.