rke
Wegverkenner
Ik zag recent dit filmpje voorbij komen. Ik wil de discussie niet focussen op het foute menselijke gedrag van "het tandjes in de vangrail zetten" van de trucker maar op het irriteren van andere weggebruikers en de daar uit voortvloeiende agressie.
Het lijkt mij namelijk een heel menselijke reactie dat je met voordringen de wachtenden irriteert. Ene Nic heeft recent nog een column gepubliceerd waarin hij aangaf geïrriteerd te raken van een vorm van wettelijk toegestaan voordringen en dat verhaaltje is hem niet in dank afgenomen. Wat een aantal mensen hem kwalijk nam was het advies agressief te reageren op dit voordringen.
Wij houden in het verkeer nauwelijks rekening met agressie als gevolg van irritatie van de ander. De bestuurder van de witte auto rekent er duidelijk niet op dat de trucker zodanig geïrriteerd raakt dat hij maatregelen neemt. Dom, als de trucker een nog korter irritatie-lontje had, kunnen de nabestaanden een kist bestellen in plaats van een vers spatbordje.
Het grote internet staat vol met dit soort acties en de stroom van irritatieongevallen blijft groot.
Ik heb zelf ook wel eens last van irritatie waar de ander misschien niet eens de bedoeling heeft te irriteren. De dropveter die zijn te grote botsblik in het parkeervakje naast mij propt waardoor ik alleen met schade aan mijn deur kan instappen, bijvoorbeeld. Of de schoolmeester die met linksplakken mij dwingt de maximum snelheid te respecteren.
Of de dwaas die meent dat de tijdwinst van er links voorbij knallen en enkele trage weggebruikers afsnijden opweegt tegen de gevaren hiervan.
Ik zie met regelmaat argumenten voorbij komen dat snelheid een grote factor is in het aantal verkeersongevallen. Maar, op basis van mijn eigen ervaringen en dit soort filmpjes, zou ik wederzijdse irritatie en de daarbij horende agressie eerder als de grote factor aanwijzen.
Wat denken jullie, klopt dit onderbuikgevoel of is dit gevoel onterecht?
Het lijkt mij namelijk een heel menselijke reactie dat je met voordringen de wachtenden irriteert. Ene Nic heeft recent nog een column gepubliceerd waarin hij aangaf geïrriteerd te raken van een vorm van wettelijk toegestaan voordringen en dat verhaaltje is hem niet in dank afgenomen. Wat een aantal mensen hem kwalijk nam was het advies agressief te reageren op dit voordringen.
Wij houden in het verkeer nauwelijks rekening met agressie als gevolg van irritatie van de ander. De bestuurder van de witte auto rekent er duidelijk niet op dat de trucker zodanig geïrriteerd raakt dat hij maatregelen neemt. Dom, als de trucker een nog korter irritatie-lontje had, kunnen de nabestaanden een kist bestellen in plaats van een vers spatbordje.
Het grote internet staat vol met dit soort acties en de stroom van irritatieongevallen blijft groot.
Ik heb zelf ook wel eens last van irritatie waar de ander misschien niet eens de bedoeling heeft te irriteren. De dropveter die zijn te grote botsblik in het parkeervakje naast mij propt waardoor ik alleen met schade aan mijn deur kan instappen, bijvoorbeeld. Of de schoolmeester die met linksplakken mij dwingt de maximum snelheid te respecteren.
Of de dwaas die meent dat de tijdwinst van er links voorbij knallen en enkele trage weggebruikers afsnijden opweegt tegen de gevaren hiervan.
Ik zie met regelmaat argumenten voorbij komen dat snelheid een grote factor is in het aantal verkeersongevallen. Maar, op basis van mijn eigen ervaringen en dit soort filmpjes, zou ik wederzijdse irritatie en de daarbij horende agressie eerder als de grote factor aanwijzen.
Wat denken jullie, klopt dit onderbuikgevoel of is dit gevoel onterecht?