j.ko: Mini Cooper Pepper (2004) | Toyota Verso 1.8 VVTi Business (2010) | Opel Mokka-e Ultimate (2022)

j.ko

j.ko

Kilometervreter
Hallo autoliefhebbers,

Lange tijd heb ik gedacht dat een ‘Mijn auto’-topic niet aan mij besteed is, omdat ik met de MyWeblog, MyReview en verbruiksmonitor alles wel kwijt kan op deze site. Toch merk ik af en toe de behoefte om foto’s te plaatsen en te forummen over mijn auto’s. Dus toch maar eens een topic geopend.

Ik wil er graag een topic van maken waarin al mijn auto’s aan bod komen, zodat het een mooi volledig totaalplaatje wordt van mijn automobiele leventje. Daarom begin ik maar bij het begin: mijn eerste auto. Langzaamaan hoop ik mezelf dan in te halen, zodat het uiteindelijk een actueel topic wordt.

Goed, mijn eerste auto dus. Je moet weten dat ik al sinds mijn 12e spaarde voor een rijbewijs en een auto. Elke vakantie en elk weekend werkte ik, en ik gaf niet veel uit. Nadat ik op mijn 18e mijn rijbewijs haalde, heb ik eerst nog een paar jaar in de auto’s van mijn ouders gereden, het meest met een Citroën Berlingo 1.9D 600 (bestel-uitvoering). Meteen na het behalen van mijn rijbewijs in 1999 heb ik wel gekeken naar een eigen auto (Renault Clio 1.4 RT van het eerste model), maar toch besloten om door te sparen voor iets mooiers.

Toen in 2001 de nieuwe Mini werd geïntroduceerd, was ik daar meteen weg van. Maar ja, wel prijzig… Op een dag in 2003 was ik samen met mijn vriendin (nu mijn vrouw) aan het wandelen langs een bochtige weg door het bos. Toen daar een nieuwe Mini langskwam, die even terugschakelde voor de bocht om er vol gas doorheen te gaan, wist ik het zeker: zo een komt er bij mij ook. En zo geschiedde…

Tussen Kerst en Oudjaar 2003 heb ik samen met mijn vader twee proefritten gemaakt bij verschillende dealers. Het moest een Cooper worden in British Racing Green, met wit dak, witte spiegels en witte velgen. En geen Chili, die vond ik te hard geveerd. De dealer in Goes had het scherpste aanbod, dus daar ben ik verder gaan onderhandelen. Ik had een budget van € 24.000, en daar wilde ik zo veel mogelijk opties voor hebben. Uiteindelijk is dat gelukt, en werd de auto eind februari 2004 geleverd, vlak voor mijn 23e verjaardag. Naast de Cooper-uitrusting had ik hem nog aangekleed met verwarmde spiegels en ruitensproeiers, genoemde witte accenten, hoogglans zilveren panelen in het interieur, Visibility-pack (verwarmde voorruit, dimmende binnenspiegel en regensensor), sportstoelen, airco, en het Pepper-pakket (o.m. andere wielen, hoogteverstelling bestuurdersstoel, opbergnetjes, mistlampen, velours mattenset en een betere radio-cd-speler). Man, wat was ik trots op mijn nieuwe bezit!

Wat foto's van vlak na de aflevering, bij mijn ouders op de oprit (die Berlingo is ook te zien op de achtergrond):















Kort daarna nog even langs geweest bij een collega van mijn vriendin, die een èchte Mini had in dezelfde kleuren als die van mij. Deze foto's zijn nog van een analoge camera, dus helaas van mindere kwaliteit:





Later meer!
 
Blijven zeer scherp sturende auto's die Mini's. De fase 1 had de wat onzuinigere Neon-motor, de fase 2 heeft de PSA motoren. Dit zijn wel een stuk zuiniger, en ook onderstel technisch zijn ze beter geworden.
 
En een mooi verhaal. Al vanaf je 12de sparen voor je (droom)auto. Was het echt de moeite waard?
 
Heel gaaf! Vooral die onderste foto. (y) En inderdaad: de MINI is een hele fijne auto. Mijn tante heeft er ook een gehad, maar dan een MINI One.
 
Dus je rijd deze al 8 jaar? Cool! Wij hebben onze 03 Cooper S pas ingeruild. Na 2 jaar rijden.

Maar die kleur staat hem goed! Blijft een mooie auto.
 
Knap dat je het vol gehouden hebt om te blijven sparen ! hier kunnen veel mensen nog wat van leren :D

bij de dealer in goes dat is dicht in de buurt. Woon je ook ergens in zeeland

bij de mini,s die wij in onderhoud hadden kwamen deze puntjes aan het licht!

zwaarschakelen
versnellingsbak gaat herrie maken


veel plezier met de mini :D
 
Dank voor alle leuke reacties! Het sparen was zeker de moeite waard, maar voor alle duidelijkheid: de Mini is nu niet meer van mij, al sinds eind 2007 is ie weg. Over het hoe en waarom kom ik nog (vandaag geen tijd voor)...

Ik woon trouwens niet in Zeeland, maar in West-Brabant.
 
haha, goh jezelf inhalen, vind ik wel een goed idee.
maar je hebt hem dus weggedaan voordat de problemen begonnen.
mooie auto trouwens, mooie velgen ook, en in de juiste kleuren, een Union Yack had het plaatje nog helemaal afgemaakt.
ik wil zelf over een paar maanden een Renault Laguna van de eerste generatie.
ik vind het namelijk wel charme hebben om met een ouwe auto te beginnen.

maar jouw optie is ook erg goed.
 
Pivavar zei:
Al 5 jaar niet meer in je bezit? Tja, dan zit je dus echt met te veel tijd.
Klik om te vergroten...

Welnee, eerder tijd te weinig... o_O Noem het maar een hobby, dan mag het tijd kosten. Ik heb (inclusief de Mini) vier auto's gehad, waarvan twee nu nog in mijn bezit (zie profiel). Nou kan ik meteen over die twee nog in bezit zijnde auto's beginnen, het is dan slechts een kleine moeite om de twee eerdere auto's er bij te zetten. Geeft m.i. een mooi compleet beeld, en veel extra moeite kost het niet. Als ik nou twintig auto's moest 'inhalen', was het een ander verhaal geweest.
 
Nissan GT-R zei:
haha, goh jezelf inhalen, vind ik wel een goed idee.
maar je hebt hem dus weggedaan voordat de problemen begonnen.
mooie auto trouwens, mooie velgen ook, en in de juiste kleuren, een Union Yack had het plaatje nog helemaal afgemaakt.
ik wil zelf over een paar maanden een Renault Laguna van de eerste generatie.
ik vind het namelijk wel charme hebben om met een ouwe auto te beginnen.

maar jouw optie is ook erg goed.
Klik om te vergroten...

Over de Union Jack op het dak heb ik sterk getwijfeld, maar ik had al visioenen van rellende voetbal-'supporters' na een verloren wedstrijd Nederland-Engeland, dus maar niet gedaan. Bovendien iets te schreeuwerig naar mijn idee, zoals ook de bonnet-stripes. Die heb ik ook overwogen, maar niet gedaan.
 
Goed, toch nog tijd gevonden voor een update vandaag. Ik zal in deze post beschrijven wat er in 2004 (naast de aanschaf) verder nog gebeurd is.

Een Mini kun je, als je hem bestelt, helemaal persoonlijk maken. Maar ook daarna is de verleiding groot om dingen verder af te stemmen op persoonlijke smaak. Ik heb me weten te beperken tot een setje extra meters onderin de middenconsole. Die heb ik in juli 2004 bij de dealer laten inbouwen. Het gaat om een officieel dealer-accessoire en betreft een meter voor boordspanning en voor olietemperatuur. Ze vullen mooi de lege plek voor de bekerhouders.

Vóór:


Na:



In augustus reed ik mijn eerste schade aan de Mini, en geen kleintje helaas. Ik reed achter een Ford Transit. Bij een T-splitsing wilden we allebei linksaf. Zowel de bestuurder van de Transit als ik, zag een auto die van rechts kwam over het hoofd (die reed zonder licht op een met bomen overdekte weg). De Transit remde abrupt, maar op tijd, ik niet helaas. Ik reed met lage snelheid achter tegen de Transit aan. Die had helaas een trekhaak die behoorlijk wat schade aanrichtte in het volle vooronder van mijn Mini. Koelfan, radiateurs van koelsysteem en airco, waterpomp, motorkap, grille en bumper moesten vervangen worden en de zijschermen en de rand tussen motorkap en voorruit moesten gespoten worden. En omdat het koelsysteem lek was, moest ik afgesleept worden. Wat een domper, wat een afgang, wat een bekijks… Brandweer erbij om de weg te reinigen, sleepwagen... ja, het was wat. In elk geval geen gewonden gelukkig.

Wat foto’s van het leed (nadat de Mini thuis was afgeleverd en ik wat van de schrik bekomen was):









Ik was de Mini tien dagen kwijt voor de aanvankelijke reparatie, maar daarna was het nog niet in orde. Het koelsysteem bleef vloeistof verliezen, maar het was altijd droog onder de auto. Pas na enkele keren terug geweest te zijn, werd de oorzaak gevonden: de waterpomp lekte, maar niet op straat, maar in de voorbumper. Op snelheid waaide dat er dan uit, maar op plekken waar ik parkeerde was nooit een spoor van een lek te zien. Maar goed, intussen had ik wel tot twee keer toe de auto stil moeten zetten vanwege koelingsproblemen (uitslaande koelvloeistof-temperatuurmeter en waarschuwingslampje voor oververhitting). Beetje jammer.

Enige positieve puntje aan dit hele verhaal: ik heb twee weken lang in een vervangende auto van de schadehersteller gereden: een Smart Roadster. En dat bij heerlijk zomers weer. Dat was dan weer genieten. :cool:

Tot zover!
 
Zo, op naar 2005: het jaar van de reis naar de Noordkaap en het jaar van de eerste kleine mankementjes.

Eerst het hoogtepunt, de reis naar de Noordkaap. Met de Mini naar het Duitse Kiel, daar op de boot naar Göteborg. Van daar uit door de uitgestrekte, stille Zweedse bossen naar het noorden. Via lege en kale Finse tundra vervolgens Noorwegen bereikt, en door naar de Noordkaap, het noordelijkste per auto te bereiken puntje van Europa. Vervolgens terug via de Noorse fjorden-kust naar Oslo, waar de boot naar het Deense Frederikshavn wachtte. En daar vandaan weer naar huis. Alles bij elkaar een reis van 7.000 kilometer, op 17 dagen tijd. Het was onvergetelijk. De Mini was verre van een regelmatige verschijning daar, dus veel bekijks en opgestoken duimen gehad. :D

Hier een weblog over de highlights (eerder al eens geschreven), hieronder wat foto’s:

Veel productiebossen in Zweden, hier de Mini en mijn vriendin bij onze toekomstige Ikea-meubels ;)


Rendieren op de weg:


De poolcirkel!


Ongeveer 400 kilometer per dag (Zweden en Finland):


Rustig wachten tot ze opzij gaan, zo'n gewei wil je niet in je deur hebben zitten...


De noordkaap!


Ongeveer 400 kilometer per dag (Noorwegen):


Mini bij een f(j)ord:


Per pondje een fjord over. Leuk gepraat met de man die de kaartjes verkocht, die had in het verleden ook een Mini gehad (een echte dan).


Korte zomers daar, dus de insecten zijn kort, maar talrijk aanwezig. Resultaat na 4.500 kilometer vliegenvangen:


Rit over de Peer Gynt Veien was erg stoffig:


Ik en mijn trotse bezit in Oslo in de rij voor de boot naar Frederikshavn.


Zoals gezegd was 2005 ook het jaar van de eerste kleine mankementjes. Een olielekkage bijvoorbeeld. Bleek te komen door een kapot carterringetje rond de later ingebouwde sensor van de olietemperatuurmeter (zie enkele posts hierboven). Ook is de voorruit twee keer vervangen; de eerste keer vanwege een kapotte voorruitverwarming, de tweede keer vanwege steenslag. Ook de zwarte kunststof strip op de A-stijl kan niet tegen steentjes, en moest vervangen worden. Verder nog last gehad van een kapotte brandstofmeter. Die gaf bij starten de juiste hoeveelheid aan, maar zakte tijdens het rijden binnen no-time naar nul. Ik vreesde eerst voor een brandstoflekkage, maar het was iets met de meter zelf. De dealer heeft het opgelost in elk geval. Tot slot is er een piepend geluid in de koppeling verholpen. Verder regulier onderhoud, waaronder vier nieuwe banden.

Tot zover 2005. Op naar 2006!
 
De belevenissen met de Mini in 2006 bleven beperkt tot twee schadegevalletjes. En een boel dagelijks rijplezier natuurlijk. Eind november gaat de kilometerteller door de 100.000. :T

De eerste schade veroorzaak ik zelf, in februari. Ik ben van baan veranderd en parkeer dus op een voor mij nieuwe parkeerplaats. Bij het wegrijden vergeet ik dat er naast mijn auto een klein muurtje met betonnen rand staat. Een afgrijselijk krassend geluid is mijn deel als ik te kort het vak uitdraai. Een diepe, scherpe deuk en flinke krassen zijn het gevolg. Het kost een nieuw portier, dit is niet meer uit te deuken. Op de bonus-malusladder zak ik tot -5 schadevrije jaren, omdat je nou eenmaal niet dieper kunt zakken bij mijn maatschappij. Anders zou ik op -7 uitgekomen zijn…

Wat plaatjes op locatie:




En thuis, bij daglicht:




Balen hoor!

De tweede schade ontstaat in december. Ik stop rustig voor overstekende voetgangers op een zebrapad, als op de kruising achter mij een BMW 7-serie de hoek om draait zonder te kijken waar hij heen rijdt (hij keek de andere kant op om te zien of daar wat aan kwam). Hij reed dus tegen mijn Mini aan, gelukkig met zeer lage snelheid. De Spaanstalige bestuurder verontschuldigt zich, maar wil niet dat ik een schadeformulier invul. Hij heeft liever dat we dit zonder tussenkomst van de verzekering regelen. De schade stelt op het eerste zicht niet veel voor, dus ik neem de gok. Ik krijg zijn gegevens. Ik laat de schade taxeren (toch nog ruim € 600,-, er moet een nieuwe achterbumper op) en hij maakt het bedrag gelukkig netjes over. De schade is echter nauwelijks zichtbaar, dus ik laat het ongerepareerd. Op de foto's lijkt het erger dan het is, na wat poetswerk was het nog nauwelijks te zien.







Tot zover weer...
 
Pech had ik zeker met de Mini. En dan moet 2007 nog komen... kan al wel verklappen dat ie dan total-loss gaat. En dus weer naar die -5 schadevrije jaren. Komend jaar (2013) kom ik weer op 0 uit, eindelijk. Heel gek eigenlijk, voordat ik de Mini had, heb ik nooit schades gereden met de auto's van mijn ouders. En met de auto's na de Mini ook niet tot heden.
 
oh dat is echt balen dan. vandaar dat je nu 2 auto's hebt, die niet bepaald modern te noemen zijn.
want echt een goede vervanger ga je natuurlijk ook niet vinden.
 
Tja, voor de Mini had ik lang en flink gespaard, maar sinds ik die kocht, kocht ik ook een huis waar veeeel aan verbouwd moest worden, ben inmiddels getrouwd, heb twee kinderen, een tweede auto, dus van sparen komt niet zoveel meer. Van de dagwaarde van de Mini plus dat bedrag van die Spanjaard voor de niet gerepareerde bumper, kocht ik een nieuwe Fiat Grande Punto. Zonder eigen geld bij te leggen dus. En die Fiat is weer verkocht om geld op te brengen voor de Mazda 6 (wel een beetje bijgelegd). Die 6 is eigenlijk de opvolger van de 323 in ons huishouden (de ruime, betaalbare, betrouwbare auto voor mijn vrouw), maar die 323 bracht te weinig op om de 6 mee te financieren. Daarom dus de jongere en duurdere Fiat weer verkocht, ik rijd nu door in de 323, mijn vrouw rijdt de 6. Die 323 is eigenlijk te ruim en functioneel voor mij (99,9 % van de tijd rijd ik er alleen in), dus die staat wel te koop. Voor de opbrengst koop ik dan weer wat anders, iets leuks of aparts of moois. Ik neig nu naar een Volvo 480. Uitgebreider verslag van dit hele auto-verloop volgt dus nog in dit topic, weet alleen nog niet wanneer. Komende avonden druk namelijk.
 
Erg leuk zo'n topic "uit het verleden" :)

Je hebt idd wel pech gehad met die schades! Was het bij de kras in de deur niet voordeliger om het zlef te laten repareren en niet te melden bij de verzekering?
 
Nee, dat was niet voordeliger. Het was niet zo maar een kras, er moest een compleet nieuwe deur in. Het enige voordeel van het staan op de onderste trede van die bonus-malusladder, is dat je niet verder teruggaat in schadevrije jaren. Het kost dus ook maar één jaar (het jaar wat je anders geklommen zou zijn), in plaats van vier.
 
Ik laat de schade taxeren (toch nog ruim € 600,-, er moet een nieuwe achterbumper op) en hij maakt het bedrag gelukkig netjes over.
Klik om te vergroten...

Die Spanjaard zal zich wel rotgeschrokken zijn van die achterlijk hoge reperatie bedragen in NL. Voor dat geld wordt hier een auto volledig overgespoten :)
 
We gaan weer verder, 2007.

Tot nu toe was de Mini onze enige auto, ik reed er mee naar mijn werk en we maakten er onze gezamenlijke (privé) ritten mee. Mijn vriendin ging met de bus naar haar werk. Eind 2006 belde ze me op, of ik haar kon oppikken van een busstation op een industrieterrein halverwege de route naar huis. De buschauffeur weigerde namelijk verder te rijden vanwege een groep baldadige hangjeugd in zijn bus. Hij had de politie gebeld en tot die tijd reed hij niet verder. Je begrijpt dat mijn vriendin zich terecht niet erg veilig voelde, en bovendien was de vraag hoe lang dit allemaal ging duren. En die groep zat vaker in ‘haar’ bus. Toen hebben we dus besloten te bekijken of een tweede auto haalbaar zou zijn, financieel gezien. In combinatie met een kilometervergoeding van haar baas, bleek het te kunnen. Op zoek naar een tweede auto dus.

Omdat de Mini een leuke, maar weinig praktische auto is, moest de tweede auto juist wel praktisch worden. Ruim genoeg in elk geval om niet meteen een andere auto te hoeven zoeken als er kinderen zouden komen in de toekomst. Maar de auto mocht ook niet te duur zijn, zowel qua belasting (gewicht), verbruik, als reparatiekosten. Kandidaten waren een Seat Cordoba Vario, een Mazda 323 Fastbreak en een Honda Civic Aerodeck, allen van rond bouwjaar 2000. De Civic viel als eerste af. Die was namelijk nog vrij prijzig, niet veel te vinden en een belastingklasse zwaarder dan de andere twee. Ook de Seat viel af, omdat we die minder betrouwbaar achtten dan een Mazda en omdat we die Mazda mooier vonden. Bovendien was het interieur van een 323 Fastbreak flexibeler in te delen (verschuifbare achterbank en neerklapbare voorstoel).

Bij de Kia-dealer in Bergen op Zoom vonden we een scherp geprijsde 323 Fastbreak uit 2000 met airco (een 1.5 GLX met een kleine 79k op de teller in Aquarius Blue). Hij miste de achterste hoofdsteunen, het kunststof paneeltje voor de tellers was gescheurd en de onderhoudshistorie was niet compleet. Het was dus een kleine gok, maar de prijs was er ook naar. En hij reed prima. In januari 2007 kochten wij dus onze 323 Fastbreak:













 
En verder in 2007: onze band met het schadebedrijf nog maar eens aangehaald… :cry:

Het begon in maart. Met de Mini had ik een aanrijding met een vliegend tapijt (doet het altijd leuk op feestjes :p). Op de snelweg verloor een auto voor mij wat tapijttegels uit z’n aanhanger. Die stuiterden over de weg, en ik kon er niet omheen. Links zat een vangrail en rechts een vrachtwagen die ik aan het inhalen was. Uitwijken was dus geen optie. Achter me zat ook verkeer, dus een noodstop leek me ook niet erg veilig. Een tapijttegel raakte de Mini dus met 120 km/u vol op z’n neus, met de scherpe kant. Dat leidde tot schade aan de kentekenplaat, bumper, onderste grille en radiateur. Die radiateur hoefde gelukkig niet vervangen te worden en de bumper kon zonder spuitwerk bijgewerkt worden. Dat viel weer mee, hoewel de schade gelukkig wel vergoed werd door de verzekeraar van de tapijt-chauffeur. Die zag z’n lading wegvliegen en stopte dus netjes op de vluchtstrook in plaats van door te rijden. Mocht hij dat wel gedaan hebben, dan was ik er trouwens achteraan gereden, dat begrijp je.

Foto’s:







Dan in juni, weer een aanrijding. Dit keer was het mijn vriendin in de 323. Op een doorgaande weg merkte ze te laat op dat het verkeer voor haar stil stond i.v.m. een auto die linksaf wilde slaan en moest wachten op tegemoetkomend verkeer. Ze wist nog veel snelheid te minderen door vol op de rem te gaan, maar een aanrijding was toch niet meer te vermijden. Ze reed tegen haar voorganger, die tegen de auto daarvoor werd gedrukt. Gelukkig geen gewonden, maar omdat we voor de 323 alleen een WA-verzekering hadden, kwam onze eigen schade wel voor eigen rekening: een kleine vier mille. Helaas zijn er geen foto’s gemaakt van deze schade. Voorbumper, grille, motorkap, koplampen, radiateurs van airco en koelsysteem en frontpaneel moesten worden vervangen, het linker- en rechter spatscherm moesten worden uitgedeukt en gespoten.

Vervolgens, in oktober 2007, kwam de grootste klapper. Het total-loss van de Mini. Op een smalle dijk zette ik de radio aan (alle knoppen zitten op het stuur, behalve de aan-uit-knop). Door die korte afleiding raakte ik met de rechterzijde in de natte berm. Ik stuurde daar uit, naar mijn idee beheerst en kalm, maar toch raakte het Coopertje in een slip, de achterkant brak naar rechts uit. Met tegenstuur wist ik die slip op te vangen, maar de contra-slip die daarop volgde (uitbreken naar links) kon ik niet meer corrigeren. Met volledig tegenstuur bleef de Mini toch dwars gaan en raakte met de voorzijde in de berm. Na een afrastering met prikdraad eruit te hebben getikt met de neus, raakte ik met de zijkant een lantaarnpaal. Die brak in twee stukken, het bovenste deel viel tegen de achterkant van de auto, die vervolgens onder dat prikkeldraad door een stukje van het talud af gleed. Dit alles met relatief geringe snelheid, de zij-airbags gingen niet eens af. Maar goed, de auto had voor, links en achter schade, het interieur was bezaaid met glassplinters van de verbrijzelde zij- en achterruit, het prikkeldraad had diepe krassen in het dak gemaakt en tot overmaat van ramp was de dorpel (en dus de auto) krom. De bestuurdersstoel schoof niet eens meer soepel door de rails op de vloer, dus tot daar was hij in elk geval krom.

Foto’s ter plaatse:









De verzekeraar zal me intussen ook beu geweest zijn, en liet geïnteresseerden bieden op het wrak. Een autobedrijf uit Tilburg bood tien mille. Omdat de dagwaarde 16,5 mille was en de schade minimaal acht mille bedroeg, werd de auto economisch total-loss verklaard. Ik mocht hem wel houden, maar dan kreeg ik maximaal 6,5 mille uitgekeerd en moest ik de rest van de schade zelf opbrengen. Waarbij het nog maar de vraag was of ze hem weer ‘als nieuw’ zouden krijgen. Met enorme pijn in het hart dus afscheid genomen van de Mini. Toen ik er een week later iemand over vertelde, sprongen de tranen me nog in de ogen.

De laatste foto's, genomen bij het schadebedrijf toen ik mijn spullen uit de auto ging halen:







Tot zover de belevenissen met de Mini dus. Hier de review en verbruiksmonitor, hier een weblog over de vele schades.
 
Toch wordt het nog een 'leuk' topic. Ik had eigenlijk alles al een keer voorbij zien komen, maar nu is het wel compleet. Je hebt wel pech gehad zeg met de auto's.
 
Twix zei:
Je hebt wel pech gehad zeg met de auto's.
Klik om te vergroten...

Vind je? Als ik eerlijk ben, vind ik alleen de aanrijding van de Spanjaard een gevalletje domme pech (Pech omdat er niet veel aan te doen was, dom omdat het onderhands geregeld is en de kans groot was dat de onderhuidse schade veel duurder was en de tegenpartij niets meer van zich zou laten horen). Alle andere zaken zijn schoolvoorbeelden van te weinig afstand houden. Afwaaiende lading ligt op de grond als je er langs komt, die veroorzaakt hooguit schade aan de onderzijde. Rijd zelf veel met (netjes afgedekte) aanhangers en ben altijd weer verbaasd dat mensen 20 m achter een opgelade bak durven te rijden. Heb zelf verschillende keren afwaaiende lading (en uitvallende rameno_O ) mee gemaakt bij anderen, maar afvallend spul ligt echt binnen 30m, 40m achter de auto op de grond. Achterop een busje klappen is ook een klassieker: geen overzicht door het grote witte vlak, dus blind vertrouwen op de rode remlichtjes van de voorganger. En ja, zonder overzicht op de weg er vóór ben je dan altijd te laat. 323 is ook een gevalletje te weinig vooruit kijken (en afstand houden?) en de Mini in de greppel? Tja.

Een ongeluk zit in een klein hoekje en ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat het me zelf zal overkomen, maar ik kan me eerlijk gezegd niet helemaal aan de indruk onttrekken dat hier wel het eea te vermijden was geweest...
 
ja inderdaad, het is wel erg jammer uiteraard, maar die indruk krijg ik ook.
desalniettemin, wel jammer dat het zo is gelopen, al vraag ik me af wat goedkoper was om met de 323 te doen?
 
Waarom ligt er zovaak stof op schade auto's? Staan deze eerst maanden in een loods voordat je erbij mag of zijn schadebedrijven toevallig altijd sleuven in het beton aan het frezen?
 
@s velthuis: Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat een afgelopen wiel (bij een auto die ik meekreeg voor een proefrit nota bene) of een wieldop die van een auto / caravan afvalt wel wat langer doorgaat dan 30 a 40 meter. ;)
Verder wel eens met je betoog, hoe lullig het ook is voor TS.
 
@ s velthuis: Met die Transit en dat akkefietje met de 323 was het inderdaad een kwestie van te weinig afstand. Met die afgevallen lading echt niet. Die aanhanger reed minstens 300 meter voor me. Hij stond al stil op de vluchtstrook voordat ik bij hem was. Het waaide hard die dag, misschien dat dat scheelt, maar ik zat er in elk geval zéker niet te dicht op.
 
@ toetsje: dat stof komt volgens mij van het kaalschuren van plaatwerk of geplamuurde delen.
 
Dat met die lading... Een keer meegemaakt dat een vrachtauto z'n lading (puin) niet afgedekt had. We reden over de snelweg en hoorde van alles tegen de auto waaien maar wisten niet wat het was. Totdat we in de verte een vrachtauto zagen rijden... met een enorme vlaag van troep die er achter af waaide! Was ook een paar honderd meter voor ons...

Ook mensen met aanhangertjes kunnen er wat van: onafgedekte, uitstekende, losliggende ladingen kom ik nog wel eens tegen. Een tijd terug een auto die de bank die achterop de aanhanger stond verloren was. En op vakantie een auto die twee fietsen van de fietsendrager verloren was. Gelukkig lette mijn vriendin goed op en kon de fietsen ontwijken. Zo'n 3 km verder stond de auto met fietsendrager zonder fietsen langs de kant.

Denk dat Raider gelijk heeft: het zijn tegenslagen.
 
Je reed op een 60weg en deed een handeling waarbij je max 1,5seconde je ogen van de weg hebt (je kent de auto immers al 3 jaar) en nog raak je in de berm.

Dit en het achterop een busje rijden, muurtje meepakken vanuit de parkeerplaats enz is toch een geval gebrek aan alertheid van de bestuurder ipv "domme pech" en "tegenslag"...
 
Na het afscheid van de Mini en de ontvangst van de verzekeringsuitkering, kon ik op zoek naar een andere auto. Budget € 18k. Verder moest het prestatieniveau gelijk aan dat van de Mini zijn, of beter. Een acceleratietijd van 0-100 van 9 sec. of sneller dus. Waarom? Geen idee eigenlijk, ik denk dat ik gewoon niet wilde inleveren. Een andere Mini zou het sowieso niet worden, die zou namelijk nooit kunnen tippen aan die van mijzelf. En met dit budget was een nieuwe auto haalbaar. Die moest verder goede looks hebben, en er moest een airco en cruise-control op zitten.

Eigenlijk voldeed alleen een Fiat Grande Punto T-Jet hier aan. Ter vergelijk heb ik toch ook nog een Ford Fiesta (1.6) en een Renault Clio (2.0) overwogen, allen als nieuwe auto eind 2007. De Ford was echter veel trager en zag er nogal bedaagd uit, en de Renault kwam € 3.000 duurder uit dan de Fiat en viel dus ook buiten budget.

Dus een proefrit gemaakt met een Grande Punto T-Jet. Die beviel uitstekend, de souplesse van het 1.4-tje was heerlijk. Verder maakte de auto ook een prima indruk, dus aan de onderhandelingstafel geschoven. Als geld geen rol gespeeld zou hebben, had ik een Sport gekozen in knaloranje, maar de Sport-versie lag boven budget en het oranje werd alleen op de Sport geleverd. Het werd dus een Elettrico-blauwe Edizione Cool met bijpassend blauw interieur en als losse opties nog een lederen stuur en pookknop, een regensensor en het Blue&Me-systeem (aansluitmogelijkheden voor USB-devices met MP3 en spraakgestuurde controle over radio en bluetooth telefoon). Besteld op 19 oktober 2007, levering zou in de eerste week van 2008 plaatsvinden.

Dus moest ik het 2,5 maand zonder auto doen… dacht ik. De dealer (Aarsman in Zevenbergen) kon me echter voor die overbruggingsperiode wel een auto lenen. Het was ‘maar’ een tweedehands Seicentootje, maar hij was… gratis! Kijk, dat is pas service. Het 1100-tje had beneden de 80km/u nog best pit ook, het blokje draait graag toeren. Luxe ontbrak verder geheel, maar ik heb er toch 7.000 kilometer plezier van gehad. Met een gemiddeld verbruik van 1:17 en verder geheel geen kosten, heb ik nog nooit zo voordelig auto gereden.

De dappere Seicento:



En op 4 januari 2008 was hij er, de nieuwe Grande Punto:











 
Ik heb eind 2009 eens het genoegen mogen hebben om met een Grande Punto met dit blok te mogen rijden. Wat mij nog bijstaat is dat het ding trok als een dolle. Voor mij is een auto niet snel te snel maar dit kwam er aardig dicht bij. Fel, snel en enorm soepel. En daarbij genomen als je op lange stukken met gelijk tempo reed was de auto ook nog eens behoorlijk zuinig.

Geweldig karretje maar voor algemeen gebruik wel aan de stugge kant.

Veel succes met deze GP en dat deze een beter lot mag treffen dan de Mini.
 
Leuk topic!
Een totaal andere auto dan de Mini natuurlijk, zo'n Grande Punto. Maar ook wel een fijne auto! En gaaf om een nieuwe auto te kopen natuurlijk :)
 
Verder in 2008:

Toen de Fiat 2 dagen oud was, zijn we hem lekker gaan inrijden. Over binnenwegen naar Malmédy (België) voor een lunch, dan naar Huldange (Luxemburg) om te tanken en in Monschau (Duitsland) om een lekkere schnitzel. Daarvandaan over de snelweg weer naar huis. Een mooie rit om de auto te leren kennen. De rit naar Malmédy hadden we gepland met een toeristische routeplanner, opties ‘snelwegen vermijden’ en ‘voorkeur voor scenic routes’ aan. In de Ardennen werden we dan toch over paadjes gestuurd die daar eigenlijk niet geschikt voor zijn. Daar heb ik in het verleden al eens een weblog aan gewijd.

Foto’s:






In maart 2008 haalde de Mazda het tonnetje op de klok. Buiten normaal onderhoud (waaronder remschijven en –blokken voor), was er intussen een nieuw slotmotortje in het rechterachterportier gegaan, dat reageerde namelijk niet meer op de centrale bediening. Vlak na de 100.000 is er een gereviseerde dynamo in gekomen (omdat de spanning wisselde en de verlichting dus niet op constante sterkte brandde en de accu niet goed bijgeladen werd). En de luchtmassameter is gereinigd, waardoor de motor stukken beter aan het gas hing.

Een plaatje van de 323 in de omgeving van Dokkum:



Ten slotte zijn we in 2008 getrouwd. Voor die dag hadden we een Mazda RX-8 gehuurd bij dealer Hoebeke in Rilland. Wellicht enigszins off-topic hier, maar omdat het zo’n mooie dag was en de bijzondere auto daar perfect bij paste, is ie toch echt deel van ons automobiele leventje. Dit soort eigenzinnige auto's met bijzondere techniek is trouwens precies waarom ik zo van het merk Mazda hou.



Tot zover 2008. Eindelijk weer een jaar zonder schades! :D
 
He he he, grappig. Ik realiseer me nu pas dat ik jouw Punto een tijdje in mijn favoriete advertenties van Marktplaats had staan. Leek me wel een interessant project. Ik denk namelijk te weten waar dit verhaal naar toe gaat... ;)
 
Ik begin dit topic met de dag leuker te vinden. Ik houd van mijn auto topics waar het een en ander verteld wordt. Maar vaak moet je even terugkijken naar de historie, maar hier volgt het nu zo lekker op elkaar af, dat het lekker wegleest zo 's avonds.

Met het commentaar van s velthuis ben ik nog meer benieuwd...
 
Twix zei:
Met het commentaar van s velthuis ben ik nog meer benieuwd...
Klik om te vergroten...

Ik ook... :confused: De Punto heeft op Marktplaats gestaan inderdaad, maar ik was me er niet van bewust dat het een 'project' zou zijn. Ik ben dus ook wel benieuwd of hij de juiste Punto voor zich heeft, en waar dat 'project' dan uit zou bestaan.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan