Inmiddels weer even geleden sinds mijn laatste update, er is weer wel het één en ander te melden.
De Mazda 6 heeft zijn APK weer voor een jaar, zonder problemen. De piepende rem bleek te komen door een probleem met de remtang linksachter. Die is vervangen. En helaas, de eerste tekenen van roest aan de wielkastranden zijn er ook, linksachter. Bekende zwakheid van deze auto…
Laatst was ik met de 6 om boodschappen, werd ik terwijl ik de boodschappen stond in te laden aangesproken door een voorbijganger, met complimenten voor de mooie auto. Ik denk, wat gebeurt mij nou? Ik rij dagelijks met de Volvo 480, toch iets bijzonders. En daar heb ik nog nooit zomaar aanspraak over gehad. En nou sta ik met de ‘gewone’ Mazda en krijg ik dit? Het bleek dat de man ook zo’n 6 had, in dezelfde rood-metallic kleur. En dat is wel een opvallende, minder vaak voorkomende kleur. Vandaar de aanspraak. De man vroeg me ook, “dan heb je zeker ook problemen met de koplamphoogteverstelling?” Ik antwoorde van niet, dat we op deze automatische verstelling hadden. Want dat dacht ik. Er zit in elk geval geen knop voor hoogteverstelling op het dashboard.
Later thuis toch eens gaan zoeken hoe dat nou zit. Wat blijkt: er zit helemaal geen automatische verstelling op, dat is nooit geleverd. Wel handmatig via een knop op het dash, dat was standaard. Maar, ook een bekend zwak punt van dit model zo blijkt, is dat de koplamphoogteverstelling nogal eens kapot gaat. En da’s APK-afkeur. Een nieuwe unit kostte destijds al gauw € 200,- (tegenwoordig is er goedkoper imitatiespul te koop). Een goedkopere oplossing was om de schakelaar uit het interieur te verwijderen, dan zit er officieel geen hoogteverstelling op en kan de auto daar dus ook niet op afgekeurd worden. Dat is vermoedelijk hetgeen de vorige eigenaar ook heeft gedaan. Ik laat het maar zo, ik heb, ook met zware belading, nooit seinende tegenliggers gehad, dus het zal wel meevallen.
Over zware lading, ik stond laatst bij een tuincentrum, met het hele gezin (ikzelf, vrouw, twee kinderen), en had speelzand en split voor op de oprit gekocht. Hoeveel mag er eigenlijk in? Op de kentekenpapieren en in het instructieboekje niet te vinden. Zal wel 500 à 600 kilo zijn zeker? We hebben het er allemaal maar ingeladen, het ging prima. Alles bij elkaar 150 kilo granietsplit, 60 kilo speelzand, 10 rubberen speeltegels van 50x50 cm, nog wat klein grut, een wandelwagen en wij met z’n allen. Zand en split zo dicht mogelijk bij de achteras gelegd. Inclusief een volle tank kwamen we op ca. 560 kilo lading. Thuis (op deze site) gecontroleerd, er mag 590 kilo mee.
Dan de Volvo. Die hebben we (mijn pa en ik) bij een DHZ-garage eens op een brug gezet om te kijken of we het gekraak uit de stuurinrichting kunnen lokaliseren. Dat is helaas niet gelukt. Er zit speling op het stuurhuis, maar niet overdreven veel. De spoorstangeinden (stuurkogels) zijn wel vrij van speling, ook de fuseekogels zijn in orde. De radiale speling op de aandrijfassen is wel vrij groot, aan beide kanten kan het wiel iets meer dan een centimeter draaien voordat er weerstand komt. Dat mag twee millimeter zijn, al worden in het werkplaatshandboek de radiale en axiale speling door elkaar gebruikt, terwijl dat echt twee verschillende dingen zijn. Dus helemaal duidelijk is het niet. Verder alle rubbers met siliconenspray behandeld, in de hoop het gekraak te verhelpen. Zonder resultaat helaas.
Rechtsvoor bleek de bodem helemaal vet, afkomstig van de homokineet. De hoes bleek lek. Klein gaatje, maar groot genoeg om vet doorheen te slingeren tijdens het rijden. Ook rechtsvoor: een scheef afgesleten band, de binnenkant was bijna glad. Inmiddels bij een garagebedrijf de auto uit laten lijnen, aandrijfashoes laten vervangen en twee nieuwe voorbanden laten monteren.
De scheve band en vette onderkant:
De nieuwe hoes:
Bij de DHZ-garage nog wel de hoogte van het koppelingspedaal afgesteld.
Verder deze week via Marktplaats een verhoogde middenarmsteun met bekerhouders aangeschaft, een gewilde optie voor de 400-serie, maar niet vaak te koop. Meteen gemonteerd.
Voor (standaard):
Na:
De dag erop weer mee gereden, voor het eerst na de uitlijning en met de nieuwe armsteun. Wat een genot! Het zit tien keer beter (en het zat al niet verkeerd), en de auto is merkbaar koersvaster. Ik heb enorm zitten genieten van de Volvo, wat een auto! Komt misschien ook omdat ik eerder die week in een acht jaar oude Hyundai Atos reed als vervangauto.
Drie keer duurder dan mijn Volvo, maar tien keer minder auto, echt waar. Niks ten nadele van die Hyundai hoor, maar het contrast met de oudere, maar luxere en comfortabelere Volvo was enorm. Dat droeg ook wel bij aan het genot van die eerste rit deze week…
En om af te sluiten, na een wasbeurt (met het handje) eens wat plaatjes geschoten van de 480:
