rke
Wegverkenner
Piep, piep, piep ... klap.
Piep, piep, piep ... klap.
Piep, piep, piep ... klap.
Ik heb heerlijk geslapen en nu probeert het martelwerktuig van de moderne tijdwaarneming mij wakker te krijgen.
Piep.... .. klap.
Het bedje is warm en smeekt mij mezelf nog een keer om te draaien. Maar ik weet dat de verstopping van het wegennet voorlopig alleen nog maar toe zal nemen en met een uurtje staat dochterlief op de stoep om samen naar Utrecht te rijden. Ik sleep mezelf daarom als een puber die straf gaat krijgen richting douche. Half suf kleed ik mezelf aan, ik strompel naar beneden en bedenk mezelf onder aan de trap dat ik mijn smartphone vergeten ben.
Trap weer op, smartphone pakken en mezelf voornemen niets meer te vergeten. Onder aan de trap blijkt dat een nutteloos voornemen te zijn, ik moet mijn laptop meenemen. Weer de trap op en de laptop pakken.
Eindelijk.
Een poging doen het record van zo-snel-mogelijk-een-broodje-smeren wat scherper te stellen. Lastig met een duf hoofd, scherp mes, onwillige boter en heftig tegenspartelende kaas. Het vorige record blijft met glans intact, ik kom niet eens in de buurt.
Dochterlief rijdt mee vandaag. Zij heeft een cursus en die cursus wordt vlak bij mijn werk gegeven. Helaas is deze cursusleider een nog grotere liefhebber van het bed dan ik ben, dus de cursus start om 10:00 uur. Het tijdstip dat ik normaal gesproken begin te denk aan de lunch en "wat zal ik met het restje werkdag doen".
We sukkelen door het dorp naar de oprit. Invoegen, heerlijk al dat verkeer van mensen die allemaal denken dat hun manier van rijden de allerbeste manier van rijden is en dat iedereen maar zo moet rijden.
Iedereen met precies de maximum snelheid alleen op de linkerbaan, dat gaat veel beter.
Iedereen rechts inhalend, dat gaat veel beter.
Iedereen heerlijk drammend, dat gaat veel beter.
Iedereen lekker suffend, dat gaat veel beter.
Of zou het meer een ikke-ikke-en-de-rest-kan-stikke mentaliteit zijn? Me, myself and I rijden hier, opzouten !!!!
Het maakt eigenlijk niet uit. De snelweg zit verstopt, ik heb het goede advies van Waze om provinciaal te rijden niet opgevolgd en nu sta ik in die lange rij. Eigen schuld, dikke bult. Die wekker gaat niet voor niets vroeg, na dertig jaar in de file wonen zou ik beter moeten weten. En dus gaan we weer: Een paar meter rijden, even wachten, weer een paar meter rijden. Op een gegeven moment zegt mijn dochter: "Leuk, daar rijdt een mafv". Mafv is de afkorting die mijn dochters gebruiken voor "mooie auto, foute vent", een van de nieuwe woorden van het snelle tijdperk.
In dit geval is het een oude man die een beginnende kale plek pontificaal op zijn achterhoofd heeft. Doordat hij een dure cabrio rijdt - zijn badkuip kost meer dan mijn hele huis - trekt de kale plek nog meer aandacht. De Mafv rijdt gedistingeerd opdringerig op de meest linker baan. Ik ben loonslaaf, ik heb een hekel aan zenuwachtig remmen en gassen; dus ik rij uiterst rechts. Rustig op gang, niet bij iedere scheet op het ho-ijzer stampen, ideaal voor de nog half slapende loonslaaf.
Ik zie de mafv rijden op de linkerbaan van de A20 in de buurt van Gouda.
Meestal kijk ik naar de secretaresses in hun dertienhands minibolides. En, omdat mijn dochter niet mijn echtgenote is, vind ik dat ik dat vandaag ook mag doen. Ik heb nog steeds een duidelijke voorkeur voor jong, strak en overduidelijk vrouwelijk boven oud en strooiend met muntjes.
Voor mij rijdt een laadklep van de AH, achter mij rijdt een of andere brokkenpiloot in zweeds pisbakkenijzer die mijn trekhaak aan het bevruchten is, en mijn dochter wijst mij op deze verkeersdeelnemer. De oude man met zijn dure bolide heeft even mijn aandacht. Misschien ook omdat de firma Bentley zo weinig producten verkoopt dat een exemplaar wat in de file rijdt opvalt.
Ik rij over de A12 richting Utrecht. Het is prettig te merken dat auto's nog steeds een populair product zijn, de hele A12 staat vol met exemplaren van deze massa-industrie. Het is ook prettig te merken dat iedereen genoeg ruimte opeist, het is uitzonderlijk als er meer dan twee mensen in een auto zitten. We sukkelen met een snelheid die de bejaarde bromfiets van Opa ook wel haalt richting Utrecht. Dit zijn de momenten dat ik weer eens informeel kan praten met mijn dochter, dus we kletsen er vrolijk op los. En zo wordt er natuurlijk over menige bestuurder geroddeld. Over die bumperklever links, de stresskip. Over de vrachtwagen voor mij die anderhalve rijbaan nodig heeft. Over die oudere vrouw die met het mes tussen de tanden de overgebleven helft van de rijbaan gebruikt om toch vooral maar in te halen. Over dat lekkere stuk in die oude Twingo, waarvan pap denkt dat hij dat nog wel aankan en waarvan dochterlief twijfelt of ze dan de titel "stiefzus" of "stiefmoeder" moet hebben. Bovendien; ik word vergeleken met de mafv en de vergelijking zelf schijnt al afstotelijk te zijn. Who cares, ik ben 58 en single.
Bij de Meern ziet dochterlief opnieuw een mooie auto. Opnieuw een cabrio die er een vergelijkbaar uitziet.....
Wacht eens even, het is dezelfde kalende, oude man. Dezelfde mafv.
Zou het drammen en duwen op die linkerbaan dan zo weinig effect hebben?
Piep, piep, piep ... klap.
Piep, piep, piep ... klap.
Ik heb heerlijk geslapen en nu probeert het martelwerktuig van de moderne tijdwaarneming mij wakker te krijgen.
Piep.... .. klap.
Het bedje is warm en smeekt mij mezelf nog een keer om te draaien. Maar ik weet dat de verstopping van het wegennet voorlopig alleen nog maar toe zal nemen en met een uurtje staat dochterlief op de stoep om samen naar Utrecht te rijden. Ik sleep mezelf daarom als een puber die straf gaat krijgen richting douche. Half suf kleed ik mezelf aan, ik strompel naar beneden en bedenk mezelf onder aan de trap dat ik mijn smartphone vergeten ben.
Trap weer op, smartphone pakken en mezelf voornemen niets meer te vergeten. Onder aan de trap blijkt dat een nutteloos voornemen te zijn, ik moet mijn laptop meenemen. Weer de trap op en de laptop pakken.
Eindelijk.
Een poging doen het record van zo-snel-mogelijk-een-broodje-smeren wat scherper te stellen. Lastig met een duf hoofd, scherp mes, onwillige boter en heftig tegenspartelende kaas. Het vorige record blijft met glans intact, ik kom niet eens in de buurt.
Dochterlief rijdt mee vandaag. Zij heeft een cursus en die cursus wordt vlak bij mijn werk gegeven. Helaas is deze cursusleider een nog grotere liefhebber van het bed dan ik ben, dus de cursus start om 10:00 uur. Het tijdstip dat ik normaal gesproken begin te denk aan de lunch en "wat zal ik met het restje werkdag doen".
We sukkelen door het dorp naar de oprit. Invoegen, heerlijk al dat verkeer van mensen die allemaal denken dat hun manier van rijden de allerbeste manier van rijden is en dat iedereen maar zo moet rijden.
Iedereen met precies de maximum snelheid alleen op de linkerbaan, dat gaat veel beter.
Iedereen rechts inhalend, dat gaat veel beter.
Iedereen heerlijk drammend, dat gaat veel beter.
Iedereen lekker suffend, dat gaat veel beter.
Of zou het meer een ikke-ikke-en-de-rest-kan-stikke mentaliteit zijn? Me, myself and I rijden hier, opzouten !!!!
Het maakt eigenlijk niet uit. De snelweg zit verstopt, ik heb het goede advies van Waze om provinciaal te rijden niet opgevolgd en nu sta ik in die lange rij. Eigen schuld, dikke bult. Die wekker gaat niet voor niets vroeg, na dertig jaar in de file wonen zou ik beter moeten weten. En dus gaan we weer: Een paar meter rijden, even wachten, weer een paar meter rijden. Op een gegeven moment zegt mijn dochter: "Leuk, daar rijdt een mafv". Mafv is de afkorting die mijn dochters gebruiken voor "mooie auto, foute vent", een van de nieuwe woorden van het snelle tijdperk.
In dit geval is het een oude man die een beginnende kale plek pontificaal op zijn achterhoofd heeft. Doordat hij een dure cabrio rijdt - zijn badkuip kost meer dan mijn hele huis - trekt de kale plek nog meer aandacht. De Mafv rijdt gedistingeerd opdringerig op de meest linker baan. Ik ben loonslaaf, ik heb een hekel aan zenuwachtig remmen en gassen; dus ik rij uiterst rechts. Rustig op gang, niet bij iedere scheet op het ho-ijzer stampen, ideaal voor de nog half slapende loonslaaf.
Ik zie de mafv rijden op de linkerbaan van de A20 in de buurt van Gouda.
Meestal kijk ik naar de secretaresses in hun dertienhands minibolides. En, omdat mijn dochter niet mijn echtgenote is, vind ik dat ik dat vandaag ook mag doen. Ik heb nog steeds een duidelijke voorkeur voor jong, strak en overduidelijk vrouwelijk boven oud en strooiend met muntjes.
Voor mij rijdt een laadklep van de AH, achter mij rijdt een of andere brokkenpiloot in zweeds pisbakkenijzer die mijn trekhaak aan het bevruchten is, en mijn dochter wijst mij op deze verkeersdeelnemer. De oude man met zijn dure bolide heeft even mijn aandacht. Misschien ook omdat de firma Bentley zo weinig producten verkoopt dat een exemplaar wat in de file rijdt opvalt.
Ik rij over de A12 richting Utrecht. Het is prettig te merken dat auto's nog steeds een populair product zijn, de hele A12 staat vol met exemplaren van deze massa-industrie. Het is ook prettig te merken dat iedereen genoeg ruimte opeist, het is uitzonderlijk als er meer dan twee mensen in een auto zitten. We sukkelen met een snelheid die de bejaarde bromfiets van Opa ook wel haalt richting Utrecht. Dit zijn de momenten dat ik weer eens informeel kan praten met mijn dochter, dus we kletsen er vrolijk op los. En zo wordt er natuurlijk over menige bestuurder geroddeld. Over die bumperklever links, de stresskip. Over de vrachtwagen voor mij die anderhalve rijbaan nodig heeft. Over die oudere vrouw die met het mes tussen de tanden de overgebleven helft van de rijbaan gebruikt om toch vooral maar in te halen. Over dat lekkere stuk in die oude Twingo, waarvan pap denkt dat hij dat nog wel aankan en waarvan dochterlief twijfelt of ze dan de titel "stiefzus" of "stiefmoeder" moet hebben. Bovendien; ik word vergeleken met de mafv en de vergelijking zelf schijnt al afstotelijk te zijn. Who cares, ik ben 58 en single.
Bij de Meern ziet dochterlief opnieuw een mooie auto. Opnieuw een cabrio die er een vergelijkbaar uitziet.....
Wacht eens even, het is dezelfde kalende, oude man. Dezelfde mafv.
Zou het drammen en duwen op die linkerbaan dan zo weinig effect hebben?