De Openlucht Garage: Van Bruin naar Blauw naar Rood. Het leven met een E-Kadett.
- Onderwerp starter Stephan 5 Pitter
- Startdatum
Janneman
Kilometervreter
Dat er zo lang geen updates kwamen was wel een veeg teken.
Van de ene kant erg jammer, zeker financieel. Ik heb al meerdere projecten van dichtbij meegemaakt, maar ook geslaagde projecten lopen zelden goed af. Want ja, wat als het klaar is? Rijden is iets anders dan sleutelen en vaak staat het vooral stil en wordt het dan maar verkocht.
Van de ene kant erg jammer, zeker financieel. Ik heb al meerdere projecten van dichtbij meegemaakt, maar ook geslaagde projecten lopen zelden goed af. Want ja, wat als het klaar is? Rijden is iets anders dan sleutelen en vaak staat het vooral stil en wordt het dan maar verkocht.
Jay DoubleYou
Asfaltkampioen
Oei, dat is echt jammer. En dan bedoel ik ook vanwege al het werk wat je erin gestopt hebt om het echt jouw auto te maken. Hopelijk komt er weer iets moois voor terug, en hopelijk mogen we meekijken met de vorderingen aan de Kadett.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Beste forumleden, na een langere tijd van afwezigheid weer een update.
In mijn vorige bericht sloot ik af met de woorden dat ik een leuke Daily ging aanschaffen en dat de Kadett eindelijk de liefde zou gaan krijgen die hij verdiende. Ik zal jullie in dit bericht op de hoogte brengen van de nieuwste ontwikkelingen en afsluiten met een aantal plannen voor de toekomst.
Nadat de Kadett wat langer niet echt aandacht heeft gekregen was het tijd om deze aan een grondige inspectie te onderwerpen.
Rondom wist ik dat de wielranden aan vervanging toe waren, en na wat prikwerk met een schroevendraaier was dit het resultaat:
Tja, dat viel niet mee eerlijk gezegd, maar dit is ook wel gelijk het ergste. Oké, de dorpel aan de bestuurderskant is ook goed rot, ik denk zo’n 20 á 25 centimeter aan het einde vanaf het achterwiel richting de B-stijl. Hier heb ik geen foto van, maar oldtimerliefhebbers kunnen er zich vast een voorstelling bij maken.
Ook de binnenkant ontkwam niet aan een stevige inspectie. Ik wilde immers precies weten waar ik aan toe was.
Als eerst de kofferbak.
We kijken hier links in de kofferbak, tussen de wielkuip en de achterbumper. De nodige rottigheid is zichtbaar en tijdens het rijden in de regen wordt vanuit hier de kofferbak ook nat.
Vanaf deze positie werd ook de staat van de veerpootbevestiging duidelijk. Die heeft ook betere tijden gekend.
Dan, tijd voor het interieur. Hoe zou de bodem eraan toe zijn?
Het leuke van zo’n oude Kadett is dat de stoelen met 4 simpele 13mm bouten vastzitten en ik denk zo’n kilootje of 10 wegen. In een minuut zijn ze gedemonteerd en dat geeft direct toegang tot het tapijt. Deze klus was dus zo gepiept. Heerlijk, die eenvoud.
Maar goed, wat ik daar aantrof was minder heerlijk.
We kijken hier vanaf de bestuurderskant naar achter richting de vloer waar de passagier links op de achterbank normaal gesproken zijn of haar voeten neer zou zetten. Oh, die leiding is een remleiding.
Wisten jullie trouwens dat er in 1985 geen gordelplicht was op de achterbank? Tot op de dag van vandaag hoeft men op de achterbank geen gordel te dragen in een dergelijke auto. Ik begrijp eigenlijk best goed waarom na het zien van deze beelden:
Ik denk dat de eventuele passagier bij een botsing met gordel en al naar voren vliegt
.
Tja. Al met al geen nette score en ik wist eerlijk gezegd niet dat de koets er zó aan toe was. Dit zijn dan wat ‘hoogtepunten’, her en der zijn nog meer gaten en krokante korstjes te vinden.
Dit alles bij elkaar heeft mij toch doen besluiten dat het ook mooi geweest is voor de Kadett. Hoewel er een grote emotionele waarde aanhangt is het denk ik ook goed om realistisch te blijven. Hoewel zolang de Kadett nog hier is geen enkele keuze definitief is, verwacht ik wel dat ik hier toch niet mee verder ga en mijn tijd en geld in iets anders ga investeren. Stiekem ben ik in mijn hoofd al begonnen met het accepteren van dit ‘verlies’ en begonnen met een plan van aanpak voor de nieuwe ‘daily’, die inmiddels al vanaf oktober op de stoep staat. De vraag is alleen… blijft deze een daily of gaat het weer uit de hand lopen zoals bij de Volvo…?
In een spoedig volgend bericht, neem ik jullie hierin mee en ga ik jullie voorstellen aan deze auto.
Geen exoot. Geen hippe, schreeuwerige, ‘premium’, of uitgesproken auto. Zelfs geen nieuwe of jong gebruikte.
Klein tipje van de sluier, het is een Opel. Een doodgewone Opel. Een doodgewone Opel van bijna 25 jaar oud. Maar wel één met een leuke twist.
In mijn vorige bericht sloot ik af met de woorden dat ik een leuke Daily ging aanschaffen en dat de Kadett eindelijk de liefde zou gaan krijgen die hij verdiende. Ik zal jullie in dit bericht op de hoogte brengen van de nieuwste ontwikkelingen en afsluiten met een aantal plannen voor de toekomst.
Nadat de Kadett wat langer niet echt aandacht heeft gekregen was het tijd om deze aan een grondige inspectie te onderwerpen.
Rondom wist ik dat de wielranden aan vervanging toe waren, en na wat prikwerk met een schroevendraaier was dit het resultaat:
Tja, dat viel niet mee eerlijk gezegd, maar dit is ook wel gelijk het ergste. Oké, de dorpel aan de bestuurderskant is ook goed rot, ik denk zo’n 20 á 25 centimeter aan het einde vanaf het achterwiel richting de B-stijl. Hier heb ik geen foto van, maar oldtimerliefhebbers kunnen er zich vast een voorstelling bij maken.
Ook de binnenkant ontkwam niet aan een stevige inspectie. Ik wilde immers precies weten waar ik aan toe was.
Als eerst de kofferbak.
We kijken hier links in de kofferbak, tussen de wielkuip en de achterbumper. De nodige rottigheid is zichtbaar en tijdens het rijden in de regen wordt vanuit hier de kofferbak ook nat.
Vanaf deze positie werd ook de staat van de veerpootbevestiging duidelijk. Die heeft ook betere tijden gekend.
Dan, tijd voor het interieur. Hoe zou de bodem eraan toe zijn?
Het leuke van zo’n oude Kadett is dat de stoelen met 4 simpele 13mm bouten vastzitten en ik denk zo’n kilootje of 10 wegen. In een minuut zijn ze gedemonteerd en dat geeft direct toegang tot het tapijt. Deze klus was dus zo gepiept. Heerlijk, die eenvoud.
Maar goed, wat ik daar aantrof was minder heerlijk.
We kijken hier vanaf de bestuurderskant naar achter richting de vloer waar de passagier links op de achterbank normaal gesproken zijn of haar voeten neer zou zetten. Oh, die leiding is een remleiding.
Wisten jullie trouwens dat er in 1985 geen gordelplicht was op de achterbank? Tot op de dag van vandaag hoeft men op de achterbank geen gordel te dragen in een dergelijke auto. Ik begrijp eigenlijk best goed waarom na het zien van deze beelden:
Ik denk dat de eventuele passagier bij een botsing met gordel en al naar voren vliegt
.Tja. Al met al geen nette score en ik wist eerlijk gezegd niet dat de koets er zó aan toe was. Dit zijn dan wat ‘hoogtepunten’, her en der zijn nog meer gaten en krokante korstjes te vinden.
Dit alles bij elkaar heeft mij toch doen besluiten dat het ook mooi geweest is voor de Kadett. Hoewel er een grote emotionele waarde aanhangt is het denk ik ook goed om realistisch te blijven. Hoewel zolang de Kadett nog hier is geen enkele keuze definitief is, verwacht ik wel dat ik hier toch niet mee verder ga en mijn tijd en geld in iets anders ga investeren. Stiekem ben ik in mijn hoofd al begonnen met het accepteren van dit ‘verlies’ en begonnen met een plan van aanpak voor de nieuwe ‘daily’, die inmiddels al vanaf oktober op de stoep staat. De vraag is alleen… blijft deze een daily of gaat het weer uit de hand lopen zoals bij de Volvo…?
In een spoedig volgend bericht, neem ik jullie hierin mee en ga ik jullie voorstellen aan deze auto.
Geen exoot. Geen hippe, schreeuwerige, ‘premium’, of uitgesproken auto. Zelfs geen nieuwe of jong gebruikte.
Klein tipje van de sluier, het is een Opel. Een doodgewone Opel. Een doodgewone Opel van bijna 25 jaar oud. Maar wel één met een leuke twist.
HarmenA
Asfaltkampioen
Arievectra
Wegverkenner
Wat een tegenvaller voor je.
Wat ga je met de Kadett doen, ik neem aan de verkoop in?
Deze rotte plekken zijn redelijk bekende plekken van een Kadett.
Heb je al bij het achterste ophangpunten van de voorste draagarmen gekeken?
Wat ga je met de Kadett doen, ik neem aan de verkoop in?
Deze rotte plekken zijn redelijk bekende plekken van een Kadett.
Heb je al bij het achterste ophangpunten van de voorste draagarmen gekeken?
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@HarmenA: Haha, dat is toevallig. Kijk gauw verder. Je komt rete-dicht in de buurt!
@Arievectra: die punten zijn al een keer gelast in de tijd dat ik 'm in bezit heb gehad. Ik weet niet of ik 'm verkoop. Ik denk het wel, maar ik wil de kentekenplaten houden voor in de schuur. Toch een aandenken. Ik denk dat ik 'm afmeld bij de RDW en dat de koets wellicht kan worden gebruikt voor een crosser die er een C20XE in hangt. Of iets dergelijks.
@Twix Zonde inderdaad, maar helaas.
Ik heb het eigenlijk continu over een nieuwe daily merk ik. Laat ik even één ding ophelderen: in praktijk ligt dit iets genuanceerder. Als primaire auto rijden wij een Clio V E-Tech uit 2022. Maar omdat deze écht te saai is naar mijn mening om te benoemen is deze altijd stil op de achtergrond aanwezig. De ‘daily’ in kwestie wordt eigenlijk maar voor 120 á 150 kilometer per week ingezet. Eigenlijk alleen als ik moet werken en de Clio is ‘bezet’ door mijn vrouw. In verband met Isofix en de veiligheid van een ‘nieuwe auto’ alsmede andere gemakken zoals CarPlay prefereert zij de Clio en dat begrijp ik volledig. Enfin.
Nadat de Volvo het veld had geruimd wilde ik zoals gezegd de Kadett gaan aanpakken. Er moest dus een nieuwe ‘daily’ komen want de Kadett, die tot dan toe deze rol naast de Clio had vervuld zou worden vertroeteld. Hoe dat is afgelopen lees je hierboven.
Mijn nieuwe reisgenoot moest eigenlijk voldoen aan één belangrijke voorwaarde: een werkende airco. Tijdens de 9 jaar in de Kadett van A naar B had ik twee grote ergenissen: een beslagen voorruit in de winter en klotsende oksels in de zomer. Een airco dus. En niet teveel geld. Ik wilde alleen het geld besteden dat de Volvo in onderdelen had binnengebracht. En omdat ik uit dit potje ook de Kadett wilde aanpakken moest ik de schuifjes op het mengpaneel zorgvuldig verdelen. In totaal zo’n €9500,-.
Vroeger reden mijn ouders veelal Peugeot. 309, 306, 206, ze zijn allemaal voorbijgekomen. Zo’n 306 vond ik wel een leuke auto. Al is dit vooral gebaseerd op de herinneringen. De ST-PT-21, Bleu de Chine in XR uitvoering. Dat wil in Peugeot termen zeggen: kale kanarie. Betrouwbare techniek en een naar mijn mening prachtig design, zo’n 306. Eigenlijk is zo’n 306 precies wat Peugeot nu niet meer is. Zoekend op 306’en viel mij op dat de helft van het aanbod uit cabrio’s bestaat. Prachtig, mooie Pininfarina lijnen maar niet wat ik nu zocht. De andere helft waren dubieuze Jet Car achtige auto’s of zulke nette exemplaren dat de vraagprijs hier ook naar was. Zoals gezegd moest ik de schuifjes zorgvuldig verdelen: hoe goedkoper de ‘daily’, hoe dikker het budget voor de Kadett. Misschien was ik wel de definitie van gelukszoeker, een term die vaak wordt gebruikt in advertenties om types als mijzelf te weren. Tja. Wie zoekt er geen geluk?
Een Peugeot 306 viel voor nu af. Een 206 heb ik even overwogen maar omdat ik ooit een 206 RC heb gereden (en weer heb verkocht vanwege naar mijn mening tegenvallende beleving) kon ik het niet naar mijn sociale kring verantwoorden om nu met een XT of XS aan te komen zetten.
Opel dan? Waarom geen Opel? Leuk, een ‘moderne’ Opel naast een glimmende Kadett op de oprit.
Marktplaats. Merk: Opel, Type: Astra… sorteren: ‘prijs van laag naar hoog’. Na een stuk of 3 ‘stevig gebruikte’ 1.6 achtkleppers te hebben doorgescrold kwam daar opeens op een steenworp afstand van mijn woonplaats een ‘2.2 16v Sport Edition II’ tevoorschijn. 109000 kilometers. Origineel Nederlands kenteken en maar één vorige eigenaar? Vanmorgen toegevoegd aan de bedrijfsvoorraad? Mijn interesse was gewekt. Ik heb de verkoper, een handelaar in budgetauto’s, gelijk opgebeld en gevraagd of ‘ie ‘m voor mij vast kon houden voor zolang ik onderweg was. Dit was geen probleem. Gelijk die kant op!
Eenmaal aangekomen lag er een bordje achter de voorruit: verkocht. Hé? Even navragen binnen. ‘Nee meneer, deze is helaas net telefonisch verkocht’. Hoe kan dat nu? Hoe dan ook: geen speld tussen te krijgen. Teleurgesteld stap ik de auto in terug naar huis.
Goed en wel 10 minuten onderweg gaat de telefoon. Het is de eigenaar van het handelsbedrijfje. “Sorry meneer, ik begreep dat u net hier was. Ik heb de auto inderdaad aan u toegezegd alleen dit hadden mijn collega’s niet begrepen, als u wilt mag u de auto kopen’. Nou euh.. ja. Dan draaien we nu om. Lang verhaal kort: de deal alsnog gesloten.
Waar hebben we het hier precies over? En waarom was ik opslag verliefd op een Astra?
Het gaat hier om een zogenaamde ‘Sport Edition II’, met een 2.2 indirect ingespoten benzinemotor (Z22SE), goed voor een vermogen van 147pk en 203Nm koppel. 0 naar 100 kilometer per uur gaat in 8,8 seconden en deze Astra is daarmee verrassend vlot voor het type auto. Ik heb al wel gemerkt dat veel mensen dat ook onderschatten.
Een maagdelijke kilometerstand. Zeker als je uit een Volvo 850 T-5R met ~530000 kilometer komt.
Van buiten is het geen spectaculaire auto. Er is écht niemand die twee keer kijkt. En ik geef ze geen ongelijk. Een donkerblauwe Astra G is nou niet bepaald sexy. Waar ik echter, naast de potende motor en maagdelijke kilometerstand (NAP) ook voor viel is de binnenkant. Hier moet ik immers zitten. Deze heb ik dan na aanschaf en bij thuiskomst ook voorzien van een uitgebreide schoonmaakbeurt. Kijkt u even mee? Ik vind dit dus helemaal fantastisch.
Hier geniet ik dus écht van. Zou er ooit iemand op deze achterbank gezeten hebben? Geen idee. Het enige minpunt aan de auto is zoals gezegd een schade rechtsachter. Dit moet écht aangepakt worden voordat het straks een zware ingreep met allerlei moeilijk laswerk gaat worden. Ik zal weldra een foto hiervan bijplaatsen.
Maar goed: dan doet nu het volgende probleem zich voor. Ik heb deze auto ergens in oktober gekocht en heb er de winter mee gereden. Nu ben ik op het punt dat ik denk: dat is eigenlijk écht jammer van de auto. Dat heeft mij doen besluiten om, samen met de situatie rondom de Kadett, deze auto te gaan vertroetelen en ‘upgraden’ waar dit kan! Of het zo uit de hand gaat lopen als met de Volvo weet ik niet. Maar wat ik wel weet, het is een zeer goede basis om iets leuks van te maken. En dat het een anonieme Opel Astra uit 2003 is maakt het nog leuker. De hoeveelheid chagrijn die ik nu al krijg van iemand die een rollend sprintje met een Skoda leasebak onderschat is echt onbetaalbaar.
Zo. Heel verhaal, en voldoende voor nu denk ik. In een spoedige update zal ik jullie op de hoogte brengen van de laatste ontwikkelingen en concrete plannen delen.
@Arievectra: die punten zijn al een keer gelast in de tijd dat ik 'm in bezit heb gehad. Ik weet niet of ik 'm verkoop. Ik denk het wel, maar ik wil de kentekenplaten houden voor in de schuur. Toch een aandenken. Ik denk dat ik 'm afmeld bij de RDW en dat de koets wellicht kan worden gebruikt voor een crosser die er een C20XE in hangt. Of iets dergelijks.
@Twix Zonde inderdaad, maar helaas.
Ik heb het eigenlijk continu over een nieuwe daily merk ik. Laat ik even één ding ophelderen: in praktijk ligt dit iets genuanceerder. Als primaire auto rijden wij een Clio V E-Tech uit 2022. Maar omdat deze écht te saai is naar mijn mening om te benoemen is deze altijd stil op de achtergrond aanwezig. De ‘daily’ in kwestie wordt eigenlijk maar voor 120 á 150 kilometer per week ingezet. Eigenlijk alleen als ik moet werken en de Clio is ‘bezet’ door mijn vrouw. In verband met Isofix en de veiligheid van een ‘nieuwe auto’ alsmede andere gemakken zoals CarPlay prefereert zij de Clio en dat begrijp ik volledig. Enfin.
Nadat de Volvo het veld had geruimd wilde ik zoals gezegd de Kadett gaan aanpakken. Er moest dus een nieuwe ‘daily’ komen want de Kadett, die tot dan toe deze rol naast de Clio had vervuld zou worden vertroeteld. Hoe dat is afgelopen lees je hierboven.
Mijn nieuwe reisgenoot moest eigenlijk voldoen aan één belangrijke voorwaarde: een werkende airco. Tijdens de 9 jaar in de Kadett van A naar B had ik twee grote ergenissen: een beslagen voorruit in de winter en klotsende oksels in de zomer. Een airco dus. En niet teveel geld. Ik wilde alleen het geld besteden dat de Volvo in onderdelen had binnengebracht. En omdat ik uit dit potje ook de Kadett wilde aanpakken moest ik de schuifjes op het mengpaneel zorgvuldig verdelen. In totaal zo’n €9500,-.
Vroeger reden mijn ouders veelal Peugeot. 309, 306, 206, ze zijn allemaal voorbijgekomen. Zo’n 306 vond ik wel een leuke auto. Al is dit vooral gebaseerd op de herinneringen. De ST-PT-21, Bleu de Chine in XR uitvoering. Dat wil in Peugeot termen zeggen: kale kanarie. Betrouwbare techniek en een naar mijn mening prachtig design, zo’n 306. Eigenlijk is zo’n 306 precies wat Peugeot nu niet meer is. Zoekend op 306’en viel mij op dat de helft van het aanbod uit cabrio’s bestaat. Prachtig, mooie Pininfarina lijnen maar niet wat ik nu zocht. De andere helft waren dubieuze Jet Car achtige auto’s of zulke nette exemplaren dat de vraagprijs hier ook naar was. Zoals gezegd moest ik de schuifjes zorgvuldig verdelen: hoe goedkoper de ‘daily’, hoe dikker het budget voor de Kadett. Misschien was ik wel de definitie van gelukszoeker, een term die vaak wordt gebruikt in advertenties om types als mijzelf te weren. Tja. Wie zoekt er geen geluk?
Een Peugeot 306 viel voor nu af. Een 206 heb ik even overwogen maar omdat ik ooit een 206 RC heb gereden (en weer heb verkocht vanwege naar mijn mening tegenvallende beleving) kon ik het niet naar mijn sociale kring verantwoorden om nu met een XT of XS aan te komen zetten.
Opel dan? Waarom geen Opel? Leuk, een ‘moderne’ Opel naast een glimmende Kadett op de oprit.
Marktplaats. Merk: Opel, Type: Astra… sorteren: ‘prijs van laag naar hoog’. Na een stuk of 3 ‘stevig gebruikte’ 1.6 achtkleppers te hebben doorgescrold kwam daar opeens op een steenworp afstand van mijn woonplaats een ‘2.2 16v Sport Edition II’ tevoorschijn. 109000 kilometers. Origineel Nederlands kenteken en maar één vorige eigenaar? Vanmorgen toegevoegd aan de bedrijfsvoorraad? Mijn interesse was gewekt. Ik heb de verkoper, een handelaar in budgetauto’s, gelijk opgebeld en gevraagd of ‘ie ‘m voor mij vast kon houden voor zolang ik onderweg was. Dit was geen probleem. Gelijk die kant op!
Eenmaal aangekomen lag er een bordje achter de voorruit: verkocht. Hé? Even navragen binnen. ‘Nee meneer, deze is helaas net telefonisch verkocht’. Hoe kan dat nu? Hoe dan ook: geen speld tussen te krijgen. Teleurgesteld stap ik de auto in terug naar huis.
Goed en wel 10 minuten onderweg gaat de telefoon. Het is de eigenaar van het handelsbedrijfje. “Sorry meneer, ik begreep dat u net hier was. Ik heb de auto inderdaad aan u toegezegd alleen dit hadden mijn collega’s niet begrepen, als u wilt mag u de auto kopen’. Nou euh.. ja. Dan draaien we nu om. Lang verhaal kort: de deal alsnog gesloten.
Waar hebben we het hier precies over? En waarom was ik opslag verliefd op een Astra?
Het gaat hier om een zogenaamde ‘Sport Edition II’, met een 2.2 indirect ingespoten benzinemotor (Z22SE), goed voor een vermogen van 147pk en 203Nm koppel. 0 naar 100 kilometer per uur gaat in 8,8 seconden en deze Astra is daarmee verrassend vlot voor het type auto. Ik heb al wel gemerkt dat veel mensen dat ook onderschatten.
Een maagdelijke kilometerstand. Zeker als je uit een Volvo 850 T-5R met ~530000 kilometer komt.
Van buiten is het geen spectaculaire auto. Er is écht niemand die twee keer kijkt. En ik geef ze geen ongelijk. Een donkerblauwe Astra G is nou niet bepaald sexy. Waar ik echter, naast de potende motor en maagdelijke kilometerstand (NAP) ook voor viel is de binnenkant. Hier moet ik immers zitten. Deze heb ik dan na aanschaf en bij thuiskomst ook voorzien van een uitgebreide schoonmaakbeurt. Kijkt u even mee? Ik vind dit dus helemaal fantastisch.
Hier geniet ik dus écht van. Zou er ooit iemand op deze achterbank gezeten hebben? Geen idee. Het enige minpunt aan de auto is zoals gezegd een schade rechtsachter. Dit moet écht aangepakt worden voordat het straks een zware ingreep met allerlei moeilijk laswerk gaat worden. Ik zal weldra een foto hiervan bijplaatsen.
Maar goed: dan doet nu het volgende probleem zich voor. Ik heb deze auto ergens in oktober gekocht en heb er de winter mee gereden. Nu ben ik op het punt dat ik denk: dat is eigenlijk écht jammer van de auto. Dat heeft mij doen besluiten om, samen met de situatie rondom de Kadett, deze auto te gaan vertroetelen en ‘upgraden’ waar dit kan! Of het zo uit de hand gaat lopen als met de Volvo weet ik niet. Maar wat ik wel weet, het is een zeer goede basis om iets leuks van te maken. En dat het een anonieme Opel Astra uit 2003 is maakt het nog leuker. De hoeveelheid chagrijn die ik nu al krijg van iemand die een rollend sprintje met een Skoda leasebak onderschat is echt onbetaalbaar.
Zo. Heel verhaal, en voldoende voor nu denk ik. In een spoedige update zal ik jullie op de hoogte brengen van de laatste ontwikkelingen en concrete plannen delen.
Gert 2318454
Wegverkenner
Jammer van de Volvo en de Kadett. De vorige eigenaar van de Kadett was dus gewoon een krent, auto in de schuur met regen maar geen anti roest behandeling geven. Had ie dat wel gedaan dan was de Kadett wel te redden. De mijne is dan wel veel jonger, maar nog steeds kurk droog van binnen en over het algemeen nog keihard, en staat altijd buiten.
Barri
Moderator
Ik heb er nog even over nagedacht: origineel xenon zou nog leuk zijn! En misschien de grille van de coupe.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@Janneman: Dank voor je reactie. Ik bedoelde in het laatste stukje vooral aan te geven dat deze auto is gekocht met de intentie om als daily te gebruiken en heb dit ook één winter gedaan. Maar ik vind de auto eigenlijk zo goed en bijzonder dat ik ‘m niet langer als daily wil inzetten. Ik ga dus opzoek naar een andere daily. Maar inderdaad, een roestbehandeling is iets dat zeker op mijn verlanglijstje staat.
@HarmenA: Dank. Leuk he?!
@Twix: Dank!
@Gert 2318454: Tja. Gedane zaken nemen geen keer. Ik ga er in ieder geval voor zorgen dat de Astra dit lot nog zo lang mogelijk bespaard blijft.
@Barri: Met upgrades denk ik vooral aan klussen of projecten die ik zelf interessant vind om te doen. Volledig origineel Xenon inbouwen zou zoiets kunnen zijn inderdaad. Hierbij komen zaken kijken als een andere achteras (met sensoren voor automatische hoogteverstelling), andere verkabeling, kopkampsproeiers installeren (en dus ook een voorbumper van een Astra met Xenon af-fabriek vinden. Dit is een project waar ik zelf ook al over na zat te denken.
Verder, qua uiterlijk wil ik ‘m gewoon standaard houden. Ik heb even zitten nadenken over 17” BBS velgen van een Astra OPC of inderdaad zo’n grille… Maar ik vind ‘m qua uiterlijk op xenon na eigenlijk helemaal goed zoals ‘ie is.
De vorige blog sloot ik af met de mededeling dat ik de laatste ontwikkelingen rondom de Astra en de concrete plannen voor de toekomst zou gaan delen. Laat ik dit bericht beginnen met het eerste.
Afgelopen weekend heb ik de auto van buiten grondig gepoetst. Ik vind auto’s poetsen een leuke bezigheid en ben er in de loop der jaren wel handig in geworden. Zo pak ik af en toe ook eens auto’s van vrienden of familie aan. Deze Astra verdiende een buitenkant die bij de binnenkant past dus de handjes gingen uit de mouwen. Bij mijn favoriete leverancier van autopoetsspullen een leuke order geplaatst zodat ik goed te werk kon gaan. Klei en diverse polijstpasta’s had ik nog liggen, dus dit vanzelfsprekend niet besteld.
Voor de wielen gebruik ik eigenlijk altijd Gyeon. Deze kleurt lekker paars wanneer het in contact komt met ijzerdeeltjes en dit geeft een ‘satisfying’ gevoel.
Toen de velg uitvoerig ingekwast was en vervolgens afgespoeld was dit het resultaat:
Om maar heel eerlijk te zijn: hier was ik niet erg van onder de indruk. Ik heb de velg hierom nogmaals behandeld maar het resultaat was eigenlijk hetzelfde. Toen kreeg ik een heldere ingeving. Ik had ooit, een jaar of wat geleden, eens meegedaan met zo’n winactie van Stipt. Ging toen om een rode Golf V GTI. Vanuit deze order had ik nog een flacon ‘real effective’ staan. Ik denk ach, doe eens gek. Wie niet waagt wie niet wint. Ik had dit spul dus nog nooit gebruikt.
Ik ben persoonlijk geen fan van Stipt omdat ik bij heel veel van zijn spullen, bijvoorbeeld die blazer of bepaalde kwasten en borstels, precies dezelfde producten op Ali voor een veelvoud goedkoper tref, maar dan zonder stickertje van Stipt erop. Dat terzijde, maar dit verklaard waarom ik de spullen uit zijn pakket eigenlijk nog nooit had aangeraakt. Tot nu.
Ik vind, dat als je een uitgesproken mening over iets hebt maar het tegendeel wordt bewezen, je niet te groot moet zijn om toe te geven dat je ernaast zat. Nadat de velgen waren beneveld met de real effective cleaner kwamen zij er zo onderuit:
Ik kan niet anders zeggen dan dat het resultaat veel beter is dan van de velgenreiniger van Gyeon. Nu denk ik zelf dat deze real effective een ge-rebadgde alkalische reiniger van Ali is, dus waarschijnlijk is deze ergens veel goedkoper te vinden dan bij Stipt. Even zoeken dus, want het product werkt zeker. Enfin. Met schone velgen was het tijd voor de rest van de wagen.
Na 2 lagen polijsten, waarvan één keer om echt diepe krassen weg te ‘slijpen’ en één keer met een zachtere schijf om meer glans aan te brengen, was dit het resultaat. Ik vond dat de lak er weer bijna als nieuw uitzag en was blij met het resultaat.
Nadat de auto helemaal was gepolijst heb ik deze weer opnieuw gewassen en gedroogd. Vervolgens even wat leuke plaatjes proberen te schieten. Het begon al wat te schemeren en de camera van mijn Samsung A14 is niet de beste als het aankomt op dit soort omstandigheden. Hoe dan ook:
Het leuke vind ik van zo’n glanzende Astra is dat mensen op de één of andere manier toch twee keer kijken. Ze zien een Astra, niets bijzonders, en toch ‘klopt er iets niet’. En dan valt het kwartje, en hoor ik veel opmerkingen als: “zo, die glimt goed”, of “komt ‘ie uit de showroom?”. Dat zijn toch leuke momenten.
Het is echter niet alleen maar leuk en pret. Ik schreef in mijn vorige bericht al even kort over schade aan de wielrand rechtsachter. Zie hier:
Roesten kunnen Opels natuurlijk wel, hoewel ik denk dat de schade die de vorige eigenaar hier heeft geleden (en onbehandeld heeft gelaten) ook wel een groot aandeel heeft in deze roestvorming. De andere kant heeft namelijk nauwelijks tot niets. Afgelopen dinsdag ben ik op intake geweest bij een gerenommeerde schadehersteller hier in de buurt en ik ben momenteel in afwachting van de offerte. Er zal een nieuwe wielrand ingelast worden en vervolgens wordt het paneel gespoten waarbij ook de grote kras rechts onder de stootstrip zal worden meegenomen.
De voorbumper heeft ook een nare schade, zowel diepe krassen als blanke lakproblemen. Deze laat ik denk ik voor nu echter voor wat het is. Plastic roest niet en met de eventuele xenon inbouw wil ik ook een bumper zoeken waar af-fabriek een wis-wasinstallatie voor de koplampen op zit. Deze zal dan t.z.t in de juiste kleur gespoten worden.
En na een verse regenbui staan ze dan gebroederlijk naast elkaar. De één wat gelukkiger dan de ander. Maar hey.
Dan de toekomstplannen en ‘upgrades’. Ik kan me voorstellen dat sommige lezers bij het woord ‘upgrades’ denken aan ‘verprutsen’ of ‘verpauperen’. Want, de Astra als modelreeks is hier natuurlijk vroeger (en nog steeds) vaak slachtoffer van geworden. Daarnaast, deze auto is toch gewoon goed zoals ‘ie is? Nou. Ja. In principe. Maar mensen die mijn Volvo 850 verhaal hebben gelezen weten dat ik A: van een technische uitdaging houdt, ik wil graag leren. En B: ik lever écht geen half werk. Als ik iets aanpak ga ik er volledig voor. Daarnaast ben ik heel gevoelig voor ‘verpaupering’ en heb hier zelf een hekel aan. Gaat de Astra dan een tweede Volvo 850 verhaal worden dat uiteindelijk ‘in tranen’ eindigt? Dat denk ik niet. Voorlopig staan er geen wilde motorrevisies of complete motorswaps op het menu. In dat opzicht is de Astra echt nog ‘te’ goed.
Wat wil ik dan wel met de auto gaan doen? Ik wil de auto links en rechts verbeteren op het gebied van uiterlijk en rijeigenschappen. De Astra is een prima reisgenoot maar in combinatie met de sterke Z22SE mag het wat mij betreft allemaal net wat sportiever. Wat voor ideeën heb ik?
Uiterlijk:
- Roestschade herstellen
- Trekhaak demonteren
- Originele xenonlampen installeren
> xenon lampen, bekabeling, bumper, wis-wassysteem, automatische
hoogteverstellingssensoren werkend monteren
- Remklauwen laten poeder coaten in de originele of een subtiele daarop gelijkende kleur
- Velgen opnieuw laten spuiten en voorzien van nieuwe naafdoppen (huidige zijn geoxideerd)
- Een oplossing vinden voor het verweerde, vergrijsde kunststof zoals de sierdorpel en
paravaanplaat.
- Ruiterwisserarmen opnieuw zwart spuiten
Rijeigenschappen:
- Rondom remmen van de Astra G OPC monteren (308mm vs 280mm voor) en 264mm
geventileerde schijven achter (zijn nu 264mm massieve schijven)
- Gevlochten remleidingen rondom monteren
- Nieuwe remvloeistof (Dot 4)
- Nieuwe banden (Michelin Pilot Sport 5 in 205/50 R16)
- PowerFlex bussen tussen de draagarmen en achteras
- Achteras van een Astra G OPC monteren (spoorbreedte 1485mm t.o.v. 1476mm nu)
- H&R stabilisatorstangen voor én achter plus PU bussen
- Dempers en veren vervangen voor een sportief setje. Ik bekijk nog even wat ik hier mee wil
en hoever ik wil gaan.
Is dit allemaal nodig om van de auto te genieten? Nee. Geniet ik zelf van het proces en de uitdaging? Ja. Dus waarom niet? Zaken zoals die achteras zijn zo goed als onnodig natuurlijk, want die 9mm verschil gaat in praktijk natuurlijk nergens over. Maar het lijkt me gewoon leuk om te doen. En zo geldt dat eigenlijk voor meer zaken. Het kan, dus waarom niet. En ik ben wel benieuwd hoe goed zo’n Astra G te maken is op het gebied van rijeigenschappen. Mogelijk ga ik vooraf en nadien een paar rondjes Assen rijden, een beetje zoals ‘project Clubsport’ van Joep van Carrec. Leuk, heb er zin in.
Reacties op straat en omgeving: “Ja, die moeite en kosten kun je ook in een nieuwere auto steken” “Koop dan gelijk een Corsa OPC” “Waarom bij zo’n oude slopel?” “Je kunt beter een Audi of BMW kopen”. Leuk, wil ik niet. Het gaat me niet om nieuw of oud. Als het me daar om ging dan had ik inderdaad het bedrag dat uit de Volvo 850 kwam wel stuk geslagen op een B-segment occasion van een jaar of 5, 6 en dat was het dan.
Momenteel is het verhaal van de Astra up-to-date. Aankomend weekend wil ik, als er enigszins droogte is, beginnen met het netjes maken van de auto onder de motorkap. Want daar is ook nog een hele hoop winst te behalen!
Hier kan ik mij dus mateloos aan storen. Dit moet en zal netjes worden.
En dit. Even de schroefjes weer zwart maken, luchtfilterhuisje mooi oppoetsen. Helemaal zin in! Wordt vervolgd!
@HarmenA: Dank. Leuk he?!
@Twix: Dank!
@Gert 2318454: Tja. Gedane zaken nemen geen keer. Ik ga er in ieder geval voor zorgen dat de Astra dit lot nog zo lang mogelijk bespaard blijft.
@Barri: Met upgrades denk ik vooral aan klussen of projecten die ik zelf interessant vind om te doen. Volledig origineel Xenon inbouwen zou zoiets kunnen zijn inderdaad. Hierbij komen zaken kijken als een andere achteras (met sensoren voor automatische hoogteverstelling), andere verkabeling, kopkampsproeiers installeren (en dus ook een voorbumper van een Astra met Xenon af-fabriek vinden. Dit is een project waar ik zelf ook al over na zat te denken.
Verder, qua uiterlijk wil ik ‘m gewoon standaard houden. Ik heb even zitten nadenken over 17” BBS velgen van een Astra OPC of inderdaad zo’n grille… Maar ik vind ‘m qua uiterlijk op xenon na eigenlijk helemaal goed zoals ‘ie is.
De vorige blog sloot ik af met de mededeling dat ik de laatste ontwikkelingen rondom de Astra en de concrete plannen voor de toekomst zou gaan delen. Laat ik dit bericht beginnen met het eerste.
Afgelopen weekend heb ik de auto van buiten grondig gepoetst. Ik vind auto’s poetsen een leuke bezigheid en ben er in de loop der jaren wel handig in geworden. Zo pak ik af en toe ook eens auto’s van vrienden of familie aan. Deze Astra verdiende een buitenkant die bij de binnenkant past dus de handjes gingen uit de mouwen. Bij mijn favoriete leverancier van autopoetsspullen een leuke order geplaatst zodat ik goed te werk kon gaan. Klei en diverse polijstpasta’s had ik nog liggen, dus dit vanzelfsprekend niet besteld.
Voor de wielen gebruik ik eigenlijk altijd Gyeon. Deze kleurt lekker paars wanneer het in contact komt met ijzerdeeltjes en dit geeft een ‘satisfying’ gevoel.
Toen de velg uitvoerig ingekwast was en vervolgens afgespoeld was dit het resultaat:
Om maar heel eerlijk te zijn: hier was ik niet erg van onder de indruk. Ik heb de velg hierom nogmaals behandeld maar het resultaat was eigenlijk hetzelfde. Toen kreeg ik een heldere ingeving. Ik had ooit, een jaar of wat geleden, eens meegedaan met zo’n winactie van Stipt. Ging toen om een rode Golf V GTI. Vanuit deze order had ik nog een flacon ‘real effective’ staan. Ik denk ach, doe eens gek. Wie niet waagt wie niet wint. Ik had dit spul dus nog nooit gebruikt.
Ik ben persoonlijk geen fan van Stipt omdat ik bij heel veel van zijn spullen, bijvoorbeeld die blazer of bepaalde kwasten en borstels, precies dezelfde producten op Ali voor een veelvoud goedkoper tref, maar dan zonder stickertje van Stipt erop. Dat terzijde, maar dit verklaard waarom ik de spullen uit zijn pakket eigenlijk nog nooit had aangeraakt. Tot nu.
Ik vind, dat als je een uitgesproken mening over iets hebt maar het tegendeel wordt bewezen, je niet te groot moet zijn om toe te geven dat je ernaast zat. Nadat de velgen waren beneveld met de real effective cleaner kwamen zij er zo onderuit:
Ik kan niet anders zeggen dan dat het resultaat veel beter is dan van de velgenreiniger van Gyeon. Nu denk ik zelf dat deze real effective een ge-rebadgde alkalische reiniger van Ali is, dus waarschijnlijk is deze ergens veel goedkoper te vinden dan bij Stipt. Even zoeken dus, want het product werkt zeker. Enfin. Met schone velgen was het tijd voor de rest van de wagen.
Na 2 lagen polijsten, waarvan één keer om echt diepe krassen weg te ‘slijpen’ en één keer met een zachtere schijf om meer glans aan te brengen, was dit het resultaat. Ik vond dat de lak er weer bijna als nieuw uitzag en was blij met het resultaat.
Nadat de auto helemaal was gepolijst heb ik deze weer opnieuw gewassen en gedroogd. Vervolgens even wat leuke plaatjes proberen te schieten. Het begon al wat te schemeren en de camera van mijn Samsung A14 is niet de beste als het aankomt op dit soort omstandigheden. Hoe dan ook:
Het leuke vind ik van zo’n glanzende Astra is dat mensen op de één of andere manier toch twee keer kijken. Ze zien een Astra, niets bijzonders, en toch ‘klopt er iets niet’. En dan valt het kwartje, en hoor ik veel opmerkingen als: “zo, die glimt goed”, of “komt ‘ie uit de showroom?”. Dat zijn toch leuke momenten.
Het is echter niet alleen maar leuk en pret. Ik schreef in mijn vorige bericht al even kort over schade aan de wielrand rechtsachter. Zie hier:
Roesten kunnen Opels natuurlijk wel, hoewel ik denk dat de schade die de vorige eigenaar hier heeft geleden (en onbehandeld heeft gelaten) ook wel een groot aandeel heeft in deze roestvorming. De andere kant heeft namelijk nauwelijks tot niets. Afgelopen dinsdag ben ik op intake geweest bij een gerenommeerde schadehersteller hier in de buurt en ik ben momenteel in afwachting van de offerte. Er zal een nieuwe wielrand ingelast worden en vervolgens wordt het paneel gespoten waarbij ook de grote kras rechts onder de stootstrip zal worden meegenomen.
De voorbumper heeft ook een nare schade, zowel diepe krassen als blanke lakproblemen. Deze laat ik denk ik voor nu echter voor wat het is. Plastic roest niet en met de eventuele xenon inbouw wil ik ook een bumper zoeken waar af-fabriek een wis-wasinstallatie voor de koplampen op zit. Deze zal dan t.z.t in de juiste kleur gespoten worden.
En na een verse regenbui staan ze dan gebroederlijk naast elkaar. De één wat gelukkiger dan de ander. Maar hey.
Dan de toekomstplannen en ‘upgrades’. Ik kan me voorstellen dat sommige lezers bij het woord ‘upgrades’ denken aan ‘verprutsen’ of ‘verpauperen’. Want, de Astra als modelreeks is hier natuurlijk vroeger (en nog steeds) vaak slachtoffer van geworden. Daarnaast, deze auto is toch gewoon goed zoals ‘ie is? Nou. Ja. In principe. Maar mensen die mijn Volvo 850 verhaal hebben gelezen weten dat ik A: van een technische uitdaging houdt, ik wil graag leren. En B: ik lever écht geen half werk. Als ik iets aanpak ga ik er volledig voor. Daarnaast ben ik heel gevoelig voor ‘verpaupering’ en heb hier zelf een hekel aan. Gaat de Astra dan een tweede Volvo 850 verhaal worden dat uiteindelijk ‘in tranen’ eindigt? Dat denk ik niet. Voorlopig staan er geen wilde motorrevisies of complete motorswaps op het menu. In dat opzicht is de Astra echt nog ‘te’ goed.
Wat wil ik dan wel met de auto gaan doen? Ik wil de auto links en rechts verbeteren op het gebied van uiterlijk en rijeigenschappen. De Astra is een prima reisgenoot maar in combinatie met de sterke Z22SE mag het wat mij betreft allemaal net wat sportiever. Wat voor ideeën heb ik?
Uiterlijk:
- Roestschade herstellen
- Trekhaak demonteren
- Originele xenonlampen installeren
> xenon lampen, bekabeling, bumper, wis-wassysteem, automatische
hoogteverstellingssensoren werkend monteren
- Remklauwen laten poeder coaten in de originele of een subtiele daarop gelijkende kleur
- Velgen opnieuw laten spuiten en voorzien van nieuwe naafdoppen (huidige zijn geoxideerd)
- Een oplossing vinden voor het verweerde, vergrijsde kunststof zoals de sierdorpel en
paravaanplaat.
- Ruiterwisserarmen opnieuw zwart spuiten
Rijeigenschappen:
- Rondom remmen van de Astra G OPC monteren (308mm vs 280mm voor) en 264mm
geventileerde schijven achter (zijn nu 264mm massieve schijven)
- Gevlochten remleidingen rondom monteren
- Nieuwe remvloeistof (Dot 4)
- Nieuwe banden (Michelin Pilot Sport 5 in 205/50 R16)
- PowerFlex bussen tussen de draagarmen en achteras
- Achteras van een Astra G OPC monteren (spoorbreedte 1485mm t.o.v. 1476mm nu)
- H&R stabilisatorstangen voor én achter plus PU bussen
- Dempers en veren vervangen voor een sportief setje. Ik bekijk nog even wat ik hier mee wil
en hoever ik wil gaan.
Is dit allemaal nodig om van de auto te genieten? Nee. Geniet ik zelf van het proces en de uitdaging? Ja. Dus waarom niet? Zaken zoals die achteras zijn zo goed als onnodig natuurlijk, want die 9mm verschil gaat in praktijk natuurlijk nergens over. Maar het lijkt me gewoon leuk om te doen. En zo geldt dat eigenlijk voor meer zaken. Het kan, dus waarom niet. En ik ben wel benieuwd hoe goed zo’n Astra G te maken is op het gebied van rijeigenschappen. Mogelijk ga ik vooraf en nadien een paar rondjes Assen rijden, een beetje zoals ‘project Clubsport’ van Joep van Carrec. Leuk, heb er zin in
.Reacties op straat en omgeving: “Ja, die moeite en kosten kun je ook in een nieuwere auto steken” “Koop dan gelijk een Corsa OPC” “Waarom bij zo’n oude slopel?” “Je kunt beter een Audi of BMW kopen”. Leuk, wil ik niet
. Het gaat me niet om nieuw of oud. Als het me daar om ging dan had ik inderdaad het bedrag dat uit de Volvo 850 kwam wel stuk geslagen op een B-segment occasion van een jaar of 5, 6 en dat was het dan.Momenteel is het verhaal van de Astra up-to-date. Aankomend weekend wil ik, als er enigszins droogte is, beginnen met het netjes maken van de auto onder de motorkap. Want daar is ook nog een hele hoop winst te behalen!
Hier kan ik mij dus mateloos aan storen. Dit moet en zal netjes worden.
En dit. Even de schroefjes weer zwart maken, luchtfilterhuisje mooi oppoetsen. Helemaal zin in! Wordt vervolgd!
Laatst bewerkt:
ginkelvanmichiel
Kilometervreter
Zonde van de Kadett. Zo’n vroege ‘e’ is best zeldzaam. Heb je enig idee waar hij gebouwd is? In Duitsland, België of Spanje? Want er zat nogal kwaliteitsverschil tussen de Duitse, Belgische en Spaanse exemplaren
…!
…!
Total Loss
Kilometervreter
Leuk zeg die Astra! Je zegt dat het niks bijzonders is maar een 3-deurs was al redelijk zeldzaam en dat in combinatie met de 2.2 motor maakt hem toch redelijk uniek. Heb zelf de Coupe gehad, ook met de 2.2 en ook met dit heerlijke beige interieur Veel plezier ermee, benieuwd naar de upgrades.
Veel plezier ermee, benieuwd naar de upgrades.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@ginkelvanmichiel: Ik zal eens kijken waar deze gebouwd is. Ik geloof Antwerpen, maar dat heb ik jaren geleden eens opgezocht. Weet het niet zeker meer.
@Barri: Zou kunnen, maar ik gebruik eigenlijk nooit een trekhaak. Er zit geen trekhaak op de Clio en ook niet op de Kadett, mis ‘m niet echt.
@Total Loss: Dank voor de reactie. Ik denk dat jij en ik, en het merendeel van de lezers hier er ook zo naar kijkt. Maar voor veruit de meeste mensen, en daaronder ook een heleboel ‘autoliefhebbers’, zal dit toch een niet opvallende Astra zijn waarvan men zich afvraagt waarom iemand er nog geld en aandacht aan besteed.
@Mechanix: Dank voor de reactie. Nu ik er zelf in één rijd valt me op dat ik er toch nog vrij veel tegenkom. Veelal 5-deurs met een 1.4 of 1.6 in zilver, donkerrood of dat typische ‘Astra G groen’, als je begrijpt wat ik bedoel. Grappig hoe dat werkt.
@Nico GTR: Dank voor het compliment. Een klein beetje geluk moet je soms hebben
Dan is het nu hoog tijd voor een update rondom de Opels. In mijn vorige bericht heb ik een to-do lijstje gepubliceerd met betrekking tot de werkzaamheden aan de Astra. Bovenaan stond: ‘roestschade herstellen’. Dit vond ik de allergrootse prioriteit omdat dit natuurlijk alleen maar slechter wordt naarmate de tijd verstrijkt. Inmiddels is de roestschade aan de wielrand hersteld.
Als geheugensteuntje heb ik hieronder een foto geplaatst met de situatie rondom de wielrand voortijd.
Ik heb een gerenommeerd schadehersteller hier in de buurt aangeschreven voor deze klus. Dit bedrijf staat erom bekend dat ze goed meedenken en niet vies zijn van wat maatwerk. Zo ook in mijn geval. Het oordeel was dat de wielrand te ver verroest was om nog te gebruiken. Een nieuwe wielrand dus. Wat schetste mijn verbazing? Deze zijn voor de Astra G, een relatief moderne auto met een bekende roestkwaal, slecht leverbaar. Er is dus voor gekozen om een linker voorspatbord te gebruiken. De boog uit het voorspatbord is blijkbaar gelijk aan de achterkant. Er zit dus een linker voorspatbord achterstevoren in. Geniaal. Resultaat:
De wielrand is rechts is geheel nieuw en kan weer jaren mee. Het één en ander is nu beter beschermd tegen roest dan toen die uit de fabriek kwam. Beginnende roest aan de bestuurderskant is ook aangepakt maar hier heb ik geen foto’s van.
Helaas laat het spuitwerk wat sinaasappelhuid zien, hierover heb ik contact gehad met de schadehersteller en hij geeft aan dit netjes op te gaan lossen. Ik durf wel te zeggen dat punt één van de Astra to-do lijst is afgevinkt!
Dan, zoals jullie weten heb ik ook nog steeds de Kadett. De ten dode opgeschreven, compleet verroeste Kadett.
Ik heb een nieuwtje voor jullie. Eén waar ik achteraf dolgelukkig van wordt: hij zal door mij hersteld worden en gehouden gaan worden.
Hoe kom ik hier nu weer bij?
Nou. Het zit zo. Ik heb de Kadett een paar dagen te koop gehad en ik denk dat ik best een aantal realistische bedragen geboden heb gekregen. Wat zijn dan realistische bedragen? In de huidige staat tussen de 350 en 500 euro. Meer zou ik er zelf ook niet voor geven. Maar ja, laat ik mijn Kadett daar voor gaan? Een weekend Zwarte Cross en het bedrag is verdampt… Nee. Ik besloot dat verkopen niet aan de orde is. Ik heb ooit een gele C Kadett gehad en deze heb ik ook voor een schijntje verkocht vanwege ‘te veel werk’. Tot op de dag van vandaag spijt van. Dat gaat mij niet nog eens gebeuren!
Wat betekent dat?
Dit betekent dat de plannen voor de Astra wellicht wat langer op zich laten wachten omdat dit project, nu de schade is hersteld, vooral upgrades zijn. De auto is verder wel goed. De Kadett behoeft echter direct aandacht omdat dit anders alleen maar slechter wordt. Dit topic zal de aankomende tijd dus voornamelijk in het teken gaan staan van het proces rondom de Kadett.
Om maar gelijk af te trappen… In een bovenstaand bericht heb ik al eens uitgebreid uit de doeken gedaan wat er eigenlijk allemaal mis is met de Kadett. Er zit écht heel veel laswerk aan. Dit is nu prioriteit nummer één. De APK loopt ergens eind december dit jaar af en ik zou ‘m graag voor de winter weer voor twee jaar gekeurd hebben. Dit betekent dat er veel werk aan de winkel is. Waar haal ik zo snel al het plaatwerk vandaan?
Alsof de anti-roestgoden het erom doen zag ik een week of twee geleden een advertentie op FaceBook Marketplace van een Kadett vijf-deurs met schade. Zag er op de foto’s roestvrij uit… Lang verhaal kort: dit is mijn kans om goedkoop een donor aan te schaffen waar ik álles wat ik nodig heb in één keer uit kan halen! Goed, wij die kant op!
Eenmaal aangekomen stond ‘ie ons om de hoek op te wachten:
Zo op het eerste gezicht niks mee aan de hand zou je zeggen.
De voorkant daarentegen…
De advertentie van deze auto genereerde veel aandacht op FaceBook en ik las veel berichten van mensen die zeiden dat het zonde was om te slopen want ‘het zag er allemaal niet zo slecht uit’ en ‘was prima nog te redden’. Geloof me. Schijn bedriegt. Beide A-stijlen zijn krom, de motor staat scheef en beide voorwielen willen een andere kant op als het stuur recht staat. Nee. Deze blauw rakker is écht niet meer te redden.
Grappig trouwens, de beste man die ‘m verkocht heeft een ‘auto asiel’. Asselt Auto Asiel wel te verstaan. Ik had er nog nooit van gehoord maar we spraken écht dezelfde taal. Leuke EMW-achtige auto’s zijn hun passie en hij had er dan ook een aantal staan. Heel leuk om te zien. EMW achtige auto's zijn ook écht mijn ding namelijk. Ben trouwens nog nooit naar zo'n bijeenkomst geweest bedenk ik me nu.
Na even gekletst te hebben en met een lekkere kop koffie een rondleiding te hebben gehad langs een aantal zeer interessante projecten én natuurlijk de carrosserie te hebben gecontroleerd konden we ‘m opladen.
Op naar huis. Ondertussen de vrouw deze foto ook gestuurd met de tekst: ‘Tot zo!’. Reactie: ‘…’. Tja, dat zei genoeg. Vrouwlief was er minder blij mee dan ik
Eenmaal thuis stonden er opeens 2 Kadett’s:
De blauwe is een zogenaamde E2. Dit wil zeggen, het facelift model van de Kadett E. Omdat de rode Kadett een E1 is, en ook nog eens een hele vroege, zijn veel interieurdelen anders. Ander patroon, andere vorm, andere kleur… Zo heeft de E2 een blauw dashboard en mijn rode Kadett gewoon een zwarte.
Onderdelen die hetzelfde zijn als bij de rode bewaar ik zelf als reserve. Bijvoorbeeld technische onderdelen zoals de ruitenwissermotor of kachelaanjager. Of de zwarte roosters op de C-stijl.
De rest gaat de verkoop weer in. Wat niet verkocht is over een paar weken gaat mee naar de stort. De hoofdreden is de carrosserie. En man, wat een jackpot blijkt het te zijn zeg!
Hieronder een aantal foto’s van dezelfde stukken bij elke Kadett:
Enfin! U begrijpt waar ik heen wil. De aankomende weken ga ik de tijd nemen om de benodigde delen netjes uit te slijpen. Ik wil de blauwe Kadett niet te lang op de oprit hebben staan.
Ik ben nog steeds erg blij met de keuze om de Kadett toch niet weg te doen. Ik geloof oprecht dat met deze donor de kansen voor de rode Kadett opeens best goed zijn. Het is veel werk maar… daar draai ik mijn handen niet voor om!
Omdat veel plaatwerk van de blauwe naar de rode zal gaan, en de rode nu (roest)bruin is noem ik het project: ‘Van Bruin naar Blauw naar Rood’.
Ik heb er enorm veel zin in. Zodra ik noemenswaardige beelden heb zal ik het uiteraard hier weer delen
@Barri: Zou kunnen, maar ik gebruik eigenlijk nooit een trekhaak. Er zit geen trekhaak op de Clio en ook niet op de Kadett, mis ‘m niet echt.
@Total Loss: Dank voor de reactie. Ik denk dat jij en ik, en het merendeel van de lezers hier er ook zo naar kijkt. Maar voor veruit de meeste mensen, en daaronder ook een heleboel ‘autoliefhebbers’, zal dit toch een niet opvallende Astra zijn waarvan men zich afvraagt waarom iemand er nog geld en aandacht aan besteed.
@Mechanix: Dank voor de reactie. Nu ik er zelf in één rijd valt me op dat ik er toch nog vrij veel tegenkom. Veelal 5-deurs met een 1.4 of 1.6 in zilver, donkerrood of dat typische ‘Astra G groen’, als je begrijpt wat ik bedoel. Grappig hoe dat werkt.
@Nico GTR: Dank voor het compliment. Een klein beetje geluk moet je soms hebben
Dan is het nu hoog tijd voor een update rondom de Opels. In mijn vorige bericht heb ik een to-do lijstje gepubliceerd met betrekking tot de werkzaamheden aan de Astra. Bovenaan stond: ‘roestschade herstellen’. Dit vond ik de allergrootse prioriteit omdat dit natuurlijk alleen maar slechter wordt naarmate de tijd verstrijkt. Inmiddels is de roestschade aan de wielrand hersteld.
Als geheugensteuntje heb ik hieronder een foto geplaatst met de situatie rondom de wielrand voortijd.
Ik heb een gerenommeerd schadehersteller hier in de buurt aangeschreven voor deze klus. Dit bedrijf staat erom bekend dat ze goed meedenken en niet vies zijn van wat maatwerk. Zo ook in mijn geval. Het oordeel was dat de wielrand te ver verroest was om nog te gebruiken. Een nieuwe wielrand dus. Wat schetste mijn verbazing? Deze zijn voor de Astra G, een relatief moderne auto met een bekende roestkwaal, slecht leverbaar. Er is dus voor gekozen om een linker voorspatbord te gebruiken. De boog uit het voorspatbord is blijkbaar gelijk aan de achterkant. Er zit dus een linker voorspatbord achterstevoren in. Geniaal. Resultaat:
De wielrand is rechts is geheel nieuw en kan weer jaren mee. Het één en ander is nu beter beschermd tegen roest dan toen die uit de fabriek kwam. Beginnende roest aan de bestuurderskant is ook aangepakt maar hier heb ik geen foto’s van.
Helaas laat het spuitwerk wat sinaasappelhuid zien, hierover heb ik contact gehad met de schadehersteller en hij geeft aan dit netjes op te gaan lossen. Ik durf wel te zeggen dat punt één van de Astra to-do lijst is afgevinkt!
Dan, zoals jullie weten heb ik ook nog steeds de Kadett. De ten dode opgeschreven, compleet verroeste Kadett.
Ik heb een nieuwtje voor jullie. Eén waar ik achteraf dolgelukkig van wordt: hij zal door mij hersteld worden en gehouden gaan worden
.Hoe kom ik hier nu weer bij?
Nou. Het zit zo. Ik heb de Kadett een paar dagen te koop gehad en ik denk dat ik best een aantal realistische bedragen geboden heb gekregen. Wat zijn dan realistische bedragen? In de huidige staat tussen de 350 en 500 euro. Meer zou ik er zelf ook niet voor geven. Maar ja, laat ik mijn Kadett daar voor gaan? Een weekend Zwarte Cross en het bedrag is verdampt… Nee. Ik besloot dat verkopen niet aan de orde is. Ik heb ooit een gele C Kadett gehad en deze heb ik ook voor een schijntje verkocht vanwege ‘te veel werk’. Tot op de dag van vandaag spijt van. Dat gaat mij niet nog eens gebeuren!
Wat betekent dat?
Dit betekent dat de plannen voor de Astra wellicht wat langer op zich laten wachten omdat dit project, nu de schade is hersteld, vooral upgrades zijn. De auto is verder wel goed. De Kadett behoeft echter direct aandacht omdat dit anders alleen maar slechter wordt. Dit topic zal de aankomende tijd dus voornamelijk in het teken gaan staan van het proces rondom de Kadett.
Om maar gelijk af te trappen… In een bovenstaand bericht heb ik al eens uitgebreid uit de doeken gedaan wat er eigenlijk allemaal mis is met de Kadett. Er zit écht heel veel laswerk aan. Dit is nu prioriteit nummer één. De APK loopt ergens eind december dit jaar af en ik zou ‘m graag voor de winter weer voor twee jaar gekeurd hebben. Dit betekent dat er veel werk aan de winkel is. Waar haal ik zo snel al het plaatwerk vandaan?
Alsof de anti-roestgoden het erom doen zag ik een week of twee geleden een advertentie op FaceBook Marketplace van een Kadett vijf-deurs met schade. Zag er op de foto’s roestvrij uit… Lang verhaal kort: dit is mijn kans om goedkoop een donor aan te schaffen waar ik álles wat ik nodig heb in één keer uit kan halen! Goed, wij die kant op!
Eenmaal aangekomen stond ‘ie ons om de hoek op te wachten:
Zo op het eerste gezicht niks mee aan de hand zou je zeggen.
De voorkant daarentegen…
De advertentie van deze auto genereerde veel aandacht op FaceBook en ik las veel berichten van mensen die zeiden dat het zonde was om te slopen want ‘het zag er allemaal niet zo slecht uit’ en ‘was prima nog te redden’. Geloof me. Schijn bedriegt. Beide A-stijlen zijn krom, de motor staat scheef en beide voorwielen willen een andere kant op als het stuur recht staat. Nee. Deze blauw rakker is écht niet meer te redden.
Grappig trouwens, de beste man die ‘m verkocht heeft een ‘auto asiel’. Asselt Auto Asiel wel te verstaan. Ik had er nog nooit van gehoord maar we spraken écht dezelfde taal. Leuke EMW-achtige auto’s zijn hun passie en hij had er dan ook een aantal staan. Heel leuk om te zien. EMW achtige auto's zijn ook écht mijn ding namelijk. Ben trouwens nog nooit naar zo'n bijeenkomst geweest bedenk ik me nu
.Na even gekletst te hebben en met een lekkere kop koffie een rondleiding te hebben gehad langs een aantal zeer interessante projecten én natuurlijk de carrosserie te hebben gecontroleerd konden we ‘m opladen.
Op naar huis. Ondertussen de vrouw deze foto ook gestuurd met de tekst: ‘Tot zo!’. Reactie: ‘…’. Tja, dat zei genoeg. Vrouwlief was er minder blij mee dan ik
Eenmaal thuis stonden er opeens 2 Kadett’s:
De blauwe is een zogenaamde E2. Dit wil zeggen, het facelift model van de Kadett E. Omdat de rode Kadett een E1 is, en ook nog eens een hele vroege, zijn veel interieurdelen anders. Ander patroon, andere vorm, andere kleur… Zo heeft de E2 een blauw dashboard en mijn rode Kadett gewoon een zwarte.
Onderdelen die hetzelfde zijn als bij de rode bewaar ik zelf als reserve. Bijvoorbeeld technische onderdelen zoals de ruitenwissermotor of kachelaanjager. Of de zwarte roosters op de C-stijl.
De rest gaat de verkoop weer in. Wat niet verkocht is over een paar weken gaat mee naar de stort. De hoofdreden is de carrosserie. En man, wat een jackpot blijkt het te zijn zeg!
Hieronder een aantal foto’s van dezelfde stukken bij elke Kadett:
Enfin! U begrijpt waar ik heen wil. De aankomende weken ga ik de tijd nemen om de benodigde delen netjes uit te slijpen. Ik wil de blauwe Kadett niet te lang op de oprit hebben staan.
Ik ben nog steeds erg blij met de keuze om de Kadett toch niet weg te doen. Ik geloof oprecht dat met deze donor de kansen voor de rode Kadett opeens best goed zijn. Het is veel werk maar… daar draai ik mijn handen niet voor om!
Omdat veel plaatwerk van de blauwe naar de rode zal gaan, en de rode nu (roest)bruin is noem ik het project: ‘Van Bruin naar Blauw naar Rood’.
Ik heb er enorm veel zin in. Zodra ik noemenswaardige beelden heb zal ik het uiteraard hier weer delen
Laatst bewerkt:
Gert 2318454
Wegverkenner
Voordat je in de blauwe gaat slijpen, slijp eerst de slechte delen uit de rode, de roest kan ook nog een eind onder de lak door gekropen zijn en het zou jammer zijn als de stukken uit de blauwe te klein zijn. Maar mooi dat de rode gered wordt.
Wel jammer dat de A stijlen krom zijn hoewel ik nog geen ervaring heb met rotte A stijlen bij de e Kadett, wel bij de C en D. Heeft de rode ook al van die plastick binnen schermen in de voorste wielkasten? Die zijn bij de mijne een klein beetje vervormd en sluiten niet meer secuur aan op het buitenscherm, juist aan de onderkant, dus komt er vocht en bagger achter.
Wel jammer dat de A stijlen krom zijn hoewel ik nog geen ervaring heb met rotte A stijlen bij de e Kadett, wel bij de C en D. Heeft de rode ook al van die plastick binnen schermen in de voorste wielkasten? Die zijn bij de mijne een klein beetje vervormd en sluiten niet meer secuur aan op het buitenscherm, juist aan de onderkant, dus komt er vocht en bagger achter.
Barri
Moderator
Dat zijn geen halve maatregelen!
Het lastige lijkt me dat alle rotte plekken op de randen/hoeken van delen zitten en je dus hele hoeken over moet zetten. Dat is best complex werk. Maar uiteraard interessant om hier te volgen.
De Astra is erg goed opgeknapt nu. Knap gedaan met die wielkast rand, erg inventief!
Het lastige lijkt me dat alle rotte plekken op de randen/hoeken van delen zitten en je dus hele hoeken over moet zetten. Dat is best complex werk. Maar uiteraard interessant om hier te volgen.
De Astra is erg goed opgeknapt nu. Knap gedaan met die wielkast rand, erg inventief!