Auto's uit je jeugd

[Matt 5069850]

Ik ben benieuwd welke auto's jouw herinneringen domineren als je denkt aan je jeugd (ongeveer 4 tot 18 jaar). En dan bedoel ik niet perse aan de auto's van je ouders (mag wel) en ook niet alleen dure sportauto's. Ik trap af:

Ik ben van 1984 dus voornamelijk echt opgegroeid in de jaren 90. Ik vond de jaren 80 altijd verschrikkelijk; lelijke auto's, lelijke huizen, lelijke kleding, lelijke kapsels... het had voor mij altijd iets armoedigs. Terwijl de jaren 60 en 70 veel meer tot de verbeelding spraken. Nu ik 40 ben kijk ik er iets anders naar en vind ik zelfs een Kadett leuk om te zien omdat je ze zelden nog ziet. Speaking of which (let op: er wordt gegeneraliseerd):

^Dit vond ik in mijn jeugd de afschuwelijkste auto. Zo saai en al helemaal de mensen die er in reden. Zeker 2e/3e hands koppelde ik deze hokken altijd aan de rijtjeshuiswonende witte plastic tuinstoelenzittende mensen waar het thuis naar shag en hond rook.

^Nog een auto waar ik als kind (nu niet meer) helemaal niks mee had terwijl iedereen het een geweldige auto vond. Vooral een witte leek populair bij de meest suffige leraren ("meesters") met ribbroeken. Tenminste op mijn school. Deze auto was voor mij dus helemaal niet 'cool'.

^Als kind (zo rond de 7 jaar) was ik gek van Mercedes (ik sliste een beetje als kind..) maar dan de oldtimers, vooral degene met de verticale koplampen (vind ik nog steeds onwijs mooi). Toen ik wat ouder was, en we waren alweer verhuisd naar de andere kant van het land, vielen de Mercedessen zoals hierboven in negatieve zin op. In de plaats waar ik woonde waren best veel zigeunerfamilies (en bekend als asociaal) en 3x raden waar ze voornamelijk in reden... ik ben nog altijd gevoelig voor als ik bepaald (rij)gedrag zie bij bepaald volk en dan een hekel krijg aan bepaalde auto's (zoals nu bv witte of zwarte AMG's met zwarte wielen).

^ Toen ik nog wat ouder werd en een rijbewijs nog slechts een paar jaar verder was keek ik al veel meer naar andere auto's en dan niet zo negatief De E30 had ik altijd als 2-deurs in mijn hoofd om als eerste auto te kopen. Lekker compact en strak getekend. Toen ik in 1996 Mazda leerde kennen als eigenzinnig merk verschoof mijn aandacht meer naar Japans. Toen ik 17 was keek ik vaak in de krantjes voor de volgende auto:

^ De 323F 1.8 GT; díe zocht ik. Uiteindelijk werd het een 929 uit '78 maar de 323F is echt een auto waar ik veel mee bezig was en ook al bij de 323F Club op het forum zat en naar meetings ging (met de '99 Premacy van mijn moeder...). Ook de 2e gen. 323F vond ik geweldig.

^ De Golf GTI vond ik fout en nooit interessant maar de Clio Williams was echt een auto die mij bij is gebleven. Die gouden wielen icm dat mooie blauw; geweldig! En toen was rally ook nog echt een ding voor ons thuis en waren natuurlijk ook de snelle Impreza's het toppunt van coolheid.

Helaas heb ik geen verhalen van opa met zijn DS oid. Ook geen buren of familieleden met bijzondere auto's. Thuis reden we auto's die voor een gezin van 6 geschikt waren. D-segment stations/liftbacks van Nissan en Mazda en toen MPV's kwamen reden we een Prairie II en daarna een Voyager II. De enige keer dat we geen Japanner reden en was gelijk een rampenbak...

^ Om mijn auto/jeugdherinneringen af te sluiten; K.I.T.T was natuurlijk de ultieme auto in mijn jeugd

 

[SVF]

Leuk topic MCW! Ik ben van 1970 dus mijn jeugd speelt zich voornamelijk af in de 2e helft van de jaren 70 en de jaren 80. Ik zal morgen wat uitgebreider de tijd nemen en plaatjes erbij zoeken, Ik ben de jongste uit een groot gezin met 7 kinderen. Ik ben opgegroeid met goede muziek van Fleetwood Mac, Pink Floyd, Queen, Eagles, Alan Parsons, Supertramp, Dire Straits, Status Quo etc.

Auto's die voor mij iets bijzonders hebben zijn o.a de Datsun 100A (Cherry) 2 zussen van mij hebben deze gehad waaronder een goudkleurige en inmiddels zeer zeldzame coupé. Mazda 323 1e generatie, Ford Taunus (hebben mijn ouders er meerdere van gehad) Honda Civic, Simca 1100, Fiat 127, Renault 14 en Fiat Ritmo vond ik destijds bijzondere en vooruitstrevende auto's wat ook geldt voor bv de Ford Sierra en de Audi 100 uit 1982 en niet te vergeten de Civic IV uit 1983 (vooral de CRX natuurlijk), de Accord Aerodeck en de Mazda 323F (maar toen was ik al bijna 20)

Edit: zoals beloofd de plaatjes bij de praatjes:

Simca 1100:


Fiat 127:


Honda Civic:


Citroen 2CV:


Allemaal typische jaren 70 auto's die je toen bijna letterlijk op elke straathoek zag en waar ik als kind ook veel in heb meegereden bv na een verjaardagsfeestje waarna de ouders ons netjes thuisbrachten en waar we met soms wel 6 kinderen op de achterbank cq kofferbak opgepropt zaten al dan niet zwaaiend naar de politie...

De jaren 70 was natuurlijk ook de tijd van de opkomst van de Japanners en ik vond het altijd erg sympathieke wagentjes vooral de Honda Civic maar ook de Datsun 100A waar mijn middelste zus er 2 van heeft gehad, een blauwe en een gele:



Mijn oudste zus had in die tijd een goudkleurige coupe van dit model:

Zal eens vragen of ze nog ergens foto's heeft van die van haar, ben wel benieuwd!

De 1e generatie Mazda 323 is ook een auto die ik nog steeds erg leuk vind. De vriend van mijn oudste zus had er in die tijd 1, een knalgroene 5 deurs met bijpassende groene ruitjesbekleding, geweldig vond ik dat!


Die 323 leek overigens best veel op een Kadett C city als 3 deurs maar de 5 deurs leek weer veel op de Renault 14, voor die tijd een glad en vooruitstrevend ontwerp met zijn schildbumpers en bijzondere buitenspiegels:


Ook de Fiat Ritmo was een auto die ik best bijzonder vond en die een leraar op de basisschool had:


Mij ouders hebben heel wat auto's versleten en waren niet echt merkvast maar we hebben wel veel Fords gehad: 1 keer een Capri, een Escort en 3 keer een Taunus, waarvan er 1 totalloss is gereden (een lichtgroene 2 deurs) Dit vond ik de mooiste:


Een bruine 4 deurs GLX met zwart vinyl dak met kenteken 70-GE-70 mét gastank (voor die tijd best bijzonder vooral in het buitenland!)

De laatste Ford was deze 4 deurs Escort waar we een keer met 8 personen (4 volwassen en 4 kinderen) mee naar het pretpark zijn gereden. Dat ging er niet altijd even gezellig aan toe want ik had altijd ruzie met mijn broer en zus om wie er voor het raam mocht zitten (in het midden zat altijd die irritante bult in de vloer)


Maar dit is ongetwijfeld de mooiste auto die mijn ouders hebben gehad:

Een Simca Chrysler (weet niet meer welk type, bouwjaar, motor etc) maar exact zo een in deze bronskleur met beige vinyldak en een zeer fraai bijpassend licht en luxe interieur.

In de vroege jaren 80 was ik erg onder de indruk van de gestroomlijnde Ford Sierra en aalgladde Audi 100:





En dan natuurlijk de geheel nieuwe Civic die eind 1983 verscheen:


En z'n opvolger was zowaar nóg mooier en 1 van mijn favorieten all time:


En natuurlijk mag de Accord Aerodeck niet ontbreken:

Deze hadden mijn ouders ooit bijna gekocht maar durfden het vanwege de hoge km stand en beginnende roest toch niet aan. Het werd toen uiteindelijk een hoekige Corolla hatchback 1.3 3 deurs uit 1986.

Mazda sloot de jaren 80 af met de bijzonder gave en succesvolle 323F:

Dit was het begin van een periode van veel leuke en spraakmakende modellen bij Mazda. Maar dan zitten we inmiddels in de jaren 90, ik was toen een twintiger waar ik ook genoeg verhalen over kan vertellen maar daar gaat dit topic niet over...

 

[Quadrifoglio Verde]

Mijn bouwjaar is 1979. De eerste auto die ik voor mijn gevoel echt kon herkennen, was de Matra Rancho. Ik ben nooit echt van de supercars geweest, halverwege de jaren 80 vond ik grote stationwagons helemaal leuk, zoals de Peugeot 504/505 Break, Mercedes W123/124 T en de mooiste was de Audi 100 Avant:

Even daarna had ik de Herbie films gezien en was ik even gek van de VW Kever. De Fiat Regata moet ook even genoemd worden. Wij reden destijds thuis in een Uno 45 en een dergelijke grote Fiat was toen een beetje de droomauto bij ons thuis. Begin jaren 90 vond ik de Mazda 121 een bovengemiddeld leuke auto. De Opel Calibra en BMW E30 Touring kregen toen ook mijn goedkeuring. Verder had ik in de jaren 90 helemaal niks met Japanse auto's.

Iets daarna kwam de de Alfa 155 op de markt, samen met de Coupé Fiat is hierdoor is de liefhebberij voor Italiaanse auto's ontstaan, de 155 was echt een hele stoere auto met lage neus en hoge achterkant. Midden jaren 90 vond ik auto's als de Fiat Bravo, Marea Weekend, Alfa 146, Lancia Detla HPE ook helemaal geweldig. Dit waren gewone, dagelijkse auto's, die voor mijn gevoel net even wat mooier waren dan gemiddeld en net even wat extra's hadden. De Fiat Punto vond ik toen ook een erg leuk model, ik weet nog dat ik de uitvoeringen bijna allemaal uit mijn hoofd kende, waarbij ik de 55 6-speed nooit echt begrepen heb.

In 1997 was ik 18, dus ik mag nog net even de Alfa 156 noemen, nog immer één van de mooiste vierdeurs auto's. Mijn eerste auto is in 2002 uiteindelijk een Alfa 146 geworden; de 156 was toen nog te duur en van de 155 werd het al lastig om geen afgetrapt exemplaar op benzine te vinden.

 

[D Elzinga]

De Volvo 340 als typische oude mensen-auto, meestal in dat donkergrijs en de bestuurder met zo'n geruit wollen gleufhoedje op.

 

[JL86]

Leuk topic! Ik kom zelf uit 1986 en de eerste woorden die uit mijn mond kwamen was auto. Echt waar! Mijn oma vertelde mij, wanneer we gingen wandelen in het park en ze zij kijk eens wat voor een leuk vogeltje, dat ik antwoorde met: auto! haha .

Maar goed, ik had veel schaalmodellen (1:18) toen ik opgroeiden, die niet heel zijn gebleven omdat ik er ook mee speelde. Maar ik kan mij er nog een aantal herinerren (allemaal super cars natuurlijk):

The Dodge Viper in het rood:

De Maserati 3200 GT in het donker blauw, met de bekende boomerang achterlichten:

De Mercedes 300 SL Gullwing in het zilver:

De Bugatti EB110 in het blauw:

Mooie voorbeelden van unieke autos in de auto geschiedenis, je zou dan denken dat er iets moois uit voort komt, vandaar dat ik nu in een witte Tesla rijdt . Maar dromen doe ik nog altijd!

 

[j.ko]

Mooi topic! Ik zal proberen er een even mooie bijdrage aan te leveren:

Mijn ouders hebben elkaar leren kennen bij een BMW-dealer, waar mijn vader monteur was en mijn moeder de administratie deed. Jaren '70 hebben we het dan over. Ik ben geboren in 1981. Pa zat toen inmiddels in het onderwijs (autotechniek) en ma was thuis (zo ging dat toen nog). Toch werd er altijd met bewondering over BMW's gesproken thuis ('als je hem perfect afgesteld had, kon je een gulden op zijn kant op de draaiende motor zetten en bleef die staan'). Budget om BMW's te rijden was er echter niet. Verder kon pa altijd kleurrijk vertellen over de Mini Clubman die hij ooit had en waar hij vanalles aan verbouwd had. Het mag daarom niet gek heten dat ik, toen de merken BMW en Mini bij elkaar kwamen en tot de eerste New Mini kwamen, direct enthousiast was. Ik werkte al vanaf mijn twaalfde elk weekend en alle schoolvakanties, maakte nauwelijks geld op aan uitgaan, dus ik had goed gespaard. Toen ik mijn eerste full-time baan had, was ik dus in de uitzonderlijke positie om als eerste auto een gloednieuwe Mini samen te kunnen stellen. Ik was 22 toen. Die Mini staat ook in mijn avatar hier, en ik hem hem nog steeds. Gaat nooit meer weg.

Het 'gat' tussen mijn 18e (rijbewijs!) en 22e vulde ik met een Citroën Berlingo 1.9D 600 die (toen kon dat nog) op grijs kenteken ook voor particulieren voordelig was en op naam van mijn moeder stond.

Die Berlingo was de tweede Citroën thuis, in 1993 hadden we al eens een ZX gehad, een rode 1.4i Furore. Ma had een hekel aan dat ding, de motor was nukkig. Ik had de folders uitgepluisd natuurlijk, dat deed ik al zolang ik het me kan herinneren. Daarom heb ik tot de dag van vandaag een zwak voor de dikste versie uit die folder, een ZX 2.0i Volcane.

Of het dikste model uit de showroom van toen: de XM. Die heb ik later zelf nog wel gekocht, 6 jaar lang dagelijks gebruik van gemaakt.

De eerste 'auto van pa' waar ik als kind echt trots op was, was een Mitsubishi Space Wagon 1.8 GLX van 1988. Zilvergrijs was toen nog iets bijzonders, het model ook. We kwamen uit een nagelende Golf II diesel als gezin van 6, die werd echt te krap. Die Space Wagon was ruim, luxe, zacht (je hoorde hem niet, velours erin). Mooi ding. Hij werd voor aankoop trouwens afgewogen tegen een Renault 21 Nevada Familiale, ik herinner me daar de folders ook nog van.

Die Mitsubishi werd uit kosten-overwegingen uiteindelijk ingeruild voor.. een Peugeot 205 1.8 D Magnum. Wát een teruggang. En toch: het was één van de leukste auto's die we hadden thuis. Het dieseltje pruttelde zo lekker, als we de snelweg op gingen en we met z'n vieren op de achterbank gepropt zaten, maande ik mijn zussen altijd tot stilte, zodat ik het motortje kon horen zwoegen. Heerlijk, noem mij maar gek!

(deze foto is een voorbeeld van zo'n Magnum, niet 'de onze'. Bron: Fuego81, Flickr)

Een tante van moeders kant en een oom van vaders kant hadden allebei Mazda's 626. Bij de tante logeerden we weleens en met de oom gingen we kamperen. Allebei fantastisch natuurlijk, dus die Mazda 626 associeer ik nog steeds daarmee.

Sympathie voor het hele merk Mazda is daar ontstaan en later aangewakkerd door de eigenzinnige aanpak van een hoop (vooral technische) dingen. Die sympathie kwam ook tot uiting in de auto die we in 2008 huurden voor onze trouwdag: een knalgele Mazda RX-8. Die bestaat nog en zou ik, als ik hem tegenkom, nog best willen kopen.

Die bijbaan waar ik mijn Mini mee bij elkaar gespaard heb was bij een bakkerij. Daar hielp ik mee met de verkoop aan de deur; met een busje de wijken in dus. Toen ik begon waren dat nog Volkswagen T3's met de motor achterin, maar al snel werden dat T4's. Voor het zwaardere werk (bevoorrading van supermarkten) waren die te licht, dus er was ook een LT met de fameuze zes-in-lijn diesel die ook in Volvo's 740 lag. Toen ik mijn rijbewijs haalde, was de bakkerij al overgestapt op Mercedessen: Sprinters en Vito's. Zo'n Vito 108D was de auto waarin ik mijn allereerste meters maakte, in de bossen rond Bosschenhoofd, waar we ook wat klanten hadden zitten.

Nog voordat ik rijlessen had dus. Die rijlessen deed ik in een Opel Astra G 2.0Di Sport. Opmerkelijk: een driedeurs, niet per sé handig bij de volgende-leerling-halen-vorige-leerling-thuis-afzetten cycli.

Daarna heel veel met Mercedes bussen gereden, by far de leukste waren de dikkere Sprinters: 412D en 411CDI. Ik betrap me erop van beide nog wel eens het geluid op youtube op te zoeken. Zeker de vijfcilinder 412 was heerlijk, maar de 411CDI blafte altijd zo lekker als je hem midden in een stille nacht koud startte. Heerlijk, krijg weer een glimlach als ik dit typ zelfs.

Verder nog iets wat uit mijn jeugd stamt: mijn aversie tegen Volkswagen (en VAG) komt uit de tijd (begin 1996) dat ik met pa in de VW-showroom voor een Golf III Variant ging kijken. Niemand nam de moeite ons te woord te staan. Ook toen we daar naar vroegen niet. Er kwam dus geen VW, maar een Opel Astra Stationwagon. Arrogante dealer, later bevestigd door de (in mijn ogen) arrogante houding van het hele concern.

 

[j.ko]

Leuk topic! Ik kom zelf uit 1986 en de eerste woorden die uit mijn mond kwamen was auto. Echt waar! Mijn oma vertelde mij, wanneer we gingen wandelen in het park en ze zij kijk eens wat voor een leuk vogeltje, dat ik antwoorde met: auto! haha .

Maar goed, ik had veel schaalmodellen (1:18) toen ik opgroeiden, die niet heel zijn gebleven omdat ik er ook mee speelde. Maar ik kan mij er nog een aantal herinerren (allemaal super cars natuurlijk):

The Dodge Viper in het rood:

De Maserati 3200 GT in het donker blauw, met de bekende boomerang achterlichten:

De Mercedes 300 SL Gullwing in het zilver:

De Bugatti EB110 in het blauw:

Mooie voorbeelden van unieke autos in de auto geschiedenis, je zou dan denken dat er iets moois uit voort komt, vandaar dat ik nu in een witte Tesla rijdt . Maar dromen doe ik nog altijd!

Ha, schaalmodellen, die heb ik er ook een boel inderdaad! Van de vier die jij laat zien heb ik alleen de Gullwing niet haha. Ik probeer van alle auto's die ik (en mijn vrouw) hebben gehad een 1:18 model te vinden. Voor de Mazda 323 Fastbreak is dat nooit gelukt, en gek genoeg ook voor de Alfa Romeo GTV (916) niet. Van die laatste heb ik dan maar de Spider. Maar Mazda 6, Toyota Verso, Grande Punto, de recente Mokka-e, allemaal gelukt. Mijn eerste modellen kreeg ik op een Sinterklaasavond ergens in de vroege nineties:

 

[Matt 5069850]

Ik had ook zo'n SL en SL Gullwing als schaalmodel als beloning dat ik gestopt was met nagelbijten. Tot op heden niet gelukt dit vol te houden

In 1997 was ik 18, dus ik mag nog net even de Alfa 156 noemen, nog immer één van de mooiste vierdeurs auto's. Mijn eerste auto is in 2002 uiteindelijk een Alfa 146 geworden; de 156 was toen nog te duur en van de 155 werd het al lastig om geen afgetrapt exemplaar op benzine te vinden.

De 156, Scenic I en Focus I waren ook echt auto's die impact hadden in mijn latere jeugd. Auto v/h Jaar verkiezingen waren toen nog wel relevant..

 

[Barri]

Hé wat leuk dit! Ik ben ook van 86 dus loop net wat achter op MCW. Om het jaar de AutoRai bezoeken; heerlijk! En het andere jaar naar de bedrijfsautoRai.
En natuurlijk elke auto en elk kenteken herkennen. Heb nu een neefje van 4 en die is precies hetzelfde. Zo leuk!
Een kennis van me sleutelt altijd al aan autos, dus daar zijn veel herinneringen op gebaseerd. Meerijden in een R5 Turbo, Mercury Sable, diverse Lada’s. En dat vooral ook omdat de dorpsgarage Lada dealer was. Later Kia; ik zie nog steeds voor me toen ik de eerste Sephia zag, ik weet nog precies waar ie stond! Een donkerblauwe.

Zelf begon ik me in de pubertijd wat te interesseren in getunede auto’s en dan kom je al snel bij Volkswagen terecht. Een Golf 3 aangekleed met de halve D&W catalogus (waar ook wat uitgeklede modellen in stonden).
Nieuwe auto’s op poster waren de: 406 coupé, Audi TT en Golf 5 GTI.
Ik had ook wel wat folders. Van de Focus 1 en de New Mini herinner ik me de introductie mappen, bij de Mini met een cd met de geluiden die de auto maakt. Erg leuk!

Bijbaantje was vanaf m’n 16e bij een Lexus dealer, erg leuk. Daar werd toen een 156 ingeruild, erg gaaf om zo’n auto dan eens echt goed te bekijken (en eens te rijden).

 

[SVF]

Leuk om al die verhalen te lezen! Ik heb mijn post hierboven aangepast en plaatjes toegevoegd.

Edit; ben ik nu paranoia aan het worden? Hierboven stond toch een uitgebreide post van 406c met een Peugeot 607, Honda Civic etc.

 

[D Elzinga]

Van de Focus 1 en de New Mini herinner ik me de introductie mappen, bij de Mini met een cd met de geluiden die de auto maakt. Erg leuk!

Vooral de introductie van de eerste Smart is me goed bijgebleven. De aandacht die het oorspronkelijke model (ook in niet auto-gerelateerde) media wist te genereren, die Smarttorens... er was toen ook een korte periode dat een bestickerde Smart helemaal in was om reclame voor je bedrijf te maken.

 

[Barri]

@SVF ik zie dat die post weer verwijderd is door 406c.

De Smart, ja dat weet ik ook nog goed. Twee kleuren kooi, gekke kleuren panelen, blauwe bekleding. Die vond ik ook heel leuk!

 

[Matt 5069850]

Over 'reclames' gesproken. Deze zag je ook overal bij mensen tegen het raam

 

[SVF]

Ja die heb ik ook nog gehad, zowel de poster als de auto. Het zal 1996 of 1997 zijn geweest, ik woonde toen nog in een flatje en denk dat minstens een derde van de huishoudens toen zo'n poster voor het raam had. Volgens mij heeft het wel geholpen (ook door de reclame met Andre van Duin) want de verkoop kreeg daarna wel een boost.

 

[JFR]

Die poster van de Carisma kan ik mij ook nog wel herinneren. Ik was zelf vroeger altijd weg van de Ford Capri en de VW Scirocco, wat ik nog steeds mooie auto's vind.

 

[j.ko]

Ik heb naar aanleiding van mijn post gisteren en die van jullie, nog munitie genoeg voor een deel 2 zelfs:

In dat 'gat' tussen mijn rijbewijs en mijn eerste auto (de Mini), 1999-2004 dus, reed ik o.a. met die Berlingo van ma, maar natuurlijk had ik toen ook zelf wel iets willen kopen. Zolang je geen vaste inkomsten hebt, moet je dat niet doen, was de wijze les van pa. Maar ik was toen erg gecharmeerd van de Renault Clio I (een donkergroene 1.4 RT), of een rode Honda Civic ESi. Iets daarvoor stond een donkergroene Citroën Saxo 1.6-16v VTS nog op de radar en ook een BMW 325i Cabrio (E30) stond hoog op de 'als dat eens zou kunnen lijst'.

Bij introductie was ik erg gecharmeerd van de Peugeot 306, die kwam toen wij dat 205'je hadden en we hadden er ook folders van. Vooral de XSi en de S16 spraken erg tot de verbeelding. Ik had ook een jaar een kalender van Peugeot, met elke maand een ander model. Weet niet meer welk jaar, maar ik herinner me de 106, 205, 205 Cabrio, 306, 309, 405, 405 Break, 605, J5 en 905 Le Mans. Niet gek na al die jaren... Terugkijkend in CarBase moet dat 1993 geweest zijn, ik was 12. Een beetje Peugeot-minded ben ik nog steeds wel, hoewel ik er zelf nog nooit een gekocht heb. Later vond ik ook de 206CC een leuk hebbeding, als Roland Garros zelfs nog serieus overwogen in plaats van de Mini, maar de bouwkwaliteit van het exemplaar in de showroom viel me tegen.

Beurzen bezochten we ook, maar niet vaak. Ik herinner me Brussel, 1995 meen ik, ik was 14. Daar werd de BMW E39 5-serie getoond, prachtige wagen.

Voor het eerst een Dodge Viper in het echt gezien daar, mijn hele arm verdween in de wielkast toen ik wilde voelen hoe breed die band wel niet was.

Overal brochures mee natuurlijk, of flyers. Complete brochures liet ik vaak wel intact, ander materiaal verknipte ik nog al eens. Zo had ik de wijzerplaat van de klok op mijn kamer beplakt met de neus van een Chrysler Stratus, de wijzers precies op de plek van het logo. Zag er heel mooi uit.

De Citroën Xantia Break kreeg een plekje aan de muur, schitterend ontwerp vond ik dat. Precies dit plaatje was het:

Op mijn kamerdeur prijkten de neus van de Lancia Ypsilon en BMW E36 3-serie:

Verder hing mijn kamer vol met posters uit de AutoWeek van toen. Ook de nodige levensgrote posters uit zo'n posterzaak waren present. Ik had een Ferrari F40, Bugatti EB110 en Lamborghini Diablo hangen. En, mijn moeder was parttime terug bij die BMW-dealer gaan werken, daar had ik een mooie poster van de E36 toerwagen van Patrick Huisman en een Bleekemolen. Daar kan ik online niks van vinden helaas.

Op die Brusselse beurs van 1995 had ik ook een bonnetje ingevuld voor ‘meer informatie’ over de Chevrolet Corvette. Ik verwachte een folder ofzo, maar dat liep anders. Een goeie week of twee na de beurs ging de telefoon. Pa neemt op en heeft de Opel dealer aan de lijn. Die deelt mee dat ze een Corvette hebben laten komen voor een proefrit. Mijn pa was te eerlijk om te doen alsof hij geïnteresseerd was, dus dat feest ging helaas niet door… Wel kreeg ik het dringende verzoek, mede namens die dealer, om voortaan maar geen bonnen meer in te vullen!

Een apart hoofdstuk was het 'achterbank passen'. Toen die Space Wagon vervangen werd door een 205'je pasten we nog met vier op de achterbank, maar we groeiden alle vier, dus na een jaar of anderhalf (1994) moest er toch weer iets groters (breder vooral) komen. Dat werd die ZX (driedeurs, in de vijfdeurs zaten we met ons hoofd tegen de C-stijl). Maar voor we zover waren, hebben we in vele auto's proefgezeten. Op van die Paashows die toen in elk dorp nog gehouden werden. Een BX bijvoorbeeld, bleek die op kinderslot te zitten toen we de deuren dichtgegooid hadden. En pa en ma waren al doorgelopen. Zaten we dan. Of bij de Seat-dealer, waar de nieuwe Cordoba net was gearriveerd. Die had de naam heel ruim te zijn. Pa en ma stonden inderdaad de enorme kofferbak te bewonderen met de vertegenwoordiger daar, maar ze werden ruw verstoord door vier schaterende kinderen. We waren op de achterbank gaan zitten, maar kregen de deuren onmogelijk nog dicht. In onze verwoede pogingen om het voor elkaar te krijgen, rolde één van ons uit de auto, haha. Hilarisch. Vertegenwoordiger kon er niet zo mee lachen geloof ik. Maar die Cordoba kon van het lijstje.

 

[Jay DoubleYou]

Over 'reclames' gesproken. Deze zag je ook overal bij mensen tegen het raam

Die had ik ook achter het raam van mijn slaapkamer hangen. Niet gewonnen.

Een auto uit onze vorige buurt, het huizenblok tegenover ons, is me altijd bijgebleven. Al was die ondanks zijn jonge leeftijd toen al wel verbouwd met brulpijp en aftermarket-velgen. Een Honda CRX in deze kleur:

Ondanks dat toch wel een auto die ik graag eens zou willen ervaren, en pas geleden is me dat ook gelukt. Ik kon meerijden in een vrijwel originele zwarte!

Een andere van een paar straten verderop is me ook altijd bijgebleven, kon alleen geen beter plaatje vinden.
Toyota Celica:

 

[Roadracer]

De auto die echt boven mijn bed hing in mijn jonge jaren was de Citroën Méhari (knalgeel en na de facelift). Met name de cartoon die destijds in een brochure stond waarbij de luchtgekoelde Citroëns een besneeuwde berg afraceten voor een Verschrikkelijke Sneeuwman. Ik moet bekennen: deze auto is een droom gebleven en ik heb er zelfs nog nooit in gereden...

 

[Jay DoubleYou]

De auto die echt boven mijn bed hing in mijn jonge jaren was de Citroën Méhari

Leuk! De laatste paar vakanties in Frankrijk kwam ik er zo nu en dan wel een tegen.

 

[Super6]

Leuk onderwerp! Ik ben normaal meer een meelezer, maar wil ook mijn jeugdervaringen wel delen.

Ik ben van 1981 en van kind af aan al veel met auto's bezig. De auto's uit mijn jeugd zijn dus met name die uit de jaren '70, '80 en '90.

Mijn ouders reden toen ik geboren werd in een Citroën GS, die ingeruild werd toen ik 4 was. Dat is ook meteen mijn vroegste autoherinnering, ik kan me net name het geluid van de 4-cilinder boxer nog goed herinneren, en het feit dat de radio in het middenconsole gemonteerd zat. Met mijn huidige kennis weet ik dat het een 1220 Club was, van bouwjaar 1979, in deze kleur blauw.

Toen ik 4 was, werd de GS ingeruild op een nieuwe Ford Fiesta, gevolgd door een Escort in 1988 en een Sierra in 1990. Als de auto voor een beurt naar de garage werd gebracht, mocht ik vanzelfsprekend altijd mee en dan moest en zou ik altijd even in de showroom kijken. Mijn absolute favoriet was dan altijd de Scorpio, want dat was de mooiste en meest luxe auto die er stond. Daar wilde ik dus altijd even in zitten. Daarnaast was de Transit favoriet, want die was lekker hoog en bood een mooi uitzicht. Ik zie mezelf er nog in zitten.

Een buurman uit de straat werkte bij een schoonmaakbedrijf en had voor zijn werk een Suzuki Carry. Ik kon goed met zijn kinderen overweg en soms bracht hij zijn kinderen plus alle vriendjes uit de straat met de Carry naar school, drie straten verderop. Wij dan allemaal op de laadvloer zitten, als achtjarige reuze spannend natuurlijk!

Met veel meer kinderen in de auto dan was toegestaan, al dan niet met de nodige koters in de kofferbak, hoorde in de jaren '80 min of meer standaard bij een kinderfeestje. Ik kan nog herinneren dat ik eind jaren '80, samen met nog 3 anderen, plaatsnam in de kofferbak van een toen al stokoude Fiesta Mk1 (een beige, met vinyldak, gek dat je zulke details 35 jaar na dato nog kunt onthouden). En ondanks dat jongere kinderen in die tijd ook al niet zomaar voorin mochten (mij is altijd verteld dat dat vanaf je 12e pas mocht), kan ik me nog goed een rit voorin een Mazda 626 herinneren. Wat was dat een luxe auto!

Als kind van een jaar of 10 hielp ik de plaatselijke SRV-man die een paar straten verder een winkel had, met flessen sorteren. Ik mocht zo nu en dan mee op zijn ronde met de SRV-wagen, zo'n lange elektrische Spijkstaal. Er was één recht straatje zonder zijstraten, daar mocht ik dan zelf de wagen verzetten. Ook had deze man een destijds nieuwe VW T3, daarmee mocht ik ook regelmatig mee.

Ik was als kind ook gek van vrachtwagens en heb bij een naburig transportbedrijf urenlang in cabines van DAF's en MAN's mogen spelen. De eigenaar wist dat ik voorzichtig was en de chauffeurs vonden het best. En omdat mijn ouders bijna nooit met het OV gingen, was een ritje met de bus ook altijd een belevenis. Dat waren in die tijd vrijwel altijd de standaardstreekbussen van Den Oudsten.

Een sprongetje naar de jaren '90, alles werd ronder en bevatte nog meer plastic. Met de meeste moderne auto's uit die tijd had ik niet zoveel op. Mijn ouders kochten in 1996 een nieuwe Mondeo, dat was de eerste auto waarin ze mij op mijn 16e, weliswaar op eigen terrein, lieten rijden. Dat ik al kon rijden, wisten ze niet, want dat had ik 2 jaar eerder al geleerd bij een kennis in haar Mercedes 200D. Hoe dan ook, aan de Mondeo koester ik goede herinneringen, los van die rijervaring, hebben we er ook fijne vakanties mee gehad. Het toeval wil dat ik de Mondeo van mijn ouders in 2009 weer op het spoor kwam en teruggekocht heb, ik heb hem nog steeds. Mijn eerste eigen auto was een Renault 19, die kreeg ik in 2000 van mijn ouders, en ook die heb ik nu, 24 jaar later, nog steeds in bezit.

Ik had weinig op met de sportwagens waar mijn klasgenootjes gek op waren, zoals de Ferrari Testarossa en de Lamborghini Countach. Mijn droomauto's waren Mercedessen. Een kennis van mijn ouders was succesvol zakenman , die reed in een 280SE W126 en later een 300SE W140, een vriend van mijn moeder had een 500SE W126, en de vader van een klasgenootje had een 500SE W140. Zo in de late jaren '80 en vroege jaren '90 zag ik een Mercedes als dé luxeauto en als je die kon rijden, dan had je het goed voor elkaar. Of je was taxichauffeur, want als we in die tijd een taxi namen of bij een begrafenis in een volgwagen stapten, was het vrijwel altijd een W123 of W124. Persoonlijk was de W124 dan ook mijn favoriet. De sedan vond ik het mooiste, totdat in 1992 de cabrio uitkwam. Die droom werd later ook werkelijkheid. Op mijn 24e kocht ik mijn eerste, een toen 14 jaar oude 200E, drie laar later gevolgd door een 260E. Na die in 2009 verkocht te hebben, bleef het een tijd bij mooie herinneringen, en de droom van een mooi exemplaar bleef. Na een flinke financiële meevaller in 2021 kreeg ik een jaar later van mijn vrouw een schitterende 300CE-24 Cabrio in Nautikblau, de droomauto uit mijn jeugd.

 

[Arievectra]

Auto's uit mijn jeugd

 

[Ligier JS2]

Wat een fijne Fiat 127.

Schrijf je er ook nog van die leuke verhaaltjes bij zoals Super6 boven jouw bericht deed?

 

[BeWo]

Leuk topic! Verstand komt met de jaren maar je kindertijd blijft je blik kleuren.

Ik ben geboren in '86 en zoals de meesten hier was ik al van jongs af aan geïnteresseerd in auto's. Niet vreemd, want die grote blikken zijn nog veel zichtbaarder als je er niet bovenuit steekt.

Allereerst de auto's waarin ik opgroeide: mijn ouders hadden twee E-Kadettjes achter elkaar, de oorsprong van mijn autoliefde. Van de eerste, een vijfdeurs, herinner ik me maar weinig, behalve dat het er één met het kleine greepje op de achterklep was. Die zag je toen al niet veel. Toen de tweede, een Caravan uit '87, de herfst van '94 de deur uit ging, was ik er hevig over ontstemd. Een paar weken later stond diezelfde auto ergens met een volle asbak en een verse deuk geparkeerd, het lot van veel oudere Opels.

Het was de eerste auto die ik kon tekenen en ik heb altijd een zwak voor de E-Kadett gehouden. Ik vond en vind het nog steeds sympathieke wagentjes. Desondanks heb ik er nooit zelf ook maar met één gereden. Op m'n 21e had ik m'n zinnen gezet op eentje die in mijn buurt te koop stond, maar helaas viste ik net achter het net. Als ik er ooit nog één wil hebben moet ik niet te lang meer wachten, want er zijn er nog maar weinig van over.

De plaatselijke garage in het dorp waarin ik opgroeide was een Citroën-dealer. Citroenen waren dus geen zeldzaamheid, maar ik vond het meestal maar rare dingen. Bij een BX denk ik aan een wit exemplaar met ratelende diesel en sigarettenwalm.

De Xantia was splinternieuw toen ik de merknamen leerde lezen. Dat vond ik wel een spectaculaire wagen.

De CX zag je ook vaak genoeg, meestal met zichtbare roest. Ik vond 'm altijd een beetje griezelig en wilde er liever niet bij in de buurt komen.

Op weg naar school liep ik ook elke dag langs een witte Saab 900 sedan, die ik met z'n vreemde uiterlijk ook maar een beetje eng vond. Heel anders dan de vriendelijke Kadett thuis. Op m'n zesde had ik natuurlijk geen oog voor de ingenieuze manier waarop die auto's in elkaar zitten.

Ook de Peugeot 405, vooral dieselratelend en in matgrijs te vinden, leerde ik pas later waarderen. Mijn strenge lerares in groep 3 had er één.

De kinderhatende conciërge van de gymzaal bij onze school had een toen al oude Ford Escort. Ze waren destijds al zeldzaam en dat vond ik helemáál niet erg.

Ons dorp was tamelijk rustig, maar net erbuiten lag het beruchtste kamp van de regio. De autovoorkeur daar laat zich raden. De 190 en de E-klasse zag je toen vaak met de motorkap van een SEC. En zag je in Duitsland langs het resultaat van een kettingbotsing, dan was zo'n Mercedes standaard de laatste in de rij. Gebruikte (en tegenwoordig ook nieuwe) Mercedessen vind ik nog steeds asobakken waar ik bij voorkeur met een boogje omheen loop.

Onze oppas reed een lichtblauwe Datsun/Nissan Cherry (had beide merkplaatjes op de achterklep) van een jaar of 10 oud. Alles aan die bak leek een beetje schots en scheef te zitten, hij had roestrandjes op rotte plekken leken, en vanbinnen was 'ie een beetje vochtig. Ik vond het maar een vies hok, en dat strekte zich over alle Nissans van de jaren '80 uit. En dat vind ik nu nog steeds: ronduit onsmakelijke auto's.

Die Cherry werd later vervangen door een grijze Micra. Die was weliswaar in een betere staat, ik vond en vind 'm ronduit oubollig. Hij lijkt zelfs op een oma met bril.

Mijn opa & oma reden lange tijd een Chevrolet Malibu, waarvan ik me maar weinig herinner. Die werd vervangen door een in Nederland extreem zeldzame auto: een Mercury Topaz. Toevallig vond ik op Flickr net deze foto, anders had ik niet geloofd dat er nog een andere in Nederland heeft rondgereden. Het exemplaar van mijn grootouders was bijna hetzelfde: de "sportieve" LTS met 2.3 viercilinder en handbak, alleen dan in het donkerblauw. Hij had allerlei luxe snufjes als airco, opblaasbare stoelen en bovenal een alarm, dat te pas en vooral te onpas afging. Erg betrouwbaar was hij ook niet, er was altijd wel iets mis met dat ding. Desondanks heb ik ook voor deze auto heb ik nog altijd een zwak. In Mexico, waar ik met een zekere regelmaat kom omdat mijn vrouw Mexicaanse is, zie je ze nog veel rondrijden. Vaak in een dusdanige staat dat het wonderlijk is dat ze überhaupt nog rijden.

Mijn oudoom met bulderende stem, die met mijn opa in het Limburgs discussieerde, reed lang een Opel Rekord. In tegenstelling tot het vriendelijke gezicht van onze Kadett leek deze wat sikkeneuriger de wereld in te kijken. Ongetwijfeld beinvloed door Oom Cleem. De bekleding achterin op de C-stijlen vertoonde dezelfde lelijke bruine watervlekken die we op de muren onder het dak op zolder hadden. De Omega A die m'n oudoom later had leek me veel te modern voor zo'n ouwe vent.

Toen de Kadett van mijn ouders ouderdomsverschijnselen begon te vertonen gingen ze op zoek naar iets nieuws en groter. De eerste Mondeo was toen net uit en ik vond het een indrukwekkend moderne en stoere bak. Er werd een proefrit gemaakt maar uiteindelijk viel de keuze op iets anders. Erg duurzaam bleken ze niet te zijn, want 10 jaar later stonden ze er allemaal erg afgetrapt bij.

De nieuwe auto werd een jong gebruikte VW Passat. Deze stevig ogende auto had ik al vaak zijn rijden maar niet verwacht dat dát onze familieauto zou worden. Toen ik op school gepest werd voelde de Passat als een veilige plek van alles. Het begin van een lange voorkeur voor VW die ik pas véél later kritischer ging bekijken.

Toen mijn ouders uit elkaar gingen kocht mijn moeder een 8 jaar oude rode Renault Nevada (uitloopmodel zonder "21"). In tegenstelling tot de Passat had 'ie comfortabele, zachte stoelen. In deze auto leerde ik, net als in de Passat, de eerste stappen van het autorijden.

Als laatste: mijn eerste eigen auto. Met een te weinig kritische blik kocht ik voor €950 een 20 jaar oude Jetta, verblind door de betrouwbaarheid van de Passat van mijn ouders, jaren eerder. Met bijna 3 ton op de klok had ik beter moeten weten, het was het leergeld dat ik moest betalen. En ondanks dat het ding nooit goed gelopen heeft, je eerste eigen auto blijf je altijd koesteren.

 

[A BRANDHORST]

Dat jij die foto vond van die Topaz was niet toevallig. Deze is door mij gemaakt / gespot in Angeren destijds. Maar je mag m gebruiken hoor.

 

[Stif]

Auto's uit mijn jeugd?
Tja ik had oog voor ouwe meuk en toeters en bellen.
Hoe hoger de zwarte rand van dorpels hoe mooier.
Hoe meer rode menie hoe beter.
Hoe meer accesoires zoals verstralers enzo hoe gelikter
De auto's uit mijn jeugd waren Simca 1100 ford taunussen en fiats,prachtig

 

[Muddy Bandit]

Auto's uit mijn jeugdjaren... van de auto's waaraan ik als kind of puber in de jaren '70/'80 op één of andere manier leuke herinneringen heb gehad zijn er deze eeuw al diversen weer als hobbyauto in m'n bezit geweest of nog steeds aanwezig in de verzameling.
Suzuki SJ413, Jeep Wagoneer, Matra Rancho, Talbot Horizon, Ford Transit MK1... blijkbaar ben ik een oude sentimentele zak geworden.

 

[EUROPARIT]

Leuk topic! Ik kom zelf uit 1986 en de eerste woorden die uit mijn mond kwamen was auto. Echt waar! Mijn oma vertelde mij, wanneer we gingen wandelen in het park en ze zij kijk eens wat voor een leuk vogeltje, dat ik antwoorde met: auto! haha .

Maar goed, ik had veel schaalmodellen (1:18) toen ik opgroeiden, die niet heel zijn gebleven omdat ik er ook mee speelde. Maar ik kan mij er nog een aantal herinerren (allemaal super cars natuurlijk):

The Dodge Viper in het rood:

De Maserati 3200 GT in het donker blauw, met de bekende boomerang achterlichten:

De Mercedes 300 SL Gullwing in het zilver:

De Bugatti EB110 in het blauw:

Mooie voorbeelden van unieke autos in de auto geschiedenis, je zou dan denken dat er iets moois uit voort komt, vandaar dat ik nu in een witte Tesla rijdt . Maar dromen doe ik nog altijd!

Wat grappig! Hier bijna hetzelfde levensverhaal. Ik spaarde ook altijd 1:18 schaalmodellen en had ook de viper en de mercedes Gullwing (en vele anderen).

 

[Vroaaaam]

Ik ben geboren in 1974, en ik ben altijd idolaat geweest van auto’s.
Zeker had ik een heel arsenaal aan miniatuur auto’s, en ik was zo’n kind dat elk merk en model kon.
Ook in de auto op een achterbank was ik in mijn element. Waar de meesten auto ziek werden, kon ik genieten als de man of vrouw achter het stuur lekker de bochten aansneed, en op de autobaan graag naar het maximum reed.
Uit mijn jeugd was 1 auto altijd wel mijn favoriet, de BMW 3 serie. Lekker vooruit, luxe, en veel lampjes in het interieur.
Ook kon ik erg genieten van het geluid van de Mercedes W123.
De Volkswagen Passat een icoon en heb ik altijd aanbeden.
Zelf ook de nodige jaren genoten van mijn eigen Bora, dus Volkswagen is zeker een gevalletje fan zijn van.
Mijn avatar is niet voor niets zo’n mooie meter van een Volkswagen.
Afsluitend met het mooiste op 4 wielen, Honda.
Nou heb ik al mijn favoriete automerken benoemd.

Erg mooie foto’s hier.
Leuk om weer eens een Renault 14 te zien en een Simca 1100.

 

[Astra K Turbo]

Voor mij toch wel deze:

en wat later:

 

[Astra K Turbo]

Dit was mijn eerste:

En de tweede:

Nummer 3

En hier in heb ik mijn rijbewijs gehaald:

 

[Astra K Turbo]

Dit was dé auto in ons dorp

En deze:

Deze is ook prachtig:

Mijn opa had deze: Een Audi 80 GLS met 85 PK !

 

[Astra K Turbo]

In deze heb ik mijn allereerste auto-kilometers gemaakt:

Deze maakte indruk (toen)

En deze ook:

En tot slot:

Oh ja, ik ben geboren in 1964.......