Test: Honda Civic (2012)

Honda levert de nieuwe Civic alleen als vijfdeurs. Net zoals bij het uitgaande model staat een stationwagon niet op de planning, terwijl voortaan ook een driedeursversie en de sedan achterwege blijven. Dit in tegenstelling tot bij het huidige model, die als driedeurs Type-S en als hybride vierdeurs leverbaar was. Volgens Honda heeft de nieuwe Civic echter genoeg in huis om alle kopers tevreden te houden; veel interieurruimte voor de mensen die dat nodig hebben, de handzame inzetbaarheid van een 'normale' hatchback én een aantrekkelijk uiterlijk waarbij de weggewerkte achterste portiergrepen de indruk wekken dat je met een driedeurs van doen hebt.

Om nog even door te gaan op dat laatste punt: Honda heeft de Civic wat z'n looks betreft ontdaan van z'n scherpe randjes. Ten eerste verdween de kenmerkende gestroomlijnde snoet van het vorige model om plaats te maken voor een conventionelere neus, die dankzij een grijze inzet duidelijk een verwijzing vormt naar de compactere Insight. Ook op de rest van het koetswerk is het voortaan zoeken naar frivoliteiten, die de uitgaande Civic juist zo kenmerkten; geen kekke driehoekige uitlaten, geen pijlvormige handgrepen in de deuren, terwijl de scherpe vouwen het veld ruimden ten gunste van afgeronde lijnen. Door z'n bolle daklijn en tweedelige achterruit is hij nog steeds duidelijk herkenbaar als een Civic en nog steeds staat er een relatief opvallende auto (kijk naar die achterlichten!), maar het is duidelijk dat de negende generatie meer een allemansvriend wil zijn dan zijn voorganger.

Inleveren op dynamiek

Tijdens onze kennismaking blijkt al snel dat we die lijn kunnen doortrekken in veel facetten van de verse Civic. Om te beginnen met het rijgedrag; de vorige versie was een relatief straf geveerde auto, die daardoor in de smaak viel bij sportievere chauffeurs maar voor sommige kopers wellicht wat te hard was. Dat karakter is de nieuwe Civic grotendeels kwijt, z'n veergedrag is zelfs bijna zacht te noemen. Die verandering is met name een gevolg van een aangepaste achterwielophanging: net zoals zijn voorganger is de nieuwe Civic voorzien van een torsieas tussen de achterwielen, maar voortaan 'hangt' die constructie in ophangpunten die zijn gevuld met een soort dempende vloeistof. Hierdoor maakt het comfort duidelijk een stap vooruit, omdat het nieuwe model beduidend beter raad weet met slecht wegdek. Onze testroute in Spanje bevat een groot aantal belabberde wegen en dat getuigt van lef vanuit Honda, want voor hetzelfde geld zakt een onderstel bij zulke omstandigheden door het ijs. De Civic weert zich echter kranig; de achterwielophanging vangt oneffenheden behoorlijk soepel op, zonder dat de inzittenden enorm harde klappen te verwerken krijgen. Dat is zeker een vooruitgang ten opzichte van de uitgaande Civic.

En toch worden we niet op alle vlakken even enthousiast van het rijgedrag van deze Honda. Zo heeft de soepele achteras voornamelijk op de snelweg de neiging om wat na te deinen, waardoor de auto vrij zweverig aanvoelt en er net wat teveel beweging in de carrosserie blijft. Op zich is deze mate van comfort – aangevuld met een aangename portie stilte – wel zo fijn tijdens dagelijks woon/werkverkeer, maar de balans in het onderstel had van ons best iets strakker mogen zijn. Verlaat je de snelweg om wat vlotte bochten te pakken, blijkt namelijk dat de nieuwe Civic een minder leuke stuurmansauto is dan het model dat hij vervangt. Door de zachtere afstemming zoekt de neus eerder de buitenkant van de bocht op, terwijl de auto behoorlijk overhelt en de opmerkelijk lichte, elektronische stuurbekrachtiging voorkomt dat je echt lekker voelt wat de auto doet. Dat is wel eens beter geweest bij Honda's C-segmenter. Ook op dit vlak gaat het er dus allemaal wat minder scherp aan toe: hij rijdt geciviliseerder en soepeler dan voorheen en daardoor zal de Civic meer consumenten aanspreken, maar op dynamisch vlak lever je daardoor wel wat in.

Interne wrijving

Een voorzichtige evolutie dus, en dat geldt ook voor het motorenaanbod, dat nagenoeg gelijk is gebleven. Er is keuze uit twee benzineversies en één diesel, waarbij de laatste er tien pk bij heeft gekregen en alleen het dikste benzineblok is te combineren met een automaat. Die 1.8 vormt de belangrijkste krachtbron voor ons land: met 142 pk heeft hij er 'maar liefst' twee paardenkrachten bij gekregen, en hoewel Honda hem efficiënter heeft gemaakt door onder meer de interne wrijving te verlagen, is z'n karakter zoals we dat kennen van Honda-machines. Hier nog geen turbo's, dus is het zaak om toeren te maken om het vermogen van de motor aan te spreken. In principe volstaat de viercilinder voor de Civic, maar het is een understatement dat hij niet zwemt in zijn trekkracht. Zeker wanneer je in heuvelachtige gebieden rijdt of vlot moet reageren op verkeerssituaties, mis je alertheid en souplesse en zul je de overigens fijn schakelende zesbak geregeld een tandje terug moeten zetten. Wanneer je de ECON-knop indrukt, is de fut er helemaal uit. De auto reageert trager op het gaspedaal om brandstof te besparen, maar toont wel érg weinig leven. Technisch gezien is er weinig mis met deze machine, onze jaarlijkse Tevredenheids Trofee laat immers zien dat de i-VTECs erg betrouwbaar zijn, maar de komst van moderne turbomotoren zou de Civic geen windeieren leggen.

Overigens laten de technische specificaties van de auto iets merkwaardigs zien: in principe zijn alle motorvarianten (voorlopig) te rijden met twintig procent bijtelling, maar de uitstoot zit erg dicht bij de huidige grenzen. In het geval van de diesel heeft Honda allerlei aerodynamische kunstgrepen met luchtstrips en een elektrisch te sluiten grille uit moeten halen om de grens van 116 gram te halen en daardoor valt de 2.2 i-DTEC – net als de 1.4 i-VTEC – in alle gevallen in de middelste categorie. Dat geldt niet voor de 1.8: de S- en Comfortuitvoeringen zijn schoon genoeg voor de belastingvoordelen, maar de luxere Sport (met onder meer cruise control, dus wel een prettige versie) stoot net te veel uit. Voor zakelijke rijders is vooral de diesel een aanrader, zeker omdat die tijdelijk leverbaar is als Business Mode waarbij je meer accessoires krijgt voor een lagere prijs. Binnenkort gaan we in Japan ook rijden met die motorisering.

Verstandig

Een verhaal over de Honda Civic is niet compleet zonder de praktische inzetbaarheid van de auto te roemen. Net als zijn voorganger blinkt de nieuweling namelijk uit op dit vlak. Ten eerste biedt hij standaard al bijna 500 liter bagageruimte, maar het mooie is dat je die ruimte in een handomdraai vergroot tot 1.378 liter met dank aan de bekende 'Magic Seats'. De opklapbare zittingen zijn een leuke gimmick, maar omdat de brandstoftank onder de voorstoelen zit en de compacte achteras veel ruimte bespaart, verzinkt de bank helemaal in de vloer en heb je binnen de kortste keren een serieus ruime auto. Een slim ontworpen geheel, dat je in het dagelijkse leven heel regelmatig een tevreden gevoel zal geven. En daarmee hebben we de essentie van deze nieuwe Honda: het spannende randje is er af en dat is ergens wel jammer, maar het resulteert in een betere allrounder. Welbeschouwd rijdt hier de verstandigste Civic in tijden.