Test: Smart Fortwo (2007)

De auto van alles of niets, zo mag je de nieuwe Smart Fortwo gerust noemen. Al jarenlang leidt het buitenbeentje van de DaimlerChrysler-familie een moeizaam bestaan, wat er eerder al toe leidde dat de grotere Forfour en de Roadster uit het gamma werden genomen. Terug naar de basis dus, een merk met alleen een supercompact stadsautootje. En dat is nu volledig vernieuwd, waarmee het merk zich voor eens en voor altijd moet bewijzen. Want als deze Fortwo geen winst kan opleveren, dreigt de stekker eruit te gaan bij Smart. Een zware verantwoordelijkheid die een definitief eind maakt aan de onbezorgde jeugd van het kleintje.

We stappen dan ook met bovengemiddelde nieuwsgierigheid in de nieuwe Fortwo. Hoewel het de laatste tijd een trend is geworden nieuwe modellen uiterlijk slechts heel voorzichtig te laten afwijken van hun voorganger, moet je bij de Fortwo wel heel goed kijken om het verschil met het vorige model te ontdekken. Zelfs nadat we er twee dagen in hebben gereden, hebben we de achterlichten nog nodig als herkenningspunt om oud en nieuw uit elkaar te houden. En toch: schijn bedriegt. Want negentig procent van de onderdelen is nieuw, dus je kunt gerust van een nieuwe auto spreken.

Amerikaanse eisen

Het belangrijkste verschil met het oude model zit hem in de maten; de Fortwo is in twee richtingen gegroeid, met name in de lengte. En dat heeft vooral te maken met de emigratieplannen van Smart. Met dit nieuwe model moeten de kleine stadsautootjes de Verenigde Staten veroveren, iets wat voor de vorige niet was weggelegd vanwege veiligheidsnormen. Niet dat de oude Smart onveilig was, maar aan de andere kant van de oceaan wordt nu eenmaal met andere maten gemeten. Om aan de Amerikaanse eisen voor voetgangerveiligheid te voldoen, moest Smart de neus van de Fortwo met zeven centimeter verlengen. Ook de achterkant moest in lengte toenemen om de veiligheid bij aanrijdingen van achteren te verhogen. Ten slotte nam ook de wielbasis nog eens met vijf centimeter toe, dus tel uit je winst: negentien centimeter meer Smart. Iets waar bij het instappen vooral de bijrijder vrolijk van wordt. Want waar je in het oude model als passagier door de asymmetrische voetenruimte nogal met opgetrokken knieën zit, heeft de bijrijder in het nieuwe model bijna net zo veel beenruimte als de chauffeur. Ook op het dashboard zijn concessies gedaan aan het Wilde Westen. Het is allemaal strakker en rechter, omdat de nogal uitstulpende welvingen theoretisch bij een aanrijding de inzittenden zouden kunnen verwonden.

Plastic beest

Toch moet het echte, grote verschil nog komen, en dat merken we pas wanneer we gaan rijden. De oude Fortwo is op zich geen beroerde auto, maar je merkt in alles dat het een kort, hoog voertuigje is. Denk aan een duikelaar, u weet wel, zo'n plastic figuur met een stalen kogel onderin, waardoor het na een tik minutenlang heen en weer blijft wiebelen. Een nogal gechargeerde vergelijking, maar het zegt wel iets over het merkwaardige weggedrag waar een auto als de Fortwo toe gedoemd lijkt. Lijkt, inderdaad. Want de nieuwe voelt vrijwel aan als een volwaardige auto; de Fortwo heeft de baard in de keel gekregen. Onze testrit voert door het hectische Madrid en de kronkelende wegen vol gaten op het platteland ten zuiden van de Spaanse hoofdstad. Dat laatste is een ware beproeving voor een auto die van nature toch wat stuiterig is. De nieuwe Fortwo weet echter uitstekend raad met de gaten in de weg; hij is nog steeds vrij stevig afgeveerd, maar op een heel acceptabele wijze. Maar vooral de manier waarop de Fortwo op het stuur reageert, is een ware revolutie. Waar het oude model in snelle bochten op een wat rubberachtige wijze over de voorwielen wegglijdt, blijft het onderstuur bij de nieuwe binnen heel acceptabele grenzen. Zeker wanneer je de korte wielbasis van deze auto in acht neemt, stuurt hij verrassend scherp.

We rijden met de 71 en de 84 pk sterke benzinemotoren; de cdi en de 61 pk leverende benzinekrachtbron zijn nog niet beschikbaar. De Forfour met 71 pk komt al lekker vlot mee in het drukke stadsverkeer, het verschil tussen beide komt pas echt goed naar voren wanneer we met twee auto's samen oprijden. Dan merk je in de lichtste van de twee algauw dat je je meerdere moet erkennen in je collega-Smart-bestuurder.

Niet alleen rijden we met twee verschillend gemotoriseerde auto's, we maken ook kennis met zowel de gesloten Fortwo als de Cabrio. Van laatstgenoemde is de kap voortaan volledig elektrisch te openen, waar voorheen het achterste deel met de hand moest worden weggeklapt. Wel moet je nog even met de hand beide dakbeugels verwijderen, waarvoor in de achterklep een slimme uitsparing is gemaakt. Handig is verder dat je het dak ven de Fortwo Cabrio ook rijdend kunt openen of sluiten.

Drempelverlager

Net als de vorige is ook de nieuwe Smart Fortwo leverbaar in drie uitrustingniveaus. De eenvoudigste heet 'Pure'. Je herkent hem aan het niet-transparante, kunststof dak, de klassieke raamslingers en stalen wielen. Een trapje hoger staat de Pulse (E 1.900 extra), die een panoramadak, 15-inch lichtmetalen wielen, elektrische raambediening en mistlampen biedt. De meest luxueuze uitvoering gaat als 'Passion' door het leven. Die kost ruim E 600 meer dan een Pulse, waarvoor je een automatische airco plus het nodige uiterlijke onderscheid krijgt. Het begeerlijkste snoepje is natuurlijk de Cabriolet. Die is leverbaar met alle motoren, behalve de 61 pk sterke benzineversie, en kost E 3.995 meer dan een vergelijkbaar uitgeruste dichte Fortwo. Helemaal onder in het gamma is er nog de 61 pk Base, die met een prijs van E 8.995 als drempelverlager functioneert. De nieuwe Fortwo komt in april op de markt, maar de dealers staan begerig alvast met het orderblok in de hand op kopers te wachten.