Subaru Outback Boxer Diesel Lineartronic

Platforms die gedeeld worden, verschillende merken die dezelfde motorblokken toepassen of zelfs modellen die alleen door hun logo's van elkaar verschillen; we zien dat soort intensieve samenwerkingen steeds vaker in autoland. Om de kosten te drukken nemen autobouwers tegenwoordig eerder genoegen met een model dat zich relatief weinig onderscheidt van de concurrentie. Een op het oog slimme aanpak, want het breidt het modellengamma van een fabrikant uit zonder dat het merk helemaal zelf moet opdraaien voor de vele miljoenen euro's die de ontwikkeling vergt.

Gelukkig zijn er ook in 2013 nog uitzonderingen op de regel, zoals Subaru. Goed, het merk houdt er een intense knipperlichtrelatie op na met Toyota – kijk maar naar de GT86 en BRZ – maar er zijn heel wat Subaru's die eigenschappen hebben die we nergens anders tegenkomen. Neem de opgefriste Outback waar we vandaag mee rijden: uiteraard voorzien van aandrijving op alle vier de wielen en louter met boxermotoren leverbaar, want ook die motorische opzet (waarbij de zuigers 'liggend' in horizontaal geplaatste cilinders bewegen) blijft kenmerkend voor dit Japanse merk. De opfrisbeurt brengt nu nóg een unieke noviteit, want voortaan is de Boxer dieselmotor te combineren met een continu variabele transmissie, waar je voorheen alleen een handbak kon krijgen. Door deze Lineartronic vormt de Outback Boxer Diesel, nog meer dan voorheen, een waar technisch hoogstandje.

Voorkeuzeversnellingen

In principe is de Lineartronic gebaseerd op het aloude concept dat – bijvoorbeeld – Daf ook gebruikte, waarbij de automatische versnellingsbak zich continu traploos aanpast op het gevraagde motorvermogen. Het systeem van Subaru maakt echter geen gebruik van de bekende duwband maar van een ketting, die bij de diesel bovendien extra stevig is om overweg te kunnen met het hogere koppel vergeleken bij de 2,5-liter benzinemotor. We zullen niet vervallen in allerhande technische details, want belangrijker is hoe de bak in de praktijk voelt. Wel, Subaru heeft een bovengemiddeld prettige afstemming gevonden: bij rustig rijden maakt de transmissie optimaal gebruik van de aanwezige kracht, waardoor je heel aangenaam vooruit komt. In de heuvels van Zuid-Duitsland sleurt de aandrijflijn ons moeiteloos met een constante snelheid van tachtig kilometer per uur door het landschap. De bak houdt de toerentellernaald op een hele aangename 2.000 zonder ook maar een moment snelheid te verliezen. Veel prettiger dan een klassieke transmissie die onder deze omstandigheden constant op- en terugschakelt.

Subaru heeft bovendien een aardige oplossing gevonden voor een typisch CVT-nadeel, het loeiende geluid bij vol gas. Normaal gesproken kiest zo'n bak een vast toerental totdat je de gewenste snelheid hebt bereikt, maar de Lineartronic volgt zijn eigen pad. Zodra je in deze Outback meer dan vijfenzestig procent van het maximale vermogen vraagt, herkent de elektronica die input en schakelt de bak over op zeven voorgeprogrammeerde versnellingen. Bij de hogere toeren 'imiteert' het systeem zodoende een normale automaat en dat voelt niet alleen natuurlijker, het zorgt er ook voor dat de Boxer Diesel optimaal van zijn relatief smalle powerband gebruik kan maken. Immers, het maximale koppel van 350 Newtonmeter is slechts beschikbaar tussen de 1.600 en 2.400 tpm, en de platte viercilinder raakt vrij snel buiten adem. De alert reagerende transmissie compenseert dat deels, al zal je desondanks niet snel achterover slaan van een immense krachtreserve, want die heeft-ie niet. Overigens kun je ook zelf tussen de 'voorkeuzeversnellingen' kiezen met flippers aan het stuur, maar feitelijk voegt dat weinig toe aan het gemoedelijke karakter van de transmissie.

Rumoerige banden

Gemoedelijk is de Subaru Outback zeker. Niet alleen door zijn evenwichtige en soepele besturing, maar ook door het heel redelijke comfortniveau. Omdat de vering op korte oneffenheden wel een tikkeltje springerig is, blijft concurrent Volvo XC70 overigens de meer comfortabele keuze. In bochten merk je door een overhellende koets duidelijk dat de Outback een hoge bouw heeft, maar het onderstel houdt de wielen te allen tijde goed aan de grond en bezorgt de Subaru een erg veilig weggedrag. Je kunt zo idioot doen als je wilt, een Outback krijg je niet snel gek – zelfs niet op een ruig bospad. Het feit dat de auto op asfalt uiteindelijk over zijn voorwielen gaat glijden, heeft meer te maken met de beperkte kwaliteiten van de standaard gemonteerde (rumoerige) vierseizoenenbanden (Yokohama Geolandar) dan met de afstemming van het onderstel.

Met de gefacelifte Outback heeft Subaru een erg prettige auto in de showroom staan. Een bovengemiddeld ruime gezinsbak bovendien, met beduidend meer plek op de achterbank dan concurrenten van Volvo en Audi. De Outback heeft echter wel een minder mooi interieur dan de XC70 en A4 Allroad, want qua materialen en vormgeving doet de Subaru meer denken aan een Toyota Avensis. Netjes en overzichtelijk, maar we missen wel het luxueus aandoende randje dat andere auto's in dit segment hebben. Subaru heeft het geld duidelijk in andere zaken gestopt, en dat maakt een Outback een relatief rationele keus. Aan de andere kant kunnen fans van techniek hun vingers aflikken; die bijzondere technische basis geeft karakter aan deze auto. Je ziet het er niet aan af, maar onderhuids is de Subaru Outback Boxer Diesel Lineartronic alles behalve een muurbloempje. Je moet een fijnproever zijn om die aanpak op zijn waarde te schatten, maar wie dat voor elkaar krijgt trakteert zichzelf op een zeer capabele alleskunner.