Honda FR-V 1.8i Comfort (2007)

De Honda FR-V heeft de uitbreiding niet in de lengte, maar in de breedte gezocht. Geen derde zitrij achterin, dus, maar in het midden. Wie zich daar geen beeld bij kan vormen, neme de Matra Simca Bagheera, Talbot Murena of – aanzienlijk recenter en treffender – de Fiat Multipla in gedachten. Lekker met z'n drieën op een rij dus, ook voorin. Beslist een feestelijk vooruitzicht voor elk kind, voorin tussen papa en mama.
De derde voorstoel heeft beslist zijn nadelen. De meest storende daarvan is dat de buitenste stoelen wat verder naar buiten geplaatst moesten worden. Om dat mogelijk te maken, zijn de zijwanden van de koets extra steil, maar dat kan niet verhinderen dat je op de buitenste stoelen te dicht op het portier zit. Dat gaat ten koste van de schouderruimte aan de buitenkant. En dan kun je de middelste stoel wel wegklappen als hij niet nodig is, maar dat verandert niets aan de zitpositie voor de links- en rechtsbuiten.
Toch moeten we toegeven dat deze configuratie ook voordelen heeft ten opzichte van de derde zitrij achterin. Je hoeft immers niet dat hele bouwpakket uit te klappen en bovendien blijft de volledige bagageruimte steeds beschikbaar, terwijl bij de zevenzitters meestal plek voor tassen en koffers weinig overblijft. En juist wanneer je veel mensen aan boord hebt, moet je doorgaans ook extra bagage verstouwen.
Om even terug te komen op het zaterdagse sportveldtransport: zes voetballertjes
hebben zes sporttassen bij zich, en daar draait juist de Honda FR-V zijn hand niet voor om.

Duiken
Het onderstel van de FR-V is redelijk straf afgeveerd, waardoor irritant deinen achterwege blijft, de auto goed op koers te houden is en het vervelende busjes-gevoel tot een minimum is beperkt. Aan de andere kant heeft hij bij plotselinge bewegingen vrij sterk de neiging om te duiken en over te hellen.
Vorig jaar werden de 1,7- en de 2,0-liter benzinemotoren uit de FR-V ingeruild voor de nieuwe 1,8-liter uit de Civic. Die is weliswaar niet zo fel als de 2,0-liter, maar de 1,8-liter presteert lang niet slecht. Helemaal onderin heeft hij even moeite, maar eenmaal op toeren komt de toch forse auto heel netjes uit de blokken.

Non-conformistisch
De FR-V is in elk geval lekker non-conformistisch vormgegeven. Of je daarvan houdt, is natuurlijk een ander verhaal, maar verdwijnen in de grijze middenmoot doe je met deze auto beslist niet. Met name de hoge achterpartij, hoge flanken en gedrongen, donkere ruiten geven de FR-V iets stoers, bijna dreigends. Vanuit bepaalde hoeken doet hij denken aan de BMW X5 – er zijn slechtere referenties denkbaar. Maar zoals alles zijn prijs heeft, moet ook dit gelag worden betaald. Het zicht naar achteren is erg beperkt en wat je ziet, wordt ernstig vervormd door de knik in de achterruit. Verder valt op dat de FR-V bovengemiddeld last heeft van wind-geruis. Vooral rond de A-stijlen en de buitenspiegels heerst al gauw een flinke storm.