Fiat Panda TwinAir 85 Lounge (2012)

Ook in z'n jongste gedaante zie je die nieuwe Panda voor niets anders aan dan een Panda, maar hij maakt toch een volledig nieuwe indruk. Hij is aan alle kanten gegroeid. Zijn uitgeklopte wielkasten maken hem minder braaf om te zien, zodat de kleine Fiat nu een stoerdere en onverzettelijker indruk maakt. De vormtaal van de buitenzijde is doorgevoerd aan de binnenkant. De blokvorm met afgeronde hoeken kenmerkt niet alleen de wielkasten, maar bijvoorbeeld ook het Fiat-logo. En binnenin zien we dat het stuur diezelfde vorm heeft, evenals de omlijsting van het instrumentarium, de centrale knoppenclusters en de knop van de versnellingspook.

De Panda heeft een bruikbare bagageruimte. Wel is het vreemd dat je voor een achterbank met gescheiden neerklapbare leuningen moet bijbetalen – opmerkelijk voor een auto waarbij flexibiliteit van oudsher een grote rol speelt. Aan die flexibiliteit is overigens wel gedacht, getuige de talrijke opbergvakken; het grote vak aan de rechterzijde van het dashboard springt het meest in het oog. De Panda geeft je een beetje het idee in een compacte MPV te zitten. Het dak is niet alleen relatief hoog, ook de versnellingspook staat op een 'schiereiland' aan het dashboard. Bovendien zit je vrij hoog.

Eco-modus

Tijdens het rijden, en vooral in het bochtenwerk, blijft de vergelijking met een MPV zich opdringen. De Panda is niet direct de strakst sturende auto in z'n klasse. Hij gaat in de bocht behoorlijk op één oor hangen en tilt daarbij al ondersturend snel een binnenste voorwieltje op. De besturing werkt direct genoeg, maar licht en met bar weinig gevoel. Er zit een City-knop in de Panda die de besturing bij parkeersnelheden nog lichter maakt, maar die heeft hij niet nodig. In de rechte lijn toont de Italiaan zich een stabiele metgezel.

Fiat heeft voor de Panda een nieuw onderstel ontwikkeld, en dat werkt oneffenheden in het wegdek adequaat weg. De Panda voelt volwassen en comfortabel aan. Aan de tweecilinder turbomotor onder de kap moeten we even wennen. Na het starten wekt hij de indruk elk moment te willen afslaan, maar hij reutelt en pruttelt gewoon door. Ondanks een balansas voel je de motor best trillen, zowel stationair als tijdens accelereren. Bij het wegrijden pakt de

motor vlot op. De schakelindicator adviseert je zo snel mogelijk naar de hoogste versnelling op te schakelen. Goed voor het verbruik, maar dan is de fut is er wel wat uit. Versnellen duurt een eeuwigheid als je niet terugschakelt. Voor een kwiek gedrag moet je de motor hoog in toeren houden. Op het dashboard prijkt een eco-knop. Wanneer je die indrukt, wordt het motorvermogen geknepen. Je merkt dan dat de auto minder vlot vooruit wil wanneer je het gaspedaal tegen het schutbord drukt, maar bij lagere snelheden reageert de auto nog altijd prima. En dat terwijl de motor zuiniger met brandstof omgaat.

De fabrieksopgave halen we overigens bij lange na niet. Zelfs als we langere tijd in de eco-modus voortpruttelen, komt het door Fiat geclaimde verbruik niet in zicht. Daar helpt ook het op de Loungeversie standaard gemonteerde startstopsysteem geen moedertjelief aan.