Suzuki Kizashi 2.4 Sport (2011)

Totale onbekendheid dat is waar de nieuwe Kizashi onder lijdt. Waar we ook aankwamen met de auto, overal vielen vragende blikken ons ten deel. De auto werd sluipenderwijs door Suzuki geïntroduceerd, waardoor er amper landelijke bekendheid voor het nieuwe model ontstond. En dat terwijl het voor Suzuki echt een gigantische stap is. Voor het eerst probeert het merk potten te breken in het D-segment.

De wat merkwaardige nieuwe Kizashi is vanoorsprong ontwikkeld voor de Amerikaanse markt, waar sedans nog de toon zetten. Al snel zagen de Europese importeurs ook wel brood in de auto. Omdat de Kizashi ook leverbaar is met vierwielaandrijving is het bijvoorbeeld een aantrekkelijke auto voor Zwitserland, waar een merk als Subaru al jaren goede zaken doet. Voor het vlakke Nederland speelt die optie vanzelfsprekend een minder grote rol. Daarom gaan we voor de test uit van de voorwielaangedreven variant met handgeschakelde zesbak.

Ook al is de stoere kleine sedan een beetje ad hoc naar Europa gehaald, er zijn wel degelijk aanpassingen gemaakt. Zo ligt de auto een stuk lager op de weg dan zijn Amerikaanse broer. Het uiterlijk is ongewijzigd gebleven. Hij ziet er toch wel stoer uit. Waar 'bedaagd' meestal het meest van toepassing is op Japanse sedans zien de neus en achterkant er redelijk heftig uit. De achterkant is op het randje, maar de auto is met 178 pk vlot genoeg om zulke uitlaten door de keuring van de smaakpolitie te laten komen.

Suzuki-sfeertje

Om de Kizashi hangt een echt Suzukisfeertje. Dat is soms een nadeel en soms een voordeel. De speelsheid en de goede ergonomie zijn natuurlijk absolute pluspunten. De middenconsole oogt prima en misschien nog wel belangrijker: alles laat zich volstrekt logisch bedienen. De knoppen aan de linkerkant zien er daarentegen in de Swift al goedkoop uit en kunnen in dit segment dus écht niet. Ook de klokken bevallen niet zo: ze zijn erg slecht afleesbaar. Wat blijft als je gaat rijden, is het Suzuki-gevoel. De auto is opvallend strak en hij stuurt ook nog eens redelijk zwaar en direct. Dit maakt de auto in ieder geval allesbehalve afstandelijk. Om hem sportief te noemen, gaat te ver, daarvoor is het geheel wat lomp, maar de aanpassingen voor ons continent zijn merkbaar. Het schakelen gaat met strakke, zware slagen. Af toe een beetje hakerig, maar het gevoel is er zeker. Als je het tempo opvoert, blijkt de koets behoorlijk venijnig. Bij gas los is de kont niet te beroerd om een forse stap opzij te zetten Het is één van de dingen waaruit blijkt dat de Kizashi niet de volwassenheid heeft die we hier van een auto in het D-segment verwachten.

De motor doet daar nog een schepje bovenop. Het grote vermogen is voornamelijk een resultaat van de forse cilinderinhoud van 2,4 liter. De manier waarop de kracht vervolgens wordt vrijgegeven, is weinig verfijnd.

Bij de Kizashi heb je weinig te kiezen: de door ons gereden 'Sport'-uitvoering is de enige variant. Echt alles erop en eraan dus, of je dat nu wilt of niet. Hoe dan ook moeten we concluderen dat de Kizashi niet genoeg biedt om als volwaardig alternatief te dienen voor een D-segment sedan. Hij biedt daarvoor te weinig ruimte en is qua rijgedrag gewoon te basic.