Chevrolet Camaro LS (2010)

Amerikaanser kan het bijna niet. Weinig binnenruimte, breed, een enorm motorblok voorin en veel plastic aan de binnenkant. De nieuwe Camaro is een geweldenaar zoals alleen Amerikanen hem kunnen maken. En juist dit soort auto's hebben het graf gegraven voor de reus die General Motors heet. En net nu GM echt moet overschakelen op innovatie heeft het met de Camaro een onvervalst succesnummer in huis. In Nederland is deze auto officieel niet verkrijgbaar.

We gaan vandaag op pad met de instapversie met een 3,6-liter V6, een gloednieuwe motor met onder meer directe brandstofinspuiting. Het resultaat is een on-Amerikaans goed specifiek vermogen, want het blok perst er zo'n 300 pk uit! De allergrootse kracht van de Amerikaan is ontegenzeggelijk zijn uiterlijk. Met een vleugje retro ziet de auto er ook futuristisch uit, een paradoxale combinatie.

De neus is het absolute hoogtepunt; er zijn weinig auto's die zoveel indruk maken als je ze ziet aanstormen in je binnenspiegel. En profil herken je de typische vorm van een  Amerikaanse coupé. Lange neus, lange kofferbak en een hoekige, trapeziumachtige cockpit. De achterkant is minder spectaculair.

Gave klokjes

Ook de binnenkant oogt lekker anders. Sowieso zit je erg laag en is het zicht rondom dramatisch. En kijk eens naar die gave klokjes voor de versnellingspook! Wat er een beetje merkwaardig uitziet, is dat het hart van het stuur niet in het midden zit: het ligt er iets onder. Als bestuurder heb je hier in praktijk gelukkig geen last van. Maar om nu te zeggen dat de ergonomie dik voor elkaar is, nee, niet bepaald. Ook de materialen en afwerking bevinden zich op typisch Amerikaans niveau – en dat is inderdaad niet bedoeld als compliment.

Bij de eerste meters valt al op dat het onderstel bij lange na niet zo stevig is als we hadden verwacht. In bochten helt de auto zelfs behoorlijk over voor zo'n laag gevaarte.

De enorme banden zorgen ervoor dat je zeker in lange doordraaiers massa's grip hebt. In langzame krappe bochten is het echter onderstuur wat de klok slaat. Dat  compenseren met wat extra kracht richting de achterwielen en op die manier wat overstuur creëren gaat niet zo simpel als je zou denken. Rijd je echter over een beetje losse of natte ondergrond, dan is het heerlijk spelen. Door de lange wielbasis gaat het allemaal heel beheerst, zodat je de bocht kunt nemen zoals dat hoort in zo'n  kar: zijwaarts. Stuurgevoel is er niet veel. Een smalle, bochtige weg is dan ook verre van ideaal als je met de Camaro wilt spelen.

De automatische versnellingsbak heeft knoppen vermomd als flippers achter het stuur waarmee je de transmissie eventueel zelf kunt bedienen. Jammer is dat de schakelsnelheid te laag ligt om er echt van te kunnen genieten. De motor is wel erg goed. Met een sprint van 0 tot 100 km/h in 6,0 seconden is de auto niet bepaald langzaam en vooral bij hoge toerentallen klinkt het allemaal best lekker. Sowieso is het opvallend dat de echte kracht bij de hoge toerenregionen zit, want dat is niet echt Amerikaans. Toch mis je gewoon de V8-roffel die bij zo'n auto hoort. Aan de andere kant: de soepele en krachtige V6 is juist één van de pluspunten van deze auto.