Kia Carens 2.0 CVVT X-ecutive (2007)

Kia heeft niets aan het toeval overgelaten en z'n jongste MPV op smaak gebracht voor de Europese consument. Het uiterlijk toont een stuk frisser en frivoler dan voorheen. De Koreanen spreken van een SUV-uitstraling. Dat gaat wat ver, maar de buitenkant van de Carens ziet er vlot uit. De grille met de dubbele chroomkleurige
lamellen verraadt het familiegezicht van Kia. De oplopende taillelijn, gecombineerd met de scherpe knik onder de achterste zijruiten, draagt bij aan een enigszins sportieve look. Ook in de achterklep zit een scherpe vouw, die doorloopt in de achterlichten.

Meer binnenruimte
De Carens rust op het Magentis-platform, waardoor de wielbasis ten opzichte van de vorige generatie met 13 centimeter is gegroeid. Ook is hij hoger en breder dan voorheen, zodat hij nu meer binnenruimte biedt. Standaard krijg je de vijfzitsvariant, maar wij rijden met de zevenzitsconfiguratie.
Het sterke punt van een MPV is dat je met dit type auto – in vijfzitsopstelling
– zowel een heel gezin als de bijbehorende bagage kunt vervoeren. Voorwaarde is wel dat je extra zitplaatsen kunt creëren dan wel stoelen kunt doen verdwijnen. Helemaal achterin vind je verbazend genoeg nog een zeer redelijke zitplek. De gang naar de laatste zitplaatsen wordt vereenvoudigd doordat de in twee ongelijke delen neerklapbare en verschuifbare bank middenin naar voren geschoven kan worden, nadat je de leuning voorover hebt gevouwen. Wanneer je die derde zitrij operationeel hebt gemaakt, blijft er van de kofferruimte weinig over: slechts 74 liter! De Carens kan dan alleen zeven personen vervoeren; voor hun bagage moet een andere oplossing worden gezocht. Gelukkig laten de achterste stoelen zich eenvoudig wegklappen in de wagenbodem als je aan een lus in de leuning van de achterste zetels trekt.

Hakerige pook
Het interieur is een openbaring. Kia heeft gebruikgemaakt van donkere kunststof in z'n streven de Europese consument te verleiden. Het dashboard is nog altijd opgetrokken uit harde kunststof, maar het oogt nu eens wat zachter dan het ís, en daar knapt de boel lekker van op. In de hoog opgetrokken middenconsole is de versnellingspook gemonteerd. Die zit door z'n positionering uitstekend onder handbereik. Datzelfde geldt voor de bedieningsknoppen op het dashboard, die allemaal eveneens lekker hoog zitten. Een ergonomische misser is de parkeerrem
die je met een pedaal bedient dat links tegen de wielkast geplakt zit. Om de rem te ontgrendelen, moet je weer aan een hendel onder het dashboard trekken.
Het onderstel van de Carens komt wat soft over en ook het stuurgedrag is minder
scherp. De installatie werkt vrij indirect en zonder al te veel gevoel. Toch ontpopt de Kia zich al snel als een koersvaste en comfortabele reisauto. Wel helt hij in bochten nadrukkelijk over. Een auto als deze is natuurlijk ook niet bedoeld voor snel bochtenwerk, hoewel de 144 pk sterke tweelitermotor best uitnodigt tot stevig doorrijden. Voor de sprint van 0 tot 100 km/h is 11,5 seconden nodig; voldoende om keurig met het verkeer te kunnen meebewegen. Schakelen is echter geen onverdeeld genoegen. De versnellingspook gaat hakerig door het H-patroon heen, en vooral de gangwissel van twee naar drie moet heel goed begeleid worden door de rechterhand.