Test: Kia Opirus (2004)

Er zijn tal van manieren om te proberen de topklasse binnen te dringen als nieuwkomer. Je kunt je topmodel een andere merknaam geven, je kunt iets doen met de prijs (want de standaard topmerken zijn nu eenmaal altijd duur) en je kunt de auto doen lijken op zo'n gevestigde (meestal Duitse) übermobiel. En dus gaf Kia ons de Opirus. Er zit van alles in: E-klasse, Jaguar, noem maar op. De Koreanen bakten er een (soort) geheel van en lepelden voorin een niet kinderachtige 3,5-liter V6-motor. Daarbij standaard automaat (5-traps, jazeker) en een riante uitrusting, (verwarmde achterbank, toe maar!) En dat alles voor onder de halve euroton. Inpikken! Maar wat krijg je dan?

Bekende limo-gevoel
Om te beginnen krijg je tal van blikken naar je toe. Blikken van verbazing, van verrassing maar uitlachers komen we niet tegen. Want je komt toch echt met iets serieus voorrijden. De Opirus is groot, achterin ruim, erg stil en erg comfortabel op het weke af. Verder is de auto behoorlijk onderstuurd en kan de voortrein het allemaal moeilijk verwerken. Da's jammer. De demping voor is niet optimaal op het gewicht van de auto afgestemd. Zodat het kan gebeuren dat als je over een dwars-richel rijdt, één van de voorwielen simpelweg loskomt, weer landt en vervolgens bandengepiep veroorzaakt. Dat komt allemaal niet doortimmerd over. Ook minder is dat het stuurwiel in lange bochten halverwege terug wil naar de neutrale stand. Dan voel je heel licht gesjor aan het rad. Ook niet fijn. De Opirus ligt bij lange na niet zo strak als een E-klasse of andere Duitse concurrenten, ook al biedt de auto met een druk op de knop (zit naast de hendel van de automaat) de mogelijkheid tot een stuggere afstemming van de vering. Da's leuk, maar het onderstuur blijft gewoon bestaan. Bovendien ondergraaft die afstemming een beetje het karakter van de Opirus.

Doe lekker rustig aan
Een Opirus is een auto om rustig aan mee te doen. Knallen over de snelweg is niets voor 'm. Relaxed toerend komt het onvervalste limousine-effect het beste tot zijn recht. Want dát is een Opirus, een ouderwetse limousine in een opmerkelijk strak jasje (zeg maar jas) en voorzien van moderne techniek en luxe. Wat je ook vindt van het interieur, hout mag simpelweg niet ontbreken in een auto van dit kaliber en dat doet het dan ook niet. Het interieur is vergeven van de houtstrips en opvallend is bovendien dat de afwerking van de Kia van buiten en van binnen op niveau is.

Iets minder mag
Je hebt heus heel wat uit te leggen als je komt voorrijden in je nieuwe Kia Opirus. Laat dat duidelijk zijn. En die neus, ach, iets minder had best wel gemogen. Maar feit is dat de Koreanen in elk geval een bezielde poging doen om door te breken in het zakelijke segment. De aandrijflijn, de ruimte en het pakket comfort/uitrusting kunnen er in elk geval mee door. Mooi, ook voor de directie achterin hebben we zilveren dorpellijsten als we instappen. Gaat die Opirus het doen? Als de trend zou omslaan en ook in de überklasse zacht/comfortabel het zou gaan winnen van stevig/sportief maakt de Kia wellicht een kansje. Aan de andere kant: al jarenlang beuken ook meer gerenommeerde merken in deze klasse tegen een muur aan.