Volvo 480 ES 2.0i (1995)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 480 ES 2.0i |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1995 |
| Jaar van aanschaf | 2012 |
| KM-stand bij aanschaf | 208.000 km |
| KM-stand laatst | 236.000 km |
Het kost wat.....
.....maar je krijgt er ook veel voor terug.
Op een gegeven moment moest mijn Panda het veld ruimen. Ondanks dat ze nog kwiek was voor haar leeftijd had de roestduivel toegeslagen. Aangezien dit een slepend proces zou worden, heb ik helaas afstand van haar moeten doen.
Gezien de regelgeving en mijn wens mijn kever niet in de winter te gebruiken kwam het zover dat ik een nieuwe daily driver aan moest schaffen. Graag wilde ik een auto met wat meer luxe aan boord. Op zijn minst voorzien van elektrische ramen en stuurbekrachtiging (al was dat laatste meer omdat het in de stad een uitkomst is)
Na lang zoeken naar DE auto die opvalt en lekker in de spullen zit, kwam ik uit bij de Volvo 480. Ik wist nooit goed wat ik ervan moest denken. Het IS een Volvo, maar hij paste voor mij niet bij het stereotype dat ik had van Volvo. Maar ja…. Dat was voor ik de P1800 kende en voor de C30 op de markt kwam. Toen begon ik mijn mening bij te stellen. Volvo’s zijn niet per definitie auto’s waarin je een dokter verwacht. Integendeel een Volvo zou ook prima bij mij passen.
Het helpt dat mijn broer een S60 heeft. Als jongste lift je toch een beetje mee op het voorbeeld van je broers en zussen. En dus besloot ik eens naar de 480 te kijken.
Na een aantal maanden zoeken en een rampzalige testrit (hou op schei uit) liep ik tegen een 480 aan die schappelijk geprijsd was, geen roest op de standaard plekken had en die met een goede poetsbeurt weer in prima staat zou zijn.
Na een afspraak te hebben gemaakt met de verkoper, ging ik samen met mijn buurman kijken naar wat later mijn 480 zou worden.
De 480 in kwestie was een rode uit 1995 en hij was een beetje dof uitgeslagen. Maar hij rook niet muf (wat nog eens voorkomt als er veel vocht in de auto kan komen) dat gaf me goede hoop. Ook de proefrit maakte me duidelijk dat ik hier een prima basis zou kunnen hebben voor mijn volgende auto.
Toch moet je niet alleen met je hart beslissen maar ook met je verstand. En dus maakte ik de afspraak om contact met de verkoper op te nemen als deze 480 ECHT wat voor mij zou zijn.
En zo gebeurde het. Ik belde een dag later met de verkoper dat ik de 480 wilde hebben. Dus per trein naar de eigenaar, waar geld werd verwisseld voor de sleutels.
Ik stapte in en reed naar huis in MIJN 480.
Hoewel het een heerlijke auto is om in te rijden, zijn er wel minpuntjes geweest waaraan gewerkt moest worden.
Tot nu toe heb ik het volgende gedaan aan de 480:
- Wassen en Polijsten
- Interieur reinigen
- Dashboardlampjes vervangen
- Gordelspanner rechtsvoor vervangen
- Thermoswitch radiator vervangen
- Mistachterlicht weer aangesloten en correct werkend gemaakt
- Sidemarkers correct aangesloten
- Motorblok gereinigd
- Koelvloeistof ververst
- Olie ververst
- Oliefilter vervangen
- Bougies vervangen
- Luchtfilter vervangen
- Bedrading kofferdeksel gerepareerd
- Wisserbladen vervangen
- Oliedrukmeter werkend gemaakt
- Fusee correct monteren (mijn fout)
- Ashoezen linker aandrijfas vervangen
- Remklauw linksvoor gangbaar gemaakt
- Bakolie vervangen
- Draagarmen vervangen (makkelijker dan de draagarmrubbers vervangen)
Je hoopt natuurlijk dat, als je een auto koopt je er niet veel aan hoeft te doen. Vandaar dat het op een gegeven moment behoorlijke frustratie opwekte.
Toch is het fijn om een auto te rijden met zoveel koppel. Ik had verhalen gelezen van de vakpers die vonden dat de 480 niet bepaald pittig wegrijdt. En ik denk dat het maar net is hoe je het bekijkt. Ik ben gewend aan auto’s die nog niet eens 100 PK hebben. Mijn Panda had er 40, mijn Twingo 50 luie (geloof ik) en dan heb ik ook nog een kever met pak ‘m beet 40 pk.
Ik ben in elk geval tevreden over hoe het rijdt en ik hoop nog heel lang plezier te hebben van mijn 480.
Voorlopig mag ik er in elk geval weer in rijden, want ze is 3 dagen geleden weer een jaar goedgekeurd.
Al moet ik zeggen dat ik het zonder een goed technisch werkplaatsboek en een goede forumcommunity niet gered zou hebben.
Juist..... stoppen doet hij wel.....
..... maar ik durfde het even niet meer te doen met de schijfremmen.
De laatste tijd hoorde ik een licht schurend geluid bij het remmen wat alleen maar erger werd.
Op een gegeven moment viel het me op, dat de aanslag op de velgen ook oranje kon zijn. Ergens moest er dus metaal langs metaal schuren. Aangezien het schurende geluid alleen optrad bij het remmen, moest er dus iets fout zitten bij de remschoenen.
Dus nieuwe schoenen gekocht en gemonteerd. Want inderdaad.... een van de schoenen was tot het maximale versleten. Tevens heb ik toen een van de geleidepinnen gangbaar moeten maken. Dat veroorzaakte ook het euvel van de versleten schoenen.
Heuvelstarts zijn knap lastig....
.....als je handrem maar voor de helft werkt.
Dit ontdekte ik, toen ik op een drempel een heuvelstart wilde uitvoeren en de auto doodleuk achteruit rolde..... Dus ik dacht: "de remblokjes zullen wel op zijn". Ik had ze immers nog niet vervangen, aan de achterkant.
Dus toen ik de enige volvodealer in de regio had getraceerd die nog één setje had liggen, ging ik aan de slag, om tot de ontdekking te komen dat het handremmechanisme van de rechterklauw aan revisie toe was.....
Omdat ik daar geen tijd voor had, heb ik heel snel een nieuwe klauw gevonden, voor een zeer schappelijke prijs..... 4 uur later was deze gemonteerd en ontlucht. En alles klopte weer.....
Alleen had ik nog wel de remblokken liggen. En dus besloot ik die dan ook maar meteen te monteren. Toen was het tijd om te testen en kwam ik tot de ontdekking dat de handrem niet werkte. Gelukkig was dat heel simpel op te lossen door de auto op te krikken en de remmen opnieuw op spanning te brengen.
Ik verbaas me elke keer weer hoeveel ik leer door te sleutelen aan deze auto.... U zult begrijpen, lezer, waarom mijn reactie naderhand precies deze was: http://www.youtube.com/watch?v=3ysGEyW-QC0
VROAAAAAARRRRRRRR!!!!!!!!
Het geluid dat ze een week geleden maakte toen ik de A2 opdraaide en 'r in 3 zette.... Geen drive meer naar de voorwielen, helemaal niets. Nadat de ANWB haar had afgesleept naar het testcentrum, kreeg ik het bericht dat de versnellingsbak was overleden.
Zeer pijnlijk, natuurlijk. En natuurlijk heb ik de auto staan vervloeken. In alles wat misgaat in het leven HOOR je te kunnen vertrouwen op de degelijkheid van je Volvo. Zeker als je naar je werk moet. Dus de jacht was geopend naar een nieuwe versnellingsbak die mijn bankrekening niet zou plunderen. Ik hoop dat ik 'm gevonden heb....
Je zou verwachten dat een auto degelijk is…
… en hoeveel waarheid daar ook in schuilen kan als je afgaat op wat er over een merk wordt geschreven, toch heeft de 480 me laatst weer in de steek gelaten. Nu echter geheel door mijn eigen nalatigheid.
Ik had namelijk de distributieriem moeten vervangen. Die heeft dus de geest gegeven. En ik kan wel zeggen dat dat op spectaculaire wijze is gebeurd, al heb ik denk ik geen ervaring op dat gebied. Maar als je riem tanden mist, is dat in mijn ogen toch best wel spectaculair.
Alleen is het ook zo dat ik aanvankelijk dacht dat het een ander euvel zou kunnen zijn, aangezien je niet zo 1-2-3 kijkt of je nokkenas nog draait. Dus heb ik tijdens verwoede startpogingen meer schade aan mijn motor toegebracht.
Zo erg zelfs, dat deze nu geen compressie meer opbouwt.
Dit betekent dat ik weer wat te fixen heb en dat het wederom een ingrijpende operatie wordt.
Bij de laatste reparatie, de versnellingsbak, had ik me echter ook voorgenomen de Volvo weg te doen als ze binnen het jaar weer zo’n grote reparatie behoefde.
En dat is nu dus zover. Al is het reëel bezien wel zo dat je er niets voor terugkrijgt als je een auto niet lopend verkoopt.
Dus heb ik besloten dat ik de motor weer aan de gang ga brengen en dat het voor mij dan klaar is en ik op zoek ga naar een compacte auto zonder al te veel fratsen.
Op een auto loop je sowieso leeg, maar er zijn grenzen. En dan kan ik eigenlijk alleen maar afsluiten met de nieuwe eigenaar veel zorgeloze kilometers te wensen. Gezien de reparaties die ik heb uitgevoerd, zit dat wel snor.
Jammer alleen dat de 480 tot nu toe wel de grootste teleurstelling was die ik op autogebied kan bedenken.
Maar eerlijk is eerlijk: als alles klopt, dan is het een fenomenaal rijdend apparaat.
... Of was mijn vorige bericht voorbarig?
We zijn nu een paar maanden verder. Een paar maanden waarin het budget me niet toestond de nodige reparatie uit te voeren.
Vorige week was het zover: het nodige budget was opzijgezet voor de reparatie. En vanmiddag is het dan zover. Het mannetje dat mijn auto gerepareerd heeft, heeft me verteld dat hij de 480 weer aan de gang heeft.
Intussen had hij me een leenauto ter beschikking gesteld. Een Vase Green 480 2.0 ES. En al kan een andere auto natuurlijk nooit tippen aan die van jezelf, toch reed ik erin weg en was ik in een klap weer verslaafd aan de fijne manier waarop de 480 me van a naar b kan vervoeren.
Dit levert me wel een probleem op.
Ik heb zometeen een fenomenale auto waarmee ik zo blij ben als een kind op sinterklaasavond (voelt u 'm?), maar ik had gezworen dat ik 'r na de reparatie zou verkopen.
Maar wat ik ook maar terug zou kopen, het kan natuurlijk niet tippen aan de 480 die (naar mijn maatstaven) de best sturende auto is die ik ooit heb gehad. Ik ben dus in dubio. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En als ik deze vraag aan de forumleden van het 480forum voor zou leggen, dan word ik natuurlijk meteen voor gek verklaard. Dat ik het zelfs maar zou durven overwegen!
En laten we eerlijk wezen: als jij dit leest, zul je ook geen objectief antwoord kunnen geven. Want je leest niet zomaar een review over een Volvo 480. En al helemaal geen rode.
Ik denk dat Red en ik voorlopig nog bij elkaar zullen blijven...
De Volvo is als een fles whisky. Heerlijk, maar niet meteen alles nemen, want de kater is verschrikkelijk en je zult beloven dat het nu de laatste keer was, terwijl in werkelijkheid...
Nou ja... eerst maar eens mooi schoonmaken als ik 'r heb opgehaald.
Rommeldebommel
Al een tijd had ik last van een dreunend geluid in de auto. Voornamelijk als ik om en nabij de 100 reed. Afgelopen donderdag ben ik dus samen met de buurman/sleutelmaat onder de auto gaan liggen en zagen we dat de ashoes wielzijde lek was. Omdat het stuur behoorlijk trilde, zijn we ervan uitgegaan dat de homokineet zijn beste tijd had gehad. Dus hemel en aarde moesten worden bewogen om een nieuwe as te vinden, zodat het klusje snel geklaard zou zijn. Na wat rondvraag bij demontagebedrijven, die er geen hadden liggen, heb ik mijn vertrouwde adresje ook gebeld. Deze had er gelukkig eentje liggen voor een schappelijk prijsje. Dus afgelopen zaterdag heb ik de as vervangen. En nu maar hopen dat het allemaal nu wel weer een tijdje heel blijft. Maar ergens houd ik mijn hart vast... Een ding weet ik wel. En dat is HEEL spijtig, maar ik koop dus geen 480 meer...
... This is not a tribute...
Telkens zeg je: “Maar nu geen grote reparaties meer. Nu is het klaar”. En elke keer meen je het uit de grond van je hart. En elke keer trek je toch weer de knip.
Tot nu dan.
Gisteren, 15 december 2015 is mij verteld dat mijn auto niet door de APK was. Omdat ik altijd in zo’n geval eerst zelf wil besluiten of ik de reparaties zelf kan of moet uitbesteden, luisterde ik aandachtig naar zijn verhaal. Het was voor mijn gevoel geen geringe waslijst.
Nog altijd korter dan de lijst met werk toen ik ‘m kocht, maar toch… Toen ik zijn lijstje had aangehoord wist ik al dat het een behoorlijk karwei zou worden om ‘m op de weg te kunnen houden. Dus vroeg ik wat het me zou kosten als ik het uit zou besteden… 700 euro. En als de cilinderkop eraf moest zou ik daar nog eens 700 bij op mogen tellen. Ik zal u besparen wat de punten waren waarop de 480 is afgekeurd. U weet inmiddels ook wat ik heb besloten. Ik geef de strijd op en er zal vanaf 17 december 2015 een 480 minder rondrijden.
Het waren drie interessante jaren… Jaren van hoofdpijn en jaren van grote lol. Maar de hoofdpijn werd groter en groter en dan moet je op gegeven moment je hart de mond snoeren en je verstand laten spreken.
Dit is bij dezen ook het einde van deze review.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? nee
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
