Guest
Tolwegen
De afgelopen weken hebben we Europa weer gezien, voor een groot deel achter de voorruit van de auto. Om je snel te verplaatsen kies je de snelweg en het is vrijwel onvermijdelijk dat je dan met tolwegen in aanraking komt. Daar wil ik het eens over hebben.
Tolwegen, het ligt gevoelig, want het gaat over geld. Je betaalt om gebruik te maken van een stukje snelweg. Op zich klinkt het logisch, als ik ergens gebruik van maak, dan zijn er instellingen nodig die dat mogelijk gemaakt hebben. Dat kan niet voor niets.
Duiken we de historie in, dan waren er ook in Nederland vele tolwegen en ook tolbruggen. De reiziger die met paard en koets door de verschillende streken heenreed, moest per stadje betalen voor het gebruik van de plaatselijke weg, van een brug of wat dan ook. In Nieuwerbrug, tussen Alphen aan den Rijn en Woerden, staat nog een échte tolbrug over de Oude Rijn, voor een kwartje mag je erover....(je mág betalen, het hoeft niet hoor). Dat systeem van tolheffen was leuk voor de lokale gemeente, maar was ook wel omslachtig. Later kwam het systeem van de wegenbelasting. Je betaalt een gemiddeld bedrag voor alle wegen in je eigen land, of je er nou gebruik van maakt of niet. Dat scheelt heel veel administratie.
In het buitenland is het veelal anders, om ons heen heb je tolwegen in o.a. Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Zwitserland. Er is discussie om tol te gaan heffen voor personenauto's in België en Duitsland. Gewoon omdat het aanleggen van wegen, bruggen en tunnels heel kostbaar is en ook omdat er ook gebruik wordt gemaakt van buitenlanders die helemaal geen wegenbelasting betalen. Buitenlands verkeer die het land alleen gebruiken om in een ander land te komen en er geen bijdrage aan leveren. Veelal kun je dan wel kiezen tussen de provinciale wegen die gratis zijn en de snelwegen waar je of per traject betaald, zoals in Frankrijk en Italië of een sticker koopt voor het gehele land voor een bepaalde periode (Zwitserland en Oostenrijk).
Die trajectbetalingen brengen een hele organisatie met zich mee. Wie kent de zomerse files niet voor de tolpoortjes in Frankrijk? Het kaartje trekken gaat nog wel snel, maar het achteraf betalen, op zoek gaan naar de juiste hoeveelheid Francs bracht veel tijdsverlies met zich mee, zodat de files vaak lang waren. Wel is het betaalgedeelte gigantisch breed (van 3 naar soms wel 20 stroken), maar het is hoe dan ook een vertragend systeem.
Dit jaar hebben we voor het eerst een Telepas kastje aangeschaft. Die koop je voor even 20 euro in de ANWB winkel en ik moet zeggen: het werkt voortreffelijk. Je registreert van tevoren je kenteken, NAW gegevens en bankrekeningnummer. Vervolgens ga je op pad en kies je het juiste (veelal lege) tolpoortje uit. Stapvoets rijd je op de slagboom af en automatisch wordt het kastje en kenteken gescand en gaat de slagboom open. Aan het einde van het traject hetzelfde verhaal. En aan het einde van de maand betaal je automatisch de kosten met een extra vergoeding van 2.50 euro per land en per gebruikte maand. Deze tolheffing moet ervoor zorgen dat er voldoende geld vrijkomt om in alle landen het wegennet op een juist kwaliteitsniveau te brengen en daar heb ik best wat voor over.
En soms...soms heb je er zo'n dubbel gevoel bij. Zoals deze zomer toen wij twee keer door Genua heenreden. En twee keer betaalden voor de snelweg A10. We reden ook over de Morandi-brug. We zeiden nog eten elkaar: 'Wat een smal stukje snelweg, geen vluchtstroken, geen camera's, geen wegen die af te kruizen zijn, als hier iets gebeurt? Dat ze hier geen tolgeld instoppen om deze brug te vervangen. '
Net over de brug heen stonden we in de file en ik maakte nog een foto van de brug. Ik wist toen nog niet waarom. Niet wetende dat deze amper twee weken later zou instorten met rampzalige gevolgen. Tolheffen: het is een goed ding maar niet zaligmakend!
De afgelopen weken hebben we Europa weer gezien, voor een groot deel achter de voorruit van de auto. Om je snel te verplaatsen kies je de snelweg en het is vrijwel onvermijdelijk dat je dan met tolwegen in aanraking komt. Daar wil ik het eens over hebben.
Tolwegen, het ligt gevoelig, want het gaat over geld. Je betaalt om gebruik te maken van een stukje snelweg. Op zich klinkt het logisch, als ik ergens gebruik van maak, dan zijn er instellingen nodig die dat mogelijk gemaakt hebben. Dat kan niet voor niets.
Duiken we de historie in, dan waren er ook in Nederland vele tolwegen en ook tolbruggen. De reiziger die met paard en koets door de verschillende streken heenreed, moest per stadje betalen voor het gebruik van de plaatselijke weg, van een brug of wat dan ook. In Nieuwerbrug, tussen Alphen aan den Rijn en Woerden, staat nog een échte tolbrug over de Oude Rijn, voor een kwartje mag je erover....(je mág betalen, het hoeft niet hoor). Dat systeem van tolheffen was leuk voor de lokale gemeente, maar was ook wel omslachtig. Later kwam het systeem van de wegenbelasting. Je betaalt een gemiddeld bedrag voor alle wegen in je eigen land, of je er nou gebruik van maakt of niet. Dat scheelt heel veel administratie.
In het buitenland is het veelal anders, om ons heen heb je tolwegen in o.a. Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Zwitserland. Er is discussie om tol te gaan heffen voor personenauto's in België en Duitsland. Gewoon omdat het aanleggen van wegen, bruggen en tunnels heel kostbaar is en ook omdat er ook gebruik wordt gemaakt van buitenlanders die helemaal geen wegenbelasting betalen. Buitenlands verkeer die het land alleen gebruiken om in een ander land te komen en er geen bijdrage aan leveren. Veelal kun je dan wel kiezen tussen de provinciale wegen die gratis zijn en de snelwegen waar je of per traject betaald, zoals in Frankrijk en Italië of een sticker koopt voor het gehele land voor een bepaalde periode (Zwitserland en Oostenrijk).
Die trajectbetalingen brengen een hele organisatie met zich mee. Wie kent de zomerse files niet voor de tolpoortjes in Frankrijk? Het kaartje trekken gaat nog wel snel, maar het achteraf betalen, op zoek gaan naar de juiste hoeveelheid Francs bracht veel tijdsverlies met zich mee, zodat de files vaak lang waren. Wel is het betaalgedeelte gigantisch breed (van 3 naar soms wel 20 stroken), maar het is hoe dan ook een vertragend systeem.
Dit jaar hebben we voor het eerst een Telepas kastje aangeschaft. Die koop je voor even 20 euro in de ANWB winkel en ik moet zeggen: het werkt voortreffelijk. Je registreert van tevoren je kenteken, NAW gegevens en bankrekeningnummer. Vervolgens ga je op pad en kies je het juiste (veelal lege) tolpoortje uit. Stapvoets rijd je op de slagboom af en automatisch wordt het kastje en kenteken gescand en gaat de slagboom open. Aan het einde van het traject hetzelfde verhaal. En aan het einde van de maand betaal je automatisch de kosten met een extra vergoeding van 2.50 euro per land en per gebruikte maand. Deze tolheffing moet ervoor zorgen dat er voldoende geld vrijkomt om in alle landen het wegennet op een juist kwaliteitsniveau te brengen en daar heb ik best wat voor over.
En soms...soms heb je er zo'n dubbel gevoel bij. Zoals deze zomer toen wij twee keer door Genua heenreden. En twee keer betaalden voor de snelweg A10. We reden ook over de Morandi-brug. We zeiden nog eten elkaar: 'Wat een smal stukje snelweg, geen vluchtstroken, geen camera's, geen wegen die af te kruizen zijn, als hier iets gebeurt? Dat ze hier geen tolgeld instoppen om deze brug te vervangen. '
Net over de brug heen stonden we in de file en ik maakte nog een foto van de brug. Ik wist toen nog niet waarom. Niet wetende dat deze amper twee weken later zou instorten met rampzalige gevolgen. Tolheffen: het is een goed ding maar niet zaligmakend!
.
