rke
Wegverkenner
Wat is nu eigenlijk een 'auto'?
Ik heb ooit geleerd dat het woord afkomstig is van automobiel, hetgeen latijn schijnt te zijn voor zelfbewegend.
Dus een paard is een automobiel?
Nou nee, het doel van de auto is dat jij jezelf er mee kan transporteren. Maar dat sluit een paard niet uit.
Ja, het transporteren moet vanzelf gaan, zonder dat jij er spierkracht voor levert. Weer, dat sluit het paard niet uit.
Ja, maar je moet er brandstof of energie in gooien en dan beweegt hij vanzelf. Weer, een paard eet brandstof.
Ja, maar hij moet een spoor van vervuiling achterlaten. Heb je wel eens in de paardendrek gestaan?
En hij moet door mensenhanden gemaakt zijn.
Ja, nu is het paard uitgesloten van deelname.
Het doel van de auto is dus transport. Transport met energie die niet door jezelf geleverd wordt. En transport wat best comfortabel mag zijn, iedereen die wel eens in een storm in een kleine open zeilboot gezeild heeft weet comfort te waarderen. Of de mensen die met de fiets met noodweer en harde wind tegen net twee minuten te laat zijn vertrokken. De favoriete bezigheid van scholieren, dagelijks proberen of zij ondanks het weer het persoonlijk record naar school fietsen toch nog een haartje scherper kunnen zetten.
Ik hoor ook wel eens argumenten dat een auto veilig moet zijn. Ik hoor ook van Amerikanen dat zij zich veilig voelen met een wapen tussen de broekriem. Ik zie een analogie tussen die twee vormen van veilig zijn: je wil jezelf veilig voelen omdat je vindt dat er hufters op deze wereld zijn. Dus je doet datgene wat de Amerikanen graag roepen: als je ze niet kan verslaan, doe je hetzelfde. Je gaat dezelfde maatregelen nemen als de hufters. Hufter een kanon, ik ook een kanon. Hufter in een botsblik, ik ook in een botsblik.
Hoppa, iedereen lekker blunderdodo spelen en het voelt als op de kermis in de botsautootjes.
Een ander argument wat aangeeft wat een auto is, is de mogelijkheid mensen of spullen te vervoeren. Eenpersoons auto's zijn er wel maar die horen meestal op een circuit thuis.
Toch mis ik nog het nodige in deze opsomming. Er is op dit moment een reclame waarin de hoofdrolspeler zegt: doe mij maar een autootje. De getoonde auto is wel een auto maar het is niet de eerste keus van de meeste mensen. Bekijk dan deze reclame eens. Hier zien we (excuses naar onze VAG fanboys) een vrij gangbare auto die aangeprijst wordt. We zien een jonge man waarvan ik denk dat het vrouwvolk hem wel aantrekkelijk vindt. Hij doet zelfverzekerd, hij is sportief genoeg om met hardlopen zijn makkers zoek te lopen en hij woont, zo noem ik dat, riant.
Hier wordt een plaatje neergezet waarbij de uitstraling van dit model Seat gekoppeld wordt aan het beeld van de geslaagde jongeman die weet wat hij wil.
De auto is dus ook iets om je sociale status mee te onderstrepen. Ik rij een nieuwe Seat, ik ben geslaagd in dit leven. Ik rij een nieuwe Porsche (nog duurder), ik ben nog geslaagder. Een beeld wat velen zullen herkennen. En het werkt zelfs voor de seniorenauto bij uitstek: de verhoogde modellen met de hoge zit. Het zou jammer moeten zijn als je er zo een nodig hebt maar het wordt middels de reclame omgedraaid naar gelukkig dat je er een kan bezitten.
Maar is dat wel verstandig? Als je je status onderstreept met een hoofdtooi van veren van een zelfgeschoten zeldzame en gemene adelaar, is er een dierenleven opgeofferd voor een mooi statusonderstrepend sieraad. Als je status onderstreept met de klauwen van een brute en gemene beer, is er een beer die zonder nagels rondloopt. Als je je status onderstreept met een lapje van draadjes spinsel van een rups (een zijden stropdas), is er een Oosterling jaren aan het kweken en verzamelen geweest. Maar als je je status onderstreept met een tiental ton CO2, erg veel ernstig vervuild afval en de belofte van nog veel meer afval in de vorm van onderhoud en brandstof delven.....
Dat benne dure spiegels en kralen... zou Boer Harms zeggen.
Onze samenleving deelt de burgers in op basis van het bezit van een botsblik. Ik kreeg recent de vraag waarom mijn kindje haar spaarcenten liever stuk slaat op een wereldreis in plaats van begeerlijk blik. Mijn kindje wil andere culturen leren kennen, de wereld nog een keer zien in haar huidige glans. Dat is iets waarvan die maffe vader haar in haar oor gefluisterd heeft: doen zolang het nog kan. Misschien kan het over een teintal jaar niet meer.
Bovendien, deze rangorde op basis van een blikken transportdoos betekent meer dan dat er veel blik op de wereld moet zijn. Het betekent ook dat dat iedereen (7.000.000.000 mensen !!! ) een blikken doos wil hebben en het betekent ook dat de blikken doos getoond moet worden. Ik verblijf tegenwoordig veel in Brussel, de stad waar je in het centrum lopend twee keer zo snel bent als met de auto. Toch zie je de hoofden met sigaar in botsblik langzaam dampend door het centrum kruipen. Letterlijk kruipen, twee kilometer per uur haalt de doorsnee peuter ook nog wel.
Ik ben in dit leven ooit een echte petrolhead geweest. Ik vond de techniek van mijn Opel C-kadett prachtig, dat mensen zo nauwkeurig gaten in een stuk gietijzer wisten te maken dat je benzine en lucht kon gebruiken om mee te rijden. Dat deze techniek zo eenvoudig kon zijn en zo bereikbaar voor iedereen. Dat je een voertuig had waarmee je, als je dat wil, een bereik had van meer dan duizend kilometer. Terwijl mijn grootouders een afstand van honderd kilometer al heel erg ver vonden.
En deze techniek verbeterde zelfs en ook nog zinvol. Motorblokken werden van aluminium gemaakt, auto's waren niet meer direct dodelijk bij een ongeval en je kon zonder verstikkingsgevaar in de buurt van je eigen auto blijven staan. Je kon je auto ook gebruiken met zijwind, je kon hem zelfs met vorst starten en als het buiten stortregende bleef je binnen droog !!!!
Maar wat doen wij met deze technische vooruitgang? Er zijn mensen die letterlijk met de auto de eigen oprijlaan afrijden naar de brievenbus. Er gaan auto's naar de sloop die maar een paar minuten datgene gepresteerd hebben waarvoor ze ontworpen zijn.
Vervoer, my ass. Die ass die mooier in vorm blijft als je de auto niet gebruikt, tussen twee haakjes. De auto met al haar randverschijnselen is geevolueerd van voertuig naar statusonderstreper. Van blikken doos naar kralenketting. Van postkoets naar penisring.
Ik ben een techneut. Ik vind het mooi als je de prestaties van een auto kan verhogen.
Meer bescherming - hoewel het niet nodig is.
Meer vermogen - hoewel het niet nodig is.
Meer snelheid - hoewel het niet nodig is.
Maar moeten we dat ook in het dagelijkse woonwerk gesukkel willen?
Wil ik met een formule een Ferrari in de file staan?
Is een Hummer echt zo praktisch?
Is een rijdend kantoor wel zo handig?
Maar wat moeten we dan? Moeten we de dikke leasebak thuis laten staan om op de fiets naar het werk te gaan? Hoe moet dat met onze samenleving waarin men kijkt naar de hoeveelheid (digitale) muntjes die men vergaard heeft om te beslissen hoe geslaagd men is in dit leven?
Nederland heeft al twee grote leiders gehad die de lef hadden deze blikken rangorde te doorbreken. Ruud Lubbers kwam met zijn oude, gedeukte Renault en Dries van Agt die met zijn doodnormale Gazelle naar het binnenhof trapte.
En waarom niet?
Waarom ruilen we het statusblik niet in voor iets simpels? Waarom geen oude Clio, waarom geen mooie stropdas, waarom geen notenhouten bureau in plaats van een lomp groot stuk blinkend statusverhogend vervoersijzer?
Waarom stellen we onszelf niet tot doel gelukkig te zijn in het leven in plaats van nulletjes en eentjes te verzamelen op de harde schijf van de bank?
De automobiel zoals wij hem vandaag de dag kennen lijkt als concept te falen. We wonen op een blauw bolletje wat duidelijk moeite heeft met alle vervuiling. We staan dagelijks in de file, soms op het belachelijke af. En, als je Jesse Klaver mag geloven, de Nederlandse regering wil de CO2 uitstoot met 95% laten afnemen. 95%... dat zijn heel veel zonnecelletjes en zoveel windmolens dat we moeten oppassen dat de wieken van de ene molen niet tegen de wieken van de andere botsen... met ons huidige energieverbruik.
En ons energieverbruik groeit nog steeds!
Zijn de nieuwe politici dan zo gek om 95% te roepen? Roepen ze 95% en hopen ze op 0,95% energiebesparing?
En, nog veel belangrijker: wil ik dan nog een autoliefhebber blijven? Ga ik straks tegen mijn kleinkinderen liegen dat ik het niet wist? Hoe ga ik mijn kleinzoon of kleindochter straks uitleggen dat opa zo graag met een blikken doosje wilde spelen?
Misschien is ernstige dementie faken dan de oplossing. Dat is tenminste een ziekte waarbij als een kind spelen met blik sociaal acceptabel is.
Gewoon 'broem broem" brommen terwijl ik een stukje blik voortduw.
De keerzijde is dat ik dan die mooie zuster in haar tieten kan knijpen zonder dat er een heftige rechtszaak op volgt. Ieder nadeel heb zen voordeel, zelfs zo'n extreem groot nadeel.
Ik heb ooit geleerd dat het woord afkomstig is van automobiel, hetgeen latijn schijnt te zijn voor zelfbewegend.
Dus een paard is een automobiel?
Nou nee, het doel van de auto is dat jij jezelf er mee kan transporteren. Maar dat sluit een paard niet uit.
Ja, het transporteren moet vanzelf gaan, zonder dat jij er spierkracht voor levert. Weer, dat sluit het paard niet uit.
Ja, maar je moet er brandstof of energie in gooien en dan beweegt hij vanzelf. Weer, een paard eet brandstof.
Ja, maar hij moet een spoor van vervuiling achterlaten. Heb je wel eens in de paardendrek gestaan?
En hij moet door mensenhanden gemaakt zijn.
Ja, nu is het paard uitgesloten van deelname.
Het doel van de auto is dus transport. Transport met energie die niet door jezelf geleverd wordt. En transport wat best comfortabel mag zijn, iedereen die wel eens in een storm in een kleine open zeilboot gezeild heeft weet comfort te waarderen. Of de mensen die met de fiets met noodweer en harde wind tegen net twee minuten te laat zijn vertrokken. De favoriete bezigheid van scholieren, dagelijks proberen of zij ondanks het weer het persoonlijk record naar school fietsen toch nog een haartje scherper kunnen zetten.
Ik hoor ook wel eens argumenten dat een auto veilig moet zijn. Ik hoor ook van Amerikanen dat zij zich veilig voelen met een wapen tussen de broekriem. Ik zie een analogie tussen die twee vormen van veilig zijn: je wil jezelf veilig voelen omdat je vindt dat er hufters op deze wereld zijn. Dus je doet datgene wat de Amerikanen graag roepen: als je ze niet kan verslaan, doe je hetzelfde. Je gaat dezelfde maatregelen nemen als de hufters. Hufter een kanon, ik ook een kanon. Hufter in een botsblik, ik ook in een botsblik.
Hoppa, iedereen lekker blunderdodo spelen en het voelt als op de kermis in de botsautootjes.
Een ander argument wat aangeeft wat een auto is, is de mogelijkheid mensen of spullen te vervoeren. Eenpersoons auto's zijn er wel maar die horen meestal op een circuit thuis.
Toch mis ik nog het nodige in deze opsomming. Er is op dit moment een reclame waarin de hoofdrolspeler zegt: doe mij maar een autootje. De getoonde auto is wel een auto maar het is niet de eerste keus van de meeste mensen. Bekijk dan deze reclame eens. Hier zien we (excuses naar onze VAG fanboys) een vrij gangbare auto die aangeprijst wordt. We zien een jonge man waarvan ik denk dat het vrouwvolk hem wel aantrekkelijk vindt. Hij doet zelfverzekerd, hij is sportief genoeg om met hardlopen zijn makkers zoek te lopen en hij woont, zo noem ik dat, riant.
Hier wordt een plaatje neergezet waarbij de uitstraling van dit model Seat gekoppeld wordt aan het beeld van de geslaagde jongeman die weet wat hij wil.
De auto is dus ook iets om je sociale status mee te onderstrepen. Ik rij een nieuwe Seat, ik ben geslaagd in dit leven. Ik rij een nieuwe Porsche (nog duurder), ik ben nog geslaagder. Een beeld wat velen zullen herkennen. En het werkt zelfs voor de seniorenauto bij uitstek: de verhoogde modellen met de hoge zit. Het zou jammer moeten zijn als je er zo een nodig hebt maar het wordt middels de reclame omgedraaid naar gelukkig dat je er een kan bezitten.
Maar is dat wel verstandig? Als je je status onderstreept met een hoofdtooi van veren van een zelfgeschoten zeldzame en gemene adelaar, is er een dierenleven opgeofferd voor een mooi statusonderstrepend sieraad. Als je status onderstreept met de klauwen van een brute en gemene beer, is er een beer die zonder nagels rondloopt. Als je je status onderstreept met een lapje van draadjes spinsel van een rups (een zijden stropdas), is er een Oosterling jaren aan het kweken en verzamelen geweest. Maar als je je status onderstreept met een tiental ton CO2, erg veel ernstig vervuild afval en de belofte van nog veel meer afval in de vorm van onderhoud en brandstof delven.....
Dat benne dure spiegels en kralen... zou Boer Harms zeggen.
Onze samenleving deelt de burgers in op basis van het bezit van een botsblik. Ik kreeg recent de vraag waarom mijn kindje haar spaarcenten liever stuk slaat op een wereldreis in plaats van begeerlijk blik. Mijn kindje wil andere culturen leren kennen, de wereld nog een keer zien in haar huidige glans. Dat is iets waarvan die maffe vader haar in haar oor gefluisterd heeft: doen zolang het nog kan. Misschien kan het over een teintal jaar niet meer.
Bovendien, deze rangorde op basis van een blikken transportdoos betekent meer dan dat er veel blik op de wereld moet zijn. Het betekent ook dat dat iedereen (7.000.000.000 mensen !!! ) een blikken doos wil hebben en het betekent ook dat de blikken doos getoond moet worden. Ik verblijf tegenwoordig veel in Brussel, de stad waar je in het centrum lopend twee keer zo snel bent als met de auto. Toch zie je de hoofden met sigaar in botsblik langzaam dampend door het centrum kruipen. Letterlijk kruipen, twee kilometer per uur haalt de doorsnee peuter ook nog wel.
Ik ben in dit leven ooit een echte petrolhead geweest. Ik vond de techniek van mijn Opel C-kadett prachtig, dat mensen zo nauwkeurig gaten in een stuk gietijzer wisten te maken dat je benzine en lucht kon gebruiken om mee te rijden. Dat deze techniek zo eenvoudig kon zijn en zo bereikbaar voor iedereen. Dat je een voertuig had waarmee je, als je dat wil, een bereik had van meer dan duizend kilometer. Terwijl mijn grootouders een afstand van honderd kilometer al heel erg ver vonden.
En deze techniek verbeterde zelfs en ook nog zinvol. Motorblokken werden van aluminium gemaakt, auto's waren niet meer direct dodelijk bij een ongeval en je kon zonder verstikkingsgevaar in de buurt van je eigen auto blijven staan. Je kon je auto ook gebruiken met zijwind, je kon hem zelfs met vorst starten en als het buiten stortregende bleef je binnen droog !!!!
Maar wat doen wij met deze technische vooruitgang? Er zijn mensen die letterlijk met de auto de eigen oprijlaan afrijden naar de brievenbus. Er gaan auto's naar de sloop die maar een paar minuten datgene gepresteerd hebben waarvoor ze ontworpen zijn.
Vervoer, my ass. Die ass die mooier in vorm blijft als je de auto niet gebruikt, tussen twee haakjes. De auto met al haar randverschijnselen is geevolueerd van voertuig naar statusonderstreper. Van blikken doos naar kralenketting. Van postkoets naar penisring.
Ik ben een techneut. Ik vind het mooi als je de prestaties van een auto kan verhogen.
Meer bescherming - hoewel het niet nodig is.
Meer vermogen - hoewel het niet nodig is.
Meer snelheid - hoewel het niet nodig is.
Maar moeten we dat ook in het dagelijkse woonwerk gesukkel willen?
Wil ik met een formule een Ferrari in de file staan?
Is een Hummer echt zo praktisch?
Is een rijdend kantoor wel zo handig?
Maar wat moeten we dan? Moeten we de dikke leasebak thuis laten staan om op de fiets naar het werk te gaan? Hoe moet dat met onze samenleving waarin men kijkt naar de hoeveelheid (digitale) muntjes die men vergaard heeft om te beslissen hoe geslaagd men is in dit leven?
Nederland heeft al twee grote leiders gehad die de lef hadden deze blikken rangorde te doorbreken. Ruud Lubbers kwam met zijn oude, gedeukte Renault en Dries van Agt die met zijn doodnormale Gazelle naar het binnenhof trapte.
En waarom niet?
Waarom ruilen we het statusblik niet in voor iets simpels? Waarom geen oude Clio, waarom geen mooie stropdas, waarom geen notenhouten bureau in plaats van een lomp groot stuk blinkend statusverhogend vervoersijzer?
Waarom stellen we onszelf niet tot doel gelukkig te zijn in het leven in plaats van nulletjes en eentjes te verzamelen op de harde schijf van de bank?
De automobiel zoals wij hem vandaag de dag kennen lijkt als concept te falen. We wonen op een blauw bolletje wat duidelijk moeite heeft met alle vervuiling. We staan dagelijks in de file, soms op het belachelijke af. En, als je Jesse Klaver mag geloven, de Nederlandse regering wil de CO2 uitstoot met 95% laten afnemen. 95%... dat zijn heel veel zonnecelletjes en zoveel windmolens dat we moeten oppassen dat de wieken van de ene molen niet tegen de wieken van de andere botsen... met ons huidige energieverbruik.
En ons energieverbruik groeit nog steeds!
Zijn de nieuwe politici dan zo gek om 95% te roepen? Roepen ze 95% en hopen ze op 0,95% energiebesparing?
En, nog veel belangrijker: wil ik dan nog een autoliefhebber blijven? Ga ik straks tegen mijn kleinkinderen liegen dat ik het niet wist? Hoe ga ik mijn kleinzoon of kleindochter straks uitleggen dat opa zo graag met een blikken doosje wilde spelen?
Misschien is ernstige dementie faken dan de oplossing. Dat is tenminste een ziekte waarbij als een kind spelen met blik sociaal acceptabel is.
Gewoon 'broem broem" brommen terwijl ik een stukje blik voortduw.
De keerzijde is dat ik dan die mooie zuster in haar tieten kan knijpen zonder dat er een heftige rechtszaak op volgt. Ieder nadeel heb zen voordeel, zelfs zo'n extreem groot nadeel.
