Guest
[size=large]Toyota Corolla 1.6 (2002)[/size]
De Toyota Corolla is het automobiele equivalent van een vuilnisbak: iedereen heeft er een, iedereen gebruikt hem uitgebreid, maar niemand staat er ooit bij stil dat ze er een hebben. Ze zitten trouwens ook altijd vol met verpakkingen van kauwgom, pepermunt en Sultanakoekjes, en ze zijn ook altijd zo vies dat je je handen moet wassen nadat je ze hebt aangeraakt.
Dit is een exemplaar uit 2002, met zo’n 150.000 kilometer op de klok, maar zoals alle Corolla’s heeft hij genoeg geleden voor tweemaal die kilometerstand. De motor is een non-descripte 1.6-liter met 100-en-zoveel pk. 0 tot 100 duurt 10 en een beetje seconden en hij gaat niet harder dan 200. Dat is allemaal niet belangrijk. Hij heeft wel best veel kracht bij lage toerentallen, zodat je kunt vergeten terug te schakelen. Je kunt gewoon in de derde versnelling wegrijden. Dit is een auto die lui, aandachtsloos rijgedrag zelf stimuleert.
Toyota had heel goed begrepen dat de Corolla een gebruiksvoorwerp is en niets meer dan dat. Hij doet wat hij moet doen, doet dat op een handige manier en is onverwoestbaar. Het eigenaarschap van deze auto vraagt totaal geen toewijding. Wij liefhebbers, met onze BMW’s, oude Alfa’s en Japanse technologiemonsters, vergeten weleens dat niet iedereen zoveel tijd in zijn auto wil stoppen als wij. Wij vinden het niet erg om uit te moeten kijken voor brandstofoverstroming in onze RX-8, om niet te rijden in de regen en om de onderhoudskosten van onze 328i op te hoesten. Maar de Corolla is een auto waar de eigenaar per definitie niets om geeft. De meesten zijn überhaupt niet geïnteresseerd in auto’s, en die paar eigenaren die dat wel zijn gebruiken hem alleen als overbrugging naar een leukere wagen. Daarom is deze auto gebouwd om nalatigheid te doorstaan.
Bij Ford zijn ze supertrots op hun One Ford-strategie, maar al in 2000 zette Toyota met deze negende generatie Corolla een ‘global car’ neer; in elke markt ter wereld werd ongeveer dezelfde auto verkocht. Ja, hij heette overal net iets anders en het uitrustingsniveau was overal net iets anders, maar het was gewoon dezelfde auto. Maar waar Fords strategie de halfslachtige Mondeo/Fusion en de ronduit teleurstellende EcoSport en Ka+ voortbracht, zette Toyota een auto neer die ook echt goed is en bovendien geschikt voor alle markten. Het ontwerp is perfect afgestemd om zoveel mogelijk mensen tevreden te stellen. Zie je, wij Europeanen denken dat de VW Golf het ultieme neutrale ontwerp is, maar die auto is juist zo enorm strak en saai Duits dat hij alleen in Europa echt populair kan zijn. Deze Corolla komt overal redelijk uit de voeten qua uiterlijk, en is bovendien verrassend tijdloos. Dat wil zeggen, alleen de hatchback. De andere versies zijn al sinds hun introductie zo verouderd als de walkman.
De negende generatie Corolla is onredelijk hard geveerd voor een auto zonder ambitie. Ik ken zelfs BMW’s die een soepelere veerweg hebben dan dit. Waarom is mij een raadsel, maar deze strijdwagen der functionaliteit stuurt verrassend scherp. Hij zou bijna het liefhebbersgilde kunnen misleiden, maar het blijft een rijdende opbergkast dus dat gaat nooit gebeuren. Er is nog meer, ahem, luxe: het interieur heeft allemaal glimmende stukjes en de grille is omrand met heus chroom. Is dit het moment dat de Corolla zijn nederige beginselen ontgroeit en begerenswaardig wordt? Nee. Het is een beetje als een 45-jarige accountant die een band vormt: bij sommige mensen is dat cool, maar bij hem is het vooral triest. Deze auto moet gewoon comfortabel en goedkoop zijn, zonder kapsones. Dat is wat de klanten willen. Dat is waar al die huismoeders, supermarktmanagers en, eh… kantoorassistenten willen.
Ik heb een beetje moeite om het koperspubliek te schetsen, want de Corolla is een auto die werkelijk niets zegt over de eigenaar. Alleen dat hij of zij welvarend genoeg is om een Corolla te kunnen kopen, maar dat betekent niet zoveel als die zo weinig kost. Maar dat is de kracht van deze auto. Hij is er voor iedereen. Je hoeft niet rijk te zijn, je hoeft niet binnen een lifestyle te passen en je hoeft niet van auto’s te houden om een Corolla te kunnen rijden. Daarom is het de bestverkochte auto ter wereld.
De Toyota Corolla is het automobiele equivalent van een vuilnisbak: iedereen heeft er een, iedereen gebruikt hem uitgebreid, maar niemand staat er ooit bij stil dat ze er een hebben. Ze zitten trouwens ook altijd vol met verpakkingen van kauwgom, pepermunt en Sultanakoekjes, en ze zijn ook altijd zo vies dat je je handen moet wassen nadat je ze hebt aangeraakt.
Dit is een exemplaar uit 2002, met zo’n 150.000 kilometer op de klok, maar zoals alle Corolla’s heeft hij genoeg geleden voor tweemaal die kilometerstand. De motor is een non-descripte 1.6-liter met 100-en-zoveel pk. 0 tot 100 duurt 10 en een beetje seconden en hij gaat niet harder dan 200. Dat is allemaal niet belangrijk. Hij heeft wel best veel kracht bij lage toerentallen, zodat je kunt vergeten terug te schakelen. Je kunt gewoon in de derde versnelling wegrijden. Dit is een auto die lui, aandachtsloos rijgedrag zelf stimuleert.
Toyota had heel goed begrepen dat de Corolla een gebruiksvoorwerp is en niets meer dan dat. Hij doet wat hij moet doen, doet dat op een handige manier en is onverwoestbaar. Het eigenaarschap van deze auto vraagt totaal geen toewijding. Wij liefhebbers, met onze BMW’s, oude Alfa’s en Japanse technologiemonsters, vergeten weleens dat niet iedereen zoveel tijd in zijn auto wil stoppen als wij. Wij vinden het niet erg om uit te moeten kijken voor brandstofoverstroming in onze RX-8, om niet te rijden in de regen en om de onderhoudskosten van onze 328i op te hoesten. Maar de Corolla is een auto waar de eigenaar per definitie niets om geeft. De meesten zijn überhaupt niet geïnteresseerd in auto’s, en die paar eigenaren die dat wel zijn gebruiken hem alleen als overbrugging naar een leukere wagen. Daarom is deze auto gebouwd om nalatigheid te doorstaan.
Bij Ford zijn ze supertrots op hun One Ford-strategie, maar al in 2000 zette Toyota met deze negende generatie Corolla een ‘global car’ neer; in elke markt ter wereld werd ongeveer dezelfde auto verkocht. Ja, hij heette overal net iets anders en het uitrustingsniveau was overal net iets anders, maar het was gewoon dezelfde auto. Maar waar Fords strategie de halfslachtige Mondeo/Fusion en de ronduit teleurstellende EcoSport en Ka+ voortbracht, zette Toyota een auto neer die ook echt goed is en bovendien geschikt voor alle markten. Het ontwerp is perfect afgestemd om zoveel mogelijk mensen tevreden te stellen. Zie je, wij Europeanen denken dat de VW Golf het ultieme neutrale ontwerp is, maar die auto is juist zo enorm strak en saai Duits dat hij alleen in Europa echt populair kan zijn. Deze Corolla komt overal redelijk uit de voeten qua uiterlijk, en is bovendien verrassend tijdloos. Dat wil zeggen, alleen de hatchback. De andere versies zijn al sinds hun introductie zo verouderd als de walkman.
De negende generatie Corolla is onredelijk hard geveerd voor een auto zonder ambitie. Ik ken zelfs BMW’s die een soepelere veerweg hebben dan dit. Waarom is mij een raadsel, maar deze strijdwagen der functionaliteit stuurt verrassend scherp. Hij zou bijna het liefhebbersgilde kunnen misleiden, maar het blijft een rijdende opbergkast dus dat gaat nooit gebeuren. Er is nog meer, ahem, luxe: het interieur heeft allemaal glimmende stukjes en de grille is omrand met heus chroom. Is dit het moment dat de Corolla zijn nederige beginselen ontgroeit en begerenswaardig wordt? Nee. Het is een beetje als een 45-jarige accountant die een band vormt: bij sommige mensen is dat cool, maar bij hem is het vooral triest. Deze auto moet gewoon comfortabel en goedkoop zijn, zonder kapsones. Dat is wat de klanten willen. Dat is waar al die huismoeders, supermarktmanagers en, eh… kantoorassistenten willen.
Ik heb een beetje moeite om het koperspubliek te schetsen, want de Corolla is een auto die werkelijk niets zegt over de eigenaar. Alleen dat hij of zij welvarend genoeg is om een Corolla te kunnen kopen, maar dat betekent niet zoveel als die zo weinig kost. Maar dat is de kracht van deze auto. Hij is er voor iedereen. Je hoeft niet rijk te zijn, je hoeft niet binnen een lifestyle te passen en je hoeft niet van auto’s te houden om een Corolla te kunnen rijden. Daarom is het de bestverkochte auto ter wereld.
.
