Kapotstuk: De aandachtsspanne

[size=large]De aandachtsspanne[/size]

Het praktijkexamen van het CBR duurt maar een halfuur. In die tijd moet een kandidaat het complete lijstje met handelingen af, van snelwegrijden tot parkeren tot bijzondere verrichtingen. Het examen is verbazingwekkend kort; hoewel het CBR heeft de locaties van de examencentra strategisch heeft gekozen om alle facetten van het examen te kunnen behandelen, moet het verkeer wel meezitten om dit alles in een halfuur te kunnen bewerkstelligen. Als je als kandidaat in de file terecht komt zal de examinator niet alles kunnen afvinken voordat hij weer moet terugkeren naar het examencentrum.

Maar wat mij betreft is dat niet het grootste probleem met een dergelijk kort examen. Om te slagen, hoeft een kandidaat maar een halfuurtje veilig en soepel te kunnen rijden. Dat terwijl een automobilist in de praktijk veel langer moet kunnen. Wie zegt dat de kandidaat na een uur achter het stuur nog steeds goed bezig is?

Bij mijn eigen rijlessen merk ik namelijk dat ik na ongeveer een uur één vrij grove fout maak, bijvoorbeeld te lang twijfelen over een oranje licht, totdat mijn instructeur moet ingrijpen. Of bijvoorbeeld op de snelweg proberen in te voegen in een gat dat er niet is. Tijdens zo’n les van anderhalf uur moet ik me lang concentreren, dat is waarom er op een gegeven moment fouten gemaakt worden. Dit is mijn aandachtsspanne die tekort schiet. In het eerste halfuur van een rijles gaat alles nog soepel; wie alleen daarop oordeelt, zoals het CBR, krijgt een veel te positief beeld van mijn rijkunsten.

Aan de andere kant: het uithoudingsvermogen in de auto groeit met ervaring. Mijn ouders, en eigenlijk alle volwassenen in mijn omgeving, kunnen meerdere uren aaneensluitend blijven rijden, bijvoorbeeld naar een vakantiebestemming. Wat dat betreft is het een kwestie van kilometers maken totdat autorijden minder concentratie vergt. Toch vraag ik me af hoe lang het duurt voordat je als bestuurder zover bent. Immers is het des te handiger om in vakantietijd als derde rijder te kunnen functioneren, naast mijn ouders.

Daarnaast is een aandachtsspanne van anderhalf uur een mooi doel om naartoe te werken. De instructeur kan, in tegenstelling tot de examinator, kennis nemen van fouten die zich pas na een uur voordoen. Uiteindelijk is die persoon degene die oordeelt of zijn (of haar) leerling geschikt is om examen te doen. In dat geval wordt het uithoudingsvermogen van een examenkandidaat getoetst door het feit dat hij/zij überhaupt al examen mag doen. Wellicht zou ik op basis van het eerste halfuur van een rijles al examen kunnen doen, maar dat staat mijn instructeur natuurlijk nog lang niet toe.

En wie ben ik om me op te winden over de korte tijdsduur van een CBR-examen? Ik heb er juist belang bij als dat examen zo kort is; dan heb ik meer kans van slagen. Bovendien lijkt mijn uithoudingsvermogen bij elke les langer te worden. Misschien moet ik me hier gewoon geen zorgen over maken.

----------

Ik heb door drukte met tentamens helaas wekenlang geen stuk op het forum kunnen zetten, maar ik ben wel van plan weer verder te gaan. Daarom nu, zo'n vijf lessen later, een vrij inhoudelijk stuk over rijlessen.

 

[Vorq]

Ik kan me herinneren dat lessen zeer intensief was. Ik reed om half 7 's morgens anderhalf uur. Dat waren dubbele lessen.

Praktijk is veel anders. Of je rijdt een bekende route, woonwerk of familie, of je rijdt file of gewoon snelweg. Als je elke dag de A4 rijdt dan lukt de A1 tm A99 ook . Bijna alles gaat op automatische piloot. Je krijgt ook weinig commentaar die je moet verwerken. Niet vermoeiend dus, zeker niet in een goede auto. Met normale pauzes kan bijna iedereen zo een dag rijden. Regen, duisternis, bergen zij lastiger als je het niet gewend bent.

Leren doe je elke dag. Als ik maloten zie scheuren of naïevelingen op 3 meter achter een ander zie hangen dan moeten ook mensen met 10 jaar ervaring nog een hoop leren.

In de stad heb je je aandacht er ook weer snel bij als er weer eens een fietser door rood knalt, tegen het verkeer in.

 

[superformer]

Ondanks het feit dat ik vanaf mijn 12e al regelmatig autoreed (weekendbaantje bij de plaatselijke Ford-dealer waar mijn vader werkte), zat ik ook met klamme zweethandjes achter het stuur tijdens mijn rijlessen, nu precies 30 jaar geleden. Na 10 lessen ben ik -"met hakken over de sloot"- de eerste keer geslaagd, terwijl ik voor mijn gevoel echt álles fout deed...
Uiteindelijk is er maar een ding: zoveel mogelijk rij-ervaring opdoen. Want "al doende leert men", zo wordt gezegd, en niets is minder waar. Zolang jij je maar bezig houdt met jouw concentratie op het verkeer (oftewel: de aandachtsspanne), komt het allemaal goed!
Je zegt het zelf: Misschien moet ik me hier gewoon geen zorgen over maken. Precies!
Succes gewenst, en ik blijf je volgen, kapotstuk!

 

[rke]

Ik vind het moedig dat je durft toe te geven dat het lastig is langere tijd geconcentreerd te rijden. Dat blijft lastig maar rijervaring maakt een aantal handelingen automatisch.
Je ziet een rood licht en waar jij bewust de rem, koppeling en versnellingspook hanteert zal ik - dankzij jaren oefening - niet nadenken over de bediening van het mechaniekje. Dat heeft wel als gevolg dat ik mijn rijstijl moeilijk kan veranderen, maar het voordeel is dat ik meer aandacht kan geven aan de lokale situatie.
Daarnaast neem ik beslissingen op basis wat ik verwacht wat de ander zal doen. Ik zie al jaren mensen op een bepaalde manier reageren in een situatie (bijvoorbeeld remmen voor een oranje verkeerslicht). Dus als het licht op oranje springt, heb ik ook al een remactie in gedachten.
Dat verwachtingspatroon heeft het grote gevaar in zich dat iemand wat creatief met rijgedrag omgaat. Ik ben inmiddels bekend met de truc van eerst de gasplank onderin en dan ineens toch besluiten een noodstop uit te voeren maar het aantal mogelijkheden is vrijwel onbeperkt.

Ik merk ook hoe veel rijervaring doet. Als ik naast een onervaren bestuurder zit, merk ik dat beslissingen minder zeker zijn. Waar ik mezelf oppervlakkig irriteer aan een dwaze trekhaakbevruchter zal een onervaren bestuurder koortsachtig denken aan allerlei mogelijke acties.
Ik denk dat er geen effectieve actie mogelijk is en blijf ontspannen doorrijden tot het mogelijk is rustig naar rechts te gaan. Ik reken daarmee op karma, de trekhaakbevruchter zal ooit nog wel een keer zijn tandjes in een lieve knobbel mogen zetten.

Dit ontspannen rijden is voor mij de grote truc waarmee ik langere stukken kan rijden. Ik rij langere stukken zo veel mogelijk op een rustige manier, liever twee uur met 120 km/uur ontspannen rijden dan een uur en vijftig minuten jakkeren met gassen/remmen gepruts op de linkerbaan. De Belgen noemen dat zo treffend 'harmonicaverkeer'.

 

En toch is dat halfuurtje behoorlijk pittig voor vele onder ons! Want het is een halfuurtje waarin wij onder presentatie druk staan: gaat er iets fout, zoals bijvoorbeeld het invoegen op de Autosnelweg dan zak je gewoon.

Dus zo gemakkelijk is dat hele praktijkexamen niet: ik zelf ben blij dat ik het achter de rug heb, want ik heb faalangst en was letterlijk bang dat ik nooit mijn rijbewijs zou behalen! Nou ik had het mis, maar had daar dan wel heel wat langer nodig dan menig puisterige puber!

In 2006/2007 deed ik mijn eerste drie pogingen: dik 50 a 60 rijlessen en drie keer gezakt, ik was ongeveer € 2000 a € 2500 lichter en had nog geen rijbewijs. Dus ik gaf het op en heb tot mijn 28ste mij verplaatst op de fiets, pas vorig jaar begon ik weer met rijlessen.

En pittig dat het was: in het begin ging het wel lekker, maar later bleek dat ik toch net wat langer nodig had. Hoe dan ook ik wou niet opgeven en de tweede keer slaagde ik dus voor mijn praktijk-examen faalangst.

Alleen dat halfuurtje was voor mij het langste halfuurtje ooit en direct de week daarna heb ik mijn auto aangeschaft: En toen snapte ik het, voor je praktijkexamen slagen is slechts het begin!

Je krijgt niet voor niets een beginnersrijbewijs, want je bent ja ook een beginner. Daarom is het belangrijk om vrijwel direct nadat je geslaagd bent verder te oefenen, alleen dan zonder rijinstructeur naast je. Want het is de rijervaring die je een betere chauffeur maakt en het goed toepassen wat je geleerd heb tijdens de rijopleiding!

Er zijn dus ook mensen die direct nadat ze geslaagd zijn als een idioot in het verkeer gaan deelnemen, of na het slagen voor hun rijexamen jaren niet in een auto stappen. In dat laatste geval ben je echt riskant bezig, want die beginperiode is ontiegelijk belangrijk. Anders kun je over 5 jaar net zo goed weer een rijschool zoeken, om je rijvaardigheid bij te spijkeren.

 

[levensnevel]

Ik heb relatief laat, was toen 38, m'n permis de conduire gehaald.
Vele jaren lang op de weg gezeten,veel als in 45K+ km per jaar.
Tegenwoordig wat minder omdat we wat dichter bij 'het werk' zijn gaan wonen.
Met al die uren op de weg sluipen er onbewust 'vervelende' trekjes in je manier van rijden.

Wat ik doe om die 'vervelende' trekjes aan te pakken en om weer helemaal 'up to speed' te komen met de verkeersregels is het volgende:
Pakweg elke 2 jaar ga ik met een rij-instructeur een dagdeel onderweg in m'n eigen auto.
Route: rij maar via ABC en door DEF naar GHI. Onderweg geen commentaar anders dan praten over koetjes en kalfjes.
In GHI aangekomen doen we een bakkie en nemen we m'n manier van rijden door.
Het goede, het minder goede en het vervelende.
Op de terugweg naar huis rijden we een route op basis van de aanwijzingen van de rij-instructeur.

Is af en toe best wel confronterend maar het zijn elke keer weer 4 meer dan nuttige bestede uurtjes.

 

[Blackadder the 5th]

Wat ik doe om die 'vervelende' trekjes aan te pakken en om weer helemaal 'up to speed' te komen met de verkeersregels is het volgende:
Pakweg elke 2 jaar ga ik met een rij-instructeur een dagdeel onderweg in m'n eigen auto.
Route: rij maar via ABC en door DEF naar GHI. Onderweg geen commentaar anders dan praten over koetjes en kalfjes.
In GHI aangekomen doen we een bakkie en nemen we m'n manier van rijden door.
Het goede, het minder goede en het vervelende.
Op de terugweg naar huis rijden we een route op basis van de aanwijzingen van de rij-instructeur.

Is af en toe best wel confronterend maar het zijn elke keer weer 4 meer dan nuttige bestede uurtjes.

Is inderdaad een goede methode om ingeslopen gewoonten tijdens het rijden weer even onder de aandacht te brengen.
Je zou het kunnen vergelijken met de regelmatige trainingen die piloten in de vliegsimulator ondergaan voor het op peil houden
van hun vliegvaardigheden.
Wellicht een idee voor rijscholen als extra toevoeging?

 

[rke]

Wat ik doe om die 'vervelende' trekjes aan te pakken en om weer helemaal 'up to speed' te komen met de verkeersregels is het volgende:
Pakweg elke 2 jaar ga ik met een rij-instructeur een dagdeel onderweg in m'n eigen auto.
Route: rij maar via ABC en door DEF naar GHI. Onderweg geen commentaar anders dan praten over koetjes en kalfjes.
In GHI aangekomen doen we een bakkie en nemen we m'n manier van rijden door.
Het goede, het minder goede en het vervelende.
Op de terugweg naar huis rijden we een route op basis van de aanwijzingen van de rij-instructeur.

Is af en toe best wel confronterend maar het zijn elke keer weer 4 meer dan nuttige bestede uurtjes.

Dat zou eigenlijk verplicht moeten zijn in de vorm van een soort voortzettingsexamen.

Ik ken mensen die na 40 jaar stof op het rijbewijs toch nog achter het stuur gekropen zijn. Zo van je "waar is dat grappige stokje uit de vloer eigenlijk voor?". Vooral bij motorrijders is dat een heel bekende groep mensen, de heropstappers. Ze zijn vooral bekend vanwege de levering van relatief goede donororganen.

En er zijn mensen zoals ik. Ik heb tientallen jaren 50k per jaar gereden waardoor je de meeste vervelende trucjes wel kent. Uiteraard probeer ik ze niet toe te passen, maar ik denk wel na over de gevolgen.
En, als ik in een treintje rij met 100 km/uur op mijn teller en dan een vrachtwagen ruimte geef, zal de meneer achter mij dat misschien vervelend vinden. Terwijl de vrachtwagenchauffeur blij met die voorrang is.
Je kan niet iedereen gelukkig maken.

Ik hou wel rekening met de gevolgen. Welke situatie ontstaat nadat er een botsing is geweest (en daar denken bedroevend weinig mensen aan) ? Zit ik dan in dat gekraakte, tollende wrak wat van links naar rechts over de snelweg door vrachtwagens rondgekegeld wordt of is het gevolg niet meer wat janken over dan een reepje afgescheurd plastic?

 

[Vorq]

Vrijwillig kan je dat overal doen hoor. Het wordt vaker gedaan voor mensen met angst (na ongeval) of die lang niet gereden hebben.

Een opfriscursus heeft ook implicaties. Kan iemand dan zakken?
Tegelijk met je rijbewijs verlengen (elke 10 jaar) zou dan een idee zijn, maar dan wordt het toch een financiele drempel. Elke 10 jaar is niet vaak, maar als je tegen de gemiddelde Nederlander zegt dat ze komende maand even €100 euro extra moeten aftikken dan kan dat toch een vervelend verhaal worden voor sommigen. Vergeet ook niet de kosten voor het verlof.

Misschien blijkt uit onderzoek dat het de kans op ongevallen niet verminderd. Als je een beetje verstand hebt dan weet je (zeker na je 25ste) wel dat 70 rijden door een dorp of 10 meter achter je voorganger plakken gewoon heel link is. Met een examinator of instructeur kan je je wel een beetje inhouden (geen mobieltje, harde muziek, te hard rijden). Het grote examen pas wanneer je zonder 'toezicht' wordt losgelaten.

 

[Nico GTR]

EMG'tje? :T

Eigenlijk staat of valt dat weer met de politie.

 

Als mensen verplicht op herexamen om de zoveel jaar moesten dan heb je in Nederland de eerste volksopstand aller tijden te pakken: want van rijbewijs van burgers moet je vanaf blijven, hoe belabberd ze ook rijden. Zolang ze geen grove overtredingen begaan kan het CBR eigenlijk niet veel.

 

[rke]

Als mensen verplicht op herexamen om de zoveel jaar moesten dan heb je in Nederland de eerste volksopstand aller tijden te pakken: want van rijbewijs van burgers moet je vanaf blijven, hoe belabberd ze ook rijden. Zolang ze geen grove overtredingen begaan kan het CBR eigenlijk niet veel.

Tegenargument:

Mijn eigen vader was op een gegeven moment zo dement dat hij er heilig van overtuigd was dat je aan die kant van de pilonnen moest rijden waar die mannen in oranje pakjes ook liepen. Dat was wel zijn laatste ritje achter het stuur, maar toch....
We hadden een buurvrouw met een gedeukte, grijsgroene E-Kadett. Was de E-Kadett toch zo maar ineens gestolen? Wie doet dat nu, een auto stelen die rondom gedeukt is? Pas toen de buurvrouw op verzoek van haar kinderen het rijbewijs had ingeleverd kwam de auto boven water: iemand had hem vlak bij het politiebureau geparkeerd. Laat er toevallig ook een agent in de straat wonen.....

Daarnaast: als de ANWB een oefenexamen online zet, blijkt een de kennis van de verkeersregels van een heel groot deel van de ervaren automobilisten zo gering dat de meesten zakken. Terwijl het roze kaartje beweert dat ze wel die kennis hebben.....

Dat een ervaren persoon wel een half uurtje kan rijden zonder concentratieproblemen, geloof ik direct. Maar ik ken ook huisvrouwen die na 40 jaar naast manlief in de auto te hebben gezeten, ineens achter het stuur kruipen. Of dikbuikjes die zich jong willen voelen en denken dat de oude Triumph met 50 spugende Engelse werkpaarden net zo rijdt als een hitsige Hayabusha met bijna 200 paarden.
Ik heb ook nog 'rijles' gehad op een Suzuki GT250. Naar de gemeente, vergunning scoren, blauw lesplaatje achterop schroeven en gassen maar. Zou een training met noodstop maken, achtjes draaien en bijscholing over je plaats op de weg niet nodig zijn?


Dit kunstje is voor het beroepsvervoer al deels ingevoerd.

 

Maja dat zijn ook situaties van mensen die beter niet achter het stuur kunnen kruipen: alleen stel je morgen kondigt regering Rutte-Klaver 1 aan dat alle automobilisten om de 5 of 10 jaar herexamen moeten doen?!

Niet alleen mag Klaver vrezen voor zijn leven, maar ook zal de autobranche er alles behalve mee blij zijn. Zonder rijbewijs mag je namelijk geen auto besturen, dus dan zakt de autoverkoop ook totaal in.

Je kunt er namelijk gif op nemen dat minimaal de helft bij zo'n herexamen zou zakken: ik ook, maar niet omdat ik een slechte chauffeur ben. Maar omdat ik onder druk moeilijk kan presenteren, dus ik wil die kerel van het CBR tot mijn dood niet meer zien.

 

[Nico GTR]

Rutte-Klaver 1....brrrrr het vervult me met afgrijzen, ach CU is ook links.....

Maar weet je Goku, presteren onder druk is een kunstje dat je kunt leren beheersen. Zeker als je weet dat je kunt rijden, dan maak je die beginnersfoutjes niet meer.
Ik heb recentelijk een slipcursus gevolgd met een opfrislesuur en nog wat dingen vanuit mijn autoverzekeraar om jongeren meer bewust te laten worden van hun auto, dingen in het verkeer en de foutjes die erin geslopen waren. Alsmede een rondje vrachtwagen rijden.

Allemaal heel gaaf en handig, mede ook door de 2 extra schadevrije jaren die je ermee kon verdienen. Ware het niet dat het meer een opfriscursus van mijn eigen slipcursus en hogere rijvaardigheidstraining was.
Maar wat grappig was is dat de instructeur waar je vervolgens een uurtje mee ging "lessen" dat direct kon merken. Niet alleen aan mijn anticipatievermogen maar ook aan de manier hoe ik soepel doch snel de auto door het verkeer kon bewegen.

Ik kan me zo voorstellen dat een slipcursus voor jouw ook wel leuk is Goku, het liefste in je eigen auto maar dan weet je direct hoe die op die grens presteert en dat vervult je met veel vertrouwen.