Gewoon Dirk: 1995 Cadillac Eldorado Touring Coupe + 2008 BMW 118i M-sport Cabriolet + 2009 Honda Insight | Summer roadtrip!
- Onderwerp starter Gewoon Dirk
- Startdatum
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Nou precies dat, Vooral als iets al lang een doorn in het oog is, is het fijn wanneer je dit dan ineens gefixt hebt.
Dankjewel! Ik probeer altijd wel de nodige foto's te maken alhoewel ik dat soms ook wel eens vergeet.
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Wat al een tijdje zo'n doorn in het oog was, was de handgreep op de bestuurdersstoel van de BMW. De omlijsting hiervan zat niet lekker vast. Hoewel je hem een beetje op zijn plek kon duwen schoot hij vaak toch weer los, op zijn ergst zag het er dan zo uit.
Tijd om hier iets aan te doen! Gelukkig was een nieuwe behuizing nog gewoon verkrijgbaar, op kleur en alles dus dat scheelt alvast een hoop gedoe.
Na demontage bleken twee klemmetjes afgebroken.
Op het nieuwe onderdeel zijn ze uiteraard netjes intact.
Bijkomend voordeel is dat de oude vervuild was op een manier dat ik haast niet schoon kreeg, de nieuwe oogt meteen een stuk frisser.
Zeg nou zelf, dis is toch veel fraaier?
Na meer dan 3 jaar en meer dan 45k km bevalt de BMW nog altijd hardstikke goed. Ik kijk vaak nog even om als ik heb geparkeerd en soms maak ik gewoon een foto voor de leuk. Zeker zo in de ochtendzon op een vers gewassen auto.
Over vers gewassen auto's gesproken, een vriend van me had een tijd terug een Giulietta gekocht. Niet de meest frisse van marktplaats maar motorisch lijkt hij wel dik in orde. Onlangs hadden we afgesproken om de auto eens goed onder handen te nemen. We hebben onze tijd goed gebruikt want we hebben de auto gewassen, gekleid, en kleine krassen eruit gepolijst.
Vervolgens heb ik de koplampen hersteld door ze te schuren en te lakken met 2K blanke lak.
Daarna hebben we de auto nog voorzien van een mooi laagje collinite insulator wax en de ruiten behandeld met Glaco van Soft99. Ook de zwarte kunststof delen en de banden heb ik behandeld.
Helaas heb ik geen before foto's gemaakt maar neem maar van me aan dat de auto goed vuil was. Er zaten zwarte kruitresten en andere diepe vervuiling in de lak, de chrome omlijstingen van de mistlampen waren ernstig vervuild (deze zijn dan ook met chrome polish opgepoetst) en uit deursponningen en naden rond de achterlichten bleef maar vuiligheid komen. Dan staat er zo toch weer een stuk nettere auto.
Dan gaan we door naar de Honda. Hier was een tijdje geleden iets geks mee. Ik had het vermoeden dat de batterij van de sleutel aan het overlijden was aangezien ik af en toe moeite leek te hebben met de auto op slot te krijgen. Nieuwe batterijen waren al in huis dus dit zou ik wel een keer aanpakken was mijn gedachte.
Echter, op een gegeven moment was de auto de stand van de dagteller kwijt. Vreemd, dat gebeurt normaal nooit, zou ik hem per ongeluk gereset hebben?
Weer een paar dagen later en toen ik in de middag weg ging bij het werk stond de radio ineens uit en was de dagteller weer naar nul. Toen ik de radio aan zette vroeg hij om de beveiligingscode, die heeft hij normaal alleen nodig als de auto van de stroom is geweest. Zou de accu dan aan het overlijden zijn? Dit leek me vreemd want starten deed hij zonder problemen.
Onderweg naar huis was ik even bij een winkel gestopt, hier kreeg ik de auto niet op slot en na het winkelbezoek was de radio weer uit en had ik weer de code nodig. Dus meteen maar even langs de lokale accuboer gereden.
Die heeft de accu doorgemeten. Die was wel verminderd in conditie maar volgens hem ook nog niet zo dood als een pier. Wetende dat mijn vrouw hem na het weekend nodig had voor een lange rit wilde ik niet hiermee naar huis met het risico dat zij er vervolgens mee zou komen te blijven staan, dus toch maar gevraagd om een nieuwe. Ook zei ik dat het me bevreemde dat de auto zo makkelijk startte, dat wilde hij wel eens zien dus mat hij hem door terwijl ik de auto startte. En wat blijkt nu, (achteraf is het allemaal ongelofelijk logisch) om de auto te starten gebruikt hij de hybride accu en niet de boordaccu. Tja, dan ga je het niet merken aan het starten. Maar wel aan alle boordfuncties, zeker wanneer de motor niet draait. Zo vielen er meerdere puzzelstukjes op zijn plek want ook het stop-start systeem had al een tijdje niets van zich laten horen. Logisch als de boordaccu zwak is, dan gaat hij niet stoppen met bijladen natuurlijk.
Met een nieuwe accu erin deed hij het dan ook weer perfect.
Een tijdje terug heb ik verteld over het ongelukje dat mijn vrouw had gehad met de Honda. Nu is, bijna een half jaar later, de verzekering tot de conclusie gekomen dat wij volledig verantwoordelijk zijn voor de ontstane schade. Het voelt niet helemaal fair maar er tegen in beroep gaan heeft weinig zin meer, dan wordt het een welles-nietes verhala met de tegenstander.
Destijds had ik al een nieuwe spiegel gemonteerd want zonder spiegelrijden is natuurlijk niet te doen. Echter zat ik nog wel met twee portieren met een flinke kras die ook echt in het staal zat. Gelukkig heb ik op een sloperij een Insight gevonden in precies dezelfde kleur en zo kon ik twee deuren overzetten. De deuren kregen we mee met alles erop en eraan, met uitzondering van de buitenspiegel.
Dat scheelt een hoop gepriegel met overzetten van raammechanisme en dergelijke. Wel waren onze deurkaarten een stuk netter dan die van de donor deuren dus deze zijn wel over gezet.
Klein bijkomend voordeel van de nieuwe deuren is dat er op onze deuren ook best wat parkeerkrasjes zaten die lelijk weggewerkt waren met een lakstift. De donor-deuren zijn op wat oppervlakkigheden na krasvrij te noemen.
Helaas heb ik niet enorm veel foto's gemaakt, het was dan uiteindelijk ook niet veel meer werk dan deur eruit:
En deur erin:
Ook achter het nieuwe portier erin:
De enige schade die er nu nog zit is net achter het achterportier, dit gaan we misschien nog wel laten fixen.
En de oplettende lezer had het al gezien maar er is een verschil tussen de rechter en de linker portieren.
Inderdaad, onze Insight was geleverd met stootstrips, een dealeraccessoire die maar weinig is gekozen. Op gaspedaal waren er precies nul van de 43 te koop staande exemplaren hiervan voorzien. Aangezien de stootstrips op een onlogisch lage plek zitten waar ze toch weinig nut hebben ga ik ze niet over zetten. Omdat je niet beide zijkanten van de auto tegelijk kan zien ga ik ze vooralsnog niet weghalen aan de andere kant. Wellicht dat ik hier later nog wel een keer zin in heb.
Dat was het voorlopig wel weer, een hele lap tekst en wat minder foto's. Ik zal de volgende update proberen weer wat meer beeldmateriaal te maken.
Tijd om hier iets aan te doen! Gelukkig was een nieuwe behuizing nog gewoon verkrijgbaar, op kleur en alles dus dat scheelt alvast een hoop gedoe.
Na demontage bleken twee klemmetjes afgebroken.
Op het nieuwe onderdeel zijn ze uiteraard netjes intact.
Bijkomend voordeel is dat de oude vervuild was op een manier dat ik haast niet schoon kreeg, de nieuwe oogt meteen een stuk frisser.
Zeg nou zelf, dis is toch veel fraaier?
Na meer dan 3 jaar en meer dan 45k km bevalt de BMW nog altijd hardstikke goed. Ik kijk vaak nog even om als ik heb geparkeerd en soms maak ik gewoon een foto voor de leuk. Zeker zo in de ochtendzon op een vers gewassen auto.
Over vers gewassen auto's gesproken, een vriend van me had een tijd terug een Giulietta gekocht. Niet de meest frisse van marktplaats maar motorisch lijkt hij wel dik in orde. Onlangs hadden we afgesproken om de auto eens goed onder handen te nemen. We hebben onze tijd goed gebruikt want we hebben de auto gewassen, gekleid, en kleine krassen eruit gepolijst.
Vervolgens heb ik de koplampen hersteld door ze te schuren en te lakken met 2K blanke lak.
Daarna hebben we de auto nog voorzien van een mooi laagje collinite insulator wax en de ruiten behandeld met Glaco van Soft99. Ook de zwarte kunststof delen en de banden heb ik behandeld.
Helaas heb ik geen before foto's gemaakt maar neem maar van me aan dat de auto goed vuil was. Er zaten zwarte kruitresten en andere diepe vervuiling in de lak, de chrome omlijstingen van de mistlampen waren ernstig vervuild (deze zijn dan ook met chrome polish opgepoetst) en uit deursponningen en naden rond de achterlichten bleef maar vuiligheid komen. Dan staat er zo toch weer een stuk nettere auto.
Dan gaan we door naar de Honda. Hier was een tijdje geleden iets geks mee. Ik had het vermoeden dat de batterij van de sleutel aan het overlijden was aangezien ik af en toe moeite leek te hebben met de auto op slot te krijgen. Nieuwe batterijen waren al in huis dus dit zou ik wel een keer aanpakken was mijn gedachte.
Echter, op een gegeven moment was de auto de stand van de dagteller kwijt. Vreemd, dat gebeurt normaal nooit, zou ik hem per ongeluk gereset hebben?
Weer een paar dagen later en toen ik in de middag weg ging bij het werk stond de radio ineens uit en was de dagteller weer naar nul. Toen ik de radio aan zette vroeg hij om de beveiligingscode, die heeft hij normaal alleen nodig als de auto van de stroom is geweest. Zou de accu dan aan het overlijden zijn? Dit leek me vreemd want starten deed hij zonder problemen.
Onderweg naar huis was ik even bij een winkel gestopt, hier kreeg ik de auto niet op slot en na het winkelbezoek was de radio weer uit en had ik weer de code nodig. Dus meteen maar even langs de lokale accuboer gereden.
Die heeft de accu doorgemeten. Die was wel verminderd in conditie maar volgens hem ook nog niet zo dood als een pier. Wetende dat mijn vrouw hem na het weekend nodig had voor een lange rit wilde ik niet hiermee naar huis met het risico dat zij er vervolgens mee zou komen te blijven staan, dus toch maar gevraagd om een nieuwe. Ook zei ik dat het me bevreemde dat de auto zo makkelijk startte, dat wilde hij wel eens zien dus mat hij hem door terwijl ik de auto startte. En wat blijkt nu, (achteraf is het allemaal ongelofelijk logisch) om de auto te starten gebruikt hij de hybride accu en niet de boordaccu. Tja, dan ga je het niet merken aan het starten. Maar wel aan alle boordfuncties, zeker wanneer de motor niet draait. Zo vielen er meerdere puzzelstukjes op zijn plek want ook het stop-start systeem had al een tijdje niets van zich laten horen. Logisch als de boordaccu zwak is, dan gaat hij niet stoppen met bijladen natuurlijk.
Met een nieuwe accu erin deed hij het dan ook weer perfect.
Een tijdje terug heb ik verteld over het ongelukje dat mijn vrouw had gehad met de Honda. Nu is, bijna een half jaar later, de verzekering tot de conclusie gekomen dat wij volledig verantwoordelijk zijn voor de ontstane schade. Het voelt niet helemaal fair maar er tegen in beroep gaan heeft weinig zin meer, dan wordt het een welles-nietes verhala met de tegenstander.
Destijds had ik al een nieuwe spiegel gemonteerd want zonder spiegelrijden is natuurlijk niet te doen. Echter zat ik nog wel met twee portieren met een flinke kras die ook echt in het staal zat. Gelukkig heb ik op een sloperij een Insight gevonden in precies dezelfde kleur en zo kon ik twee deuren overzetten. De deuren kregen we mee met alles erop en eraan, met uitzondering van de buitenspiegel.
Dat scheelt een hoop gepriegel met overzetten van raammechanisme en dergelijke. Wel waren onze deurkaarten een stuk netter dan die van de donor deuren dus deze zijn wel over gezet.
Klein bijkomend voordeel van de nieuwe deuren is dat er op onze deuren ook best wat parkeerkrasjes zaten die lelijk weggewerkt waren met een lakstift. De donor-deuren zijn op wat oppervlakkigheden na krasvrij te noemen.
Helaas heb ik niet enorm veel foto's gemaakt, het was dan uiteindelijk ook niet veel meer werk dan deur eruit:
En deur erin:
Ook achter het nieuwe portier erin:
De enige schade die er nu nog zit is net achter het achterportier, dit gaan we misschien nog wel laten fixen.
En de oplettende lezer had het al gezien maar er is een verschil tussen de rechter en de linker portieren.
Inderdaad, onze Insight was geleverd met stootstrips, een dealeraccessoire die maar weinig is gekozen. Op gaspedaal waren er precies nul van de 43 te koop staande exemplaren hiervan voorzien. Aangezien de stootstrips op een onlogisch lage plek zitten waar ze toch weinig nut hebben ga ik ze niet over zetten. Omdat je niet beide zijkanten van de auto tegelijk kan zien ga ik ze vooralsnog niet weghalen aan de andere kant. Wellicht dat ik hier later nog wel een keer zin in heb.
Dat was het voorlopig wel weer, een hele lap tekst en wat minder foto's. Ik zal de volgende update proberen weer wat meer beeldmateriaal te maken.
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Klopt, maar dat is al een paar maanden zo. Ook dat is een gevalletje je ziet het pas zodra je er op let. We zijn er nog altijd niet over uit wat we hier mee willen. De motor om de spiegel in te klappen is bij de nieuwe een stuk sneller dus wellicht dat we de andere spiegel ook vervangen zodat deze ook sneller inklapt. Dan zijn beide matzwart en dan houden we dat misschien wel zo.
Een andere optie is deze spiegelkap spuiten, klusje wat ik zelf wel aandurf maar is voor nu niet meteen het belangrijkste.
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Kleine update.
De BX staat helaas nog altijd te koop. Ik heb er de laatste maanden weinig tijd voor gehad dus stond hij al geruime tijd stil. Pas toch even gekeken of hij het nog deed, hij startte in enkele omwentelingen van de startmotor. Ook kwam hij netjes omhoog, alleen kreeg ik wel een melding van een laag KVS niveau. Deze dus meteen maar bijgevuld.
Verder was het mij al zolang als ik de auto heb een doorn in het oog hoe meerdere kabels in ducttape gewikkeld waren onder de motorkap. Tijd om hier eens iets aan te doen. De kabelboom uit de oude Honda-portieren heb ik handig gebruikt als kabelhoes-donor.
Zoals deze habel waren er dus meerdere ingewikkeld.
Eerst maar de tape eraf.
Vervolgens de kabelhoes er omheen. Op deze foto is nog een onbehandelde kabel te zien maar inmiddels is alles weer netjes. Oogt toch frisser voor een aspirant-koper.
Nu maar hopen dat er zich een keer een aspirant koper aanbiedt, de prijs is inmiddels al iets naar beneden bijgesteld.
Dan nog een heel klein nieuwtje van het Don-front.
Deze mocht weer op komen draven voor de jaarlijkse keuring welke hij zonder op- of aanmerkingen doorstaan heeft.
De laatste jaarlijkse APK, vanaf de volgende keuring hoeft hij nogmaar eenmaal per twee jaar.
De BX staat helaas nog altijd te koop. Ik heb er de laatste maanden weinig tijd voor gehad dus stond hij al geruime tijd stil. Pas toch even gekeken of hij het nog deed, hij startte in enkele omwentelingen van de startmotor. Ook kwam hij netjes omhoog, alleen kreeg ik wel een melding van een laag KVS niveau. Deze dus meteen maar bijgevuld.
Verder was het mij al zolang als ik de auto heb een doorn in het oog hoe meerdere kabels in ducttape gewikkeld waren onder de motorkap. Tijd om hier eens iets aan te doen. De kabelboom uit de oude Honda-portieren heb ik handig gebruikt als kabelhoes-donor.
Zoals deze habel waren er dus meerdere ingewikkeld.
Eerst maar de tape eraf.
Vervolgens de kabelhoes er omheen. Op deze foto is nog een onbehandelde kabel te zien maar inmiddels is alles weer netjes. Oogt toch frisser voor een aspirant-koper.
Nu maar hopen dat er zich een keer een aspirant koper aanbiedt, de prijs is inmiddels al iets naar beneden bijgesteld.
Dan nog een heel klein nieuwtje van het Don-front.
Deze mocht weer op komen draven voor de jaarlijkse keuring welke hij zonder op- of aanmerkingen doorstaan heeft.
De laatste jaarlijkse APK, vanaf de volgende keuring hoeft hij nogmaar eenmaal per twee jaar.
Marc 827 3500
Wegverkenner
Mooi dat je die deuren te pakken kon krijgen. Mooi opgelost en scheelt aanzienlijk ipv hele zijkant herstellen.
Hey dat is slim opgelost met die kabels in de BX zo. Ziet er netjes uit!
En gefeliciteerd met de APK voor De Don!
Hey dat is slim opgelost met die kabels in de BX zo. Ziet er netjes uit!
En gefeliciteerd met de APK voor De Don!
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Zo, even het stof eraf blazen hier. Het is alweer even geleden sinds mijn laatste update en sindsdien is er ook wel wat gebeurd.
Allereerst de Don, die draait heerlijk zijn rondjes en mag in deze tijd van het jaar ook vaak buiten spelen. Verder zijn hier geen bijzonderheden te melden.
Ook met de Honda is er niets bijzonders, doet gewoon wat je ervan mag verwachten.
De BX is verkocht. Hij stond al best lang te koop en de APK zat er ook aan te komen. Daar kwam nog eens bij dat de vakantie eraan zat te komen en ik het een beetje beu werd dat hij maar stond te staan. Buiten op straat, wat natuurlijk niet ideaal is voor zo'n oudje. Dus uiteindelijk is hij naar een opkoper gegaan, niet voor het hoogste bedrag ooit maar ik heb er vrede mee. Ik heb er lol mee gehad, kan het bezitten van een hydropneumatische Citroën ook weer toevoegen aan mijn autoportfolio en heb wat ervaring op kunnen doen met plaatwerk spuiten en dergelijke. Daarbij gaf het me wat rust in mijn hoofd dat de auto weg was. Erg fijn zo net voor de vakantie, daarover zometeen meer maar dan in een aparte post.
Dan blijft nog de BMW over. Daar lagen nog altijd twee kleine klusjes voor op de plank. Allereerst was bij de recente remblokwissel een van de slijtage-indicatoren gesneuveld, nu had ik eindelijk de tijd om een nieuwe te monteren.
Eerst maar het wiel eraf, vervolgens na goed zoeken gevonden waar de stekker zat. Die zit opgeborgen in een plastic doosje aan de binnenkant van de wielkast. Om het doosje degelijk te openen zou je eigenlijk meer los moeten maken, gelukkig is het dekseltje flexibel genoeg om hem langs andere onderdelen open te trekken, Zie hier de lsse connector.
Vervolgens de nieuwe slijtage indicator op de remklauw geklemd en aan de andere kant vastgemaakt aan de connector.
Doosje terug dicht en klaar is Dirk.
Een tweede klus had te maken met het cabriodak. Ik weet niet of ik het hier al eens had gemeld maar een paar winters geleden wilde de auto de afdekplaat niet sluiten nadat het dak in zijn opbergruimte gezakt was. Dit bleek toen te zijn gekomen door een sensor die afgebroken was en daardoor niet zag dat het veilig was om de afdekplaat te laten zakken. Destijds heb ik de gebroken sensor met superlijm vastgelijmd, sporen op de sensor toonde aan dat dit al eens eerder gedaan was.
Een winter later gebeurde het me weer eens (waarschijnlijk is de lijm toch wat meer broos met vrieskou) dus toen had ik alvast een nieuwe sensor besteld met het idee deze te installeren zodra het weer wat warmer zou zijn. Lange tijd lag deze sensor te wachten totdat ik onlnags de noodzaak wel voelde om het te doen. Immers moest de BMW in topconditie zijn voor onze zomervakantie.
Zie hier de oude sensor nog gemonteerd en gedemonteerd.
Achterop de sensor zit nog een pinnetje die in het staal valt zodat je hem maar op een manier kan monteren. Deze was echter met een dot lijm achtergebleven in het staal. De nieuwe monteren ging zo dus ook niet lukken, zucht. Na te proberen hem eruit te steken met een kleine schroevendraaier en zelfs een inbus had ik ineens een ingeving. Ik heb een klein schroefje in het plastic pinnetje gedraaid, dat gaf me voldoende houvast om met ene tangetje te wrikken en toen kwam het geheel wel los.
Hier de nieuwe sensor met het vervloekte pinnetje.
Aan de sensor zat ruim voldoende draad zonder stekker. De oude sensor losgesneden en de nieuwe draad netjes vastgesoldeerd, krimpkousjes erover en afgewerkt met kabeltape. Na het monteren deed alles het weer helemaal naar behoren.
Vervolgens een verse APK en een grote beurt uit laten voeren op de BMW. Ik had last van een wat naar binnen zittende parkeersensor aan de voorzijde waardoor de auto bijna continu dacht een object te zien bij het parkeren. Vrij vervelend. Ik had mijn BMW specialist gevraagd hier iets aan te doen maar hij gaf aan dat daarvoor de bumper eraf moest. Uiteindelijk heb ik met mijn uitdeuksetje (waarbij je een palletje in de deuk lijmt en deze naar buiten trekt met een trekker) de sensor toch naar voren kunnen trekken, scheelt weer een paar uur werkplaatstarief.
Als laatste heb ik nog een set slotbouten gemonteerd op de velgen en de auto van buiten en binnen gewassen, zo was de BMW helemaal gereed voor de aanstaande vakantie. Dit verdient een eigen post want dat gaat nogal een verslag worden.
Allereerst de Don, die draait heerlijk zijn rondjes en mag in deze tijd van het jaar ook vaak buiten spelen. Verder zijn hier geen bijzonderheden te melden.
Ook met de Honda is er niets bijzonders, doet gewoon wat je ervan mag verwachten.
De BX is verkocht. Hij stond al best lang te koop en de APK zat er ook aan te komen. Daar kwam nog eens bij dat de vakantie eraan zat te komen en ik het een beetje beu werd dat hij maar stond te staan. Buiten op straat, wat natuurlijk niet ideaal is voor zo'n oudje. Dus uiteindelijk is hij naar een opkoper gegaan, niet voor het hoogste bedrag ooit maar ik heb er vrede mee. Ik heb er lol mee gehad, kan het bezitten van een hydropneumatische Citroën ook weer toevoegen aan mijn autoportfolio en heb wat ervaring op kunnen doen met plaatwerk spuiten en dergelijke. Daarbij gaf het me wat rust in mijn hoofd dat de auto weg was. Erg fijn zo net voor de vakantie, daarover zometeen meer maar dan in een aparte post.
Dan blijft nog de BMW over. Daar lagen nog altijd twee kleine klusjes voor op de plank. Allereerst was bij de recente remblokwissel een van de slijtage-indicatoren gesneuveld, nu had ik eindelijk de tijd om een nieuwe te monteren.
Eerst maar het wiel eraf, vervolgens na goed zoeken gevonden waar de stekker zat. Die zit opgeborgen in een plastic doosje aan de binnenkant van de wielkast. Om het doosje degelijk te openen zou je eigenlijk meer los moeten maken, gelukkig is het dekseltje flexibel genoeg om hem langs andere onderdelen open te trekken, Zie hier de lsse connector.
Vervolgens de nieuwe slijtage indicator op de remklauw geklemd en aan de andere kant vastgemaakt aan de connector.
Doosje terug dicht en klaar is Dirk.
Een tweede klus had te maken met het cabriodak. Ik weet niet of ik het hier al eens had gemeld maar een paar winters geleden wilde de auto de afdekplaat niet sluiten nadat het dak in zijn opbergruimte gezakt was. Dit bleek toen te zijn gekomen door een sensor die afgebroken was en daardoor niet zag dat het veilig was om de afdekplaat te laten zakken. Destijds heb ik de gebroken sensor met superlijm vastgelijmd, sporen op de sensor toonde aan dat dit al eens eerder gedaan was.
Een winter later gebeurde het me weer eens (waarschijnlijk is de lijm toch wat meer broos met vrieskou) dus toen had ik alvast een nieuwe sensor besteld met het idee deze te installeren zodra het weer wat warmer zou zijn. Lange tijd lag deze sensor te wachten totdat ik onlnags de noodzaak wel voelde om het te doen. Immers moest de BMW in topconditie zijn voor onze zomervakantie.
Zie hier de oude sensor nog gemonteerd en gedemonteerd.
Achterop de sensor zit nog een pinnetje die in het staal valt zodat je hem maar op een manier kan monteren. Deze was echter met een dot lijm achtergebleven in het staal. De nieuwe monteren ging zo dus ook niet lukken, zucht. Na te proberen hem eruit te steken met een kleine schroevendraaier en zelfs een inbus had ik ineens een ingeving. Ik heb een klein schroefje in het plastic pinnetje gedraaid, dat gaf me voldoende houvast om met ene tangetje te wrikken en toen kwam het geheel wel los.
Hier de nieuwe sensor met het vervloekte pinnetje.
Aan de sensor zat ruim voldoende draad zonder stekker. De oude sensor losgesneden en de nieuwe draad netjes vastgesoldeerd, krimpkousjes erover en afgewerkt met kabeltape. Na het monteren deed alles het weer helemaal naar behoren.
Vervolgens een verse APK en een grote beurt uit laten voeren op de BMW. Ik had last van een wat naar binnen zittende parkeersensor aan de voorzijde waardoor de auto bijna continu dacht een object te zien bij het parkeren. Vrij vervelend. Ik had mijn BMW specialist gevraagd hier iets aan te doen maar hij gaf aan dat daarvoor de bumper eraf moest. Uiteindelijk heb ik met mijn uitdeuksetje (waarbij je een palletje in de deuk lijmt en deze naar buiten trekt met een trekker) de sensor toch naar voren kunnen trekken, scheelt weer een paar uur werkplaatstarief.
Als laatste heb ik nog een set slotbouten gemonteerd op de velgen en de auto van buiten en binnen gewassen, zo was de BMW helemaal gereed voor de aanstaande vakantie. Dit verdient een eigen post want dat gaat nogal een verslag worden.
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Ik had gisteren al het reisverslag willen delen maar door een tegenwerkende laptop heb ik het uit moeten stellen naar vandaag.
We hebben er dit jaar voor gekozen om een mooie roadtrip te maken en daarbij veel verschillende locaties aan te doen die ons hopelijk ook over mooie stuurmanswegen zou brengen. De auto voor de trip is de BMW zodat, waar mogelijk, het dak open kan en we ook een fijn sturend apparaatonder onze kont zouden hebben. De eerste twee dagen zouden (lange) reisdagen worden, om de drukte een beetje te ontwijken zijn we op een woensdag vertrokken en dat akelig vroeg in de ochtend. Zodoende kwamen vroeg in de middag al de eerste bergen in zicht.
Na zo'n 1150 km rijden in minder dan 12 uur kwamen we aan op de eerste tussenstop, de BMW verkeerde hier tijdelijk in goed gezelschap.
Omdat we lekker bijtijds waren konden we zelfs nog even het centrum in, het hotel was aan de rand van de stad. Wie kan er aan de hand van deze foto raden in welke Oostenrijkse stad we zaten?
De volgende ochtend zijn we na een uitgebreid ontbijt weer de auto in gegaan om verder naar het zuidoosten te rijden. Via Slovenië en Kroatië (waar de staat van de snelweg me erg tegen viel, zeker gezien het feit dat je er tol voor betaalt) kwamen we aan de Servische grens in de eerste serieuze file. Helemaal niet bij stil gestaan maar Servië is geen EU land dus hier moet je je paspoort tonen. Een paar uur later hadden we weer de grensovergang, nu naar Bulgarije toe, hetzelfde probleem. Deze route blijkt ook de doorgaande route naar Turkije te zijn, aan de grensovergang veel Turkse Nederlanders, Fransozen, Belgen en Duitsers gezien. Ook mooi om te zien hoe er hier aan de grens wegenvignetten worden verkocht aan allerlei kraampjes met lichtkrantren en neon-reclame. Gelukkig hadden wij ons vignet al online geregeld.
De tweede reisdag was een kletsnatte dag, een van de weinige serieuze regen die we hebben gehad. Uiteindelijk kwamen we aan het begin van de avond aan bij ons hotel in Sofia. De weg Sofia in was nog een beetje een uitdaging. Door de regen zag je geen lijn op de weg en alle kuilen stonden vol water. Het was dus een verrassing hoeveel auto's er naast elkaar mochten rijden en of een plas een diepe kuil was of slechts een kleintje. Gelukkig kon de auto bij het hotel bijkomen op een afgesloten parkeerterrein.
Hongerig als we waren zijn we naar het eerste fatsoenlijk ogende restaurant in de buurt van het hotel gelopen, dit bleek ene traditioneel Bulgaars restaurant te zijn met lekker eten voor een vriendelijke prijs.
De volgende dag zijn we te voet Sofia gaan verkennen, een erg leuke stad met een sfeer dat doet denken aan Berlijn. Veel mooie plekjes ontdekt hier. Ik beperk me per stad tot het delen van hooguit een paar foto's anders wordt het wel een erg lang verhaal.
Na twee nachte Sofia vertrokken we op dag 4 richting Plovdiv, meer naar het oosten. De rit begon nog over de snelweg.
Deze hebben we echter snel achter ons gelaten en ingeruild voor meer landelijke wegen, dan zie je toch een stuk meer van het land.
Je komt hier nog veel autosloperijen van de oude stempel tegen, deze was gespecialiseerd in Renaults.
We gingen nu ook zelf echt de heuvels in, hier voelt de BMW zich wel thuis!
Uiteindelijk hebben we voor Plovdiv nog een tweetal stops gemaakt. Eerste een mooie hike naar een stel fraaie watervallen in de heuvels.
En vervolgens gestopt bij een oud klooster.
Plovdiv was een prachtige stad met een rijk verleden. In het centrum waren zelfs opgravingen te zien uit de Romeinse tijd. Verder herbergt het centrum veel nauwe straatjes met mooie doorkijkjes en erg authentiek aandoende huizen.
De Astra F is nog ruim vertegenwoordigd hier.
De volgende dag lieten we Plovdiv al weer achter ons om koers te zetten richting Zwarte Zee, maar uiteraard met een omweg. Midden in de bergen van Bulgarije heb je namelijk het Buzludhza monument. Een overblijfsel uit de Sovjet tijd waar destijds de bobo's samen kwamen voor belangrijke overleggen. Eenzaam staand op een bergtop heeft het wel iets weg van een onderkomen voor een James Bond schurk maar dan eentje die sinds de val van het ijzeren gordijn volledig in verval is geraakt. De weg er naartoe was al de moeite waard, haarspeldbocht na haarspeldbocht klimmen van +/-350m hoogte naar 1500m is gewoon erg fijn. Eenmaal boven wacht je dan deze kolos.
Na een half uurtje rond te hebben gewandeld hier heb je het ook wel gezien dus op naar de volgende tussenstop. Veliko Tarnovo is een oud fort bovenop een heuvel, dit is grotendeels veranderd in een ruïne maar nog steeds de moeite van het bezoeken waard. Al is het maar voor het uitzicht? Kan jij de BMW spotten?
Uiteindelijk zijn we doorgereden naar onze eindbesteming van de dag, het kustplaatsje Nessebar. De oude stad ligt op een schiereiland in de zwarte zee en is een Unesco werelderfgoed site. Hotels zijn hier schaars maar wij hadden er eentje. De stad is autoluw gemaakt wat er op neer kwam dat we een uur de stad in mochten om onze koffers te brengen en twee dagen later weer om de auto in te laden.
Zodoende stond de BMW aan de zwarte zee geparkeerd voor twee nachten, op de dag van vertrek ook nog even een foto voor het hotelletje gemaakt.
Op dag 7 moesten we weer door, we zouden Bulgarije verruilen voor Roemenië maar we blijven nog wel even aan de kust. Onderweg moest er vaak getankt worden, iets waarvoor je in Bulgarije alleen de auto maar uit hoeft zodra er betaald moet worden.
Onderweg hebben we een korte tussenstop gemaakt in Varna voor lunch en nog wat sightseeing.
Begin van de avond kwamen we aan bij onze villa aan zee. Deze stond in Eforie-Sud, een badplaats die we vooral hadden uitgekozen om tot rust te komen.
Typisch voor Roemenië is de (logischerwijs) vele Dacia's die je er ziet. Daarnaast zijn ze er ook gek op kleine sedans. vaak van Renault. De foto hieronder is dan ook typisch voor het straatbeeld.
Verder hebben we hier wat rondgewandeld, op het strand gelegen en ben ik nog de Roemeense neef van een Pixar-ster tegen gekomen.
We hebben er dit jaar voor gekozen om een mooie roadtrip te maken en daarbij veel verschillende locaties aan te doen die ons hopelijk ook over mooie stuurmanswegen zou brengen. De auto voor de trip is de BMW zodat, waar mogelijk, het dak open kan en we ook een fijn sturend apparaatonder onze kont zouden hebben. De eerste twee dagen zouden (lange) reisdagen worden, om de drukte een beetje te ontwijken zijn we op een woensdag vertrokken en dat akelig vroeg in de ochtend. Zodoende kwamen vroeg in de middag al de eerste bergen in zicht.
Na zo'n 1150 km rijden in minder dan 12 uur kwamen we aan op de eerste tussenstop, de BMW verkeerde hier tijdelijk in goed gezelschap.
Omdat we lekker bijtijds waren konden we zelfs nog even het centrum in, het hotel was aan de rand van de stad. Wie kan er aan de hand van deze foto raden in welke Oostenrijkse stad we zaten?
De volgende ochtend zijn we na een uitgebreid ontbijt weer de auto in gegaan om verder naar het zuidoosten te rijden. Via Slovenië en Kroatië (waar de staat van de snelweg me erg tegen viel, zeker gezien het feit dat je er tol voor betaalt) kwamen we aan de Servische grens in de eerste serieuze file. Helemaal niet bij stil gestaan maar Servië is geen EU land dus hier moet je je paspoort tonen. Een paar uur later hadden we weer de grensovergang, nu naar Bulgarije toe, hetzelfde probleem. Deze route blijkt ook de doorgaande route naar Turkije te zijn, aan de grensovergang veel Turkse Nederlanders, Fransozen, Belgen en Duitsers gezien. Ook mooi om te zien hoe er hier aan de grens wegenvignetten worden verkocht aan allerlei kraampjes met lichtkrantren en neon-reclame. Gelukkig hadden wij ons vignet al online geregeld.
De tweede reisdag was een kletsnatte dag, een van de weinige serieuze regen die we hebben gehad. Uiteindelijk kwamen we aan het begin van de avond aan bij ons hotel in Sofia. De weg Sofia in was nog een beetje een uitdaging. Door de regen zag je geen lijn op de weg en alle kuilen stonden vol water. Het was dus een verrassing hoeveel auto's er naast elkaar mochten rijden en of een plas een diepe kuil was of slechts een kleintje. Gelukkig kon de auto bij het hotel bijkomen op een afgesloten parkeerterrein.
Hongerig als we waren zijn we naar het eerste fatsoenlijk ogende restaurant in de buurt van het hotel gelopen, dit bleek ene traditioneel Bulgaars restaurant te zijn met lekker eten voor een vriendelijke prijs.
De volgende dag zijn we te voet Sofia gaan verkennen, een erg leuke stad met een sfeer dat doet denken aan Berlijn. Veel mooie plekjes ontdekt hier. Ik beperk me per stad tot het delen van hooguit een paar foto's anders wordt het wel een erg lang verhaal.
Na twee nachte Sofia vertrokken we op dag 4 richting Plovdiv, meer naar het oosten. De rit begon nog over de snelweg.
Deze hebben we echter snel achter ons gelaten en ingeruild voor meer landelijke wegen, dan zie je toch een stuk meer van het land.
Je komt hier nog veel autosloperijen van de oude stempel tegen, deze was gespecialiseerd in Renaults.
We gingen nu ook zelf echt de heuvels in, hier voelt de BMW zich wel thuis!
Uiteindelijk hebben we voor Plovdiv nog een tweetal stops gemaakt. Eerste een mooie hike naar een stel fraaie watervallen in de heuvels.
En vervolgens gestopt bij een oud klooster.
Plovdiv was een prachtige stad met een rijk verleden. In het centrum waren zelfs opgravingen te zien uit de Romeinse tijd. Verder herbergt het centrum veel nauwe straatjes met mooie doorkijkjes en erg authentiek aandoende huizen.
De Astra F is nog ruim vertegenwoordigd hier.
De volgende dag lieten we Plovdiv al weer achter ons om koers te zetten richting Zwarte Zee, maar uiteraard met een omweg. Midden in de bergen van Bulgarije heb je namelijk het Buzludhza monument. Een overblijfsel uit de Sovjet tijd waar destijds de bobo's samen kwamen voor belangrijke overleggen. Eenzaam staand op een bergtop heeft het wel iets weg van een onderkomen voor een James Bond schurk maar dan eentje die sinds de val van het ijzeren gordijn volledig in verval is geraakt. De weg er naartoe was al de moeite waard, haarspeldbocht na haarspeldbocht klimmen van +/-350m hoogte naar 1500m is gewoon erg fijn. Eenmaal boven wacht je dan deze kolos.
Na een half uurtje rond te hebben gewandeld hier heb je het ook wel gezien dus op naar de volgende tussenstop. Veliko Tarnovo is een oud fort bovenop een heuvel, dit is grotendeels veranderd in een ruïne maar nog steeds de moeite van het bezoeken waard. Al is het maar voor het uitzicht? Kan jij de BMW spotten?
Uiteindelijk zijn we doorgereden naar onze eindbesteming van de dag, het kustplaatsje Nessebar. De oude stad ligt op een schiereiland in de zwarte zee en is een Unesco werelderfgoed site. Hotels zijn hier schaars maar wij hadden er eentje. De stad is autoluw gemaakt wat er op neer kwam dat we een uur de stad in mochten om onze koffers te brengen en twee dagen later weer om de auto in te laden.
Zodoende stond de BMW aan de zwarte zee geparkeerd voor twee nachten, op de dag van vertrek ook nog even een foto voor het hotelletje gemaakt.
Op dag 7 moesten we weer door, we zouden Bulgarije verruilen voor Roemenië maar we blijven nog wel even aan de kust. Onderweg moest er vaak getankt worden, iets waarvoor je in Bulgarije alleen de auto maar uit hoeft zodra er betaald moet worden.
Onderweg hebben we een korte tussenstop gemaakt in Varna voor lunch en nog wat sightseeing.
Begin van de avond kwamen we aan bij onze villa aan zee. Deze stond in Eforie-Sud, een badplaats die we vooral hadden uitgekozen om tot rust te komen.
Typisch voor Roemenië is de (logischerwijs) vele Dacia's die je er ziet. Daarnaast zijn ze er ook gek op kleine sedans. vaak van Renault. De foto hieronder is dan ook typisch voor het straatbeeld.
Verder hebben we hier wat rondgewandeld, op het strand gelegen en ben ik nog de Roemeense neef van een Pixar-ster tegen gekomen.
Gewoon Dirk
Wegverkenner
DEEL 2
Twee dagen later, op dag 9, was het moment daar om de Zwarte Zee achter ons te laten en naar Boekarest te rijden. Onderweg wilde we nog even terug Bulgarije in, we hadden als tip gekregen om de rotskerken te bezoeken. Een paar kilometer voor de grens realiseerde ik me gelukkig dat ons vignet voor Bulgarije een dag eerder was verlopen, snel online een nieuwe aangeschaft. De grensovergang tussen beide landen bestond uit een twee kilometer lange brug. Aan de Bulgaarse kant was men echter bezig met werkzaamheden waardoor we een uur stil hebben gestaan op deze brug over de Donau, gelukkig ging het op de terugweg vlotter.
Hoewel erg klein waren de rotskerken zeker de moeite waard. De fresco's dateerde terug tot een paar honderd jaar na Christus.
Eenmaal aangekomen in Boekarest bleken we een erg net appartement te hebben waar we de auto wederom veilig achter een slagboom konden parkeren.
Boekarest is een erg grote, indrukwekkende en wederom ook weer erg mooie stad. Helaas was het er bijzonder warm (39 graden) waardoor we vooral in de ochtend wat rondgelopen hebben en het de rest van de dag wat rustiger aan hebben gedaan.
Beroemd is vooral het megalomane paleis van Ceausescu, de foto doet geen recht aan hoe groot het gebouw is.
We zijn ook nog in het Atheneum geweest, een heel erg mooie concertzaal in het centrum die nog steeds in gebruik is en zeker het bezoeken waard is. Binnen was het ook nog eens lekker koel.
Na twee nachten in Boekarest stond er weer een reisdag op het programma. En niet zomaar een, nee eentje waar ik al naar uitkeek sinds het vertrek thuis. Roemenië heeft namelijk na Rusland de grootste populatie beren van Europa en die zouden we vandaag wel eens tegen kunnen komen.
Nee, dat was niet de reden waarom ik hier zo'n zin in had.
De reden is dat we vandaag de Karpaten over gingen steken. Dat deden we via de Transfăgărășan, een bergpas die meermaals uitgeroepen is tot mooiste weg ter wereld. Ondanks dat het op sommige stukken druk kin zijn (reken op een uur file aan de top) kon je vaak toch heerlijk genieten van de vele bochten die deze 150 kilometer lange weg rijk is. De uitzichten waren werelds en de BMW was hier volledig op zijn plek.
Na deze weg was het nog zo'n 65 kilometer door de heuvels. Hierbij kwamen we door vele boerendorpjes waar de tijd soms stil leek te staan.
De laatste dertig kilometer ofzo zat ik achter een local die de wegen erg goed leek te kennen. Hierdoor kon ik vol vertrouwen de vele bochten in, ik merkte immers hoeveel hij er voor remde. Uiteindelijk leek hij de gele platen in zijn spiegel toch een beetje vervelend te vinden want hij ging steeds harder rijden. Helaas voor hem (of haar) wist de BMW nog steeds goed bij te blijven en werd de lol aan boord alleen maar groter naarmate we harder gingen. Door de drukte in de bergen was het wel een erg lange dag geworden, pas om 9 uur kwamen we aan bij ons hotel. Een schattige hoeve in de heuvels net buiten Sighisoara.
Sighisoara zelf is een stadje met een mooi middeleeuws centrum bovenop de heuvel. Tijdens ons verblijf hier was er een middeleeuws festival in het centrum wat afgesloten werd met een aantal optredens van bekende bands. De headliner van de avond was Phoenix, een Roemeense rockband die al bestaat sinds de jaren '60 en schijnbaar een van de grootste namen is uit de Roemeense muziekwereld.
Dit verkeersbord zouden ze op meer plekken mogen hebben...
Na twee dagen Sighisoara werd het tijd om weer door te gaan. Eindbestemming Cluj-Napoca. Onderweg weer een paar tussenstops gemaakt. Allereerst in Biertan. Deze regio staat vol met versterkte kerktorens om de stad te verdedigen en de mooiste zou in Biertan staan.
Ook zijn we nog gestopt in Sibiu, ook dit stadje had een erg mooi centrum maar nog leuker was misschien wel om rond te lopen op de plaatselijke markt. Even een beetje proeven van het echte leven hier.
Aangekomen in Cluj mocht de auto (soort van) overdekt staan bij het hotel.
Naast de vele mooie, traditionele oude gebouwen waren we blij om ook wat boeiende modernere architectuur te zien in het centrum hier.
Een andere aanrader is het steampunk museum. Een leuke plek waar je letterlijk ogen en oren tekort komt.
Na twee nachten in Cluj hebben we koers gezet richting Hongarije maar weer niet zonder een tussenstop onderweg. De eerste was ongepland maar een Eldorado bij een handelaar/sloper was reden om even te keren en te stoppen. Hij zag er (op een gebroken zijruit na) nog heel goed uit en de kentekenplaathouder en sticker achterop sugereerde dat hij uit België kwam. Grappig hoe dat dan daar terecht is gekomen.
Om ons laatste Roemeense geld uit te geven zijn we gestopt in Oradea, een erg fraaie stad met een rijke historie.
Vervolgens kwamen we aan op ons volgende adres, Szeged. Een stad waar we helaas maar 1 nacht hadden, achteraf gezien hadden we hier best wel langer willen zijn. Dit geldt voor heel veel plekken waar we waren maar met zo'n roadtrip moet je soms keuzes maken.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Budapest. Een fantastische stad. Eren stad die bruist van het leven maar ook erg druk is met toeristen. Omdat we zelf onderdeel waren van dat probleem hebben we ons er maar niet te druk om gemaakt en vooral genoten van de stad. Bij het hotel zat een afgesloten parkeerplek, deze was zelfs overdekt. Om de poort te openen hadden ze wel een bijzonder trekkoord gemaakt.
In Boedapest heb je veel mooie bruggen en prachtige gebouwen, hier van beide een leuk voorbeeld.
Na Boedapest komt Nederland langzaam dichterbij. Gelukkig niet direct, eerst wachtte ons nog een tussenstop aan het Balatonmeer.
Onze eerste avond hier hadden we een diner bij Villa Kabala, een Michelinrestaurant met uitzicht over het meer. Mooie locatie en prima eten. Met het vallen van de avond werden we nog getrakteerd op een goede lichtshow van moeder natuur, gelukkig hadden we een taxi terug en kon de auto hier overnachten.
De volgende ochtend ben ik de auto al rennend op gaan halen, een andere hobby van me. Dit was echter iets verder dan gedacht, zo'n 25 in plaats van 20 kilometer. Gelukkig kon ik de rest van de dag rustig aan doen, veel hadden we niet op het programma staan. De auto konden we wederom prima kwijt bij ons hotel.
We zijn nog wel even gaan wandelen door Keszthely, het plaatsje waar we verbleven. Buiten een mooi kasteel kon je er ook fijn winkelen en tafelen. In de avond kwamen we nog terecht op het plaatselijke wijnfestijn.
Twee dagen later, op dag 9, was het moment daar om de Zwarte Zee achter ons te laten en naar Boekarest te rijden. Onderweg wilde we nog even terug Bulgarije in, we hadden als tip gekregen om de rotskerken te bezoeken. Een paar kilometer voor de grens realiseerde ik me gelukkig dat ons vignet voor Bulgarije een dag eerder was verlopen, snel online een nieuwe aangeschaft. De grensovergang tussen beide landen bestond uit een twee kilometer lange brug. Aan de Bulgaarse kant was men echter bezig met werkzaamheden waardoor we een uur stil hebben gestaan op deze brug over de Donau, gelukkig ging het op de terugweg vlotter.
Hoewel erg klein waren de rotskerken zeker de moeite waard. De fresco's dateerde terug tot een paar honderd jaar na Christus.
Eenmaal aangekomen in Boekarest bleken we een erg net appartement te hebben waar we de auto wederom veilig achter een slagboom konden parkeren.
Boekarest is een erg grote, indrukwekkende en wederom ook weer erg mooie stad. Helaas was het er bijzonder warm (39 graden) waardoor we vooral in de ochtend wat rondgelopen hebben en het de rest van de dag wat rustiger aan hebben gedaan.
Beroemd is vooral het megalomane paleis van Ceausescu, de foto doet geen recht aan hoe groot het gebouw is.
We zijn ook nog in het Atheneum geweest, een heel erg mooie concertzaal in het centrum die nog steeds in gebruik is en zeker het bezoeken waard is. Binnen was het ook nog eens lekker koel.
Na twee nachten in Boekarest stond er weer een reisdag op het programma. En niet zomaar een, nee eentje waar ik al naar uitkeek sinds het vertrek thuis. Roemenië heeft namelijk na Rusland de grootste populatie beren van Europa en die zouden we vandaag wel eens tegen kunnen komen.
Nee, dat was niet de reden waarom ik hier zo'n zin in had.
De reden is dat we vandaag de Karpaten over gingen steken. Dat deden we via de Transfăgărășan, een bergpas die meermaals uitgeroepen is tot mooiste weg ter wereld. Ondanks dat het op sommige stukken druk kin zijn (reken op een uur file aan de top) kon je vaak toch heerlijk genieten van de vele bochten die deze 150 kilometer lange weg rijk is. De uitzichten waren werelds en de BMW was hier volledig op zijn plek.
Na deze weg was het nog zo'n 65 kilometer door de heuvels. Hierbij kwamen we door vele boerendorpjes waar de tijd soms stil leek te staan.
De laatste dertig kilometer ofzo zat ik achter een local die de wegen erg goed leek te kennen. Hierdoor kon ik vol vertrouwen de vele bochten in, ik merkte immers hoeveel hij er voor remde. Uiteindelijk leek hij de gele platen in zijn spiegel toch een beetje vervelend te vinden want hij ging steeds harder rijden. Helaas voor hem (of haar) wist de BMW nog steeds goed bij te blijven en werd de lol aan boord alleen maar groter naarmate we harder gingen. Door de drukte in de bergen was het wel een erg lange dag geworden, pas om 9 uur kwamen we aan bij ons hotel. Een schattige hoeve in de heuvels net buiten Sighisoara.
Sighisoara zelf is een stadje met een mooi middeleeuws centrum bovenop de heuvel. Tijdens ons verblijf hier was er een middeleeuws festival in het centrum wat afgesloten werd met een aantal optredens van bekende bands. De headliner van de avond was Phoenix, een Roemeense rockband die al bestaat sinds de jaren '60 en schijnbaar een van de grootste namen is uit de Roemeense muziekwereld.
Dit verkeersbord zouden ze op meer plekken mogen hebben...
Na twee dagen Sighisoara werd het tijd om weer door te gaan. Eindbestemming Cluj-Napoca. Onderweg weer een paar tussenstops gemaakt. Allereerst in Biertan. Deze regio staat vol met versterkte kerktorens om de stad te verdedigen en de mooiste zou in Biertan staan.
Ook zijn we nog gestopt in Sibiu, ook dit stadje had een erg mooi centrum maar nog leuker was misschien wel om rond te lopen op de plaatselijke markt. Even een beetje proeven van het echte leven hier.
Aangekomen in Cluj mocht de auto (soort van) overdekt staan bij het hotel.
Naast de vele mooie, traditionele oude gebouwen waren we blij om ook wat boeiende modernere architectuur te zien in het centrum hier.
Een andere aanrader is het steampunk museum. Een leuke plek waar je letterlijk ogen en oren tekort komt.
Na twee nachten in Cluj hebben we koers gezet richting Hongarije maar weer niet zonder een tussenstop onderweg. De eerste was ongepland maar een Eldorado bij een handelaar/sloper was reden om even te keren en te stoppen. Hij zag er (op een gebroken zijruit na) nog heel goed uit en de kentekenplaathouder en sticker achterop sugereerde dat hij uit België kwam. Grappig hoe dat dan daar terecht is gekomen.
Om ons laatste Roemeense geld uit te geven zijn we gestopt in Oradea, een erg fraaie stad met een rijke historie.
Vervolgens kwamen we aan op ons volgende adres, Szeged. Een stad waar we helaas maar 1 nacht hadden, achteraf gezien hadden we hier best wel langer willen zijn. Dit geldt voor heel veel plekken waar we waren maar met zo'n roadtrip moet je soms keuzes maken.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Budapest. Een fantastische stad. Eren stad die bruist van het leven maar ook erg druk is met toeristen. Omdat we zelf onderdeel waren van dat probleem hebben we ons er maar niet te druk om gemaakt en vooral genoten van de stad. Bij het hotel zat een afgesloten parkeerplek, deze was zelfs overdekt. Om de poort te openen hadden ze wel een bijzonder trekkoord gemaakt.
In Boedapest heb je veel mooie bruggen en prachtige gebouwen, hier van beide een leuk voorbeeld.
Na Boedapest komt Nederland langzaam dichterbij. Gelukkig niet direct, eerst wachtte ons nog een tussenstop aan het Balatonmeer.
Onze eerste avond hier hadden we een diner bij Villa Kabala, een Michelinrestaurant met uitzicht over het meer. Mooie locatie en prima eten. Met het vallen van de avond werden we nog getrakteerd op een goede lichtshow van moeder natuur, gelukkig hadden we een taxi terug en kon de auto hier overnachten.
De volgende ochtend ben ik de auto al rennend op gaan halen, een andere hobby van me. Dit was echter iets verder dan gedacht, zo'n 25 in plaats van 20 kilometer. Gelukkig kon ik de rest van de dag rustig aan doen, veel hadden we niet op het programma staan. De auto konden we wederom prima kwijt bij ons hotel.
We zijn nog wel even gaan wandelen door Keszthely, het plaatsje waar we verbleven. Buiten een mooi kasteel kon je er ook fijn winkelen en tafelen. In de avond kwamen we nog terecht op het plaatselijke wijnfestijn.
Laatst bewerkt:
Gewoon Dirk
Wegverkenner
DEEL 3
En toen was het alweer tijd om terug naar het westen te gaan. Allereerst een tussenstop in Wenen, omdat mijn broer hier woont ben ik haast verplicht om even langs te gaan wanneer ik in de buurt ben.
De stad kennen we inmiddels al dus was het vooral ijs eten van Tichi, de beste salon in de stad en gezellig bijkletsen onder het genot van Snitzel. De volgende ochtend zaten we weer in de auto richting Stuttgart. Nog op de snelweg in Oostenrijk kwam ik de facelift van de BMW (i)7 tegen, voor mij de eerste keer dat ik een gecamoufleerde auto in het echt zag.
In de avond even rondgekeken in het centrum van Stuttgart, dit is nog verrassend leuk voor een stad die grotendeels plat lag in de tweede wereldoorlog.
Maar de echte reden voor een tussenstop hier was een bezoek aan het Mercedes-Benz museum. Wat een geweldige locatie en collectie. Fijn om deze eindelijk eens bezocht te hebben.
Deze (nooit afgebouwde) recordauto is toch wel erg gaaf. Een beetje een kruising tussen een ufo en een walvis.
Er was ook nog een tijdelijke tentoonstelling met Mercedes youngtimers. Deze dik aangeklede A klasse sprong er ook qua lakkleur helemaal uit.
En toen waren we thuis, 22 dagen en precies 6395 kilometer verder. Buiten dat hij behoorlijk smerig is geworden heeft de BMW zich voorbeeldig gedragen, geen centje pijn. Op slechte wegen merk je wel dat je een sportonderstel hebt al zijn we nooit echt de auto uitgestuiterd. 200 km/u op de Autobahn is (met gesloten dak) ook prima uit te houden.
De volgende dag heb ik de auto maar verwend met een wasbeurt, zo veel kilometers in de auto had er voor gezorgd dat zowel de buitenkant als de binnenkant een grote bende was geworden.
Helaas heeft wel de blanke lak besloten afscheid te nemen van de voorbumper en de spiegelkappen. Best zuur aangezien de rest van de auto zo netjes is, ik ben er alleen nog niet over uit of en wat ik er aan ga doen. Laat staan wanneer.
Ik hoop dat het een beetje leuk was om te lezen, ik vond het in ieder geval leuk om te schrijven. Mocht je nog wat vragen hebben over bepaalde locaties die we aan hebben gedaan ofzo schroom dan niet om ze te stellen.
En toen was het alweer tijd om terug naar het westen te gaan. Allereerst een tussenstop in Wenen, omdat mijn broer hier woont ben ik haast verplicht om even langs te gaan wanneer ik in de buurt ben.
De stad kennen we inmiddels al dus was het vooral ijs eten van Tichi, de beste salon in de stad en gezellig bijkletsen onder het genot van Snitzel. De volgende ochtend zaten we weer in de auto richting Stuttgart. Nog op de snelweg in Oostenrijk kwam ik de facelift van de BMW (i)7 tegen, voor mij de eerste keer dat ik een gecamoufleerde auto in het echt zag.
In de avond even rondgekeken in het centrum van Stuttgart, dit is nog verrassend leuk voor een stad die grotendeels plat lag in de tweede wereldoorlog.
Maar de echte reden voor een tussenstop hier was een bezoek aan het Mercedes-Benz museum. Wat een geweldige locatie en collectie. Fijn om deze eindelijk eens bezocht te hebben.
Deze (nooit afgebouwde) recordauto is toch wel erg gaaf. Een beetje een kruising tussen een ufo en een walvis.
Er was ook nog een tijdelijke tentoonstelling met Mercedes youngtimers. Deze dik aangeklede A klasse sprong er ook qua lakkleur helemaal uit.
En toen waren we thuis, 22 dagen en precies 6395 kilometer verder. Buiten dat hij behoorlijk smerig is geworden heeft de BMW zich voorbeeldig gedragen, geen centje pijn. Op slechte wegen merk je wel dat je een sportonderstel hebt al zijn we nooit echt de auto uitgestuiterd. 200 km/u op de Autobahn is (met gesloten dak) ook prima uit te houden.
De volgende dag heb ik de auto maar verwend met een wasbeurt, zo veel kilometers in de auto had er voor gezorgd dat zowel de buitenkant als de binnenkant een grote bende was geworden.
Helaas heeft wel de blanke lak besloten afscheid te nemen van de voorbumper en de spiegelkappen. Best zuur aangezien de rest van de auto zo netjes is, ik ben er alleen nog niet over uit of en wat ik er aan ga doen. Laat staan wanneer.
Ik hoop dat het een beetje leuk was om te lezen, ik vond het in ieder geval leuk om te schrijven. Mocht je nog wat vragen hebben over bepaalde locaties die we aan hebben gedaan ofzo schroom dan niet om ze te stellen.
Laatst bewerkt:
Barri
Moderator
Ik ga het vanavond nog even goed lezen, maar wow wat een reis!! Wij waren in juni in Nessebar en zijn ook in Plovdiv geweest, dus ik herken wel wat plaatjes. Maar wij gingen met het vliegtuig. Zo'n reis met de auto is heel gaaf!
Dat gave monument hebben we gemist, terwijl we wel in Kazanlik zijn geweest op de terugweg vanuit Plovdiv naar Nessebar.
Dat gave monument hebben we gemist, terwijl we wel in Kazanlik zijn geweest op de terugweg vanuit Plovdiv naar Nessebar.
BleuZ NL
Wegverkenner
Mooi fotoverslag van je vakantie zeg! En ook een hele actieve vakantie, heel gaaf. Prachtige landschappen en uitzichten, wat is de natuur toch mooi hè. En die oude steden vol rijke geschiedenis laat zien dat mensen er ook wel wat van kunnen.
Jammer wel van de blanke lakproblemen op de BMW. Tuurlijk, het is puur esthetisch en hij rijdt 'ie er niet minder door (objectief gezien dan), maar ik kan me voorstellen dat je zo'n mooie auto ook graag mooi wil houden.
Jammer wel van de blanke lakproblemen op de BMW. Tuurlijk, het is puur esthetisch en hij rijdt 'ie er niet minder door (objectief gezien dan), maar ik kan me voorstellen dat je zo'n mooie auto ook graag mooi wil houden.
DeeTwee
Kilometervreter
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Een nieuwe poging want het antwoord is foutSalzburg.
Wat heb ik gewonnen?
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Ja dat denk ik ook wel. Het is alleen denk ik wel te veel hooi op mijn vork om zelf te doen, misschien toch eens rondvragen wat het professioneel zou moeten kosten.
Oh dat is wel heel erg zonde, vanuit Kazanlik zat je echt dicht in de buurt. Had je een huurauto in Bulgarije? Plovdiv is gaaf hè? Zouden we nog eens gaan dan blijven we daar zeker wat langer.
Dankjewel! Ja, zowel landschap als steden waren echt de moeite waard.
Voor wat de lak betreft is het precies waar wat je zegt. Ik kijk nog altijd even om als ik hem ergens geparkeerd heb, toch jammer om dan nu steeds die lak zo te zien.
Barri
Moderator
Bulgarije hoef ik verder niet meer heen, want heel boeiend is het niet. Ik denk dat ik, naast dat monument, de hoogtepunten wel gezien heb.
We hadden een vrij nieuwe Fabia MPI als huurauto. Ben wel blij dat ik er niet met m'n eigen auto reed De kleinere wegen zijn nogal slecht en ze kunnen echt niet rijden daar.
Ook vrij weinig Nederlands gekentekende auto's gezien daar. Max een stuk of tien. Wel veel Engelsen.
Blanke lak: ja, die moet echt laten herstellen!
We hadden een vrij nieuwe Fabia MPI als huurauto. Ben wel blij dat ik er niet met m'n eigen auto reed
De kleinere wegen zijn nogal slecht en ze kunnen echt niet rijden daar.Ook vrij weinig Nederlands gekentekende auto's gezien daar. Max een stuk of tien. Wel veel Engelsen.
Blanke lak: ja, die moet echt laten herstellen!
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Grappig hoe ervaringen kunnen verschillen, Wij hebben echt het idee dat we nog maar het topje van Bulgarije hebben gezien. Steden zoals Boergas, nationale parken in de bergen en het Rila klooster bijvoorbeeld schijnen ook fantastisch te zijn.Bulgarije hoef ik verder niet meer heen, want heel boeiend is het niet. Ik denk dat ik, naast dat monument, de hoogtepunten wel gezien heb.
We hadden een vrij nieuwe Fabia MPI als huurauto. Ben wel blij dat ik er niet met m'n eigen auto reed
Ook vrij weinig Nederlands gekentekende auto's gezien daar. Max een stuk of tien. Wel veel Engelsen.
Blanke lak: ja, die moet echt laten herstellen!
Qua wegen is het mij nog meegevallen. Ik denk dat ongeveer 80% zeer goed was en 20% slecht tot dramatisch. Die vele Britten viel mij ook al op. Al zijn dit vaak geen echte Britten maar auto's gekocht in GB en vervolgens nooit officieel ingevoerd in Bulgarije. Gaat goed totdat je gesnapt wordt.
DeeTwee
Kilometervreter
Hè sjit. Nouja, Salzburg heeft (ook) van die rotspuisten midden in de stad, dat levert vergelijkbare kiekjes op.Een nieuwe poging want het antwoord is fout
Ik heb je foto gegooglepictured dus ik ben af. Maar, mooie stad!
En sowieso, wat een fantastische roadtrip en foto's!
Barri
Moderator
Dat laatste kan goed. Zo zie je ook veel auto's met Amerikaans kenteken in Montenegro. Veelal mensen die daar ook een thuis hebben.
Boergas is niet interessant, de bergen kunnen wel mooi zijn en het Rila klooster zie je op alle foto's staan inderdaad.
De doorgaande wegen zijn best goed, maar als je iets meer binnendoor rijdt dan zitten er echt matige stukken tussen.
Die stad in Oostenrijk: ik dacht ook aan Salzburg, maar herken het niet. Maar daar heb je ook zo'n voetgangerstunnel door de berg, naar de parkeergarage
afentoe
Kilometervreter
Mooi verslag Dirk! Leuke Austin Healey ook even voor de bergen
Ik weet al welke stad het in Oostenrijk is dus zal het niet zeggen.
De stukken Kroatische snelweg die ik heb gereden vond ik eigenlijk prima. Dat was met gehuurde B-segmenters dus ook weer geen limo's. Wel andere stukken dan jullie hebben gereden, misschien had ik geluk.
Ik weet al welke stad het in Oostenrijk is dus zal het niet zeggen.
De stukken Kroatische snelweg die ik heb gereden vond ik eigenlijk prima. Dat was met gehuurde B-segmenters dus ook weer geen limo's. Wel andere stukken dan jullie hebben gereden, misschien had ik geluk.
Quadrifoglio Verde
Kilometervreter
Mooi verslag, lijkt me mooi om dit met een cabrio te doen. Oost europa vind ik altijd erg leuk, zou ook graag eens naar Romenie willen rijden. Vele plekken zijn heel mooi, maar niet toeristisch en met veel karakter. Montenegro is tot op heden het verste waar we in Oost europa geweest zijn. Heb je alle hotels voortijd geregeld, of onderweg op internet geboekt?
Als je de BMW nog een tijd wilt houden, "moet" je de bumper gewoon laten spuiten, want anders blijf je je eraan ergeren. Ga er niet zelf mee klooien, een auto spuiten is vakwerk. Wil je hem weg doen binnenkort, dan gewoon zo laten.
Als je de BMW nog een tijd wilt houden, "moet" je de bumper gewoon laten spuiten, want anders blijf je je eraan ergeren. Ga er niet zelf mee klooien, een auto spuiten is vakwerk. Wil je hem weg doen binnenkort, dan gewoon zo laten.
Twix
Asfaltkampioen
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Dankjewel!
Die blanke lak, ik ben benieuwd wat het zou moeten kosten. Schadeherstel is verre van gratis tegenwoordig.
Reverse image search werkt altijd wel goed ja. En het is zeker een leuke stad, komen we vast nog wel eens.Hè sjit. Nouja, Salzburg heeft (ook) van die rotspuisten midden in de stad, dat levert vergelijkbare kiekjes op.
Ik heb je foto gegooglepictured dus ik ben af. Maar, mooie stad!
En sowieso, wat een fantastische roadtrip en foto's!
Dan denk ik dat we best geluk hebben gehad. Binnendoor hebben we soms echt wel slechte wegen gehad maar over het algemeen is het me alles meegevvallen, ook ver weg in kleine afgelegen boerendorpjes.Dat laatste kan goed. Zo zie je ook veel auto's met Amerikaans kenteken in Montenegro. Veelal mensen die daar ook een thuis hebben.
Boergas is niet interessant, de bergen kunnen wel mooi zijn en het Rila klooster zie je op alle foto's staan inderdaad.
De doorgaande wegen zijn best goed, maar als je iets meer binnendoor rijdt dan zitten er echt matige stukken tussen.
Die stad in Oostenrijk: ik dacht ook aan Salzburg, maar herken het niet. Maar daar heb je ook zo'n voetgangerstunnel door de berg, naar de parkeergarage
In de berg was hier geen tunnel naar een parkeergarage maar een lift naar de top. Naar beneden kon met een lange glijbaan.
Thanks!
Ha ja, die A-H. Ik vond het wel leuk om zo een iets fraaiere on-the-road foto te delen.Mooi verslag Dirk! Leuke Austin Healey ook even voor de bergen
Ik weet al welke stad het in Oostenrijk is dus zal het niet zeggen.
De stukken Kroatische snelweg die ik heb gereden vond ik eigenlijk prima. Dat was met gehuurde B-segmenters dus ook weer geen limo's. Wel andere stukken dan jullie hebben gereden, misschien had ik geluk.
Met een andere vakantie zijn we ook in Kroatië geweest en de wegen die we toen hadden waren wel beter. Het was nu ook vooral de rechter rijbaan die helemaal stuk gereden was. Zolang er niemand in wilde halen bleven we lekker links plakken, dat scheelde al een hoop.
Thanks, ja het open dak was bij tijd wen wijle echt een fijne toevoeging. Montenegro (en de rest van de nu nog niet bezochte Balkan landen) staat bij ons ook nog op de verlanglijst.
Hotels hadden we op vaarhand geboekt, gewoon zodat we wisten wanneer we waar konden slapen. Een stukje comfort wat ook deel uitmaakt van vakantie naar onze mening.
Voorlopig blijft de BMW wel bij ons dus ik zal er toch aan moeten geloven.
Thanks! Ik heb het met plezier geschreven.
MWH
Kilometervreter
Zo, dat is een mooie tocht! Lijkt me een prachtige hoek van Europa om in rond te rijden. Ik snap dat het al geboekt hebben van de accomodaties een stuk ontspanning brengt tijdens de reis. Want niet geboekt betekent zoeken, hopen en niet weten hoe het kwalitatief is waar je terecht komt. Maar tegelijk ben je met die reserveringen ook weer aan een schema gebonden die je eenmaal onderweg misschien minder past, omdat je ergens langer over doet of langer zou willen blijven. Gelukkig heb ik een totale hekel aan plannen, dus zal ik dat probleem vast niet krijgen. Het uitzoekwerk om dit dag voor dag te regelen, brrr.
Gewoon Dirk
Wegverkenner
Ik zag mijn kans schoon, zo'n foto in het hol van de leeuw (of is het dan in de ster van de leeuw) moest natuurlijk gemaakt worden.Mooie reis, verslag en foto's chapeau!!
En dan je BMW 'pontificaal' geparkeerd voor het museum van Misériedes, schitterend gewoon
Goh, wonen in Hongarije, dat moet ook niet verkeerd zijn.Mooie roadtrip. Wij wonen nu bijna een jaar in Hongarije maar zijn vooral aan het klussen
Maar echt een mooie reis die jullie gemaakt hebben
Alleen de taal leren lijkt me een lastige, die taal lijkt echt nergens op...
De heuvels in de wijnstreken zijn zeker leuk om met de motor door te rijden.
Het is ons ook zeker goed bevallen om die hoek van het continent aan te doen met de auto. En voor ons werkte het prima om alles op voorhand te regelen, het kan juist ook een goede stok achter de deur zijn om te zorgen dat je bijtijds weer door gaat en niet eindeloos lang blijft hangen bij dat ene leuke kerkje, dorpje, natuurpark noem maar op.Zo, dat is een mooie tocht! Lijkt me een prachtige hoek van Europa om in rond te rijden. Ik snap dat het al geboekt hebben van de accomodaties een stuk ontspanning brengt tijdens de reis. Want niet geboekt betekent zoeken, hopen en niet weten hoe het kwalitatief is waar je terecht komt. Maar tegelijk ben je met die reserveringen ook weer aan een schema gebonden die je eenmaal onderweg misschien minder past, omdat je ergens langer over doet of langer zou willen blijven. Gelukkig heb ik een totale hekel aan plannen, dus zal ik dat probleem vast niet krijgen. Het uitzoekwerk om dit dag voor dag te regelen, brrr.
Als het aan mij zou liggen zou ik nog wel een tent achterin leggen voor noodgevallen (had alleen in de BMW nooit gepast) maar zo ver ga ik mijn vrouw nooit krijgen