rke
Wegverkenner
De Seat Leon 1.6 TDI Sportlease.
Ik mopper heel vaak over deze auto, maar netto is het een 30.000 euro kostend stuk techniek met erg veel luxe. Mijn uienlederen portemonnee heeft nog nooit een inhoud gehad ter waarde van 30 ruggen, dus simpel gezegd: Dat kan ik niet betalen. Maar waarschijnlijk moet ik afscheid nemen van deze grijze muis. Van de onverwacht sportieve maar sjoemelende crisisdiesel.
Ik vind de Seat Leon Sportlease een hele fijne auto. Het is te merken dat Seat wat race-ervaring heeft opgedaan, je kan de auto onwaarschijnlijk snel de bocht door gooien. Niet dat dat zinvol is in deze tijd waarin "langzamer" en "trager" de nieuwe modewoorden zijn, maar het is gewoon leuk. Bovendien is een goede wegligging het gevolg van veel grip en veel grip is toch wel wenselijk als je een noodstop moet maken. Je zou verwachten dat deze goede wegligging bereikt wordt met een onderstel wat nauwelijks veert. Je kent het wel: je zit in een auto en kan voelen of het muntje waar je overheen stuitert met kop of munt naar boven lag. Deze Seat blijkt hier nauwelijks last van te hebben. Ok, vol over een verkeersdrempel knallend met oma en al haar artritrosekwaaltjes op de rechterstoel geeft herrie van die rechterstoel. Maar er zijn genoeg moderne auto's die harder geveerd zijn.
De zetels zijn ongewoon goed. Ze zijn zo stevig dat je jezelf niet op de love-seat van het lokale huis van dames van lichte zeden waant maar ze geven toch de juiste steun aan onderrug en bekken. En je merkt in snel genomen bochten dat deze stoelen ook goede zijdelingse steun geven. Zoveel steun zelfs dat de klassieke petjeshouding van bestuurders van oude Golfjes bijna niet te doen is. Je kent het wel, leunend op de pook met het gezicht direct onder de binnenspiegel.
Als bestuurder van deze Seat heb ik weinig tijd op de achterbank doorgebracht. Het is geen oude Amerikaan waar je de achterbank voor voortplantingsdoeleinden kan gebruiken, dus de achterbank wordt vrijwel alleen gebruikt door passagiers en bagage. De diverse passagiers hebben aangegeven dat de achterbank heel goed en ruim zit. Ik heb jammer genoeg nog steeds niet ontdekt hoe je deze achterbank kan omtoveren tot een doorlopende volledig vlakke laadvloer met de kofferbak, maar ik vind het ook niet storend genoeg om te zoeken of dit wel mogelijk is. Deze situatie had ik in mijn vorige auto, daar kon je een tweepersoonsbed maken van de opgeklapte achterbank en de kofferbak. Maar de Seat achterbank schijnt lekker te zitten, heeft ook aansluitingen voor kinderstoeltjes en je kan hem heel simpel (bijna) plat leggen.
Een ander puntje is het verbruik. Je zou het van een leasecoureur niet verwachten, maar ik weet wat de Seat verbruikt. De cijfers tonen een keurige 1 op 20 bij relatief sportief gebruik. Ik merk dat het verbruik duidelijk beter wordt als ik wat rustiger rij, maar waarom zou ik de enige Nederlander zijn netjes en rustig rijdt? Ik heb er niet eens financieel voordeel bij als ik de gasplank aai in plaats van onderin trap. De service van het bedrijf waar ik deze Seat meestal voor onderhoud breng is bovengemiddeld goed. Uiteraard benadert ook deze werkplaatschef mij alsof ik geen flauw idee heb wat er allemaal gebeurt onder die motorkap, maar hij neemt wel de moeite om zoiets minimaals als een gevalletje rtfm serieus op te pakken. Toch denk ik wel dat ontwerpers vergeten zijn dat mannen de gebruiksaanwijzing pas lezen als 'het niet werkt'. De bekende spreuk: If everything else fails, read the manual...
En daarmee wil ik toch een punt van kritiek uiten naar de bedenker van de sleutel. Ik wil de meneer (of mevrouw) die verantwoordelijk is voor dit ontwerp er op wijzen dat er mensen zijn die de sleutel in de broekzak bewaren. In een broekzak, natuurlijk aan een sleutelbos met andere sleutels en daarmee zijn de makkelijk te bereiken knoppen van de sleutel een bron van ergernis. Je zet de auto op slot, stopt de sleutel in de broekzak en de auto klikt weer open. Of hij laat zelfs alle ramen zakken, zodat je de volgende ochtend in het koude regenwater zit.
Een misser, wat mij betreft is een ouderwetse sleutel die je in een portierslot moet steken de betere optie.
Zoals in het verbruik terug te vinden is, is de Seat ook heel geschikt voor de grote, jaarlijkse sleurhuttenrace. Ik ben een van die Nederlanders die 's zomers wel eens een aanhangwagen zo groot als een huis achter de auto knoopt en vervolgens met drie mud aardappels naar het verre Frankrijk rijdt. De combinatie rijdt heel stabiel en het verbruik valt ondanks de enorme toename van de luchtweerstand toch mee.
Maar, ik ben niet van plan een reclamefolder te schrijven, de Seat heeft echt wel enkele minpunten. Geen reservewiel zou je als punt van kritiek kunnen noteren, maar als je dat doet moet je wel zo fideel zijn om zelf in de blubber te gaan liggen als er een band verwisseld moet worden.
Toch, het aanvankelijk hoge olieverbruik is wel een minpuntje. Dure olie bovendien, je mag er bijvoorbeeld geen Action-zooi inkieperen. En ik weet dat bij garantiegevallen een monster van de motorolie onderzocht wordt, dus het is een slecht idee om inferieure olie in het blok te gooien. VAG producten kennen wel verschillende onderhoudsschema's voor veel en weinig-rijders, misschien stelt het iedere 15000 km schema minder hoge eisen aan de olie. Het olieverbruik is wel gehalveerd in deze eerste honderdduizend kilometer, van een liter per vijfduizend naar een liter per tienduizend kilometer..
Een ander minpuntje dankt de Seat aan de milieuwetgeving. Het motortje is relatief schoon (ondanks de sjoemelsoftware) maar de maatregelen zorgen er voor dat je af en toe naar de garage moet. In iets meer dan 100.000 km heb ik twee keer een storing gezien die naar mijn idee het gevolg is van deze milieumaatregelen. Ik ken niet zo veel resultaten van andere merken, maar de resultaten die ik ken wijzen op een algemene tendens bij de dieselmachines. Een roetfiltertje moet af en toe vervangen worden, een egr-klep moet af en toe schoongemaakt worden. Daarbij moet ik de opmerking plaatsen dat de naam "filtertje" minuten werk en een onderdeel van drie kwartjes doet vermoeden, maar de realiteit is dat de rekening tot vier cijfers voor de komma op kan lopen.
Al met al is het jammer dat de Seat een schop toe krijgt. Ik verwacht dat een collega verder gaat scheuren met deze Spaanse dame en ik denk dat deze collega zich prima zal vermaken met Leonneke. Ik heb nu de uitdaging een andere bolide te zoeken.
Misschien zelfs een die ongeveer eendertigste kost van wat deze ooit moest kosten.
Ik mopper heel vaak over deze auto, maar netto is het een 30.000 euro kostend stuk techniek met erg veel luxe. Mijn uienlederen portemonnee heeft nog nooit een inhoud gehad ter waarde van 30 ruggen, dus simpel gezegd: Dat kan ik niet betalen. Maar waarschijnlijk moet ik afscheid nemen van deze grijze muis. Van de onverwacht sportieve maar sjoemelende crisisdiesel.
Ik vind de Seat Leon Sportlease een hele fijne auto. Het is te merken dat Seat wat race-ervaring heeft opgedaan, je kan de auto onwaarschijnlijk snel de bocht door gooien. Niet dat dat zinvol is in deze tijd waarin "langzamer" en "trager" de nieuwe modewoorden zijn, maar het is gewoon leuk. Bovendien is een goede wegligging het gevolg van veel grip en veel grip is toch wel wenselijk als je een noodstop moet maken. Je zou verwachten dat deze goede wegligging bereikt wordt met een onderstel wat nauwelijks veert. Je kent het wel: je zit in een auto en kan voelen of het muntje waar je overheen stuitert met kop of munt naar boven lag. Deze Seat blijkt hier nauwelijks last van te hebben. Ok, vol over een verkeersdrempel knallend met oma en al haar artritrosekwaaltjes op de rechterstoel geeft herrie van die rechterstoel. Maar er zijn genoeg moderne auto's die harder geveerd zijn.
De zetels zijn ongewoon goed. Ze zijn zo stevig dat je jezelf niet op de love-seat van het lokale huis van dames van lichte zeden waant maar ze geven toch de juiste steun aan onderrug en bekken. En je merkt in snel genomen bochten dat deze stoelen ook goede zijdelingse steun geven. Zoveel steun zelfs dat de klassieke petjeshouding van bestuurders van oude Golfjes bijna niet te doen is. Je kent het wel, leunend op de pook met het gezicht direct onder de binnenspiegel.
Als bestuurder van deze Seat heb ik weinig tijd op de achterbank doorgebracht. Het is geen oude Amerikaan waar je de achterbank voor voortplantingsdoeleinden kan gebruiken, dus de achterbank wordt vrijwel alleen gebruikt door passagiers en bagage. De diverse passagiers hebben aangegeven dat de achterbank heel goed en ruim zit. Ik heb jammer genoeg nog steeds niet ontdekt hoe je deze achterbank kan omtoveren tot een doorlopende volledig vlakke laadvloer met de kofferbak, maar ik vind het ook niet storend genoeg om te zoeken of dit wel mogelijk is. Deze situatie had ik in mijn vorige auto, daar kon je een tweepersoonsbed maken van de opgeklapte achterbank en de kofferbak. Maar de Seat achterbank schijnt lekker te zitten, heeft ook aansluitingen voor kinderstoeltjes en je kan hem heel simpel (bijna) plat leggen.
Een ander puntje is het verbruik. Je zou het van een leasecoureur niet verwachten, maar ik weet wat de Seat verbruikt. De cijfers tonen een keurige 1 op 20 bij relatief sportief gebruik. Ik merk dat het verbruik duidelijk beter wordt als ik wat rustiger rij, maar waarom zou ik de enige Nederlander zijn netjes en rustig rijdt? Ik heb er niet eens financieel voordeel bij als ik de gasplank aai in plaats van onderin trap. De service van het bedrijf waar ik deze Seat meestal voor onderhoud breng is bovengemiddeld goed. Uiteraard benadert ook deze werkplaatschef mij alsof ik geen flauw idee heb wat er allemaal gebeurt onder die motorkap, maar hij neemt wel de moeite om zoiets minimaals als een gevalletje rtfm serieus op te pakken. Toch denk ik wel dat ontwerpers vergeten zijn dat mannen de gebruiksaanwijzing pas lezen als 'het niet werkt'. De bekende spreuk: If everything else fails, read the manual...
En daarmee wil ik toch een punt van kritiek uiten naar de bedenker van de sleutel. Ik wil de meneer (of mevrouw) die verantwoordelijk is voor dit ontwerp er op wijzen dat er mensen zijn die de sleutel in de broekzak bewaren. In een broekzak, natuurlijk aan een sleutelbos met andere sleutels en daarmee zijn de makkelijk te bereiken knoppen van de sleutel een bron van ergernis. Je zet de auto op slot, stopt de sleutel in de broekzak en de auto klikt weer open. Of hij laat zelfs alle ramen zakken, zodat je de volgende ochtend in het koude regenwater zit.
Een misser, wat mij betreft is een ouderwetse sleutel die je in een portierslot moet steken de betere optie.
Zoals in het verbruik terug te vinden is, is de Seat ook heel geschikt voor de grote, jaarlijkse sleurhuttenrace. Ik ben een van die Nederlanders die 's zomers wel eens een aanhangwagen zo groot als een huis achter de auto knoopt en vervolgens met drie mud aardappels naar het verre Frankrijk rijdt. De combinatie rijdt heel stabiel en het verbruik valt ondanks de enorme toename van de luchtweerstand toch mee.
Maar, ik ben niet van plan een reclamefolder te schrijven, de Seat heeft echt wel enkele minpunten. Geen reservewiel zou je als punt van kritiek kunnen noteren, maar als je dat doet moet je wel zo fideel zijn om zelf in de blubber te gaan liggen als er een band verwisseld moet worden.
Toch, het aanvankelijk hoge olieverbruik is wel een minpuntje. Dure olie bovendien, je mag er bijvoorbeeld geen Action-zooi inkieperen. En ik weet dat bij garantiegevallen een monster van de motorolie onderzocht wordt, dus het is een slecht idee om inferieure olie in het blok te gooien. VAG producten kennen wel verschillende onderhoudsschema's voor veel en weinig-rijders, misschien stelt het iedere 15000 km schema minder hoge eisen aan de olie. Het olieverbruik is wel gehalveerd in deze eerste honderdduizend kilometer, van een liter per vijfduizend naar een liter per tienduizend kilometer..
Een ander minpuntje dankt de Seat aan de milieuwetgeving. Het motortje is relatief schoon (ondanks de sjoemelsoftware) maar de maatregelen zorgen er voor dat je af en toe naar de garage moet. In iets meer dan 100.000 km heb ik twee keer een storing gezien die naar mijn idee het gevolg is van deze milieumaatregelen. Ik ken niet zo veel resultaten van andere merken, maar de resultaten die ik ken wijzen op een algemene tendens bij de dieselmachines. Een roetfiltertje moet af en toe vervangen worden, een egr-klep moet af en toe schoongemaakt worden. Daarbij moet ik de opmerking plaatsen dat de naam "filtertje" minuten werk en een onderdeel van drie kwartjes doet vermoeden, maar de realiteit is dat de rekening tot vier cijfers voor de komma op kan lopen.
Al met al is het jammer dat de Seat een schop toe krijgt. Ik verwacht dat een collega verder gaat scheuren met deze Spaanse dame en ik denk dat deze collega zich prima zal vermaken met Leonneke. Ik heb nu de uitdaging een andere bolide te zoeken.
Misschien zelfs een die ongeveer eendertigste kost van wat deze ooit moest kosten.
