Nico GTR
Asfaltkampioen
Een statement waar niet iedereen het mee eens lijkt te zijn, sterker nog de maatschappelijke verdeeldheid aangaande dit onderwerp lijkt steeds sterker te worden. Mensen willen niet naar een elektrische auto want ze zien de nadelen van de auto te groot in beeld. De actieradius is beperkt, de auto is duurder dan zijn benzinebroertje, de laadpalen zijn nog niet te vinden op elke straathoek, vakantie word een uitdaging en de caravan kan er niet meer achter. Ook is er de onzekerheid van de levensduur van de Li-ion accu die onder de auto gemonteerd zit en de roep dat een elektrische auto helemaal niet zo goed is voor het milieu als word beweerd.
Omdat het vanuit een objectief oogpunt nog steeds lastig is om een goed onderzoek te doen naar de uiteindelijke “carbon footprint” van de EV vs. een reguliere ICE vergeten wij in dit verslag even dat dit maatschappelijke debat ook gaande is. Feit blijft immers dat er vanuit politiek oogpunt zwaar word ingezet op het elektrisch rijden waarbij de resultaten die dit gaat opleveren tegen 2040 of nog later waarschijnlijk pas tegen het licht worden gehouden en worden geanalyseerd. Met het loslaten van het milieukundig vraagstuk opent zich de mogelijkheid om te kijken naar de voordelen en de leuke kanten van volledig elektrisch rijden.
De roep dat autorijden in de hedendaagse verkeersstroom steeds minder leuk word is ook een die veelvuldig in de media komt. Files en opstoppingen zijn aan de orde van de dag en de redenatie dat een “robot” dit allemaal beter kan is er een die ondertussen ook terrein wint. De verbondenheid met de auto is in de jaren verminderd en de gemiddelde auto komt op zoveel vlakken overeen met de concurrent dat ze soms maar lastig uit elkaar te houden zijn qua rijeigenschappen. Door het gemak en de hoeveelheid brandstofafgiftepunten voor de ICE is er nooit meer de vrees dat je een eindbestemming niet gaat halen en kijken we pas naar een plek om te tanken als het lampje gaat branden op het instrumentarium. Ook de uiteindelijke reikwijdte van de ICE is een gok, de precieze inhoud van de tank is niet bekend en daarbij heb je dus maar een gemiddeld idee van de uiteindelijke afstand die op deze tankinhoud te rijden is.
Met de komst van de EV wordt een langere reis weer een spannende onderneming en een die je moet plannen en waarin je geconcentreerd bent om je eindbestemming te halen. Waar de gemiddelde afstand van de Nederlander in 2016 naar zijn werk tussen de 15 en 35 km lag en dit voor vrijwel alle EV’s ruim te halen is op een accu die vol is geladen en daarmee de tijdsbesparing al komt doordat je nooit meer hoeft te tanken, plug de auto thuis aan het stopcontact of op je werk en je hoeft nooit meer tijd te besteden aan het einde van de dag omdat het brandstoflampje net is aangegaan. Een reis die verder reikt dan dit gemiddelde geeft de Nederlander de kans om het hoofdrekenen weer te trainen. Je weet immers precies hoeveel energie er in je accu zit opgeslagen, deel dit door de afstand die je wil afleggen vermenigvuldig met 100 en je weet hoeveel kWh/100 km je mag gebruiken. Op het moment dat je ziet dat het vrijwel onmogelijk is om dit met een normale rijstijl te halen of dat het sneller is om tussentijds een snellader te zoeken komt de planning goed van pas, er moet immers zorg gedragen worden voor de snelst mogelijke laadsnelheid om de stoptijd zoveel mogelijk te beperken. Dit verschilt per EV maar de vuistregel dat je rond de 10% SoC moet zitten staat nog steeds.
Met een EV is er dus altijd een spelelement in het rijden, mits goed voorbereid geen een waarbij je hoeft te vrezen voor het niet halen van de eindbestemming. Wel een waarbij het niet opletten kan leiden tot niet halen van je eindbestemming, of langer dan nodig onderweg zijn doordat je verkeerd hebt gerekend en een ongeplande stop moet maken. Seizoen en weer is een factor en soms kan er een gokje worden gedaan. Volledige concentratie en naarmate je er aan gaat wennen word een reis steeds makkelijker en leuker.
Geschreven voor Future powertrain, Fontys Automotive 2020
Omdat het vanuit een objectief oogpunt nog steeds lastig is om een goed onderzoek te doen naar de uiteindelijke “carbon footprint” van de EV vs. een reguliere ICE vergeten wij in dit verslag even dat dit maatschappelijke debat ook gaande is. Feit blijft immers dat er vanuit politiek oogpunt zwaar word ingezet op het elektrisch rijden waarbij de resultaten die dit gaat opleveren tegen 2040 of nog later waarschijnlijk pas tegen het licht worden gehouden en worden geanalyseerd. Met het loslaten van het milieukundig vraagstuk opent zich de mogelijkheid om te kijken naar de voordelen en de leuke kanten van volledig elektrisch rijden.
De roep dat autorijden in de hedendaagse verkeersstroom steeds minder leuk word is ook een die veelvuldig in de media komt. Files en opstoppingen zijn aan de orde van de dag en de redenatie dat een “robot” dit allemaal beter kan is er een die ondertussen ook terrein wint. De verbondenheid met de auto is in de jaren verminderd en de gemiddelde auto komt op zoveel vlakken overeen met de concurrent dat ze soms maar lastig uit elkaar te houden zijn qua rijeigenschappen. Door het gemak en de hoeveelheid brandstofafgiftepunten voor de ICE is er nooit meer de vrees dat je een eindbestemming niet gaat halen en kijken we pas naar een plek om te tanken als het lampje gaat branden op het instrumentarium. Ook de uiteindelijke reikwijdte van de ICE is een gok, de precieze inhoud van de tank is niet bekend en daarbij heb je dus maar een gemiddeld idee van de uiteindelijke afstand die op deze tankinhoud te rijden is.
Met de komst van de EV wordt een langere reis weer een spannende onderneming en een die je moet plannen en waarin je geconcentreerd bent om je eindbestemming te halen. Waar de gemiddelde afstand van de Nederlander in 2016 naar zijn werk tussen de 15 en 35 km lag en dit voor vrijwel alle EV’s ruim te halen is op een accu die vol is geladen en daarmee de tijdsbesparing al komt doordat je nooit meer hoeft te tanken, plug de auto thuis aan het stopcontact of op je werk en je hoeft nooit meer tijd te besteden aan het einde van de dag omdat het brandstoflampje net is aangegaan. Een reis die verder reikt dan dit gemiddelde geeft de Nederlander de kans om het hoofdrekenen weer te trainen. Je weet immers precies hoeveel energie er in je accu zit opgeslagen, deel dit door de afstand die je wil afleggen vermenigvuldig met 100 en je weet hoeveel kWh/100 km je mag gebruiken. Op het moment dat je ziet dat het vrijwel onmogelijk is om dit met een normale rijstijl te halen of dat het sneller is om tussentijds een snellader te zoeken komt de planning goed van pas, er moet immers zorg gedragen worden voor de snelst mogelijke laadsnelheid om de stoptijd zoveel mogelijk te beperken. Dit verschilt per EV maar de vuistregel dat je rond de 10% SoC moet zitten staat nog steeds.
Met een EV is er dus altijd een spelelement in het rijden, mits goed voorbereid geen een waarbij je hoeft te vrezen voor het niet halen van de eindbestemming. Wel een waarbij het niet opletten kan leiden tot niet halen van je eindbestemming, of langer dan nodig onderweg zijn doordat je verkeerd hebt gerekend en een ongeplande stop moet maken. Seizoen en weer is een factor en soms kan er een gokje worden gedaan. Volledige concentratie en naarmate je er aan gaat wennen word een reis steeds makkelijker en leuker.
Geschreven voor Future powertrain, Fontys Automotive 2020
