Twix zei:
Overigens ben ik ook nooit jaloers op anderen die allerlei mooie verhalen posten op social media. Uiteindelijk heeft elk huisje zijn eigen kruisje. Maar dat laten de meeste mensen gemakshalve dan weer achterwege.
De meeste sociale media zijn een combi van reclame uitingen en kijkt-mijn-eens-mooi-zijn plaatjes. Ik gebruik Facebook nu zoals ik autoweek vroeger wel gebruikte: ik schrijf dingen van mij af.
Zo ook de afgelopen vakantie. Ik heb een heerlijke vakantie gehad met mijn pauper-tractor en wc-hokjes-sleurhut. Dit jaar hadden we het ongelofelijke geluk een camping te vinden die gewoon uniek is en die alle jeugdige padvinder gevoelens in dit oude lijf weer losmaakte. Jammer genoeg ben ik getrouwd met een lief meisje wat graag alle gekte op het gebied van achievements wil volgen (daarom moest er ook een Clio ingeruild worden voor een Duster) en na een week zijn we verhuisd naar een camping van een Portugese man die er heel graag een ANWB-camping van wilde maken. Keurige vakjes voor de sleurhut, keurig (en schoon) sanitair, keurig de botsdoos op een afgesloten stukje, keurige asfaltpaadjes en zelfs een restaurant waar de vrouw van de eigenaar de scepter zwaaide.
En dat deed zij spectaculair. Je kon 's morgens aanmelden voor het diner en daarbij kiezen voor 19:00 of 20:00 uur. 's Avonds was er één tijdstip waarop het diner geserveerd werd (een menukaart was niet nodig - wel/niet meeeten was alle keuze). Maar het was echt heerlijk, compleet met een heerlijke lokale wijn en goede tafelservice van een lokale bijklussende puber.
Daarna zijn we naar een camping gegaan bij San Sebastian die zich wat meer in de niche sferen bevond. Een zeer goed vegetarisch restaurant, eco-speelgoed voor de kinderen, gunstig geprijsd, veel info over de lokale natuur en net buiten een vissersdorp (Orio) waar je een heerlijk visje kon scoren - let wel op de andere tijden van eten in Spanje.
Na een paar mooie dagen op die camping was ons plan richting Orleans te gaan en dan na een paar dagen in de buurt van Orleans naar huis te gaan. Helaas, vrouwe karma vond het wel weer mooi geweest en op de tolweg voorbij Tours besloot zij mijn sluipend te hoog geworden cholesterol om te zetten in een verstopping van beide kransslagaders.
Een paar dingen wil ik wel vertellen over die nare ervaring:
- Als je mij een uur voor de gebuertenis had gevraagd wie binnenkort een hartaanval zou krijgen had ik meerdere mensen opgenoemd maar mezelf zeer zeker niet. Cholesterol is een ware sluipmoordenaar.
- Mijn echtgenote heeft een carriere in de zorg achter de rug. je belt gewoon even 112 en die mannen lossen het probleempje voor je op. Niets meer en niets minder dan deze levensreddende actie.
- Ik heb onvoorstelbaar veel geluk gehad dat de weg relatief steil naar boven ging. Met 70 achter een vrachtwagen sukkelen vraagt weinig aandacht.
Ik heb dus de Franse gezondheidszorg van zeer dichtbij mogen meemaken. Vriendelijke mensen voor wie Engels echt een vreemde taal is. Zeer consequente organisatie maar nog wel grotendeels zonder IT. Mensen met hart voor de zorg, tijd voor de patient en mensen die efficient proberen te werken. Eerlijk gezegd: Daarbij is de Nederlandse zorg slechts een slap aftreksel.
Dit soort verhaaltjes, die voor mij niet meer zijn dan een verhaal om meegemaakte zaken van mij af te schrijven, zette ik vroeger op autoweek en later op Facebook. Maar het lezerspubliek van autoweek leest liever over de Decadent GT van Japie of wil informatie voor een dagdroom. Facebook gaat daarin nog een stevige stap verder, de ongevraagde informatie over allerlei onbetaalbare bolides is met afstand meer dan de voor mij zinvolle informatie.
Bovendien werkt Facebook sterk polariserend. Op Facebook ben je vaccinado of je bent wappie. Twijfelen doen we niet aan, vertrappen van de "andere groep" wel. Terwijl BEIDE groepen nog steeds zeer zinnige dingen te vertellen hebben en Facebook zou daarin een mooi medium kunnen zijn als de discussie niet binnen een uur was weggezonken in onzinnige reclame.
Maar Facebook kent ook een soort censurering. In de eerste maanden van de Covid-crisis was dit zeer duidelijk zichtbaar, een stukje wat niet strookte met de regerings-ideeen over Covid was na een uur vrijwel zeker niet meer terug te vinden. Of het verhaaltje waar was of niet, dat maakt daarbij geen drol uit. De Amerikaanse overheid wil (volgens dezelfde gammele berichtgeving) zelfs een waar/niet waar filter inbouwen zodat verhaaltjes die "ver naast de waarheid zitten" direct naar de prullenbak gerouteerd gaan worden.
Ik denk wel dat een leven helemaal zonder social media niet meer mogelijk is. Veel mensen zijn tegenwoordig alleen nog maar via social media te bereiken en mensen verwachten ook dat je ze volgt op social media. Zonder social media krijg je van die super verbaasde vragen als "Heb jij mijn foto's op Insta dan niet gezien?" "Lees jij niets op Facebook?".
We zullen een nieuw eenwicht moeten zien te vinden in ons leven waarin de social media ongecensureerd mee moet kunnen spelen. De social media zijn er nu en slechts een wereldwijd algemeen verbod zal ze weer in de doos van Pandora terug kunnen stoppen.
En dat betekent zeker 50 jaar terug in de tijd, willen we dat wel?
Terug naar het simpele leven zoals in Noord Portugal waar de kroegbaas de lokale universele verslaggever is en feestboek nog gewoon de stamtafel heet.
