rke
Wegverkenner
In de zomer van 2015 reed ik naar het werk.
Ik ben een van die malloten die dat op een onchristelijk tijdstip doet, zodat ik in mindere mate mee help de dagelijkse rijtjes op de snelweg op te bouwen. Maar deze ochtend was anders dan de normale ochtenden. Deze ochtend gebeurde er iets schokkends: Ik zag een ongeluk gebeuren. Ik kon er wel omheen sturen en ik zag in de spiegels dat meerdere auto's op de vluchtstrook stopten.
Ik heb weinig medische kennis, er stopten diverse auto's en ik vind dat je jezelf niet met zulke situaties moet bemoeien als je niets zinvols in te brengen hebt. Dus ik ben naar het werk gereden, heb een topic op autoweek aangemaakt en met ctrl-a, ctrl-c, ctrl-v en wat aanpassingen had ik een verhaal op de aangiftesite van de politie. Ik heb daar aangifte mee gedaan.
Op de aangifte site van de politie kan je aangeven dat je de aangifte anoniem wil doen. Ik heb meer dan een tiental jaar tussen de politiemensen gewoond dus ik vul uit gewoonte alle aangiftes als 'anoniem' in. Inmiddels is de methode veranderd, in mijn herinnering was het niet meer dan ergens een vinkje zetten.
Een half jaar later word ik 's middags thuis gebeld. Ik ben een van die mensen die nog gebruik maakt van een telefoon met een snoertje richting de muur en buiten een aantal vaste 'ouwe knakkers' gebeurt het zeer zelden dat ik gebeld wordt. De momenten dat het een onbekende is betreffen vrijwel altijd een of andere telefonische verkoopsite, zeker als het schermpje 'onbekend nummer' weergeeft.
Die middag ging mijn telefoon weer eens over. Het schermpje liet 'onbekend nummer' zien dus ik verwachtte een telefonische verkoper aan de lijn te krijgen. Ik meldde mezelf door mijn naam te zeggen en ik kreeg in plaats van een naam direct de vraag: "U was getuige van een ongeluk op de A16?".
Het gezegde luidt: 'Een brutaal mens heeft de halve wereld'.
De kern van dit rake gezegde ligt in het feit dat jij als niet-brutaal en meedenkend mens reageert op een brutale vraag door direct mee te denken met het brutaaltje. Ik reageerde door na te denken of ik die dag een ongelukje had gezien. Er was geen moment te vinden in mijn geheugen waar ergens in de kantlijn een ongelukje verscholen kon zitten. Het onbegrip van mijn kant uitte ik met het overbekende "uuuhhh".
De spreker aan de andere kant begon op een dominante manier te vertellen dat ik aangifte had gedaan over een ongeluk. Ik werd beschuldigd van samenwerking tegen de spreker. Ondertussen ratelden mijn weinige, nog niet weggezopen, hersencellen op topsnelheid om gegevens over 'het ongeluk' te vinden.
Ergens in de stortvloed van beschuldigingen klonk door dat het over een ongeluk ging wat wat verder in het verleden lag. En gaandeweg begreep ik dat het over dit vreemde ongeval moest gaan.
In mijn werk zegt men wel eens dat 'to assume' vervangen kan worden door 'makes an ass out of you and me'. In gewoon plat Rotterdams: 'iets aannemen maakt een eikel van jou en mij'. Ik had na de brutale gespreksopening domweg aangenomen dat mijn gesprekspartner een politieambtenaar of verzekeringsagent was die extra informatie nodig had. Ik bedoel, ik vul niet voor niets altijd 'anoniem' iets in.
Terwijl ik besefte dat dit vreemde voorval de reden van dit vervelende gesprek moest zijn, realiseerde ik mezelf ook dat de spreker op een andere manier iets met het ongeluk te maken had.
Toen ik eenmaal weer een idee had waar het over ging, kwamen langzaam aan de details weer boven drijven. Ik legde de man uit dat ik direct na het ongeval aangifte had gedaan. En dat was nu net waar het de man over te doen was. Deze aangifte was volgens hem niet terecht gedaan, ik zou 'een vriendje' zijn van de tegenpartij waardoor hij nu de financiële gevolgen moest ondergaan. En hij beschuldigde mij van meineed.
Ik heb nogmaals uitgelegd dat ik geen van de betrokkenen persoonlijk kende en dat ik vrijwel direct na het ongeval aangifte gedaan had. Ik heb hem zelfs naar de aangifte verwezen voor details, want het was inmiddels een voorval van enkele maanden terug.
Op dat moment werd mij gesommeerd de aangifte in te trekken op straffe van een rechtszaak. Ik heb de man uitgelegd dat ik mee wilde werken aan een gerechtelijke procedure waarna de man erg boos begon te klinken. Zijn stem had moeite met het volume en de snelheid die hij nodig achtte de boodschap over te brengen.
Ik vond dat een geschikt moment om de verbinding te verbreken.
Maar wat moet je als brave burger met zoiets? Ik geef het voorval als anonieme getuige door omdat ik het naar vind als mensen onrecht aangedaan wordt. En ik geef het voorval anoniem door omdat het voorval voor mij van weinig betekenis is. En ik geef het anoniem door omdat ik geen zin heb in nutteloze reacties.
De gemeenschap heeft regeltjes en verzekeringen om de gevolgen te regelen. Je wordt als bestuurder zelfs geacht deze regeltjes te kennen en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik daarin niet de extreme kennis van de sarcast heb.
Ik heb na het ongeluk besloten weer een dashcam aan te schaffen. Ik heb daarom een wat duurder exemplaar gekocht van een serie die al wat langer loopt. Helaas, ook de wat duurdere exemplaren gaan stuk (deze na een dagje in de zon bakken op een grote, open parkeerplaats). Zijn vervanger (onder garantie, dat wel) zit inmiddels achter de ruit maar ook deze is weer defect. Het laatste exemplaar plaatst de filmpjes niet meer op de sd-kaart.
Gelukkig ben ik niet de enige die onbaatzuchtig getuige wil zijn.
Ik ben een van die malloten die dat op een onchristelijk tijdstip doet, zodat ik in mindere mate mee help de dagelijkse rijtjes op de snelweg op te bouwen. Maar deze ochtend was anders dan de normale ochtenden. Deze ochtend gebeurde er iets schokkends: Ik zag een ongeluk gebeuren. Ik kon er wel omheen sturen en ik zag in de spiegels dat meerdere auto's op de vluchtstrook stopten.
Ik heb weinig medische kennis, er stopten diverse auto's en ik vind dat je jezelf niet met zulke situaties moet bemoeien als je niets zinvols in te brengen hebt. Dus ik ben naar het werk gereden, heb een topic op autoweek aangemaakt en met ctrl-a, ctrl-c, ctrl-v en wat aanpassingen had ik een verhaal op de aangiftesite van de politie. Ik heb daar aangifte mee gedaan.
[size=x-small]bron[/size]autoweek zei:
Op de aangifte site van de politie kan je aangeven dat je de aangifte anoniem wil doen. Ik heb meer dan een tiental jaar tussen de politiemensen gewoond dus ik vul uit gewoonte alle aangiftes als 'anoniem' in. Inmiddels is de methode veranderd, in mijn herinnering was het niet meer dan ergens een vinkje zetten.
Een half jaar later word ik 's middags thuis gebeld. Ik ben een van die mensen die nog gebruik maakt van een telefoon met een snoertje richting de muur en buiten een aantal vaste 'ouwe knakkers' gebeurt het zeer zelden dat ik gebeld wordt. De momenten dat het een onbekende is betreffen vrijwel altijd een of andere telefonische verkoopsite, zeker als het schermpje 'onbekend nummer' weergeeft.
Die middag ging mijn telefoon weer eens over. Het schermpje liet 'onbekend nummer' zien dus ik verwachtte een telefonische verkoper aan de lijn te krijgen. Ik meldde mezelf door mijn naam te zeggen en ik kreeg in plaats van een naam direct de vraag: "U was getuige van een ongeluk op de A16?".
Het gezegde luidt: 'Een brutaal mens heeft de halve wereld'.
De kern van dit rake gezegde ligt in het feit dat jij als niet-brutaal en meedenkend mens reageert op een brutale vraag door direct mee te denken met het brutaaltje. Ik reageerde door na te denken of ik die dag een ongelukje had gezien. Er was geen moment te vinden in mijn geheugen waar ergens in de kantlijn een ongelukje verscholen kon zitten. Het onbegrip van mijn kant uitte ik met het overbekende "uuuhhh".
De spreker aan de andere kant begon op een dominante manier te vertellen dat ik aangifte had gedaan over een ongeluk. Ik werd beschuldigd van samenwerking tegen de spreker. Ondertussen ratelden mijn weinige, nog niet weggezopen, hersencellen op topsnelheid om gegevens over 'het ongeluk' te vinden.
Ergens in de stortvloed van beschuldigingen klonk door dat het over een ongeluk ging wat wat verder in het verleden lag. En gaandeweg begreep ik dat het over dit vreemde ongeval moest gaan.
In mijn werk zegt men wel eens dat 'to assume' vervangen kan worden door 'makes an ass out of you and me'. In gewoon plat Rotterdams: 'iets aannemen maakt een eikel van jou en mij'. Ik had na de brutale gespreksopening domweg aangenomen dat mijn gesprekspartner een politieambtenaar of verzekeringsagent was die extra informatie nodig had. Ik bedoel, ik vul niet voor niets altijd 'anoniem' iets in.
Terwijl ik besefte dat dit vreemde voorval de reden van dit vervelende gesprek moest zijn, realiseerde ik mezelf ook dat de spreker op een andere manier iets met het ongeluk te maken had.
Toen ik eenmaal weer een idee had waar het over ging, kwamen langzaam aan de details weer boven drijven. Ik legde de man uit dat ik direct na het ongeval aangifte had gedaan. En dat was nu net waar het de man over te doen was. Deze aangifte was volgens hem niet terecht gedaan, ik zou 'een vriendje' zijn van de tegenpartij waardoor hij nu de financiële gevolgen moest ondergaan. En hij beschuldigde mij van meineed.
Ik heb nogmaals uitgelegd dat ik geen van de betrokkenen persoonlijk kende en dat ik vrijwel direct na het ongeval aangifte gedaan had. Ik heb hem zelfs naar de aangifte verwezen voor details, want het was inmiddels een voorval van enkele maanden terug.
Op dat moment werd mij gesommeerd de aangifte in te trekken op straffe van een rechtszaak. Ik heb de man uitgelegd dat ik mee wilde werken aan een gerechtelijke procedure waarna de man erg boos begon te klinken. Zijn stem had moeite met het volume en de snelheid die hij nodig achtte de boodschap over te brengen.
Ik vond dat een geschikt moment om de verbinding te verbreken.
Maar wat moet je als brave burger met zoiets? Ik geef het voorval als anonieme getuige door omdat ik het naar vind als mensen onrecht aangedaan wordt. En ik geef het voorval anoniem door omdat het voorval voor mij van weinig betekenis is. En ik geef het anoniem door omdat ik geen zin heb in nutteloze reacties.
De gemeenschap heeft regeltjes en verzekeringen om de gevolgen te regelen. Je wordt als bestuurder zelfs geacht deze regeltjes te kennen en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik daarin niet de extreme kennis van de sarcast heb.
Ik heb na het ongeluk besloten weer een dashcam aan te schaffen. Ik heb daarom een wat duurder exemplaar gekocht van een serie die al wat langer loopt. Helaas, ook de wat duurdere exemplaren gaan stuk (deze na een dagje in de zon bakken op een grote, open parkeerplaats). Zijn vervanger (onder garantie, dat wel) zit inmiddels achter de ruit maar ook deze is weer defect. Het laatste exemplaar plaatst de filmpjes niet meer op de sd-kaart.
Gelukkig ben ik niet de enige die onbaatzuchtig getuige wil zijn.
