Nieuwe en dure auto's interesseren mij steeds minder

Die referentiekaders zal je toch persoonlijk moeten gaan bekijken, iedereen heeft en hanteert daarvoor weer z'n eigen afwegingen.
Qua inkomen kan ik probleemloos een nieuwe grote luxe auto gaan rijden, ik heb enkele andere redenen die mij tegen houden om dat te gaan doen.
- afschrijving: ik vind het zonde van m'n centen om in een paar jaar tijd pakweg € 35.000,= hieraan weg te gooien, daar koop ik liever wat waardevaster spul voor wat mij tevens een rendement oplevert
- interesse: ik interesseer mij totaal niet voor dat moderne spul met al die luxe snufjes, dus waarom zou ik zoiets gaan kopen terwijl ik bij voorbaat toch al weet dat ik mij alleen maar ga ergeren aan al die voor mij volstrekt overbodige luxe en snufjes?

En wat Autoweek betreft, ik denk zelf dat je het blad Autoweek en het Autoweek forum totaal los van elkaar moet gaan zien.
Het blad Autoweek blader ik hooguit een paar keer per jaar vluchtig door als ik bij de kapper ben, de inhoud (voornamelijk nieuw spul, bandentesten, advertenties) sluit totaal niet aan bij mijn interesses.
Het Autoweek forum daarentegen vind ik nog wel leuk om te lezen (ook lang niet alle rubrieken trouwens), maar daar komen dan ook weer totaal andere dingen aan bod als in het blad Autoweek.
 
Ben ook fan, liefhebber en eigenaar van oud spul en belastingbetaler van een fijne nieuwe. Ik snap de TS wel enigszins. Denk wel dat je eigen leeftijd een rol speelt. De hele jonge neefjes en nichtjes van mij lopen uiteraard warm bij alle supercars van de YouTube sterren. Als ik die leeftijd had gehad was het denk ik niet anders geweest.

Merk zelf overigens wel dat de categorie jongeren van 20-30 jaar helemaal idolaat is van jaren tachtig auto’s. Dat analoge heeft een aantrekkingskracht op deze groep!

Er is gelukkig nog genoeg nieuw spul wat mij wel kan bekoren zoals; Alpine, BMW 2 coupe, BMW 8 GC, Toyota GR 86, VW Arteon, KIA Proceed, de nieuwe Astra, Citroën C5X, Polestar modellen, Mazda3 etc etc
Ook de nieuwste Ferrari’s zijn zeker niet lelijk. Maar ik weet inderdaad ook de type aanduiding echt niet meer uit m’n hoofd…of dat gebrek aan interesse is weet ik eigenlijk niet. Waarschijnlijk voortschrijdend inzicht over de bereikbaarheid.:p



ferrari_2022_ferrari.jpg

Edit: foto toegevoegd! een topic zonder foto’s, kan toch eigenlijk niet! :)
 
Carfanatic zei:
Ik heb dit met merken als Ferrari, Lamborghini of Mclaren. De zoveelste editie van de Aventador, een nieuwe Ferrari? Het kan mij werkelijk niets interesseren.
Klik om te vergroten...

LOL. Ik zou wel eens de werkelijke gedachten van de bezitters na een jaar willen weten:

  • Ton afgeschreven en 8 keer in gereden dit jaar
  • Balen dat de koffers van mijn vrouw niet passen
  • Balen dat mijn kinderen niet passen
  • Niet echt praktisch voor naar de stad
  • Vervelend dat ik een niergordel moet dragen
 
Ook hier helemaal herkenbaar, grappig dat we het allemaal zo eens zijn.
De supercars hebben mij echt nooit geintereseerd, ik was dan ook geen Topgear kijker, behalve dan de specials natuurlijk.
Ik ben meer van de gewone auto, de auto voor het volk, let op: de auto waar de gewone vrouw/man in rijdt dus, die testen lees ik veel liever.

Wel moet ik zeggen dat de nieuwere generatie elctrische of hybride leuker zijn dan die tijd van de eerste hybride's
De meeste lease of eigenlijk huur auto's (lees auto's die niet van jouw zijn) kunnen me dan ook gestolen worden.
 
ENTE zei:
Ben ook fan, liefhebber en eigenaar van oud spul en belastingbetaler van een fijne nieuwe. Ik snap de TS wel enigszins. Denk wel dat je eigen leeftijd een rol speelt. De hele jonge neefjes en nichtjes van mij lopen uiteraard warm bij alle supercars van de YouTube sterren. Als ik die leeftijd had gehad was het denk ik niet anders geweest.

Merk zelf overigens wel dat de categorie jongeren van 20-30 jaar helemaal idolaat is van jaren tachtig auto’s. Dat analoge heeft een aantrekkingskracht op deze groep!

Er is gelukkig nog genoeg nieuw spul wat mij wel kan bekoren zoals; Alpine, BMW 2 coupe, BMW 8 GC, Toyota GR 86, VW Arteon, KIA Proceed, de nieuwe Astra, Citroën C5X, Polestar modellen, Mazda3 etc etc
Ook de nieuwste Ferrari’s zijn zeker niet lelijk. Maar ik weet inderdaad ook de type aanduiding echt niet meer uit m’n hoofd…of dat gebrek aan interesse is weet ik eigenlijk niet. Waarschijnlijk voortschrijdend inzicht over de bereikbaarheid.:p



ferrari_2022_ferrari.jpg

Edit: foto toegevoegd! een topic zonder foto’s, kan toch eigenlijk niet! :)
Klik om te vergroten...

Maar zo'n F8 is toch wel echt bloedmooi. 1 van de weinige nieuwe auto's die echt iets met me doet qua ontwerp.
 
Arjee zei:
De auto is inmiddels wel zo'n beetje uitontwikkeld. Daardoor zie je dat onderscheiden op techniek steeds lastiger wordt. Daarom moet je je wel onderscheiden op gadgets of prijs. Dat leidt dus tot schaalvergroting en meer eenheidsworst.
Klik om te vergroten...

Of juist op design. Maar dat zie je helaas ook niet zo veel.
 
Vanochtend mocht ik naar de tandarts, die zit in Zutphen. Aangezien we toch vakantie hebben ging Marvant gezellig mee, daarna even bij mijn ouders op bezoek. Op de terugweg de (gedwongen) toeristische route moeten nemen (wegwerkzaamheden in Doetinchem) en bij Zelhem op de rotonde reed één of ander nieuw BMW ding. Misschien een Z4. "Oh kijk!" riep ik uit, "een Citroën AX". Die reed er achter. Misschien zegt dat genoeg?
 
De puberteit is de belangrijkste periode in een mensenleven. Dan ontwikkel je je persoonlijkheid, ontdek je de wereld, hoe het eraan toegaat, krijg je de vrijheid om zelf dingen te ondernemen en ontwikkel je je smaak en voorkeuren. In die periode is feitelijk vrijwel alles nieuw, je maakt heel veel 'voor het eerst' mee en maakt geweldige indruk, omdat je voor het eerst buiten een beschermde omgeving begeeft. Sommige nieuwe ontdekkingen trekken extra je aandacht en daar wil je dan alles van weten. De reden waarom velen van ons de autojaarboeken uit onze jeugd uit het hoofd kenden.

Na een tijdje is niet alles nieuw meer. Opeens weet je dingen, snap je dingen en komt niet elke gebeurtenis meer als verrassing. Kortom, de impact die de onontdekte wereld enige tijd op je maakte, wordt veel minder. En net als bij een verslaving: als de impact van de drug minder wordt, moet je de dosis verhogen of anders dooft de sensatie uit. Je betreedt dan echter een levensfase waarin hele andere, aardse zaken veel belangrijker worden. Een baan, een huis, een gezin. De meeste mensen kunnen de dosis helemaal niet verhogen, maar moeten juist met steeds kleinere shotjes genoegen nemen.

En dus nemen vele mensen genoegen met de sensaties uit hun jeugd. De impact wordt bevroren. Je ziet het vooral bij cultuur, (muziek, film) maar ook bij politiek (vroeger was je geengageerder) en eigenlijk iedere hobby (hallo hobbyauto). Je hebt ontdekt dat ieder liedje al eens geschreven is, iedere film opgenomen en elke auto al eens ontworpen. Hier hebben we de oorsprong van "vroeger was alles beter". En vroeger is heel duidelijk gedefinieerd: de tijd dat jij rond de 18 jaar was.

Voor mij gaat dit op voor muziek. In m'n tienerjaren was ik minstens 1x per week in de muziekwinkel en veel vaker in de cd-bieb. Kopen wanneer ik geld had, anders lenen of kopieren. Honderden cd's en cassettes had ik. En nu? Ik heb al zeker 15 jaar geen muziek meer gekocht en de enkele keer dat ik het opzet (echt niet vaker dan een handvol keer per jaar), slingert er nog wel ergens een oud cd-tje. Tijdsbesteding ongeveer nul. Mis ik het? Mwoah, niet echt.

Maar ik weet wel dat niet ieder liedje al eens geschreven is. De Rolling Stones (de hobbyauto van de muziek) maken niets nieuws meer en leven van de nostalgia, maar er verschijnen nog wekelijks originele nieuwe liedjes en stijlen. En zo is het ook met auto's. We zitten midden in een technologische transitie, de mogelijkheden om bijzondere of nieuwe dingen te doen, nemen alleen maar toe. En daar is mijn aandacht nooit verslapt. De interessantste auto is degene, die volgende week geintroduceerd wordt, niet degene die al een tijdje in de showroom staat. Op deze site sla ik Klokje rond / In het wild / Op de rollenbank vrijwel altijd over, daar heb ik weinig mee, dat ken ik wel. Nee, wat gaat er morgen gebeuren, dat is wat me bezighoudt.

Wat betreft de autoliefhebberij heb ik mijn gepuber vast weten te houden. Niet erg vinden om ergens door verbaasd te worden, niet alles onmiddellijk relativeren met het cynisme van de ervaring. Er zijn zelfs geen drugs nodig om de sensatie op te wekken. Waarom het bij auto's wel lukt en bij muziek niet? Geen idee.
 
Ook voor mij heel herkenbaar. Als basisschoolkind, zo halverwege de jaren '80, was ik al gek van alles wat met auto's te maken had, ik wist van ieder familielid precies welke auto ze reden en van sommige weet ik zelfs nu de kentekens nog. Niks bijzonders, gewoon de dagelijkse auto's van dat moment. Mijn ouders reden een Ford Escort of Sierra, in de familie reden o.a. een Audi 100, Mercedes W123, VW Passat en als tweede auto's o.a. een Panda en een Visa. Mijn oom had een smaak voor Italiaanse auto's, dus daar werd Alfa 33 en later Lancia Dedra gereden. Mijn droomauto's van dat moment waren niet zozeer de Ferrari Testarossa en Lamborghini Countach waar zo ongeveer de hele klas gek op was, maar een S-Klasse W126 en later W140 spraken veel meer tot mijn verbeelding.

Als tiener, dan praten we over ongeveer halverwege de jaren '90, mocht ik de eerste stukjes autorijden op privéterrein. De allereerste was een Mercedes W124 diesel van een vriendin met een rijbewijs, daarna de Ford Mondeo van mijn ouders. in die tijd spelde ik elke Autoweek en allerlei jaarboekjes met alle modellen. En ook toen hadden niet zozeer de supersportwagens, maar eerder de hogere middenklassers en zakensedans mijn voorkeur. Ook kreeg ik steeds meer interesse in klassiekers uit de jaren '60 en '70, die toen nog af en toe in het straatbeeld te zien waren. En als we het over droomauto's hadden, dat was de Mercedes W124 cabriolet die, gezien mijn achtergrond in een doodgewoon middenklasse gezin, met een vanafprijs van 190.000 gulden zowel onbetaalbaar als onbereikbaar was.

Als student reed ik in een Renault 19, die ik van mijn vader kreeg en 6 jaar lang als dagelijks vervoermiddel heb ingezet. Toen er financiële ruimte kwam om een hobbyauto aan te schaffen, heb ik een andere dagelijkse auto (een W124) aangeschaft en heb ik de 19 weggezet voor later. Ik wist dondersgoed dat hij niet veel waard zou worden, maar wel zeldzaam zou worden, al werd je er anno 2005 nog mee doodgegooid. Daarnaast zette ik mijn eerste stapjes in de oldtimerwereld en deed ervaring op met Opel Manta's en Ascona's uit de jaren '70. De boekjes met nieuwe auto's sloeg ik inmiddels over en de boekjes over klassiekers kwamen. De auto's uit de jaren '70 verdwenen en er kwamen exemplaren van voor de oorlog, later gevolgd door eentje uit de zestiger jaren. Toevalligerwijs kwam ik ook de oude Mondeo van mijn ouders, waar ik als 15-jarige in leerde rijden, weer tegen en redde hem van de sloop. Zo heb ik twee echte oldtimers, en twee auto's uit mijn jeugd waar ik meer plezier aan heb dan welke moderne auto ook.

Tegenwoordig moet ik echt achterop het plaatje kijken wat voor auto er voor me rijdt, en auto's van na pakweg 2005 interesseren me helemaal niet meer. Voor dagelijks gebruik rijd ik nu een Volvo V70 van 2005 en mijn vrouw een Peugeot 306, en dat is ons modern genoeg. Het zou zomaar kunnen dat ik als volgende auto eerder iets ouders dan iets nieuwers ga rijden, iets wat niet aan de uitleeskast hoeft als er een probleem is, maar waaraan een probleem met gewoon boerenverstand te beredeneren is. Een Volvo of Mercedes, of wie weet een Japanse terreinwagen van net voor de eeuwwisseling. Zo lang ik niet per sé elektrisch moet, zal ik er ook niet aan beginnen.

En die droomauto? Die is er gekomen. Sinds deze zomer staat er naast de rest van de collectie een schitterende W124 Cabrio te glimmen in de garage. Precies in de uitvoering en kleurstelling zoals ik hem in de jaren '90 zou hebben besteld, en met nog geen 50.000 km op de klok. Midlifecrisis? Misschien. Jeugdsentiment? 100% zeker!
 
Ivanov zei:
bij Zelhem op de rotonde reed één of ander nieuw BMW ding. Misschien een Z4. "Oh kijk!" riep ik uit, "een Citroën AX". Die reed er achter. Misschien zegt dat genoeg?
Klik om te vergroten...

:)
Een fantastique voiture, zo'n AX. Juist als autoliefhebber kan je daar toch nog lekker van genieten, heerlijk old school en je kan zelf nog heel veel dingen doen/vervangen.
Laten we zeggen: een Dacia Spring is eigenlijk het BEV-equivalent van een Citroën AX :D
 
Ivanov zei:
één of ander nieuw BMW ding. Misschien een Z4. "Oh kijk!" riep ik uit, "een Citroën AX". Die reed er achter. Misschien zegt dat genoeg?
Klik om te vergroten...

En wat wil je hiermee zeggen? Als ik zo'n AX zie denk ik; 'weer zo'n Citroen ding'. Één voorbeeld zegt niet zo veel.
 
Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat het vroeger een tijdje duurde voordat er weer een nieuw model uitkwam, nu komt er om de haverklap een nieuw model of merk uit. Daarbij is de financiële bereikbaarheid van de leuke modellen steeds verder buiten het bereik van de gewone werkende gekomen. Het duidelijkst zie je dat bij de mensen die nog nieuw kopen het is allemaal saai en grijs. Kwam je vroeger nog wel eens een echte exoot live tegen, tegenwoordig verdwijnen ze meteen in een collectie.
Zelf ben ik al jaren niet meer geïnteresseerd in nieuwe, vaak veel te dure auto's. Ik heb veel meer met die basic auto's die men gewoon gebruikt waar ze bedoeld voor zijn. Vooral Oost-Europese merken die juist heel betaalbaar en ook goed te repareren zijn. Ik hoef zelf ook geen glim auto, zolang ie het doet en aan mijn verwachtingen en eisen voldoet waarom zal ik dan een andere kopen?
 
Ik heb zelf een dure en nieuwe auto, ik kan er als zelfverklaarde autoliefhebber prima m'n ei mee kwijt maar als ik denk wat voor ander leuk spul ik voor dat geld had kunnen kopen doet het soms ook wel een beetje pijn. Toch zou ik geen andere auto willen hebben; deze doet alles wat ik wil en heeft alles wat ik zoek in een auto tegen zeer geringe maandelijkse kosten en dat is ook wat waard natuurlijk.

Echter zoals velen hier doet 90% van de nieuwe auto's me helemaal niets en zou ik oprecht liever in bijvoorbeeld een strakke Mercedes 190E of een BMW E30 of zelfs een Franse sloep van 30 jaar oud rijden dan in de zoveelste gloednieuwe Crossover met downsize motor. Gelukkig zijn er nog enkele nieuwe modellen die me aanspreken maar de spoeling is ontzettend dun.

Aan de andere kant zie ik een auto als de AR Giulia of de Subaru/Toyota BRZ/GT86 of een Ford Mustang, dus ze zijn er wel maar in Nederland wordt dat spul gewoon niet verkocht want te duur. En hoe minder er verkocht worden, hoe kleiner de kans dat een autofabrikant zo'n auto nog gaat ontwikkelen.

De oplossing is om uiteindelijk iets leuks voor erbij te kopen, iets waar je nog aan kunt sleutelen, waar je nog een mooi houten stuurtje in kan zetten zonder airbag storing, waar je nog een verlagingssetje of sportieve uitlaat onder kan knallen zonder dat de garantie vervalt of waar je gewoon lekker op de zondag een stukje mee kunt gaan cruisen.
 
Zadelsnuiver zei:
...
De oplossing is om uiteindelijk iets leuks voor erbij te kopen, iets waar je nog aan kunt sleutelen, waar je nog een mooi houten stuurtje in kan zetten zonder airbag storing, waar je nog een verlagingssetje of sportieve uitlaat onder kan knallen zonder dat de garantie vervalt of waar je gewoon lekker op de zondag een stukje mee kunt gaan cruisen.
Klik om te vergroten...

Nou er is een tussenweg: een 10 tot 20 jarige auto naar keuze blijven rijden. Lekker origineel houden. Afhankelijk van gezin eens wisselen naar een wat bravere station of snellere cabrio of juist andersom. Een bloedsnelle 535i of nette 320i coupe/cabrio.

Ik hoop ook nog steeds op de dag dat syntetische benzine en een nano-co2-filter mijn 750i V12 van tig jaar oud voor een prikkie voorstuwen.
 
De hobbyauto, een fascinerend fenomeen.

Ik heb ooit lang geleden samen met een maat een oude Laverda motorfiets getransformeerd van "rijp voor de sloop" naar "beter dan nieuw" (dat laatste was overigens niet zo heel lastig gezien de Italiaanse ideeen over hoe de electra zou moeten werken). Leuk om een keer te doen: ja. Voor herhaling vatbaar: nee.

Als iemand me nu zou sponsoren met een paar duizend euro voor een hobbyauto, dan kocht ik zeker niet de droomwagen uit m'n jonge jaren, de Ford SIerra XR4i. Die zou namelijk een kwijnend bestaan lijden. Ik zou er nooit in rijden, omdat m'n huidige doordeweekse auto (een Tesla) altijd leuker is. Ik kan me geen gelegenheid voorstellen, waarbij ik die denkbeeldige Ford zou prefereren. Wat mij betreft: zet die XR4i in een museum, daar hoort'ie thuis.

Wat ik dan zou doen met die paar sponsoreuro's? Tja, feitelijk heb ik geen tweede auto nodig, ook niet voor mijn hobby. Maar met de loop tegen de slaap, dan zou het waarschijnlijk de Wuling Hongguang Mini EV Cabrio worden. Lijkt me grappig om een van de eerste/weinige Nederlanders met zo'n karretje te zijn. En voor die Wuling kan ik me wel gelegenheden voorstellen, waarbij ik hem eerder zou gebruiken dan de Tesla. Dan niet liever een MG B of Daihatsu Copen, min of meer hetzelfde segment? Nee, die zouden hetzelfde lot treffen als de Sierra. Hun tijd is voorbij, parkeer ze maar naast de Ford in het museum.

Als ik nu muziek aan zou zetten, wordt dat Soundgarden en niet Imagine Dragons. Ik ga niet beweren dat Soundgarden beter is, en hoewel sommige liedjes/teksten best tijdloos zijn, begrijp ik prima dat de aantrekkingskracht erin zit dat zij hun ziel uitstortten precies op het moment dat ik dat wilde horen. En ja, ik ben een paar jaar geleden naar hun reunion tour geweest, en ja, het was leuk. Maar ik ga niet beweren dat de huidige generatie iets wordt onthouden, doordat Rusty Cage of Jesus Christ Pose nooit meer op de radio te horen zijn. Imagine Dragons vult dat waarschijnlijk veel actueler in. Soundgarden mogen ze draaien in dat museum, waar de Ford staat.

Dus ik begrijp de hobbyauto, als warm nostalgisch bad, een ankerpunt in je persoonlijke geschiedenis. Maar ik begrijp ook dat alles z'n tijd heeft. Laatst merkte ik op de voorpagina ergens op, dat ik nooit een oldtimer zou kopen, ook niet als het mijn droomwagen was en ik het geld ervoor had. De reactie daarop was "daarom ben je dus geen autoliefhebber". Dat is ongeveer de tegenovergestelde stelling van de topicstarter hier. Er zijn allerlei mensen die voorwaarden willen verbinden aan de term autoliefhebber. Wat je moet weten, wat je moet kunnen, wat je mooi moet vinden, hoe je je moet gedragen, wat je hoort te zeggen, etc. Dat is allemaal vooringenomen onzin. Die enige die bepaalt of je autoliefhebber bent, ben je zelf.
 
Ja, zo is het maar net. Qua muziek verzorg je dit zelf of je zoekt een zender die jouw smaak draait. Je kunt altijd en van alles een liefhebber zijn of juist niet. Qua auto is dit vergelijkbaar.
Voor de liefhebbers van jaren 70-80-90 muziek/auto's komt er niet veel nieuw spul meer uit, zij moeten dus het oude koesteren.
 
De drang om een hobby-auto te kopen, heb ik zelf ook niet. Ik heb een tijdje terug nog eens serieus gedacht een W124 500E te kopen, maar daar heb ik uiteindelijk toch vanaf gezien. Precies om wat L Breevoort schrijft: ik zou hem in de dagelijkse praktijk praktijk niet snel inzetten. Misschien een cabriolet er naast, dat zou nog wel aardig zijn.

Mijn persoonlijke interesse in auto's is oppervlakkiger geworden. Ik kijk nog graag naar de ontwikkelingen, maar dan bij enkele specifieke merken. Voor de aardigheid wil ik dan ook nog wel eens een showroom in lopen, maar dat gebeurt misschien 1 keer per jaar nog. Ik vind het wel altijd leuk als iemand bezig is met een andere auto en ik ben dan altijd wel nieuwsgierig naar de keuze die gemaakt wordt. Als gespreksonderwerp aan de lunchtafel is de auto bij ons op het werk eigenlijk wel uitgefaseerd. Het interesseert bij ons echt niemand nog iets...
 
funf zei:
De drang om een hobby-auto te kopen, heb ik zelf ook niet. Ik heb een tijdje terug nog eens serieus gedacht een W124 500E te kopen, maar daar heb ik uiteindelijk toch vanaf gezien. Precies om wat L Breevoort schrijft: ik zou hem in de dagelijkse praktijk praktijk niet snel inzetten. Misschien een cabriolet er naast, dat zou nog wel aardig zijn.

Mijn persoonlijke interesse in auto's is oppervlakkiger geworden. Ik kijk nog graag naar de ontwikkelingen, maar dan bij enkele specifieke merken. Voor de aardigheid wil ik dan ook nog wel eens een showroom in lopen, maar dat gebeurt misschien 1 keer per jaar nog. Ik vind het wel altijd leuk als iemand bezig is met een andere auto en ik ben dan altijd wel nieuwsgierig naar de keuze die gemaakt wordt. Als gespreksonderwerp aan de lunchtafel is de auto bij ons op het werk eigenlijk wel uitgefaseerd. Het interesseert bij ons echt niemand nog iets...
Klik om te vergroten...

Dat is ook wel logisch als de interesse bij het oudere spul ligt, ooit ben jer over uitgesproken. En als het nieuwe niet interessant gevonden wordt komt er over dat onderwerp geen nieuwe gesprekstof bij.
 
Jan 7666490 zei:
Ivanov zei:
één of ander nieuw BMW ding. Misschien een Z4. "Oh kijk!" riep ik uit, "een Citroën AX". Die reed er achter. Misschien zegt dat genoeg?
Klik om te vergroten...

En wat wil je hiermee zeggen? Als ik zo'n AX zie denk ik; 'weer zo'n Citroen ding'. Één voorbeeld zegt niet zo veel.
Klik om te vergroten...

Dat mijn aandacht getrokken werd door de oude Citroën, niet de nieuwe BMW die ervoor reed.
 
Jan 7666490 zei:
Lijkt me toch vooral inkomen/realisme gerelateerd. Als kind heb je dromen, als je op hogere leeftijd een laag salaris hebt en/of geen mogelijkheid hebt een nieuwe auto aan te schaffen, lijkt mij dit vrij normaal. Dan heb je nou eenmaal een ander referentiekader dan mensen die wel de doelgroep zijn van nieuwe auto's. Autoweek is nou eenmaal de 'Dacia' onder de autobladen, dus dat het hier op het forum meer voorkomt is niet meer dan logisch.
Klik om te vergroten...

Mwah. Denk dat dat wel meevalt. Ik heb de ervaring om verschillende 'exoten' gehad te hebben, maar waarbij ik heel blij was dat dat niet de dagelijkse auto's waren en eigenlijk in de praktijk compleet onhandige ondingen waren. Daarnaast kan ik momenteel prima een nieuwe fancy auto rijden, maar het doet mij werkelijk waar niks al die gadgets. De W124 in de garage is veel leuker om te hebben en te rijden, alleen niet comfortabeler en veiliger. Dus voor dagelijks verkeer is er een moderne E-segmenter.
 
funf zei:
Als gespreksonderwerp aan de lunchtafel is de auto bij ons op het werk eigenlijk wel uitgefaseerd. Het interesseert bij ons echt niemand nog iets...
Klik om te vergroten...

Nee, want auto's zijn definitief uit. Een fenomeen wat je een jaar of 15 geleden al onder jongeren zag. Auto's gingen de kant op van witgoed. Handig om te hebben, niet meer interessant om erover te l#llen. Reden waarom zoiets als Autoweek dus ook geen oneindig leven meer heeft. Autojournalistiek gaat een uitstervend beroep worden. Net zoals autobeurzen, dealers en programma's snel zullen gaan verdwijnen. Dat heeft niet met fase of leeftijd te maken, de status van de auto als voorwerp is totaal veranderd. Van individualistisch status- en vrijheidssymbool naar gebruiksvoorwerp. Dat probeerde ik dus lang geleden al uit te leggen. De hobby van oude auto's zal blijven, net als de magie van bv een stoomtrein. Alleen zal dat uit praktisch oogpunt heel klein gaan worden. Zelfs in Engeland viel het me enorm tegen hoeveel leuk spul je daar nog in het wild tegen komt. Het gaat hard.
 
Ik heb diverse oudere auto's gehad en stapte altijd met plezier over vanuit iets nieuws naar mijn oude gebakjes. Het contrast tussen een hard geveerde auto zonder stuurbekrachtiging en elektronische rijhulpen en het moderne voertuig, wat prima reed maar je alle gevoel en rijsensatie ontnam, maakte het juist zo leuk. Ja, een Tesla rijdt echt objectief beter. Maar als je weer het gevoel wilt hebben dat je de auto met veel gevoel kunt plaatsen, dat een bochtje hard nemen echt plezier geeft dan gaat er niets boven de klassieker. Het mag natuurlijk ook een modern equivalent zijn, zoals een Alfa 4C.

Hoe groter het contrast tussen de hobbyauto en het dagelijkse vervoer, des te leuker zal het worden.

Overigens bedankt, nu zit ik de hele avond met Black hole sun in mijn hoofd.... o_O
 
@ s Velthuis: . Ik lees het verhaal wat je schetst steeds vaker, vooral in stedelijk gebied zie ik dat zeker gebeuren. Absoluut een waarheid.

Ik woon echter ruraal en daar best volle bak nog auto’s in alle soorten en maten, ook voor jeugd…en genoeg gespreksstof op feestjes en partijen over auto’s hier. We lopen vast achter, maar das niet erg :)
 

Wat dat betreft loopt hier (ZW Frankrijk) het nog een tandje meer achter.
De "gewone" fransmens heeft niet veel met zijn/haar dagelijkse auto, maar zodra dit vervoermiddel wat ouder (lees meer apart) wordt zijn de meesten toch ineens wel behoorlijke auto liefhebbers.
Het (oude)autoclub gebeuren is hier rijkelijk aanwezig en kent vele aanhangers.

Kortom, ik zit hier helemaal op mijn plek.:D


Greetzz Renate.
 
s velthuis zei:
funf zei:
Als gespreksonderwerp aan de lunchtafel is de auto bij ons op het werk eigenlijk wel uitgefaseerd. Het interesseert bij ons echt niemand nog iets...
Klik om te vergroten...

Nee, want auto's zijn definitief uit.
Klik om te vergroten...
Toen ik begon in de IT, in zo'n trainee-klasje, vonden we met z'n allen alle bedrijfsmaterie natuurlijk razend interessant ( ;) ), maar als we eerlijk waren wilden we gewoon zsm een dikke leasebak onder de kont. Op ieder onbewaakt ogenblik gingen de browsers weer naar de configurators en werd er in de wandelgangen gesmoesd over leasetarieven, kortingen, chippen met behoud van garantie, etc. Beschamend vond ik het eerlijk gezegd.

Als ik nu een trainee of junior collega spreek en ik vraag terloops of ze een leaseauto hebben, wordt er moeilijk gekeken. Duur, gebruiken ze amper, en "je zit er toch 4 jaar aan vast". Dat laatste is denk ik een typisch millennial/gen-z kwaaltje, langere verplichtingen zijn eng (terwijl 4 jaar echt zo voorbij is als je nog aan het ontwikkelen bent). Als het dan echt moet is iets als een Polestar 2 nog wel een auto die sommigen aanspreekt.

Zelf vind ik normale auto's zeker nog wel interessant, van de meeste modellen die ik zie staan of rijden kan ik nog wel diverse specs opnoemen. Sinds covid zit ik net als veel anderen veel minder in de auto (was lange tijd 45000/jaar), en ben ik denk ik mijn huidige auto minder snel 'zat' geraakt. Heb eigenlijk met tegenzin in juli een nieuwe leaser besteld. Al is de huidige tijd sowieso om prozaïscher redenen niet motiverend om met een nieuwe auto bezig te zijn. Onzekerheid over leveringen, duurder dan ooit en je wacht er langer op dan ooit.

De adoratie van supercars was meer iets voor de basischool- em puberteit-tijd, al kan ik voor sommige auto's dan wel weer echt bewondering hebben, al komt het niet vaak voor. De McLaren 720s vind ik beeldschoon en die T50 van Gordon Murray ook heel gaaf. De topsnelheid of het vermogen interesseert me geen hol meer.
 
Ben blij dat ik nu toevallig dit artikel lees en gelukkig omdat ik nu eindelijk weet dat me niets mankeert....
Vroeger wist ik ook ALLES over auto's, mijn eerste baan was uiteraard bij een garagebedrijf (merkendealer). Ook daarna bleef het interesse aan auto's voortduren, div. tijdschriften lagen wekelijks of 14-daags (AMS) in de brievenbus, autofolders werden verzameld enz.
Wel heb ik steeds normale auto's gereden. Zo had ik nooit behoefte om een BMW, Mercedes, Audi of een Japanner/Aziaat te moeten rijden. Sinds het begon met EV-auto's is mijn interesse steeds meer ingekrompen. Ook tijdschriften koop ik al langer niet meer. Ga nu alleen nog maar naar oldtimermeetings kijken in de omgeving.
Mijn vorige auto was bj. 2005, de huidige bj. 2015, beide van het merk Volvo. Meer heb ik niet nodig om tevreden en gelukkig te zijn. Wel is het leuk om op de weg of in de stad mooie, dure en ook sportieve auto's te mogen zien. Dat zal altijd wel bijblijven, hoop ik dan maar.
 
Leuk, die herkenning en verschillende visies.

Eerlijk gezegd heb ik geen behoefte aan een hobbyauto als in een young- of oldtimer. Ik heb een oude Golf gehad waar altijd iets mee was. Dat vond ik toen leuk, maar nu moet m'n auto het gewoon doen zonder gedoe. Kleine dingen zelf doen vind ik ook leuk, maar het meeste werk laat ik door de garage doen. En daar mag m'n auto zeker niet teveel staan.

Ik heb ook geen behoefte aan een veel te dure nieuwe auto waar allerlei technologie in zit die ik nu niet mis. Begrijp me niet verkeerd, ik ben absoluut geen EV-hater ofzo. Ik heb een keer in een e-Golf gereden en die mogen ze zo voor m'n deur zetten. Maar voor mij als particulier is zo'n auto veel te duur.

Wat ik soms mis is de periode waarin je als particulier voor een acceptabel bedrag een nieuwe auto kon kopen die functioneel was, plezier bood en jaren dienst kon doen. De vanafprijs van een Aygo is tegenwoordig 17.000 euro! Vast een prima autootje, maar ik vind 17k echt heel veel geld voor zo'n autootje dat ooit geroemd werd om z'n goedkoopheid. Eerlijk gezegd denk ik dat nieuwe auto's voor veel mensen onbereikbaar zijn geworden, waardoor bij mij in ieder geval de interesse wegebt.
 
Er zit een grappige tegenstelling tussen de reacties van s velthuis en Mechanix.

Velthuis zegt dat auto's niet langer interessant zijn, omdat ze een gebruiksvoorwerp of witgoed zijn geworden. Dit kan alleen gebeuren als een product zo goedkoop is, dat een groot deel van de bevolking het zich probleemloos kan veroorloven. Alleen dan loont het om identiteitsloze producten op de markt te brengen. Is iets duur, dan moet het bijzonder zijn, anders leg je het geld er niet voor neer.

Mechanix zegt dat auto's niet langer interessant zijn, omdat ze veel te duur zijn geworden en de gewone burger ze zich niet kan veroorloven. Dat het teveel een onbereikbaar product is geworden om zelfs nog maar over te fantaseren, want zelf ooit kopen zit er niet meer in.

De afgelopen tijd is natuurlijk een bijzondere periode, helemaal voor de autoindustrie. Door best uitzonderlijke omstandigheden, zoals problemen in de supply chain, dure energie en de inprijzing van de benodigde afschrijvingen voor de EV-transitie, kan je niet anders dan constateren dat auto's inderdaad snel in prijs stijgen. Tegelijk zijn ze relatief gezien nog steeds een heel stuk goedkoper dan 40 of 50 jaar geleden. Laten we eerlijk zijn: toen was de automobiel het uithangbordje van het gezin en iets waarvoor je lang spaarde. Nu staan er bij het gemiddelde gezin twee auto's op de stoep, of misschien wel drie als de kinderen oud genoeg zijn.

Zouden beide fenomenen misschien gekoppeld kunnen zijn? Zou het zo kunnen zijn, dat we autobezit inderdaad zo gewoon zijn gaan vinden, dat we er veel minder geld voor over hebben dan een paar decennia geleden? Dat ons bestedingspatroon mee gekrompen is met de dalende autoprijs? Dat ons eisenpakket (goed, goedkoop, voorzien van allerlei snufjes) alleen te vervullen is met een "witgoedproduct"? Dat als (relatief) net zoveel geld aan een auto zouden besteden als de generatie voor ons (of er maar een per gezin nodig hebben), we ons opeens wel een bijzonder modelletje kunnen veroorloven? Is onze smaak en gevoel oor status geinflatteerd?

Een VW Up biedt qua ruimte, prestaties en gebruiksmogelijkheden precies hetzelfde als de Golf I in zijn tijd. Tegelijk is de Up veel zuiniger, veiliger en beter uitgerust. En de Up kost (relatief gezien, tov modaal inkomen of BBP per capita oid) minder dan de helft dan de Golf kostte. Tegelijk heeft de Up nu een volkomen andere status dan de Golf toen. Is de Up teveel witgoed of is onze smaak teveel premium?
 
Ik denk dat er door velen anders tegen auto's wordt aangekeken.
Vroeger was men trots op een auto en koos je bewust een bepaald merk. Tegenwoordig is het meer een gebruiksvoorwerp en het merk maakt veel minder uit. Tevens zijn er veel nieuwe en nietszeggende merken zonder historie bijgekomen.
De auto staat bij velen onder de mobiele telefoon qua benodigdheden in het leven waar je je geld aan uitgeeft.
 
L Breevoort zei:
... Is de Up teveel witgoed of is onze smaak teveel premium?
Klik om te vergroten...

Naar mijn idee is er daarin niets veranderd, de Golf 1 was destijds net zo'n 13-in-een-dozijn ding waar niemand van op keek als de Up nu is.

Dat autobezit destijds wat meer status gaf kwam voornamelijk doordat je toen nog eerst moest sparen voordat je een auto kon kopen en dat was niet voor iedereen weggelegd, tegenwoordig is autobezit en sparen al grotendeels vervangen door autogebruik en een huurcontract met maandbedrag voor het gebruik.
Als iets voor de grote massa gemakkelijk bereikbaar gaat worden dan verdwijnt de status die eraan hangt ook vanzelf.
Maar hoeveel mensen zouden tegenwoordig nog in dezelfde nieuwe/jonge auto kunnen rijden als leaseconstructies niet bestonden en de auto nog gewoon gekocht moet worden?
 
Muddy Bandit zei:
Maar hoeveel mensen zouden tegenwoordig nog in dezelfde nieuwe/jonge auto kunnen rijden als leaseconstructies niet bestonden en de auto nog gewoon gekocht moet worden?
Klik om te vergroten...

Ik huur alleen een auto als ik met het vliegtuig op vakantie gegaan ben. Onze 3 auto's zijn gewoon betaald.

Maar leaseen zorgt denk ik wel voor een mindere band met de auto, tevens worden leasers uitgezocht op basis van de bijtelling. Dus niet de auto die je graag wilt nemen maar één die je bij gelijke kosten nooithad genomen.
 
L Breevoort zei:
Als iemand me nu zou sponsoren met een paar duizend euro voor een hobbyauto, dan kocht ik zeker niet de droomwagen uit m'n jonge jaren, de Ford SIerra XR4i. Die zou namelijk een kwijnend bestaan lijden. Ik zou er nooit in rijden, omdat m'n huidige doordeweekse auto (een Tesla) altijd leuker is. Ik kan me geen gelegenheid voorstellen, waarbij ik die denkbeeldige Ford zou prefereren. Wat mij betreft: zet die XR4i in een museum, daar hoort'ie thuis.
Klik om te vergroten...

funf zei:
De drang om een hobby-auto te kopen, heb ik zelf ook niet. Ik heb een tijdje terug nog eens serieus gedacht een W124 500E te kopen, maar daar heb ik uiteindelijk toch vanaf gezien. Precies om wat L Breevoort schrijft: ik zou hem in de dagelijkse praktijk praktijk niet snel inzetten. Misschien een cabriolet er naast, dat zou nog wel aardig zijn.
Klik om te vergroten...

Mechanix zei:
Eerlijk gezegd heb ik geen behoefte aan een hobbyauto als in een young- of oldtimer. Ik heb een oude Golf gehad waar altijd iets mee was. Dat vond ik toen leuk, maar nu moet m'n auto het gewoon doen zonder gedoe. Kleine dingen zelf doen vind ik ook leuk, maar het meeste werk laat ik door de garage doen. En daar mag m'n auto zeker niet teveel staan.

Ik heb ook geen behoefte aan een veel te dure nieuwe auto waar allerlei technologie in zit die ik nu niet mis. Begrijp me niet verkeerd, ik ben absoluut geen EV-hater ofzo. Ik heb een keer in een e-Golf gereden en die mogen ze zo voor m'n deur zetten. Maar voor mij als particulier is zo'n auto veel te duur.
Klik om te vergroten...

Grappig, ik heb het tegenovergestelde: geen behoefte aan een moderne auto. De auto was een jaar of 10-15 geleden wel af. Airco en cruise control zijn basisbehoeften voor dagelijks gebruik, maar alles wat daarna is bedacht kan ik prima missen. De laatste jaren is het helemaal de verkeerde kant op gegaan met al die bemoeizuchte rijhulpsystemen en gebruiksonvriendelijke schermen. Mijn dagelijkse auto is daarom al jaren eigenlijk ook een hobbyauto (Alfa GT 3.2). Dat kost wel wat geld, maar daar staat tegenover dat er geen afschrijving meer is. Ondertussen zijn er nog wat hobbyauto's bij gekomen (cabrio, klassieker, hot hatch). Geweldig die afwisseling, maar wel allemaal nog redelijk "analoog" rijden. En als de Alfa naar de garage moet heb ik alternatief vervoer. Voor het geld van al die auto's bij elkaar had ik na vele jaren sparen misschien 1 dikke nieuwe Golf kunnen kopen. Maar dat is wel het laatste wat ik zou willen. Elke keer als ik in een moderne auto rijd voelt het niet speciaal, maar gewoon als vervoer. Ik kan me wel voorstellen dat je dan op een gegeven moment merkt dat de autoliefhebberij afneemt. Mijn interesse in auto's is zeker niet afgenomen, maar wel in nieuwe auto's, zoals bij veel mensen blijkt uit dit topic. Ik blijf me gewoon vermaken met het oudere spul.

Dit is natuurlijk wel iets heel persoonlijks. Ik kan me ook wel voorstellen dat mensen in een andere levensfase, bijv. met een jong gezin of juist ouder en behoefte aan bedrijfszekerheid, andere afwegingen maken. Of dat je op een gegeven moment genoeg hebt van het bezitten en in goede staat houden van oudere auto's. Dat kost zeker tijd en moeite en daar moet je een zekere mate van prioriteit aan kunnen/willen geven. Maar ik ben toch wel benieuwd wat er zou gebeuren als je dan nu weer eens in een leuke auto zou rijden.. Misschien vlamt de oude liefde dan wel weer op?
 
haarr zei:
Ik denk dat er door velen anders tegen auto's wordt aangekeken.
Vroeger was men trots op een auto en koos je bewust een bepaald merk. Tegenwoordig is het meer een gebruiksvoorwerp en het merk maakt veel minder uit. Tevens zijn er veel nieuwe en nietszeggende merken zonder historie bijgekomen.
De auto staat bij velen onder de mobiele telefoon qua benodigdheden in het leven waar je je geld aan uitgeeft.
Klik om te vergroten...

Mja, wasmachines dus. Identieke techniek in een gestandaardiseerde verpakking, strak ontworpen wegwerptermijnen, nietszeggende merken of merk-geërodeerde 'gerenomeerde' plakplaatjes van vroeger (met hetzelfde wegwerpbinnenmerk, alleen iets meer marge), eenheidsworst prestaties, eenheidsworst kleur en dat alles verkocht door één en dezelfde MediaMarkt handelaar. Iedereen heeft er één, niemand interesseert het een fuck. Of zoals ik jaren geleden al zei: als je auto's echt leuk vindt, ga je de Fiat Multipla en Renault Wind nog missen. De enige term die je nu nog bij nieuwe auto's tegen komt is 'netjes'. Uitgesprokener gaat een mening niet meer worden. Vind ik dat jammer? Tuurlijk. Daarom hou ik nog even vast aan mijn dino's, al is er dit jaar één overleden. Maar ik ben ook realistisch genoeg om in te zien dat dit een aflopende hobby is (ook vanuit beleid en economisch oogpunt, auto's zijn al jaren het nieuwe roken; gedoogd, als het maar verdwijnt), maar gelukkig zijn er inmiddels genoeg ook leuke alternatieven voor in de plaats gekomen.
Voor de liefhebbers hier: ik hoop oprecht dat het snel en subforum wordt op Tweakers. Dan heeft het vanuit de software- en gadgetkant nog een kans.
Het is allemaal niet zo moeilijk te voorspellen. Signalen zijn er zat...
 
Auto's zijn qua technologie niet echt spannend en het concept is ver uitontwikkeld. Mijn interesse heeft altijd meer bij de industriële vormgeving gelegen, en om met weinig middelen iets moois voor de massa te maken. Ik vind moderne kleine auto's nog steeds erg fascinerend, de keuzes en compromissen die gemaakt moeten worden om de kosten binnen de perken te houden, hier zie vaak interessante oplossingen. Ik heb weinig tot geen interesse in de premiums buiten als technologie testmodellen voor welke opties we in de komende jaren in de compacte segmenten gaan zien.
 
Beros zei:
L Breevoort zei:
Als iemand me nu zou sponsoren met een paar duizend euro voor een hobbyauto, dan kocht ik zeker niet de droomwagen uit m'n jonge jaren, de Ford SIerra XR4i. Die zou namelijk een kwijnend bestaan lijden. Ik zou er nooit in rijden, omdat m'n huidige doordeweekse auto (een Tesla) altijd leuker is. Ik kan me geen gelegenheid voorstellen, waarbij ik die denkbeeldige Ford zou prefereren. Wat mij betreft: zet die XR4i in een museum, daar hoort'ie thuis.
Klik om te vergroten...

funf zei:
De drang om een hobby-auto te kopen, heb ik zelf ook niet. Ik heb een tijdje terug nog eens serieus gedacht een W124 500E te kopen, maar daar heb ik uiteindelijk toch vanaf gezien. Precies om wat L Breevoort schrijft: ik zou hem in de dagelijkse praktijk praktijk niet snel inzetten. Misschien een cabriolet er naast, dat zou nog wel aardig zijn.
Klik om te vergroten...

Mechanix zei:
Eerlijk gezegd heb ik geen behoefte aan een hobbyauto als in een young- of oldtimer. Ik heb een oude Golf gehad waar altijd iets mee was. Dat vond ik toen leuk, maar nu moet m'n auto het gewoon doen zonder gedoe. Kleine dingen zelf doen vind ik ook leuk, maar het meeste werk laat ik door de garage doen. En daar mag m'n auto zeker niet teveel staan.

Ik heb ook geen behoefte aan een veel te dure nieuwe auto waar allerlei technologie in zit die ik nu niet mis. Begrijp me niet verkeerd, ik ben absoluut geen EV-hater ofzo. Ik heb een keer in een e-Golf gereden en die mogen ze zo voor m'n deur zetten. Maar voor mij als particulier is zo'n auto veel te duur.
Klik om te vergroten...

Grappig, ik heb het tegenovergestelde: geen behoefte aan een moderne auto. De auto was een jaar of 10-15 geleden wel af. Airco en cruise control zijn basisbehoeften voor dagelijks gebruik, maar alles wat daarna is bedacht kan ik prima missen. De laatste jaren is het helemaal de verkeerde kant op gegaan met al die bemoeizuchte rijhulpsystemen en gebruiksonvriendelijke schermen. Mijn dagelijkse auto is daarom al jaren eigenlijk ook een hobbyauto (Alfa GT 3.2). Dat kost wel wat geld, maar daar staat tegenover dat er geen afschrijving meer is. Ondertussen zijn er nog wat hobbyauto's bij gekomen (cabrio, klassieker, hot hatch). Geweldig die afwisseling, maar wel allemaal nog redelijk "analoog" rijden. En als de Alfa naar de garage moet heb ik alternatief vervoer. Voor het geld van al die auto's bij elkaar had ik na vele jaren sparen misschien 1 dikke nieuwe Golf kunnen kopen. Maar dat is wel het laatste wat ik zou willen. Elke keer als ik in een moderne auto rijd voelt het niet speciaal, maar gewoon als vervoer. Ik kan me wel voorstellen dat je dan op een gegeven moment merkt dat de autoliefhebberij afneemt. Mijn interesse in auto's is zeker niet afgenomen, maar wel in nieuwe auto's, zoals bij veel mensen blijkt uit dit topic. Ik blijf me gewoon vermaken met het oudere spul.

Dit is natuurlijk wel iets heel persoonlijks. Ik kan me ook wel voorstellen dat mensen in een andere levensfase, bijv. met een jong gezin of juist ouder en behoefte aan bedrijfszekerheid, andere afwegingen maken. Of dat je op een gegeven moment genoeg hebt van het bezitten en in goede staat houden van oudere auto's. Dat kost zeker tijd en moeite en daar moet je een zekere mate van prioriteit aan kunnen/willen geven. Maar ik ben toch wel benieuwd wat er zou gebeuren als je dan nu weer eens in een leuke auto zou rijden.. Misschien vlamt de oude liefde dan wel weer op?
Klik om te vergroten...
Heel herkenbaar. Het modernste hier is uit 2004.
 
Beros zei:
Ik kan me ook wel voorstellen dat mensen in een andere levensfase, bijv. met een jong gezin of juist ouder en behoefte aan bedrijfszekerheid, andere afwegingen maken. Of dat je op een gegeven moment genoeg hebt van het bezitten en in goede staat houden van oudere auto's. Dat kost zeker tijd en moeite en daar moet je een zekere mate van prioriteit aan kunnen/willen geven. Maar ik ben toch wel benieuwd wat er zou gebeuren als je dan nu weer eens in een leuke auto zou rijden.. Misschien vlamt de oude liefde dan wel weer op?
Klik om te vergroten...

Dat zou maar zo kunnen. Nu past het in onze situatie het beste om twee moderne auto’s te rijden, maar dat wordt vast wel weer eens anders. En ik zie soms leuke oudjes voorbij komen, waarvan ik dan denk: dat wordt hem!
 
Als dagelijkse auto heb ik graag een goede auto die het gewoon doet. Iets ouds erbij is leuk. Al moet ik opletten dat ik niet voor elk ritje de modernere auto pak omdat die zo fijn is.
 
Ik vind de nieuwe en dure auto's ook minder interessant. Vooral die touch sensitive knoppen en alles bedienen vanuit menu's en schermen.
Leuk speelgoed, maar erg onhandig in mijn optiek.
 
Iedereen ervaart liefhebberij op zijn eigen manier..

Ik heb auto's uit de jaren '60, '70, '80, '00 en 2013.

Mijn daily is sinds een jaar een Ford Mondeo mk2 station, ruime wagen, en doet wat ie moet doen. Maar heb daar ook al niks mee.
Maar als ik in 1 van mijn oldtimers rij, ja dat vind ik puur karakter en eigenzinnigheid. Rij liever met mijn Granada dan met de Mondeo, en de Granada is nog ruimer ook:cool:

De '13 Mondeo van mijn vriendin is leuk, maar straalt ook niks uit, is een volle hut maar zeurt om alles, oliewissel, batterij vd sleutel leeg, parkeersensoren etc etc.

Wel grappig dat bijvoorbeeld 50 jaar terug een rechter buitenspiegel, stuurbekrachtiging en achterruitverwarming opties waren. En tegenwoordig een asbak een optie is....

Maargoed iedereen beleeft het op zijn/haar eigen manier.
 
Helemaal herkenbaar: Gisteren op de Volvo Klassiekerbeurs in Rosmalen geweest en genoten van vooral die oudere modellen. Ik heb veel meer "gevoel" bij een 245, een 960 of een 850 dan bij een splinternieuwe V90. Zo'n V90 ziet er niet slecht uit maar mist karakter. En zo'n oude Volvo is, mits correct onderhouden, onverslijtbaar. Idem dito voor een Land Cruiser, een W123, een LS 400, een Peugeot 406 of een Golf II. Goudeerlijke en uiterst charmante rijmachines.
 
Tja dat karakter is ook omdat iets gewoon ouder is. Jaren 80 modellen vond ik altijd niks maar nu ze echt oud worden en je ze minder ziet vind ik zelfs een Kadett uit die tijd leuk om te zien. Oudere huizen hebben doorgaans ook meer 'karakter' en wekt bij de meeste mensen meer fijne gevoelens op. Het is vooral nostalgie en het idee van iets kneuterigs en gezellig.
 
Bij mij is het een jaar, twee jaar geleden minder geworden met de interesse in nieuwe auto's. Tegenwoordig is het allemaal, duur, zwaar, hoog en elektrisch wat de klok slaat. Allemaal dingen waar ik niets mee heb. Elektrisch kan ik me nog voorstellen, want de olie raakt een keer op, dus het is goed dat er naar alternatieven gekeken wordt. Maar vooralsnog betaal je veel meer voor een auto die minder inzetbaar is, het is nog steeds een beetje pionieren.

Er zijn nog wel wat leuke relatief betaalbare auto's op het moment, maar de spoeling wordt hard dunner. Auto's als de Seat Leon of Mazda 3 kunnen we wel bekoren; want nog met 4 cilinder en handbak leverbaar en leuke modellen zonder allerlei rare vouwen en lijnen. In een leuk kleurtje kunnen mij een Clio of Fiesta ook wel bekoren, zelfs een Ford Puma vind ik nog wel te doen, ondanks dat het een SUV is, maar altijd driecilinders. Maar ook die auto's zijn heel snel duur geworden. Ook de Alfa Giulia is natuurlijk ook een topper, maar alleen met automaat. Ik denk dat automaten nieuwe auto's ook duurder maken, ze worden je soms gewoon opgedrongen, ik had bijvoorbeeld ook wel een handbak in mijn Giulia willen hebben. De Mustang V8 en die nieuwe Maserati Granturismo vind ik ook erg gaaf, maar dat is al helemaal niet betaalbaar meer. Verder boeien supercars mij ook niet zo, een F355 of Diablo vind ik dan nog wel weer erg gaaf.

Ik merk ook dat mijn interesse steeds meer richting oudere auto's gaat. Deels door de achterlijk hoge prijzen van nieuwe auto's en dus het verdwijnen van karakter van nieuwe auto's. Ik ben erg benieuwd welke kant het op gaat, want het lijkt er niet op dat er binnen enkele jaren een leuke, betaalbare elektrische auto op de markt komt die qua inzetbaarheid te vergelijken is met een brandstofauto. En door die doorgeschoten milieuregels lijkt het erop dat een nieuwe, betaalbare benzineauto ook praktisch niet meer te ontwikkelen is.
 
Hebben jullie de column van Nic de Boer gelezen? Past uitstekend in dit topic en is dus de reden dat hij weggaat bij Autoweek.
 
Toen de BPM ingevoerd werd, had ik al het gevoel, waar gaat dat naar toe? Ik kan het niet aantonen, maar ik den dat de auto(private)leasemarkt daar ongemerkt aan meegewerkt heeft. Daar maakt de nieuwprijs niet uit lijkt het wel. Ik denk dat zo de aandacht zelf verslapt. Ook andere belangen in het leven kunnen een rol gaan spelen.
 
speedtouch zei:
Toen de BPM ingevoerd werd, had ik al het gevoel, waar gaat dat naar toe? Ik kan het niet aantonen, maar ik den dat de auto(private)leasemarkt daar ongemerkt aan meegewerkt heeft. Daar maakt de nieuwprijs niet uit lijkt het wel. Ik denk dat zo de aandacht zelf verslapt. Ook andere belangen in het leven kunnen een rol gaan spelen.
Klik om te vergroten...
Dat is niet zo'n heel logische redenering als je het mij vraagt. Het enige wat je zou kunnen zeggen is dat het uitsplitsen naar maandelijkse kosten een grote uitgave nu eenmaal betaalbaarder doet lijken maar dat geldt niet slechts voor leasepatienten. Voor de rest wordt lease ook gewoon duurder van een hogere nieuwprijs. Een hogere catalogusprijs leidt tot een hoger (private) leasetarief en hogere bijtelling. Die bijtelling betaal je bovendien voor de hele looptijd van het contract over de nieuwwaarde van de auto, ondanks dat die minder waard wordt. En in de meeste gevallen geldt [looptijd in maanden] * [maandelijks leasetarief] ~ cataloguswaarde. Nu zit er natuurlijk wel -minimaal- onderhoud, verzekering en houderschapsbelasting in dat maandelijkse leasetarief. Maar als je de bijtelling er bijpakt betaal je ruimschoots meer dan die hele cataloguswaarde van de auto terug tijdens de loop van het contract en je mag 'm niet eens houden. Als ik geen budget van mijn werkgever kreeg zou ik nooit een auto leasen, zeker niet private.

Waar BPM wel op van invloed is, is de (papieren) uitstoot van het wagenpark. Minder uitstoot is immers minder BPM. De nieuwprijs maakt dus juist wel uit. Die focus op uitstoot zorgt er wel weer voor dat impliciet het hele wagenpark steeds uniformer is geworden, denk ik. En daarmee minder interessant voor de liefhebber.
 
Leasing heeft een hoop verpest. Leuke auto's kan je vaak al niet eens leasen of stuk duurder. Pon die een flinke vinger in de pap heeft bij leasemaatschappijen e.d. helpt ook niet echt. Gros schaft nu een leaseauto aan puur wat even hot is. We hebben de 14% spaardiesels al zien voorbij komen, de 20% D-segmenters, de Civic Hybrid die het opeens goed ging doen toen die goed te leasen waren en natuurlijk de verschrikkelijke Outlander PHEV en de Volvo plug-ins en C-klasse plug-ins die niet eens zo geweldig bleken. En nu zijn het weer de EV's en vaak in crossover/SUV vorm.

En natuurlijk alles moet grijs, zwart, wit of zilvergrijs zijn. Je moet een representatieve auto rijden zegt men vaak maar ik zie niet in wat er representatief is aan een BMW M-Sport in het zwart, met zwarte nieren en raamlijsten en soms ook nog een zwarte wielen. De Volvo XC40-rijders kiezen dat ook veel of het om te verdoezelen dat ze een basismodel rijden met zwarte grille-omlijsting?
 
MCW ooo zei:
Leasing heeft een hoop verpest. Leuke auto's kan je vaak al niet eens leasen of stuk duurder. Pon die een flinke vinger in de pap heeft bij leasemaatschappijen e.d. helpt ook niet echt. Gros schaft nu een leaseauto aan puur wat even hot is. We hebben de 14% spaardiesels al zien voorbij komen, de 20% D-segmenters, de Civic Hybrid die het opeens goed ging doen toen die goed te leasen waren en natuurlijk de verschrikkelijke Outlander PHEV en de Volvo plug-ins en C-klasse plug-ins die niet eens zo geweldig bleken. En nu zijn het weer de EV's en vaak in crossover/SUV vorm.
Klik om te vergroten...
Niet het leasen zelf, maar de regelgeving daaromtrent is daar verantwoordelijk voor. Maar ja, dat zeg je hier zelf eigenlijk ook al, aangezien je de lage bijtellingscategorieën erbij haalt.

MCW ooo zei:
En natuurlijk alles moet grijs, zwart, wit of zilvergrijs zijn. Je moet een representatieve auto rijden zegt men vaak maar ik zie niet in wat er representatief is aan een BMW M-Sport in het zwart, met zwarte nieren en raamlijsten en soms ook nog een zwarte wielen. De Volvo XC40-rijders kiezen dat ook veel of het om te verdoezelen dat ze een basismodel rijden met zwarte grille-omlijsting?
Klik om te vergroten...
Leasers zijn in mijn ervaring juist niet zo star als het aankomt op kleurkeuze, ze hoeven 'm immers toch niet zelf te verkopen. Wel zijn er werkgevers die bepaalde lakkleuren voorschrijven. En daarnaast vaak particuliere kopers of fleetowners die enkel grijs willen omdat dat 'couranter' zou zijn bij inruil. Ik blijf dat iets heel merkwaardigs vinden. Als ik zelf een tweedehands auto zou moeten kopen zou ik alle 'veilige' kleuren juist uitsluiten. En velen met mij, denk ik dus.
 
Een auto boeit ook weinig mensen. Een zwarte Polo is redelijk, een zwarte Tesla het summum. Dat is hoe de gemiddelde Nederlander er helaas in staat.
Vroeger zag je ook nog wel spoilersetjes op auto's. Die personalisatie zie je al helemaal niet meer. Iedereen wil zo min mogelijk opvallen en de auto is als statussymbool volledig uit beeld. Of misschien gewoon veranderd: maakt niet uit hoe je m betaald hebt, als je een zwarte Tesla hebt ben je de man.
 
Barri zei:
Vroeger zag je ook nog wel spoilersetjes op auto's. Die personalisatie zie je al helemaal niet meer. Iedereen wil zo min mogelijk opvallen en de auto is als statussymbool volledig uit beeld. Of misschien gewoon veranderd: maakt niet uit hoe je m betaald hebt, als je een zwarte Tesla hebt ben je de man.
Klik om te vergroten...
'Als statussymbool volledig uit beeld', valt volgens mij best wel mee. Maar na het zien van een prachtige oranje Bentley in een ander draadje realiseer ik me wel dat kleur inderdaad niet meer 'mag'. Niet alleen betaalbare modellen maar ook allerlei typische statusauto's als Porsches 911 en duurder rijden ook overwegend in rioolbuisachtige tinten rond. De eigenaren prijzen hun keuze aan als 'ingetogen', terwijl iedereen die er maar een beetje kijk op heeft, snapt dat het iets heel duurs is en dus per definitie niet ingetogen. Ik vind die grijstinten niet lelijk maar ik vind het wel totaal karakterloos.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan