De Openlucht Garage: Foto-update: 2003 Astra G Z22SE gepoetst en toekomstplannen
- Onderwerp starter Stephan 5 Pitter
- Startdatum
renate
Net ingestapt
Ik moet ook even reageren....
Voor mij is dit topic een "trip down memorie lane"
Begin jaren 80 was ik nog met dikke Amerikanen bezig en deed alles op straat voor het (huur)huis, daar waar de buren er niet blij mee waren.
In die tijd heb ik wel veel ervaring opgedaan via trail en error.
Ik vind het daarom erg gaaf om te zien er mensen zoals jij zijn die geen mooie garage of klusruimte hebben, toch flinke klussen aanpakken.
Het motto is dan ook: er is geen excuus om niet lekker aan je auto te sleutelen.
Ik bewonder je doorzettingsvermogen en instelling om lekker met je auto bezig te zijn.
Greetzz Renate.
P.S. gefeliciteerd met de kleine, moge hij veel van zijn ouders leren.
Voor mij is dit topic een "trip down memorie lane"
Begin jaren 80 was ik nog met dikke Amerikanen bezig en deed alles op straat voor het (huur)huis, daar waar de buren er niet blij mee waren.
In die tijd heb ik wel veel ervaring opgedaan via trail en error.
Ik vind het daarom erg gaaf om te zien er mensen zoals jij zijn die geen mooie garage of klusruimte hebben, toch flinke klussen aanpakken.
Het motto is dan ook: er is geen excuus om niet lekker aan je auto te sleutelen.
Ik bewonder je doorzettingsvermogen en instelling om lekker met je auto bezig te zijn.
Greetzz Renate.
P.S. gefeliciteerd met de kleine, moge hij veel van zijn ouders leren.
Marc 827 3500
Wegverkenner
Wat een leuk topic dit zeg. Twee verschillende auto's die top worden aangepakt en bijgehouden. Ook gewoon op de oprit. Echt knap werk hoor. 
Klassiekerrijder
Asfaltkampioen
Goed bezig, dat wordt een totaal andere auto straks. +1 voor het stuurhuis, dat ga je zeker merken.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Een hele tijd geleden alweer dat ik hier wat heb geplaatst. Er is in tussentijd ook niet veel gebeurd op het gebied van de T-5R.
Het huis is wel zo goed als klaar, dat wil zeggen dat de keuken, vloeren en trap er nog in moeten. Maar het schiet aardig op.
Uiteraard heeft het project rondom de Volvo om deze reden veelal stil gelegen.
Intussen heb ik wel een vliegwiel op de kop getikt. Deze wordt nog afgedraaid en opnieuw gebalanceerd.
Daarnaast heb ik de turbo laten reviseren en gelijk laten upgraden. Van origine beschikt de T-5R over een Mitsubishi TD04HL-15G. Na de upgrade beschikt mijn T-5R over een TD04HL-20T. Ik heb gekozen voor een billet turbinewiel met 6 bladen. Door te kiezen voor billet zal de turbo eerder opspoelen (dit wilde ik omdat een turbo van het formaat 20T later opspoelt dan de originele turbo. Nu win ik weer wat terrein terug. Daarnaast is de turbo nu in staat om tot veel hoger in het toerenbereik effectief te zijn, dit betekent in gelijke gevallen zo’n 7% meer vermogen aan het einde van het toerenbereik ten opzichte van een aluminium compressorwiel. Toch mooi meegenomen, al is dit natuurlijk vooral op papier leuk om te zien. Het idee dat ik er het maximale uithaal voor wat betreft ‘plug and play’ turbo’s vind ik wel een fijn idee.
Ik kan geen uitspraken doen over het uiteindelijke vermogen aangezien dit van veel meer zaken dan alleen de turbo afhangt. De tijd zal het moeten gaan leren straks, op de rollenbank. En van die cafépraat over zoveel honderd pk ben ik niet zo.
Helaas is bij de revisie niet de moeite genomen om het uiterlijk van de turbo ook weer als nieuw te doen lijken. Maar dit is niet erg, dit pak ik van het voorjaar zelf op.
Ik twijfel nog of ik de uitlaatzijde ook strak maak (lees: schuren) Op zich houdt ik hier wel van, maar ik wil ook niet het risico lopen dat de turbo vervuild van binnen voor iets dat qua werking niet nodig is, en qua looks straks haast onzichtbaar is in de auto…
Billet compressorwiel
Daarnaast zit het subframe weer onder de auto. Het is toch wel een heel contrast zo met de verroeste veerpoten. Maar goed, ergens moest er een grens getrokken worden voor nu :T
Ik verwacht aankomend voorjaar weer grote updates te kunnen plaatsen. Het plan is om dan écht aan de gang te gaan met de motorrevisie en upgrade van de koppeling en het terugplaatsen van het geheel in de auto. Voor nu eerst de winter uitzitten en verhuizen!
Het huis is wel zo goed als klaar, dat wil zeggen dat de keuken, vloeren en trap er nog in moeten. Maar het schiet aardig op.
Uiteraard heeft het project rondom de Volvo om deze reden veelal stil gelegen.
Intussen heb ik wel een vliegwiel op de kop getikt. Deze wordt nog afgedraaid en opnieuw gebalanceerd.
Daarnaast heb ik de turbo laten reviseren en gelijk laten upgraden. Van origine beschikt de T-5R over een Mitsubishi TD04HL-15G. Na de upgrade beschikt mijn T-5R over een TD04HL-20T. Ik heb gekozen voor een billet turbinewiel met 6 bladen. Door te kiezen voor billet zal de turbo eerder opspoelen (dit wilde ik omdat een turbo van het formaat 20T later opspoelt dan de originele turbo. Nu win ik weer wat terrein terug. Daarnaast is de turbo nu in staat om tot veel hoger in het toerenbereik effectief te zijn, dit betekent in gelijke gevallen zo’n 7% meer vermogen aan het einde van het toerenbereik ten opzichte van een aluminium compressorwiel. Toch mooi meegenomen, al is dit natuurlijk vooral op papier leuk om te zien. Het idee dat ik er het maximale uithaal voor wat betreft ‘plug and play’ turbo’s vind ik wel een fijn idee.
Ik kan geen uitspraken doen over het uiteindelijke vermogen aangezien dit van veel meer zaken dan alleen de turbo afhangt. De tijd zal het moeten gaan leren straks, op de rollenbank. En van die cafépraat over zoveel honderd pk ben ik niet zo.
Helaas is bij de revisie niet de moeite genomen om het uiterlijk van de turbo ook weer als nieuw te doen lijken. Maar dit is niet erg, dit pak ik van het voorjaar zelf op.
Ik twijfel nog of ik de uitlaatzijde ook strak maak (lees: schuren) Op zich houdt ik hier wel van, maar ik wil ook niet het risico lopen dat de turbo vervuild van binnen voor iets dat qua werking niet nodig is, en qua looks straks haast onzichtbaar is in de auto…
Billet compressorwiel
Daarnaast zit het subframe weer onder de auto. Het is toch wel een heel contrast zo met de verroeste veerpoten. Maar goed, ergens moest er een grens getrokken worden voor nu :T
Ik verwacht aankomend voorjaar weer grote updates te kunnen plaatsen. Het plan is om dan écht aan de gang te gaan met de motorrevisie en upgrade van de koppeling en het terugplaatsen van het geheel in de auto. Voor nu eerst de winter uitzitten en verhuizen!
speedtouch
Wegverkenner
Keurig bezig!
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Het heeft een tijd geduurd maar ik denk dat het weer eens tijd is voor een update. Geen heel grote, maar om de stilte te doorbreken even de stand van zaken. Bedankt voor alle reacties!
De nieuwe woning is eindelijk gereed en dus was het met een week tijd voor de sleuteloverdracht van de oude woning tijd om de Volvo te verhuizen naar de nieuwe woning. Dit was afgelopen februari. Alles voorbereid totdat het moment daar was om de auto op de ambulance te slepen: de sleutels kwijt en de deuren van de Volvo allemaal op slot. Na enig zoekwerk bleek dat de hoofdsleutel in het contactslot zat… en de reservesleutel nergens te bekennen. Omdat de ambulance maar beperkte tijd beschikbaar was hebben we ervoor gekozen om de auto met de achterkant de trailer op te trekken. Het motorblok was er toch uit dus alle gewicht was weg uit de voorkant.
Uiteindelijk ging het maar net met de achterbumper en trekhaak over de ambulance, maar net is goed genoeg.
Helaas was het niet mogelijk om de auto helemaal tot achterop te trekken maar met een paar goede sjorbanden durfde ik de reis van 11 kilometer wel aan.
En terecht bleek, want zonder enige problemen aangekomen bij de nieuwe locatie.
De losse onderdelen zoals het motorblok zijn in de bus vervoerd… bij gebrek aan beter met motorbok en al in de bus getild… geen aanrader!
Omdat er nog van alles aan de nieuwe woning moest gebeuren zoals stucwerk, keuken plaatsen, wat elektra aanleggen, vloer leggen etc. heeft de Volvo een maand of drie stilgestaan bij de nieuwe woning. Dit, samen met de tijd stilstand op de oprit bij de oude woning voor zeker acht maanden heeft de auto geen goed gedaan. Toen ik twee weken geleden de auto eens goed heb gewassen om hem te ontdoen van allerlei bouwstof en zand schrok ik toch wel.
Mijn zo mooie subframe was behoorlijk smerig geworden door het staan en de nieuwe bouten vertonen ook al roest. Tja, kwestie van schoonmaken dan maar weer.
De blanke lak van de Volvo vond het buitenleven nog minder fijn.
Dit zal dus in de toekomst aangepakt moeten worden. Ik ben er op zich niet heel rouwig om omdat de 850 in het verleden bij diverse plekken al eens is bijgespoten. Het lange termijn doel was toch al om de auto te voorzien van een fatsoenlijke nieuwe laklaag in de toekomst. Misschien nu dan maar wat eerder? We gaan het zien.
Nadat ik eindelijk wat tijd had gevonden om weer eens aan de slag te gaan met de Volvo heb ik de motor eens nader bekeken.
Hierbij bleek dat de cilinderwanden na 534000 kilometer hun beste tijd wel hebben gehad.
In overleg met de persoon die mijn motor gaat reviseren bleek dat de cilinderwanden dusdanig versleten zijn dat er moet worden geboord tot tweede overmaat. Daarnaast gelijk de overige opties vastgezet wat er aan de motor gaat gebeuren:
- H-profiel gesmede drijfstangen zodat er veilig een hoge(re) turbodruk gereden kan worden
- Nieuwe zuigers, origineel Volvo van een nieuwer type T5 motor (geschikt voor hoger vermogen dan de originele T-5R
zuigers) en nieuwe originele zuigerveren
- Glyco sputterlagers op de krukas voor betere smering bij hoge toerentallen
- Krukas balanceren en 5 kilogram afdraaien (fellere gasrespons, sneller klimmen in toeren, feller afremmen op de motor)
Al met al behoorlijk ingrijpende veranderingen waardoor het eigenlijk inwendig niet meer te vergelijken is met een standaard 2.3 T5 motor zoals geleverd in de T-5R. De planning is om de motor eind mei, begin juni weg te brengen voor de aanpassingen. Ter plaatse worden dan ook de koppeling, versnellingsbak en cilinderkop gemonteerd, inclusief nieuwe distributieriem enzovoorts, zodat het geheel als één pakket direct in de auto kan worden gehangen bij terugkomst.
De carterpan zag er verrassend fris uit van binnen geen aangekoekte bende maar heel schoon na zoveel kilometer. Ik verwacht dat deze er al eens onderuit is geweest en schoongemaakt bij een vorige eigenaar.
Ik heb er voor gekozen om de carterpan ultrasoon te laten reinigen zodat het helemaal op en top schoon is voor montage. Altijd bevredigend om een pakketje zo terug te krijgen.
Ik heb het ingepakt gelaten omdat ik er geen vuiligheid en stof in wil, sorry!
Toen was het tijd om de koppeling aan te pakken. Ik heb vorig jaar al een gloednieuwe koppeling van Volvo gekocht, een zogenaamde ‘R’ koppeling en een gebruikt vliegwiel.
Dit is de koppeling die origineel in de 850R met handgeschakelde versnellingsbak is geleverd. Volgens Volvo is deze koppelingsplaat samen met de drukgroep goed voor maximaal 475 Nm koppel. Omdat ik verwacht hier overheen te gaan wilde ik een sterkere koppelingsset. Ik heb de hele set inclusief vliegwiel naar Vekoma in Lemelerveld gebracht in samen hebben we de opties doorgesproken.
Zij gaven aan dat er 30% winst te behalen was, dit betekent dat de koppelingsset nu goed is voor 618 Nm koppel. Hier verwacht ik dan weer onder te blijven dus dat voelt goed.
Hieronder een foto van de koppeling en het vliegwiel voor- en na. Het is dus dezelfde set, maar dan aangepast door Vekoma.
Voor de aanpassing:
(wazige foto, uitsnede van een eerdere foto omdat ik geen aparte foto van de koppelingsplaat heb)
Na de aanpassing:
De koppelingsplaat is nu een 6-sinterplaat. Dit betekent dat de koppeling veel beter ‘bijt’ en ook gekoppeld blijft onder hoge druk. Het binnenwerk is origineel gelaten. Er is voor gekozen om de veren te behouden om nog enig comfort te hebben tijdens het rijden.
Het nadeel van een sinterplaat is dat er geen slip is, dus de koppeling staat ‘aan of uit’. Wegrijden bij een drukke Jumbo parkeerplaats wordt hierdoor wel wat uitdagender, maar daar is de auto dan in principe ook niet voor.
Het vliegwiel is gevlakt maar niet afgedraaid. In overleg met Vekoma was dit niet nodig en bleek dat deze vliegwielen niet geschikt zijn om veel van af te draaien. Omdat ook de krukas afgedraaid wordt zou tevens de draaiende massa wel erg klein worden. In combinatie met de sinterplaat wordt wegrijden dan wel écht een uitdaging. Het blijft toch een straatauto, dus dit is een prima oplossing zo.
Voor nu zijn we weer helemaal in het heden. Wanneer er grote updates zijn zal ik het verslag uiteraard weer hier plaatsen!
De nieuwe woning is eindelijk gereed en dus was het met een week tijd voor de sleuteloverdracht van de oude woning tijd om de Volvo te verhuizen naar de nieuwe woning. Dit was afgelopen februari. Alles voorbereid totdat het moment daar was om de auto op de ambulance te slepen: de sleutels kwijt en de deuren van de Volvo allemaal op slot. Na enig zoekwerk bleek dat de hoofdsleutel in het contactslot zat… en de reservesleutel nergens te bekennen
. Omdat de ambulance maar beperkte tijd beschikbaar was hebben we ervoor gekozen om de auto met de achterkant de trailer op te trekken. Het motorblok was er toch uit dus alle gewicht was weg uit de voorkant.
Uiteindelijk ging het maar net met de achterbumper en trekhaak over de ambulance, maar net is goed genoeg.
Helaas was het niet mogelijk om de auto helemaal tot achterop te trekken maar met een paar goede sjorbanden durfde ik de reis van 11 kilometer wel aan.
En terecht bleek, want zonder enige problemen aangekomen bij de nieuwe locatie.
De losse onderdelen zoals het motorblok zijn in de bus vervoerd… bij gebrek aan beter met motorbok en al in de bus getild… geen aanrader!
Omdat er nog van alles aan de nieuwe woning moest gebeuren zoals stucwerk, keuken plaatsen, wat elektra aanleggen, vloer leggen etc. heeft de Volvo een maand of drie stilgestaan bij de nieuwe woning. Dit, samen met de tijd stilstand op de oprit bij de oude woning voor zeker acht maanden heeft de auto geen goed gedaan. Toen ik twee weken geleden de auto eens goed heb gewassen om hem te ontdoen van allerlei bouwstof en zand schrok ik toch wel.
Mijn zo mooie subframe was behoorlijk smerig geworden door het staan en de nieuwe bouten vertonen ook al roest. Tja, kwestie van schoonmaken dan maar weer.
De blanke lak van de Volvo vond het buitenleven nog minder fijn.
Dit zal dus in de toekomst aangepakt moeten worden. Ik ben er op zich niet heel rouwig om omdat de 850 in het verleden bij diverse plekken al eens is bijgespoten. Het lange termijn doel was toch al om de auto te voorzien van een fatsoenlijke nieuwe laklaag in de toekomst. Misschien nu dan maar wat eerder? We gaan het zien.
Nadat ik eindelijk wat tijd had gevonden om weer eens aan de slag te gaan met de Volvo heb ik de motor eens nader bekeken.
Hierbij bleek dat de cilinderwanden na 534000 kilometer hun beste tijd wel hebben gehad.
In overleg met de persoon die mijn motor gaat reviseren bleek dat de cilinderwanden dusdanig versleten zijn dat er moet worden geboord tot tweede overmaat. Daarnaast gelijk de overige opties vastgezet wat er aan de motor gaat gebeuren:
- H-profiel gesmede drijfstangen zodat er veilig een hoge(re) turbodruk gereden kan worden
- Nieuwe zuigers, origineel Volvo van een nieuwer type T5 motor (geschikt voor hoger vermogen dan de originele T-5R
zuigers) en nieuwe originele zuigerveren
- Glyco sputterlagers op de krukas voor betere smering bij hoge toerentallen
- Krukas balanceren en 5 kilogram afdraaien (fellere gasrespons, sneller klimmen in toeren, feller afremmen op de motor)
Al met al behoorlijk ingrijpende veranderingen waardoor het eigenlijk inwendig niet meer te vergelijken is met een standaard 2.3 T5 motor zoals geleverd in de T-5R. De planning is om de motor eind mei, begin juni weg te brengen voor de aanpassingen. Ter plaatse worden dan ook de koppeling, versnellingsbak en cilinderkop gemonteerd, inclusief nieuwe distributieriem enzovoorts, zodat het geheel als één pakket direct in de auto kan worden gehangen bij terugkomst.
De carterpan zag er verrassend fris uit van binnen geen aangekoekte bende maar heel schoon na zoveel kilometer. Ik verwacht dat deze er al eens onderuit is geweest en schoongemaakt bij een vorige eigenaar.
Ik heb er voor gekozen om de carterpan ultrasoon te laten reinigen zodat het helemaal op en top schoon is voor montage. Altijd bevredigend om een pakketje zo terug te krijgen.
Ik heb het ingepakt gelaten omdat ik er geen vuiligheid en stof in wil, sorry!
Toen was het tijd om de koppeling aan te pakken. Ik heb vorig jaar al een gloednieuwe koppeling van Volvo gekocht, een zogenaamde ‘R’ koppeling en een gebruikt vliegwiel.
Dit is de koppeling die origineel in de 850R met handgeschakelde versnellingsbak is geleverd. Volgens Volvo is deze koppelingsplaat samen met de drukgroep goed voor maximaal 475 Nm koppel. Omdat ik verwacht hier overheen te gaan wilde ik een sterkere koppelingsset. Ik heb de hele set inclusief vliegwiel naar Vekoma in Lemelerveld gebracht in samen hebben we de opties doorgesproken.
Zij gaven aan dat er 30% winst te behalen was, dit betekent dat de koppelingsset nu goed is voor 618 Nm koppel. Hier verwacht ik dan weer onder te blijven dus dat voelt goed.
Hieronder een foto van de koppeling en het vliegwiel voor- en na. Het is dus dezelfde set, maar dan aangepast door Vekoma.
Voor de aanpassing:
(wazige foto, uitsnede van een eerdere foto omdat ik geen aparte foto van de koppelingsplaat heb)
Na de aanpassing:
De koppelingsplaat is nu een 6-sinterplaat. Dit betekent dat de koppeling veel beter ‘bijt’ en ook gekoppeld blijft onder hoge druk. Het binnenwerk is origineel gelaten. Er is voor gekozen om de veren te behouden om nog enig comfort te hebben tijdens het rijden.
Het nadeel van een sinterplaat is dat er geen slip is, dus de koppeling staat ‘aan of uit’. Wegrijden bij een drukke Jumbo parkeerplaats wordt hierdoor wel wat uitdagender, maar daar is de auto dan in principe ook niet voor.
Het vliegwiel is gevlakt maar niet afgedraaid. In overleg met Vekoma was dit niet nodig en bleek dat deze vliegwielen niet geschikt zijn om veel van af te draaien. Omdat ook de krukas afgedraaid wordt zou tevens de draaiende massa wel erg klein worden. In combinatie met de sinterplaat wordt wegrijden dan wel écht een uitdaging. Het blijft toch een straatauto, dus dit is een prima oplossing zo.
Voor nu zijn we weer helemaal in het heden. Wanneer er grote updates zijn zal ik het verslag uiteraard weer hier plaatsen!
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@406c Het is zeker de bedoeling om er trackdays mee te gaan rijden, maar gewone ritten en toertochten met mooi weer, of evenementen bezoeken is ook de bedoeling. En dat is nog steeds prima te doen natuurlijk, primair is en blijft het een straatauto. Er komt geen rolkooi in of zo, en ik ga het interieur ook niet strippen en dat soort dingen . Het is meer dat filerijden, fileparkeren en heel gelikt wegrijden bij een drukke parkeerplaats waarbij allerlei karretjes en voetgangers maken dat je 30 keer de koppeling moet intrappen omdat er weer iets aankomt nu minder zal zijn omdat de koppeling nu eenmaal agressiever aangrijpt. Maar dat is een keuze en een offer die ik maak, het is immers m'n derde auto, dus dat is prima. Ik verwacht er in principe weinig drukke verkeerssituaties mee omdat ik de auto daar niet voor gebruik.
@Janneman Je bedoelt na een paar duizend kilometer alsin wat als alles dan versleten is of wat als de lol er dan af is? In het eerste geval bouwen we het weer opnieuw op en / of maak ik dan weer andere keuzes en in het tweede geval idem. Overigens verwacht ik niet dat mijn spullen per definitie sneller slijten. Het materiaal op de sinterplaat is zachter dan bij een volledige racekoppeling bijvoorbeeld en de motor wordt zodanig opgebouwd dat 'ie beter is dan toen die nieuw was. Ik verwacht een kilometer of 2500 á 3000 per jaar te rijden en dat is ook niet altijd volgas natuurlijk
@Janneman Je bedoelt na een paar duizend kilometer alsin wat als alles dan versleten is of wat als de lol er dan af is? In het eerste geval bouwen we het weer opnieuw op en / of maak ik dan weer andere keuzes en in het tweede geval idem. Overigens verwacht ik niet dat mijn spullen per definitie sneller slijten. Het materiaal op de sinterplaat is zachter dan bij een volledige racekoppeling bijvoorbeeld en de motor wordt zodanig opgebouwd dat 'ie beter is dan toen die nieuw was. Ik verwacht een kilometer of 2500 á 3000 per jaar te rijden en dat is ook niet altijd volgas natuurlijk
Laatst bewerkt:
Janneman
Kilometervreter
Ik bedoel dat de lol er dan af is, je gaat voor kwaliteitsspullen dat zal wel goed zitten.
Ik ken zelf diverse mensen die zelf een auto herbouwd hebben, of gerestaureerd. Of zelf een motor (om op te rijden) gebouwd hebben. Ik schat dat 80% het spul na een paar jaar verkocht heeft. De weg naar het eindproduct is leuk maar het rijden zelf geeft hun geen kick.
Ik ken zelf diverse mensen die zelf een auto herbouwd hebben, of gerestaureerd. Of zelf een motor (om op te rijden) gebouwd hebben. Ik schat dat 80% het spul na een paar jaar verkocht heeft. De weg naar het eindproduct is leuk maar het rijden zelf geeft hun geen kick.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Tja, ik bouw deze 850 op naar mijn wensen om er straks zelf van te genieten. Wat een ander doet of laat daar kan ik niet over oordelen.
Ik zou er eerder een Volvo bijkopen dan deze vervangen. Een 960 in Blackberry Pearl of een C70 in Saffron Pearl staan nog wel op mijn wensenlijst, maar daar hoeft de 850 niet persé voor te wijken.
406c
Kilometervreter
Dat was inderdaad een beetje de situatie waar ik op doelde. Als het niet je primaire auto is dan zal het inderdaad minder uitmaken. Is natuurlijk ook een persoonlijke kwestie, zo zou ik nooit het diff van een auto dichtlassen omdat dat vervelend is op parkeerplaatsen, ookal is het een derde auto.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Een differentieel dichtlassen bij een straatauto, waarom zou je dat ook doen?
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Een tijd terug alweer dat er een update heeft plaatsgevonden. Ondertussen is er overigens niet stilgezeten.
Deze update bestaat uit twee berichten omdat het forum niet toestaat dat ik meer dan 30 foto's toevoeg per bericht
Nadat de koppeling en het vliegwiel gereed waren gemaakt heb ik eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en me ontfermd over de motor zelf en alles wat daar bij hoort. De meeste klussen aan het huis zijn inmiddels gedaan, de tuin is aangelegd en leefbaar. Dat gaf mij de (mentale) ruimte om weer eens lekker ouderwets met de Volvo aan de slag te gaan.
Omdat ik de revisie niet zelf uitvoer moest ik alle onderdelen die ik in de loop der tijd heb verzameld of opgeknapt verzamelen.
Op deze foto zijn te zien, nog even kort samengevat:
- De gereviseerde en ge-upgrade turbo (Mitsubishi TD04HL-20t met billet compressorwiel
- ‘Japanifold’ uitlaatspruitstuk (betere flow, scheuren niet onder zware belasting)
- Gereviseerde cilinderkop
- ‘GLT’ nokkenassen (meer lift en langere duratie)
- 5 nieuwe Bosch 465cc (bij 4bar) brandstofinjectoren
- Nieuwe Bosch nokkenaspositiesensor
- Allerlei pakkingen waarbij op de achterste krukaspakking na alles origineel Volvo.
- Diverse bouten en moeren origineel Volvo (noem het een tik)
- Ultrasoon gereinigde carterpan en inlaatspruitstuk
- De koppelingsplaat, drukgroep en vliegwiel
- Nieuwe oliekoelerleidingen
Ik zelf vond dit wel een gave foto omdat het mij een mooi beeld gaf van de energie die ik er afgelopen tijd heb ingestopt.
Het voordeel van schone spullen is dat je ze van vrouwlief (met frisse tegenzin) gezellig in de keuken in elkaar mag schroeven, voor zover mogelijk.
En een close-up van de nieuwe nokkenaspositiesensor. Deze was voornamelijk nodig vanwege de broze stekker van de originele. Deze zijn helaas niet los verkrijgbaar. Daarbij, een nieuwe sensor kan ook geen kwaad natuurlijk als straks alles nieuw is.
Ondertussen ook wat moeite gestopt in het weer opfrissen van de kunststof kappen van de motor. Wanneer de motorkap open gaat moet het natuurlijk wel een beetje fris ogen allemaal. Mijn ervaring is dat je met mooi kunststof écht een verschil maakt.
Voor
Na
Daarnaast ook de nodige opfrisbeurten aan allerlei andere aanbouwdelen onder de motorkap gegeven. Een wereld van verschil.
Voor
Na
Met alle spullen schoon en geordend kon de reis naar de revisie beginnen. Ik heb geen foto’s van het afleveren van de spullen, dat geloofde ik wel. De revisie zou ongeveer 6 weken in beslag nemen waarbij ik heb aangegeven dat ik absoluut geen haast had. Dat gaf mij de tijd om ondertussen de nodige energie te steken in allerlei randzaken die straks het geheel enorm omhoog tillen, naar mijn mening.
Het startmotortje even op dieet gezet, zomaar een kilo vet kwijt
Daarnaast werd ik er ook door een vriend op geattendeerd dat mijn hitteschild aan het schutbord wel erg moe oogde. Hier had ik tot aan dat moment eigenlijk niets van gedacht maar ik ben blij dat ik er even op gewezen werd. Na een zoektocht die toch langer duurde dan ik in eerste instantie dacht een nette gebruikte gevonden. Na een goede poetsbeurt mag het verschil er zijn. Zeker ook omdat de oude helemaal gedeukt en verbogen is.
De moeite meer dan waard.
De motorsteunen een opfrisbeurt gegeven. Ik moet zeggen dat het resultaat buitengewoon is gelukt voor een knikkerbus, in de tuin.
Voor
Na
En de bovenste motorsteun. Deze zit pontificaal in het zicht dus ik vond het wel belangrijk dat deze er ook goed uit zag. Het PU rubber is er door een vorige eigenaar al eens ingezet en deze is dus wat ouder en kreeg ik niet mooi schoon. Met zijt zo.
Deze update bestaat uit twee berichten omdat het forum niet toestaat dat ik meer dan 30 foto's toevoeg per bericht
Nadat de koppeling en het vliegwiel gereed waren gemaakt heb ik eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en me ontfermd over de motor zelf en alles wat daar bij hoort. De meeste klussen aan het huis zijn inmiddels gedaan, de tuin is aangelegd en leefbaar. Dat gaf mij de (mentale) ruimte om weer eens lekker ouderwets met de Volvo aan de slag te gaan.
Omdat ik de revisie niet zelf uitvoer moest ik alle onderdelen die ik in de loop der tijd heb verzameld of opgeknapt verzamelen.
Op deze foto zijn te zien, nog even kort samengevat:
- De gereviseerde en ge-upgrade turbo (Mitsubishi TD04HL-20t met billet compressorwiel
- ‘Japanifold’ uitlaatspruitstuk (betere flow, scheuren niet onder zware belasting)
- Gereviseerde cilinderkop
- ‘GLT’ nokkenassen (meer lift en langere duratie)
- 5 nieuwe Bosch 465cc (bij 4bar) brandstofinjectoren
- Nieuwe Bosch nokkenaspositiesensor
- Allerlei pakkingen waarbij op de achterste krukaspakking na alles origineel Volvo.
- Diverse bouten en moeren origineel Volvo (noem het een tik)
- Ultrasoon gereinigde carterpan en inlaatspruitstuk
- De koppelingsplaat, drukgroep en vliegwiel
- Nieuwe oliekoelerleidingen
Ik zelf vond dit wel een gave foto omdat het mij een mooi beeld gaf van de energie die ik er afgelopen tijd heb ingestopt.
Het voordeel van schone spullen is dat je ze van vrouwlief (met frisse tegenzin) gezellig in de keuken in elkaar mag schroeven, voor zover mogelijk.
En een close-up van de nieuwe nokkenaspositiesensor. Deze was voornamelijk nodig vanwege de broze stekker van de originele. Deze zijn helaas niet los verkrijgbaar. Daarbij, een nieuwe sensor kan ook geen kwaad natuurlijk als straks alles nieuw is.
Ondertussen ook wat moeite gestopt in het weer opfrissen van de kunststof kappen van de motor. Wanneer de motorkap open gaat moet het natuurlijk wel een beetje fris ogen allemaal. Mijn ervaring is dat je met mooi kunststof écht een verschil maakt.
Voor
Na
Daarnaast ook de nodige opfrisbeurten aan allerlei andere aanbouwdelen onder de motorkap gegeven. Een wereld van verschil.
Voor
Na
Met alle spullen schoon en geordend kon de reis naar de revisie beginnen. Ik heb geen foto’s van het afleveren van de spullen, dat geloofde ik wel. De revisie zou ongeveer 6 weken in beslag nemen waarbij ik heb aangegeven dat ik absoluut geen haast had. Dat gaf mij de tijd om ondertussen de nodige energie te steken in allerlei randzaken die straks het geheel enorm omhoog tillen, naar mijn mening.
Het startmotortje even op dieet gezet, zomaar een kilo vet kwijt
Daarnaast werd ik er ook door een vriend op geattendeerd dat mijn hitteschild aan het schutbord wel erg moe oogde. Hier had ik tot aan dat moment eigenlijk niets van gedacht maar ik ben blij dat ik er even op gewezen werd. Na een zoektocht die toch langer duurde dan ik in eerste instantie dacht een nette gebruikte gevonden. Na een goede poetsbeurt mag het verschil er zijn. Zeker ook omdat de oude helemaal gedeukt en verbogen is.
De moeite meer dan waard.
De motorsteunen een opfrisbeurt gegeven. Ik moet zeggen dat het resultaat buitengewoon is gelukt voor een knikkerbus, in de tuin.
Voor
Na
En de bovenste motorsteun. Deze zit pontificaal in het zicht dus ik vond het wel belangrijk dat deze er ook goed uit zag. Het PU rubber is er door een vorige eigenaar al eens ingezet en deze is dus wat ouder en kreeg ik niet mooi schoon. Met zijt zo.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Toen was het tijd om aan de wiellagers te beginnen. Deze waren kapot gegaan tijdens het transport van het oude huis naar het nieuwe huis. Ik had dus geen idee dat de auto absoluut niet mag rollen wanneer de aandrijfassen uit de naven zijn. Dit zorgt ervoor dat de hele handel uit elkaar schiet. Oeps. Nou, het stond aanvankelijk niet op de planning maar toen ik het wiel en de remschijven had gedemonteerd was ik er niet rouwig om dat ik dit nu wel ‘moest’ aanpakken. Mijn hemel, wat een roestige en oude bende. Dit is hoe bijna 5,5 ton aan regen en pekel kilometers eruit zien.
Met de aandrijfassen er uit was er makkelijk bij te komen. De 4 moeren die het wiellager op zijn plek houden zitten met een flinke hoeveelheid Newtonmeters vast. Daarnaast zijn ze af-fabriek ook voorzien van loctite en vanwege de temperatuur die de houder kan bereiken achter de remschijf zitten de bouten negen van de tien keer ook om deze reden muurvast. Helaas had ik geen kruipolie meer maar ik wilde toch de wielnaven los hebben. Gelukkig kwamen de bouten relatief makkelijk los met een lange hefboom… zonder dat ze afbraken! Wat een fijn gevoel als iets meezit!
De andere kant liep ook voorspoedig. De bouten kwamen mooi los… Maar de wielnaaf zat muur- en muurvast in de houder. Ik heb de hele houder onder een pers gelegd om de wielnaaf eruit te persen…
Toen gebeurde het ondenkbare: het lager kwam uit de naaf en de naaf bleef zitten…
Tevens is rechts te zien dat de boutjes van de stofplaat van de remschijf waren afgebroken. Terwijl de linkerkant zo voorspoedig ging liep aan de rechterkant alles mis. Een tegenvaller.
Uiteindelijk heb ik het restant van de wielnaaf met een grote beitel uit de houder kunnen slaan. Daarna was het tijd om de afgebroken boutjes uit te boren.
Dit verliep nog vrij vlot moet ik zeggen. Met de juiste maat geboord en vervolgens de juiste nieuwe draad erin getapt…
…Zodat het originele boutje weer past. Op onderstaande foto had ik een boutje van de andere kant gepakt om te kijken of het paste.
Dat geeft dan ook wel voldoening. Alles weer lekker origneel opbouwen zonder allerlei afwijkende bouten en moeren.
Nadat ik had uitgezocht welke boutjes erin gingen heb ik ze besteld.
Tevens ook nieuwe stofplaten en wiellagers besteld, uiteraard.
En de naafhouders, of hoe noem je deze dingen, ook weer helemaal netjes gemaakt. Ontdaan van roest en zwart gelakt waarbij is afgelakt met 2K blanke lak in de hoop dat ze lang mooi blijven.
Op onderstaande foto is het één en ander gemonteerd en voorzien van ceramisch vet voordat de nieuwe wielnaaf geplaatst werd.
Vervolgens het wiellager erin en de bouten voorzien van nieuw borgmiddel en ze flink aangetrokken.
Wat ziet dat er toch heerlijk uit, alles zo nieuw.
De oplettende kijker is opgevallen dat de veerpoten erg verroest zijn en dat de nieuwe delen hier ‘zo maar’ aan gemonteerd zijn. Ik heb geen moeite gestoken in het ‘op pimpen’ van de veerpoten omdat ik deze binnen een jaar toch wil vervangen voor iets nieuws, omdat deze erg moe zijn en eigenlijk de moeite niet meer waard zijn. Helaas is er momenteel geen budget om dit gelijk mee te pakken, omdat ik dan ook iets échts fatsoenlijks wil.
Ondertussen heb ik ook onder de motorkap het één en ander gereed gemaakt voor de komst van de motor, na de revisie.
Zo viel mij op dat er door een vorige eigenaar op allerlei manieren gebeund was aan de kabelboom. Er zat een origineel Volvo alarm op maar de manier waarop deze was geïnstalleerd sloeg in mijn ogen nergens op.
Dus deze heb ik voor nu verwijderd. Eerst goed gekeken wat ik moest doorknippen uiteraard. Momenteel geeft de ontvanger van de centrale deurvergrendeling een foutcode aan als de auto op stand II van het contactslot staat. Dit doet ‘ie doormiddel van een bepaalde knippercode met het rode lampje. Na enig speurwerk betekent deze code ‘fout in de verbinding’. Dat kan wel kloppen, aangezien de kabels zijn doorgeknipt en de geluidshoorn eraf is. De centrale deurvergrendeling met afstandsbediening werkt overigens nog wel, en op stand I of III van het contact is de knippercode weg, dus ik ga op een later tijdstip nog de tijd nemen om de geluidshoorn van het alarm op een nette manier te reïnstalleren.
Zomaar wat oude zooi die ik onder de motorkap vandaan trek…
Tsja…
Bovenstaande ga ik oplossen wanneer de motor weer in de auto zit omdat ik dan goed kan herleiden waar iedere kabel naartoe gaat, en welke ik bijvoorbeeld bij elkaar in een beschermhoes kan stoppen. Waar nodig worden kabels ook vervangen door nieuwe exemplaren.
Aan nieuwe beschermhoezen geen gebrek gelukkig.
Daarnaast heb ik ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om toen de kans zich voordeed een veel nettere kunststof plaat voor onder het dashboardkastje te kopen. De oude zat vol met gaten en schroeven van één of andere carkit of iets dergelijks… mensen, echt. Kap met boren van gaten in dashboardpanelen. Man, wat ben ik daar allergisch voor. Gelukkig was dit deel super simpel te vervangen.
En toen....toen was daar het moment dat ik bericht kreeg dat het motorblok weer klaar was om op te halen. Hoe dat avontuur is verlopen bewaar ik voor een volgend bericht!
Met de aandrijfassen er uit was er makkelijk bij te komen. De 4 moeren die het wiellager op zijn plek houden zitten met een flinke hoeveelheid Newtonmeters vast. Daarnaast zijn ze af-fabriek ook voorzien van loctite en vanwege de temperatuur die de houder kan bereiken achter de remschijf zitten de bouten negen van de tien keer ook om deze reden muurvast. Helaas had ik geen kruipolie meer maar ik wilde toch de wielnaven los hebben. Gelukkig kwamen de bouten relatief makkelijk los met een lange hefboom… zonder dat ze afbraken! Wat een fijn gevoel als iets meezit!
De andere kant liep ook voorspoedig. De bouten kwamen mooi los… Maar de wielnaaf zat muur- en muurvast in de houder. Ik heb de hele houder onder een pers gelegd om de wielnaaf eruit te persen…
Toen gebeurde het ondenkbare: het lager kwam uit de naaf en de naaf bleef zitten…
Tevens is rechts te zien dat de boutjes van de stofplaat van de remschijf waren afgebroken. Terwijl de linkerkant zo voorspoedig ging liep aan de rechterkant alles mis. Een tegenvaller.
Uiteindelijk heb ik het restant van de wielnaaf met een grote beitel uit de houder kunnen slaan. Daarna was het tijd om de afgebroken boutjes uit te boren.
Dit verliep nog vrij vlot moet ik zeggen. Met de juiste maat geboord en vervolgens de juiste nieuwe draad erin getapt…
…Zodat het originele boutje weer past. Op onderstaande foto had ik een boutje van de andere kant gepakt om te kijken of het paste.
Dat geeft dan ook wel voldoening. Alles weer lekker origneel opbouwen zonder allerlei afwijkende bouten en moeren.
Nadat ik had uitgezocht welke boutjes erin gingen heb ik ze besteld.
Tevens ook nieuwe stofplaten en wiellagers besteld, uiteraard.
En de naafhouders, of hoe noem je deze dingen, ook weer helemaal netjes gemaakt. Ontdaan van roest en zwart gelakt waarbij is afgelakt met 2K blanke lak in de hoop dat ze lang mooi blijven.
Op onderstaande foto is het één en ander gemonteerd en voorzien van ceramisch vet voordat de nieuwe wielnaaf geplaatst werd.
Vervolgens het wiellager erin en de bouten voorzien van nieuw borgmiddel en ze flink aangetrokken.
Wat ziet dat er toch heerlijk uit, alles zo nieuw.
De oplettende kijker is opgevallen dat de veerpoten erg verroest zijn en dat de nieuwe delen hier ‘zo maar’ aan gemonteerd zijn. Ik heb geen moeite gestoken in het ‘op pimpen’ van de veerpoten omdat ik deze binnen een jaar toch wil vervangen voor iets nieuws, omdat deze erg moe zijn en eigenlijk de moeite niet meer waard zijn. Helaas is er momenteel geen budget om dit gelijk mee te pakken, omdat ik dan ook iets échts fatsoenlijks wil.
Ondertussen heb ik ook onder de motorkap het één en ander gereed gemaakt voor de komst van de motor, na de revisie.
Zo viel mij op dat er door een vorige eigenaar op allerlei manieren gebeund was aan de kabelboom. Er zat een origineel Volvo alarm op maar de manier waarop deze was geïnstalleerd sloeg in mijn ogen nergens op
.
Dus deze heb ik voor nu verwijderd. Eerst goed gekeken wat ik moest doorknippen uiteraard. Momenteel geeft de ontvanger van de centrale deurvergrendeling een foutcode aan als de auto op stand II van het contactslot staat. Dit doet ‘ie doormiddel van een bepaalde knippercode met het rode lampje. Na enig speurwerk betekent deze code ‘fout in de verbinding’. Dat kan wel kloppen, aangezien de kabels zijn doorgeknipt en de geluidshoorn eraf is. De centrale deurvergrendeling met afstandsbediening werkt overigens nog wel, en op stand I of III van het contact is de knippercode weg, dus ik ga op een later tijdstip nog de tijd nemen om de geluidshoorn van het alarm op een nette manier te reïnstalleren.
Zomaar wat oude zooi die ik onder de motorkap vandaan trek…
Tsja…
Bovenstaande ga ik oplossen wanneer de motor weer in de auto zit omdat ik dan goed kan herleiden waar iedere kabel naartoe gaat, en welke ik bijvoorbeeld bij elkaar in een beschermhoes kan stoppen. Waar nodig worden kabels ook vervangen door nieuwe exemplaren.
Aan nieuwe beschermhoezen geen gebrek gelukkig.
Daarnaast heb ik ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om toen de kans zich voordeed een veel nettere kunststof plaat voor onder het dashboardkastje te kopen. De oude zat vol met gaten en schroeven van één of andere carkit of iets dergelijks… mensen, echt. Kap met boren van gaten in dashboardpanelen. Man, wat ben ik daar allergisch voor
. Gelukkig was dit deel super simpel te vervangen.
En toen....toen was daar het moment dat ik bericht kreeg dat het motorblok weer klaar was om op te halen. Hoe dat avontuur is verlopen bewaar ik voor een volgend bericht!
Nico GTR
Asfaltkampioen
Lijkt mij ook heerlijk om dat na de verhuizing al weer zo snel te kunnen doen.
Fantastische reportage, mooi topic. Prachtig werk!
Qua veerpoten, ik kan best begrijpen dat je daar iets moois onder wilt hebben, maar is het dan geen optie om iets origineels te kopen en dat over 5 jaar eens te upgraden?
Verschil gaat het immers sowieso maken....nieuwprijs van iets fatsoenlijks loopt wel de spuigaten uit zag ik. Jeutje dat zijn andere prijzen dan ik gewend ben zeg.
Fantastische reportage, mooi topic. Prachtig werk!
Qua veerpoten, ik kan best begrijpen dat je daar iets moois onder wilt hebben, maar is het dan geen optie om iets origineels te kopen en dat over 5 jaar eens te upgraden?
Verschil gaat het immers sowieso maken....nieuwprijs van iets fatsoenlijks loopt wel de spuigaten uit zag ik. Jeutje dat zijn andere prijzen dan ik gewend ben zeg.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@BartM94 Hartelijk dank voor de complimenten!
@Nico GTR Dat is zeker een optie, alleen dat vind ik de moeite momenteel niet waard. Ik verwacht dit seizoen maximaal 1000 á 1500 kilometer te rijden, waarvan de eerste 1000 met inloopolie. Dat wil zeggen, als de gemiddelde Daihatsu Gran Move. Die schokbrekers zijn hier nog goed genoeg voor. Na een winter hard sparen ga ik volgend jaar in één keer over op iets dat gelijk volgens wensen is
@Nico GTR Dat is zeker een optie, alleen dat vind ik de moeite momenteel niet waard. Ik verwacht dit seizoen maximaal 1000 á 1500 kilometer te rijden, waarvan de eerste 1000 met inloopolie. Dat wil zeggen, als de gemiddelde Daihatsu Gran Move. Die schokbrekers zijn hier nog goed genoeg voor. Na een winter hard sparen ga ik volgend jaar in één keer over op iets dat gelijk volgens wensen is
Sjon77
Wegverkenner
Geen idee of dat bij elke auto is, maar dat je 't wiellager sloopt als je de naaf eruit drukt, is voor mij standaard. Mocht ik ooit de garage hier leegruimen, dan kom ik vast en zeker lagerkogels tegen.
Fuseestuk heet 't onderdeel waar 't wiellager + wielnaaf in gemonteerd zit.
.Fuseestuk heet 't onderdeel waar 't wiellager + wielnaaf in gemonteerd zit.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
16 juni jongstleden was het dan zover: ik kon mijn motorblok weer ophalen. Ik mag wel zeggen dat het toch wel een beetje een droom is die uitkwam: een ‘gebouwde’ motor in mijn eigen auto leggen
De persoon die mijn motor gereviseerd heeft is iemand met veel ervaring en kan de T5 motoren haast met de ogen dicht in- en uit elkaar schroeven. Samen hebben we eerst mijn wensen en eisen doorgenomen. In een bovenstaand bericht heb ik al eens opgesomd wat ik allemaal aan de motor wilde veranderen maar ik zal voor het gemak nog eens opnoemen wat het uiteindelijk is geworden:
- Zuigers van een nieuwer type T5 motor (nog beter bestand tegen hoge temperaturen)
- H-profiel gesmede drijfstangen (beter bestand tegen hoge druk in de cilinders, de originele
drijfstangen zijn eigenlijk het eerste zwakke punt van de motor)
- Zuigerveren ‘gegapt’ op 0.4mm. Hierover zal ik straks wat meer uitleg geven, voor de
minder technische lezers
- King geharde racelagers voor de krukas en drijfstangen (beter bestand tegen hoge
temperaturen en langdurig hogere toerentallen draaien)
- De krukas is uiteindelijk 4,3 kilogram afgedraaid. Dit betekent een fellere gasrespons,
sneller klimmen in toerental
- Tussen de cilinders zijn ‘shims’ geplaatst. Hoewel de 2.3 Volvo 5-cilinder motoren, in
tegenstelling tot de 2.5 Volvo 5-cilinder motoren uit bijvoorbeeld de Focus ST en RS,
eigenlijk nooit scheuren in de cilinders, is het door het shimmen helemaal zo goed als
uitgesloten dat dit ooit nog gebeurd. Hierdoor is het in theorie mogelijk om veilig zeer hoge
vermogens te draaien
De reden dat ik zo uitbundig heb uitgepakt met deze motor is omdat ik graag wat ‘over’ heb en niet wil dat mijn techniek op z’n tenen hoeft te lopen. Deze motor zou in theorie de 600 pk fluitend aan moeten kunnen, maar met mijn beoogde setup zit ik hier ver onder. Als ik in de toekomst toch wat anders besluit te doen met de auto dan hoeft de motor in ieder geval niet meer uit elkaar omdat ‘ie op alles is voorbereid. Dit geeft mij ook wel een fijn gevoel. Ik kan nu in principe alle kanten op
Het cilinders en de krukasbehuizing helemaal schoon.
Het installeren van de drijfstangen en zuigers
De cilinders met de verse hoonsporen. Op de foto is goed te zien dat de zuigerveren zorgvuldig worden ‘gegapt’ op de juiste afstand. Dit is nodig omdat de zuigerveren onder invloed van warmte uitzetten en krimpen. Als de ruimte van de zuigerveeropening te klein is dan kan de zuigerveer niet ver genoeg uitzetten of zelfs sluiten zodat er veel frictie in de cilinder ontstaat. Als de opening te groot is dan kan dit voor compressieverlies zorgen. Op basis van het beoogde vermogen wordt de grootte van de ‘gap’ in de zuigerveer aangepast, waarna met een voelermaatje nauwkeurig wordt bepaald of de zuigerveer op maat is. Een secuur en belangrijk werkje!
De krukas en bijna alle drijfstangen geïnstalleerd, met een speciaal smeringsadditief op de krukas, zodat de drijfstanglagers niet drooglopen.
Dit dus.
De schone carterpan klaar voor installatie. De Volvo originele roze vloeibare pakking nauwkeurig met een verfroller aangebracht. Maar al te vaak worden er allerlei soorten dikke kit opgebracht zonder na te denken, waardoor sommige oliekanalen verstopt raken bij het aandraaien van de carterpan
Op deze foto is goed te zien dat de ‘shims’ tussen de cilinders gaan. De onderkant heeft een puntvorm waarmee ze in de koelvloeistof hangen om oververhitting tegen te gaan. De shims vullen de koelruimte tussen de cilinders op waardoor ze niet meer tegen elkaar aankomen bij langdurige blootstelling aan hitte. Doordat de shims in de koelvloeistofhangen blijft er toch een goede warmteafgifte. Zoals eerder gezegd, de 2.3 T5 heeft dikke cilinderwanden en scheuren niet makkelijk, maar door deze modificatie is de motor helemaal zo goed als bulletproof.
Hier een foto van de motor die weer zo goed als helemaal in elkaar zit. De bak en de turbo liggen op de achtergrond klaar voor montage.
Voordat de turbo gemonteerd werd bleek dat de warme zijde van de turbo gescheurd was. De scheur zorgde ervoor dat de wastegate niet meer afsloot. Gelukkig had mijn revisieman een ander uitlaathuis liggen zonder scheuren.
Turbo en nieuwe distributieriem, spanrol en waterpomp gemonteerd.
De nokkenassen nauwkeurig timen. Omdat ik met geüpgrade nokkenassen ga rijden is het van belang dat de timing goed staat, een verkeerde timing kan juist voor minder vermogen zorgen.
Klaar voor transport! Buiten beeld hebben we de koppeling, vliegwiel en bak gemonteerd.
En thuis aangekomen.
Met een beetje kunst en vliegwerk de motor richting plek van bestemming gereden. Dit klusje trok veel bekijks van nieuwsgierige voorbijgangers en buren. In tegenstelling tot wat ik had verwacht (het is een ‘duurzaam, groen en circulair’ nieuwbouwproject waar ik woon) kreeg ik uitsluitend positieve reacties en was men erg geïnteresseerd. Oudere mensen vertelden verhalen over vroeger waarbij één oudere man vertelde hoe hij vroeger andere motoren achterin Fiatjes 128 hing en afstelde op de autobahn. Erg leuk om te horen allemaal. Jongere mensen vonden het ‘knap’ dat ik dit zelf zo aanpakte en toonden hun bewondering. Ik had van te voren afkeurende blikken verwacht, of mensen die zouden klagen. Het is nu eenmaal een ander type buurt dan de buurt waar ik woonde toen ik aan dit project begon. Daar was iedereen continu met autoprojecten op de oprit in de weer. Maar goed, een openlucht garage is een openlucht garage .
Langzaam maar zeker.
Stukje bij beetje zakt de motor steeds verder in de motorruimte. Centimeter voor centimeter werd er gekeken of we iets naar links, rechts, voor of achter moesten. Een derde persoon bediende de takel.
Met de motor op de juiste plek was het zaak om van onderen de benodigde moeren van motorsteunen aan te draaien en op moment te zetten.
En aan het einde van de middag was het dan zo ver! Motor en koets weer verenigd. Noemden ze dit niet ‘het huwelijk’? Bij deze dan voltrokken.
En met een ondergaande zon voor het sfeerlicht zat de dag erop.
Op één incident na is alles vlekkeloos verlopen. Tijdens het laten zakken van de motor is helaas een koelwaterleiding van de kachelradiateur geraakt en gebarsten. Deze zal ik dus moeten gaan vervangen.
Het zwarte kunsttof is dus eigenlijk onderdeel van een koppeling die in het schutbord zit, en hoort niet met de leiding mee te komen. Afgebroken… Hiervoor moet ik opnieuw achter het dashboard zijn omdat dit betreffende onderdeel via de binnenkant van het schutbord verwijderd wordt. Dat was even een tegenvaller maar goed, ik zie het maar als uitdaging. Ik weet inmiddels hoe ik op die plek moet komen, zie pagina 1…
Met de motor op de juiste plaats kan het aansluiten van alle aanbouwdelen, leidingen, kabels en stekkers beginnen. Hierover zal ik in een later bericht verslag doen! Voor nu ben ik zeer tevreden en erg blij, dit was toch een moment waar ik inmiddels anderhalf jaar op heb gewacht.
De persoon die mijn motor gereviseerd heeft is iemand met veel ervaring en kan de T5 motoren haast met de ogen dicht in- en uit elkaar schroeven. Samen hebben we eerst mijn wensen en eisen doorgenomen. In een bovenstaand bericht heb ik al eens opgesomd wat ik allemaal aan de motor wilde veranderen maar ik zal voor het gemak nog eens opnoemen wat het uiteindelijk is geworden:
- Zuigers van een nieuwer type T5 motor (nog beter bestand tegen hoge temperaturen)
- H-profiel gesmede drijfstangen (beter bestand tegen hoge druk in de cilinders, de originele
drijfstangen zijn eigenlijk het eerste zwakke punt van de motor)
- Zuigerveren ‘gegapt’ op 0.4mm. Hierover zal ik straks wat meer uitleg geven, voor de
minder technische lezers
- King geharde racelagers voor de krukas en drijfstangen (beter bestand tegen hoge
temperaturen en langdurig hogere toerentallen draaien)
- De krukas is uiteindelijk 4,3 kilogram afgedraaid. Dit betekent een fellere gasrespons,
sneller klimmen in toerental
- Tussen de cilinders zijn ‘shims’ geplaatst. Hoewel de 2.3 Volvo 5-cilinder motoren, in
tegenstelling tot de 2.5 Volvo 5-cilinder motoren uit bijvoorbeeld de Focus ST en RS,
eigenlijk nooit scheuren in de cilinders, is het door het shimmen helemaal zo goed als
uitgesloten dat dit ooit nog gebeurd. Hierdoor is het in theorie mogelijk om veilig zeer hoge
vermogens te draaien
De reden dat ik zo uitbundig heb uitgepakt met deze motor is omdat ik graag wat ‘over’ heb en niet wil dat mijn techniek op z’n tenen hoeft te lopen. Deze motor zou in theorie de 600 pk fluitend aan moeten kunnen, maar met mijn beoogde setup zit ik hier ver onder. Als ik in de toekomst toch wat anders besluit te doen met de auto dan hoeft de motor in ieder geval niet meer uit elkaar omdat ‘ie op alles is voorbereid. Dit geeft mij ook wel een fijn gevoel. Ik kan nu in principe alle kanten op
Het cilinders en de krukasbehuizing helemaal schoon.
Het installeren van de drijfstangen en zuigers
De cilinders met de verse hoonsporen. Op de foto is goed te zien dat de zuigerveren zorgvuldig worden ‘gegapt’ op de juiste afstand. Dit is nodig omdat de zuigerveren onder invloed van warmte uitzetten en krimpen. Als de ruimte van de zuigerveeropening te klein is dan kan de zuigerveer niet ver genoeg uitzetten of zelfs sluiten zodat er veel frictie in de cilinder ontstaat. Als de opening te groot is dan kan dit voor compressieverlies zorgen. Op basis van het beoogde vermogen wordt de grootte van de ‘gap’ in de zuigerveer aangepast, waarna met een voelermaatje nauwkeurig wordt bepaald of de zuigerveer op maat is. Een secuur en belangrijk werkje!
De krukas en bijna alle drijfstangen geïnstalleerd, met een speciaal smeringsadditief op de krukas, zodat de drijfstanglagers niet drooglopen.
Dit dus.
De schone carterpan klaar voor installatie. De Volvo originele roze vloeibare pakking nauwkeurig met een verfroller aangebracht. Maar al te vaak worden er allerlei soorten dikke kit opgebracht zonder na te denken, waardoor sommige oliekanalen verstopt raken bij het aandraaien van de carterpan
Op deze foto is goed te zien dat de ‘shims’ tussen de cilinders gaan. De onderkant heeft een puntvorm waarmee ze in de koelvloeistof hangen om oververhitting tegen te gaan. De shims vullen de koelruimte tussen de cilinders op waardoor ze niet meer tegen elkaar aankomen bij langdurige blootstelling aan hitte. Doordat de shims in de koelvloeistofhangen blijft er toch een goede warmteafgifte. Zoals eerder gezegd, de 2.3 T5 heeft dikke cilinderwanden en scheuren niet makkelijk, maar door deze modificatie is de motor helemaal zo goed als bulletproof.
Hier een foto van de motor die weer zo goed als helemaal in elkaar zit. De bak en de turbo liggen op de achtergrond klaar voor montage.
Voordat de turbo gemonteerd werd bleek dat de warme zijde van de turbo gescheurd was. De scheur zorgde ervoor dat de wastegate niet meer afsloot. Gelukkig had mijn revisieman een ander uitlaathuis liggen zonder scheuren.
Turbo en nieuwe distributieriem, spanrol en waterpomp gemonteerd.
De nokkenassen nauwkeurig timen. Omdat ik met geüpgrade nokkenassen ga rijden is het van belang dat de timing goed staat, een verkeerde timing kan juist voor minder vermogen zorgen.
Klaar voor transport! Buiten beeld hebben we de koppeling, vliegwiel en bak gemonteerd.
En thuis aangekomen.
Met een beetje kunst en vliegwerk de motor richting plek van bestemming gereden. Dit klusje trok veel bekijks van nieuwsgierige voorbijgangers en buren. In tegenstelling tot wat ik had verwacht (het is een ‘duurzaam, groen en circulair’ nieuwbouwproject waar ik woon) kreeg ik uitsluitend positieve reacties en was men erg geïnteresseerd
. Oudere mensen vertelden verhalen over vroeger waarbij één oudere man vertelde hoe hij vroeger andere motoren achterin Fiatjes 128 hing en afstelde op de autobahn. Erg leuk om te horen allemaal. Jongere mensen vonden het ‘knap’ dat ik dit zelf zo aanpakte en toonden hun bewondering. Ik had van te voren afkeurende blikken verwacht, of mensen die zouden klagen. Het is nu eenmaal een ander type buurt dan de buurt waar ik woonde toen ik aan dit project begon. Daar was iedereen continu met autoprojecten op de oprit in de weer. Maar goed, een openlucht garage is een openlucht garage .
Langzaam maar zeker.
Stukje bij beetje zakt de motor steeds verder in de motorruimte. Centimeter voor centimeter werd er gekeken of we iets naar links, rechts, voor of achter moesten. Een derde persoon bediende de takel.
Met de motor op de juiste plek was het zaak om van onderen de benodigde moeren van motorsteunen aan te draaien en op moment te zetten.
En aan het einde van de middag was het dan zo ver! Motor en koets weer verenigd. Noemden ze dit niet ‘het huwelijk’? Bij deze dan voltrokken.
En met een ondergaande zon voor het sfeerlicht zat de dag erop.
Op één incident na is alles vlekkeloos verlopen. Tijdens het laten zakken van de motor is helaas een koelwaterleiding van de kachelradiateur geraakt en gebarsten. Deze zal ik dus moeten gaan vervangen.
Het zwarte kunsttof is dus eigenlijk onderdeel van een koppeling die in het schutbord zit, en hoort niet met de leiding mee te komen. Afgebroken… Hiervoor moet ik opnieuw achter het dashboard zijn omdat dit betreffende onderdeel via de binnenkant van het schutbord verwijderd wordt. Dat was even een tegenvaller maar goed, ik zie het maar als uitdaging. Ik weet inmiddels hoe ik op die plek moet komen, zie pagina 1…
Met de motor op de juiste plaats kan het aansluiten van alle aanbouwdelen, leidingen, kabels en stekkers beginnen. Hierover zal ik in een later bericht verslag doen! Voor nu ben ik zeer tevreden en erg blij, dit was toch een moment waar ik inmiddels anderhalf jaar op heb gewacht.
Marc 827 3500
Wegverkenner
Wat een mooi verslag zo zeg. Dikke duim.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Dank voor de lovende woorden iedereen, en mooi dat ik met deze berichten een bron van inspiratie en motivatie kan zijn.
@HarmenA ik ben zelf ook erg benieuwd.... ik wacht nog op een aantal onderdelen (hopelijk dit weekend) en dan hoop ik in de loop van volgende week de auto voor het eerst te kunnen starten. Spannend!
@HarmenA ik ben zelf ook erg benieuwd.... ik wacht nog op een aantal onderdelen (hopelijk dit weekend) en dan hoop ik in de loop van volgende week de auto voor het eerst te kunnen starten. Spannend!
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@A3 White: Hier ligt een licht vliegwiel idd, dit is een exemplaar van de firma TTV Racing, en komt op deze manier van de draaibank af. Mooi spul, deze heb ik niet geïnstalleerd helaas. Dat zou qua kosten net te gek gaan.
@406c: dank voor het bericht. Veel werk inderdaad, maar het geeft zoveel voldoending
Een hele tijd geleden dat ik voor het laatst iets heb geplaatst. Dit heeft voornamelijk te maken met de tijd vinden. Er is ontzettend veel werk verricht aan de Volvo, en ook de Kadett. In deze post richt ik me op het afbouwen en aansluiten van alle benodigde onderdelen om de auto te kunnen starten. Ik pik ‘m op waar ik ben gebleven!
Omdat tijdens het plaatsen van de motor de slangen naar de kachelradiateur aan de buitenkant van het schutbord waren beschadigd moest ik deze vervangen. Achteraf niet zo’n ramp, want het bijna dertig jaar oude plastic was zo broos als maar zijn kon. Geluk bij een ongeluk eigenlijk, want anders had ik dit gegarandeerd in de aankomende jaren moeten doen.
De hele boel dus nogmaals losgehaald.
Op bovenstaande foto heb ik de leidingen aan de binnenkant van het schutbord verwijderd. Ik wist nog hoe ik hier moest komen, omdat ik vorig jaar de kachelradiateur zelf al had vervangen.
Op deze foto is goed te zien wat er mis is gegaan. Gelukkig is de onderdelenvoorziening van oude(re) Volvo’s zeer goed, in tegenstelling tot veel andere merken, en een nieuwe koppeling was dan ook zo binnen.
Qua koelslangen heb ik exemplaren van Do88 aangeschaft. Do88 is een Zweeds merk die alles doen op het gebied van koeling in de automotive. Het is zelfs de OEM leverancier van Koeningsegg voor koelslangen en radiatoren. De koelslangen van Do88 gaan in principe een autoleven lang mee, in tegenstelling tot de originele slangen die naar verloop van tijd bol gaan staan en slijten.
Op onderstaande foto is het verschil mooi te zien.
Om de Do88 slangen te gebruiken moet de originele stalen koppeling worden overgezet van de originele slangen. Dit vergt wat knip en plakwerk
En dan zit het erin!
En tezamen met de nieuwe koppeling geïnstalleerd!
Weer een klus geklaard, en beter dan origineel. Geeft toch weer voldoening.
Omdat ik toch met slangen in de weer was heb ik gelijk de oliekoelerleidingen aangesloten. Zoals gezegd is de onderdelenvoorziening van Volvo prima dus ook hier gekozen voor originele producten. Ik kies in principe alleen originele onderdelen, tenzij de aftermarket onderdelen duidelijk beter zijn dan de originelen, zoals in het geval van Do88.
De leidingen komen aan een soort thermostaathuisje onder de krukaspoelie, zoals te zien is op onderstaande foto. Achteraf had ik deze beter eerst kunnen installeren, maar ja. Dat is achteraf.
Nieuwe originele pakking er tussen.
Toen de leidingen eenmaal geïnstalleerd waren heb ik toch even een foto gemaakt van onderen. Wanneer zie je een bijna 30 jaar oude Volvo met meer dan 533000 kilometer ervaring er zo mooi uitzien van onderen? Ik ben er blij mee.
En zo vult de motorruimte zich langzaam maar zeker meer en meer. Op deze foto zijn inmiddels ook de verdelerkap en andere ontstekingsmodules geïnstalleerd. Zoals links te zien is de bedrading hier nog een zooitje.
Nieuwe rotor. Ook geen overbodige luxe.
En alles rondom de thermostaat nieuw.
Vervolgens heb ik de schakelkabels en koppelingsleiding geïnstalleerd. Hier heb ik verder niet veel foto’s van, een vrij rechttoe-rechtaan werk.
Nadat ik dit gedaan had wilde ik de versnellingsbakolie aanbrengen. Normaal gesproken gaat dit met een pomp via de zijkant van de bak. Echter, als je de achteruitrijschakelaar demonteert kan het ook via dit gat erin. Dit wordt afgeraden, maar ik zie geen enkele reden om het niet zo te doen. Scheelt een hoop onnodig werk en apparatuur.
Ik heb gekozen voor Motul Gear 300, 75W90. Naar mijn mening de beste versnellingsbakolie die op de markt is.
Vervolgens ben ik onder de auto gekropen om de turboleidingen aan te sluiten. Ik vond het geen onaardig uitzicht, zo in de schemering. Al is het maar omdat het super prettig sleutelt als alles schoon is.
Al snel bleek echter dat de banjobout van de koelwaterleiding niet wilde draaien. Na een klein onderzoekje bleek dat de schroefdraad in de turbo helemaal vervuild was.
Ik heb geen idee wat dit was aangezien er altijd zorgvuldig is omgegaan met de turbo. Maar goed, dit ging niet werken zo dus heb ik de turbo weer moeten demonteren om het schroefdraad voorzichtig schoon te maken. Ik wilde immers geen vuil in de turbo hebben. En ik had de turbo nog wel gemonteerd voordat de motor erin ging om gepriegel te voorkomen… ach ja. Als snel was de turbo weer gemonteerd, inclusief de leidingen.
Dan de bedrading, dit was de toestand van de kabelboom voor (foto is helaas gedraaid):
En na:
Een stuk fijner zo.
Voordat ik het inlaatspruitstuk kon monteren moest eerst het hele koelpakket erin. Omdat ik dit in één keer goed wilde doen heb ik een nieuwe intercooler (Do88) en airco condensor geplaatst. De radiateur die ik al had was al wat ouder, maar wel een Do88 exemplaar en deze heb ik vanzelfsprekend gewoon hergebruikt.
En dan lijkt het stap voor stap haast weer een auto!
En vervolgens het inlaatspruitstuk. Nu begint de motorruimte ook écht iets te lijken!
Vervolgens heb ik me gericht op de brandstoftoevoer. Als eerst heb ik een nieuw filter geplaatst. Hoewel ik de gehele documentatie en onderhoudshistorie bij de auto heb kon ik nergens vinden dat het brandstoffilter ooit was vervangen… En dat was ook wel te zien. Direct meegepakt!
Vervolgens heb ik gekeken of de brandstofpomp werkte. Hier was ik niet zeker van omdat ik de automaatbak er natuurlijk achterheen heb gehaald. Op de automaatbak zit een module die onder andere zorgt voor startonderbreking, bijvoorbeeld als de automaatbak in de ‘D’ staat, zodat je hem eerst in ‘P’ of ‘N’ moet zetten. In eerste instantie gebeurde er niks toen ik de sleutel omdraaide. Gelukkig bleek het om een fout aangesloten massakabel te gaan! Toen dit goed was gemonteerd…
Brandstof! Hier was ik vanzelfsprekend ontzettend blij mee. Nu nog lucht en vuur toevoegen… en dan hebben we een draaiende motor!
Wat mij nu nog restte om de auto te starten was het verder aansluiten van het intercoolersysteem, brandstofsysteem en een aantal sensoren en stekkers. Ook moest er nog een deel van de kabelboom worden doorknipt en anders worden verbonden om de ECU van de auto voor de gek te houden, omdat de computer van de automaatbak (TCU) geen functie meer heeft. Hier zal ik jullie binnenkort in een nieuw bericht in meenemen!
@406c: dank voor het bericht. Veel werk inderdaad, maar het geeft zoveel voldoending
Een hele tijd geleden dat ik voor het laatst iets heb geplaatst. Dit heeft voornamelijk te maken met de tijd vinden. Er is ontzettend veel werk verricht aan de Volvo, en ook de Kadett. In deze post richt ik me op het afbouwen en aansluiten van alle benodigde onderdelen om de auto te kunnen starten. Ik pik ‘m op waar ik ben gebleven!
Omdat tijdens het plaatsen van de motor de slangen naar de kachelradiateur aan de buitenkant van het schutbord waren beschadigd moest ik deze vervangen. Achteraf niet zo’n ramp, want het bijna dertig jaar oude plastic was zo broos als maar zijn kon. Geluk bij een ongeluk eigenlijk, want anders had ik dit gegarandeerd in de aankomende jaren moeten doen.
De hele boel dus nogmaals losgehaald.
Op bovenstaande foto heb ik de leidingen aan de binnenkant van het schutbord verwijderd. Ik wist nog hoe ik hier moest komen, omdat ik vorig jaar de kachelradiateur zelf al had vervangen.
Op deze foto is goed te zien wat er mis is gegaan. Gelukkig is de onderdelenvoorziening van oude(re) Volvo’s zeer goed, in tegenstelling tot veel andere merken, en een nieuwe koppeling was dan ook zo binnen.
Qua koelslangen heb ik exemplaren van Do88 aangeschaft. Do88 is een Zweeds merk die alles doen op het gebied van koeling in de automotive. Het is zelfs de OEM leverancier van Koeningsegg voor koelslangen en radiatoren. De koelslangen van Do88 gaan in principe een autoleven lang mee, in tegenstelling tot de originele slangen die naar verloop van tijd bol gaan staan en slijten.
Op onderstaande foto is het verschil mooi te zien.
Om de Do88 slangen te gebruiken moet de originele stalen koppeling worden overgezet van de originele slangen. Dit vergt wat knip en plakwerk
En dan zit het erin!
En tezamen met de nieuwe koppeling geïnstalleerd!
Weer een klus geklaard, en beter dan origineel. Geeft toch weer voldoening.
Omdat ik toch met slangen in de weer was heb ik gelijk de oliekoelerleidingen aangesloten. Zoals gezegd is de onderdelenvoorziening van Volvo prima dus ook hier gekozen voor originele producten. Ik kies in principe alleen originele onderdelen, tenzij de aftermarket onderdelen duidelijk beter zijn dan de originelen, zoals in het geval van Do88.
De leidingen komen aan een soort thermostaathuisje onder de krukaspoelie, zoals te zien is op onderstaande foto. Achteraf had ik deze beter eerst kunnen installeren, maar ja. Dat is achteraf.
Nieuwe originele pakking er tussen.
Toen de leidingen eenmaal geïnstalleerd waren heb ik toch even een foto gemaakt van onderen. Wanneer zie je een bijna 30 jaar oude Volvo met meer dan 533000 kilometer ervaring er zo mooi uitzien van onderen? Ik ben er blij mee.
En zo vult de motorruimte zich langzaam maar zeker meer en meer. Op deze foto zijn inmiddels ook de verdelerkap en andere ontstekingsmodules geïnstalleerd. Zoals links te zien is de bedrading hier nog een zooitje.
Nieuwe rotor. Ook geen overbodige luxe.
En alles rondom de thermostaat nieuw.
Vervolgens heb ik de schakelkabels en koppelingsleiding geïnstalleerd. Hier heb ik verder niet veel foto’s van, een vrij rechttoe-rechtaan werk.
Nadat ik dit gedaan had wilde ik de versnellingsbakolie aanbrengen. Normaal gesproken gaat dit met een pomp via de zijkant van de bak. Echter, als je de achteruitrijschakelaar demonteert kan het ook via dit gat erin. Dit wordt afgeraden, maar ik zie geen enkele reden om het niet zo te doen. Scheelt een hoop onnodig werk en apparatuur.
Ik heb gekozen voor Motul Gear 300, 75W90. Naar mijn mening de beste versnellingsbakolie die op de markt is.
Vervolgens ben ik onder de auto gekropen om de turboleidingen aan te sluiten. Ik vond het geen onaardig uitzicht, zo in de schemering. Al is het maar omdat het super prettig sleutelt als alles schoon is.
Al snel bleek echter dat de banjobout van de koelwaterleiding niet wilde draaien. Na een klein onderzoekje bleek dat de schroefdraad in de turbo helemaal vervuild was.
Ik heb geen idee wat dit was aangezien er altijd zorgvuldig is omgegaan met de turbo. Maar goed, dit ging niet werken zo dus heb ik de turbo weer moeten demonteren om het schroefdraad voorzichtig schoon te maken. Ik wilde immers geen vuil in de turbo hebben. En ik had de turbo nog wel gemonteerd voordat de motor erin ging om gepriegel te voorkomen… ach ja. Als snel was de turbo weer gemonteerd, inclusief de leidingen.
Dan de bedrading, dit was de toestand van de kabelboom voor (foto is helaas gedraaid):
En na:
Een stuk fijner zo.
Voordat ik het inlaatspruitstuk kon monteren moest eerst het hele koelpakket erin. Omdat ik dit in één keer goed wilde doen heb ik een nieuwe intercooler (Do88) en airco condensor geplaatst. De radiateur die ik al had was al wat ouder, maar wel een Do88 exemplaar en deze heb ik vanzelfsprekend gewoon hergebruikt.
En dan lijkt het stap voor stap haast weer een auto!
En vervolgens het inlaatspruitstuk. Nu begint de motorruimte ook écht iets te lijken!
Vervolgens heb ik me gericht op de brandstoftoevoer. Als eerst heb ik een nieuw filter geplaatst. Hoewel ik de gehele documentatie en onderhoudshistorie bij de auto heb kon ik nergens vinden dat het brandstoffilter ooit was vervangen… En dat was ook wel te zien. Direct meegepakt!
Vervolgens heb ik gekeken of de brandstofpomp werkte. Hier was ik niet zeker van omdat ik de automaatbak er natuurlijk achterheen heb gehaald. Op de automaatbak zit een module die onder andere zorgt voor startonderbreking, bijvoorbeeld als de automaatbak in de ‘D’ staat, zodat je hem eerst in ‘P’ of ‘N’ moet zetten. In eerste instantie gebeurde er niks toen ik de sleutel omdraaide. Gelukkig bleek het om een fout aangesloten massakabel te gaan! Toen dit goed was gemonteerd…
Brandstof! Hier was ik vanzelfsprekend ontzettend blij mee. Nu nog lucht en vuur toevoegen… en dan hebben we een draaiende motor!
Wat mij nu nog restte om de auto te starten was het verder aansluiten van het intercoolersysteem, brandstofsysteem en een aantal sensoren en stekkers. Ook moest er nog een deel van de kabelboom worden doorknipt en anders worden verbonden om de ECU van de auto voor de gek te houden, omdat de computer van de automaatbak (TCU) geen functie meer heeft. Hier zal ik jullie binnenkort in een nieuw bericht in meenemen!
Laatst bewerkt:
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Tja, wat is een autoleven. De oude slangen stonden helemaal bol en dat is toch een teken van slijtage. Ze zullen vast ouder geweest zijn dan 10 jaar, dus sowieso aan vervanging toe. Do88 geeft aan dat de vervanging met hun product dit probleem permanent verhelpt en dat je ze in principe nooit meer hoeft te vervangen. Daarnaast vind ik het ook een stuk beter smoelenIk moest hier toch even om glimlachen.
Volgens mij gaan de originele ook gewoon een autoleven mee namelijk.
En, leuk feitje: originele nieuwe Volvo kachelradiateurslangen zijn nog duurder ook dan deze Do88 exemplaren.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Omdat we nu toch lekker bezig zijn zou ik gelijk het vervolg op gisteren plaatsen
Nadat dus bleek dat ik benzine kreeg bij het omdraaien van de contactsleutel was het zaak om de ECU te laten denken dat de automaat in ‘P’ stond zodat ik ook een vonk kreeg. Zoals gezegd, in ‘D’ start de motor niet.
Omdat de kabelboom van de automaat een grote stekker huisvest die was verbonden aan de computer van de automaatbak, maar de automaatbak weg is, moesten we hier wat mee doen. Via allerlei documentatie en internet ben ik erachter gekomen dat de stekker ‘gehackt’ kan worden. Op onderstaande foto is te zien hoe simpel dit eigenlijk in zijn werk gaat.
Door een draadje tussen de twee juiste contacten te steken denkt de ECU dat de auto in ‘P’ staat.
We hebben nu dus brandstof en als het goed is een vonk. In principe zou de auto dus nu moeten starten.
Voordat ik dit kon proberen moest er echter nog het één en ander worden afgebouwd in de motorruimte.
Zoals bijvoorbeeld een aantal sensoren zoals deze… Welke de nieuwe is en welke de oude laat zich niet raden
De injectorrail met de injectoren geïnstalleerd en mooi afgewerkt.
Omdat de auto eerst 1000 a 1500 kilometer moet inrijden in verband met de nieuwe motor en bak heb ik de oorspronkelijke injectoren er weer in gedaan. Als ik nu de nieuwe, grotere injectoren zou installeren heeft de ECU geen idee wat ‘ie moet doen en bestaat de kans op te rijk of te arm lopen. Omdat ik wel de grotere turbo heb geïnstalleerd kies ik voor veilig. Op het moment dat ik nu ga rijden en oplet dat ik geen turbodruk opbouw is er niks aan de hand
Nou, dan de stekker van zojuist. Niet alleen om te kunnen starten, maar ook om achteruitrijverlichting te hebben moeten er bepaalde kabels worden doorverbonden. Ook de achteruitrijverlichting werd eerder geregeld door de computer op de automaatbak.
Nadat ik goed had gekeken om welke kabels in de stekker het ging kwam het spannende moment…
De stekker eraf knippen… ai. Dit was wel even een momentje. Maar voor het goede doel!
Ik had ondertussen de juiste kabels inclusief stekkers gekocht die gesoldeerd moeten worden aan de kabeluiteinden die overblijven na het verwijderen van de automaatbakstekker.
En dan ziet dat er als volgt uit:
Voordat ik het één en ander aan elkaar gesoldeerd had heb ik natuurlijk eerst gekeken of de juiste kabels aan elkaar zaten en dit was het geval. Achteruitrijverlichting werkte op het moment dat ik de versnellingspook in de achteruit zette. Dit was een mooie meevaller. Nadat dit gecheckt was heb ik alles mooi voorzien van krimpkous en netjes verwerkt in de bestaande kabelboom. De overige kabels heb ik zo ver als noodzakelijk afgeknipt en geïsoleerd. Die zijn niet meer nodig.
Overigens heb ik ook een trucje uit moeten halen met het signaal van de snelheidsmeter. Die kwam voorheen ook uit de versnellingsbak, maar mijn handbak heeft deze sensor niet. Dit heb ik moeten oplossen door de kabels aan de kabels van het ABS-signaal te solderen. Van dit proces heb ik helaas geen foto’s. Gewoonweg vergeten te maken omdat ik zo in mijn werk opging
Wat mij verder nog restte was de hele motorruimte mooi afbouwen zodat het luchtfilter, de luchtmassameter en alle intercoolerslangen op de juiste plek zaten voor het voor het eerst starten van de motor. Dat ziet er dan zo uit:
Tevens is de originele veerpootbrug weer geïnstalleerd. Is het geen plaatje zo? Ik ben in ieder geval verliefd Voor de ‘mooi’ heb ik in de toekomst nog een nieuw luchtfilterhuis nodig. Maar dat is bijzaak voor nu.
Tja, en dan dat moment. Het moment van de waarheid. Alles was nu in principe gereed om de auto te starten. Voor dit moment kwamen buren, mijn vrouw en mijn zoontje naar buiten. Toch leuk om te merken ook hoe zoiets dan leeft in de buurt. Men ziet natuurlijk hele zomeravonden dat er gesleuteld wordt en is dan ook wel benieuwd naar het resultaat. Of is het ramptoerisme?
Tja, en mijn zoontje was iets ouder dan één toen de Volvo stil is komen te staan en hij is nu drie. Hij kent niet anders dan dat de Volvo stilstaat, en vaak op kriksteunen, dus dit wilde hij wel graag zien. Hij heeft inmiddels een aantal speelgoedautootjes van Volvo en is er helemaal weg van.
Toen iedereen in positie stond nam ik plaats in de auto en draaide de sleutel om… Na een slag of 4 á 5 van de startmotor sloeg de motor aan! Wauw. Ik bestefde op dat moment eigenlijk pas dat dit is waar ik al die tijd zoveel energie, tijd en geld in had gestoken. Meer dan eens ten koste van gezellige zomeravonden samen… Maar vooral de blijde reactie van mijn zoontje: ‘Eindelijk rijden met de Volvo! Jippieee… Hij doet het! Haha!’ was goud waard.
Uiteraard had ik voortijd de startmotor een seconde of 30 alvast wat olie rond laten pompen door het hele circuit zodat de turbo en nokkenas niet droog zouden lopen. Desondanks tikte de klepstoters iets langer dan een minuut, maar al gauw verdween dit en liep de motor heerlijk rustig, zo’n 900 toeren per minuut.
Na een minuut of tien stationair te hebben gedraaid heb ik de motor weer afgezet. De meters stonden keurig waar ze zouden moeten staan… hoewel, de benzinemeter…
Diezelfde middag heb ik even van de gelegenheid gebruik gemaakt om de auto op de oprit te wassen. Ik was nu in staat om de auto voor- en achteruit te rijden, dus kon ik mooi met de waterslang in de weer zonder dat moeder de vrouw zich zorgen hoefde te maken over de ruiten van het huis.
Daarnaast was dit ook het moment om te testen of de koppeling en versnellingsbak naar behoren functioneerde. Dit ging allemaal in één keer goed. Dat wil zeggen, ik kon de auto zonder problemen in de eerste- en achteruitversnelling zetten. Daarnaast kon ik voor het eerst de koppeling met 6-sinterplaat in combinatie met de lichte krukas voelen. Ik moet zeggen, alle horrorverhalen over stug, geen slip in de koppeling, afslaan, etc. kunnen de prullenbak in. De koppeling is prima te bedienen en de auto is in beweging te krijgen op alleen de koppeling zonder dat de auto afslaat. Daarnaast komt de auto ook gewoon soepel van zijn plek zonder gestoot of gebok. Super!
Ziet er best ‘naakt’ uit, zo zonder de plastic overzetdorpels. Maar wel weer een verdiende wasbeurt gehad!
Nou goed. Nu had ik dus een werkende Volvo 850 T-5R met 0 kilometer op de motor en bak maar de remmen hebben al die tijd in weer en wind gestaan. Hier moest dus ook hoognodig wat aan gebeuren!
De toestand na een periode van niet gebruiken (ja ik weet dat de veerpoten ook lelijk zijn, dit komt echt wel goed in de toekomst).
Oude schijven eraf, de nieuwe ligt al klaar. Uiteraard ook gelijk de remblokken meenemen. Geen overbodige luxe zo blijkt….
Smoelt een stuk beter zo, en is ook een stuk veiliger! Ik heb gekozen voor de goedkoopste schijven en blokken die er te krijgen zijn voor nu (Brembo) omdat ik in de toekomst voor een veel serieuzere rem set-up wil gaan, om ook fatsoenlijk op een circuit te kunnen rijden zonder de boel na één rondje te oververhitten. Voor tijdens het inrijden en de eerste paar duizend kilometer op de openbare weg voldoet dit natuurlijk prima.
Inmiddels had ik een afspraak gemaakt voor de APK en kon ik voor het eerst voelen hoe de auto reed op de openbare weg. Met een ééndagskenteken van het RDW onderweg gegaan naar het keuringsstation. Ik ben lekker vroeg weggereden om een paar mooie plaatjes te kunnen schieten bij zonsopkomst
Maar eerst een goede slok benzine erin, de tank was nagenoeg leeg.
Ik was even vergeten dat dit helemaal geen grappige aangelegenheid is met 2,21 euro per liter (E5). Maar ja, dat hebben we er maar voor over.
Voor de foto’s had ik mijn kartonnen kentekenplaat er even afgehaald. Wauw, wat heb ik dit gemist. De auto gebruiken waar die voor bedoeld is, en voor het eerst met handbak!
Qua wegligging is het écht een heel verschil, en dat terwijl de schokdempers en veren nog de oude zijn. Wat de nieuwe PU-bussen van Powerflex een verschil maken t.o.v. 27 jaar oude droge rubberen bussen… ik herkende de auto haast niet terug. Daarnaast geeft het schakelen met de hand deze auto natuurlijk de beleving die bij een ‘sportieve stationwagon’ hoort. Al met al zo’n 30 kilometer gereden op de eerste rit voordat ik bij de garage aankwam. 30 zeer aangename kilometers mag ik wel zeggen. Stiekem was ik best trots dat ik dit heb gefixt op de oprit in de buitenlucht, zonder technische achtergrond. Zo zie je maar weer wat er mogelijk is als je excuses de deur uit gooit.
En daar liet ik hem dan achter… in afwachting van het oordeel van de keurmeester…
Hoe dit afloopt vertel ik in een volgend bericht...
Nadat dus bleek dat ik benzine kreeg bij het omdraaien van de contactsleutel was het zaak om de ECU te laten denken dat de automaat in ‘P’ stond zodat ik ook een vonk kreeg. Zoals gezegd, in ‘D’ start de motor niet.
Omdat de kabelboom van de automaat een grote stekker huisvest die was verbonden aan de computer van de automaatbak, maar de automaatbak weg is, moesten we hier wat mee doen. Via allerlei documentatie en internet ben ik erachter gekomen dat de stekker ‘gehackt’ kan worden. Op onderstaande foto is te zien hoe simpel dit eigenlijk in zijn werk gaat.
Door een draadje tussen de twee juiste contacten te steken denkt de ECU dat de auto in ‘P’ staat.
We hebben nu dus brandstof en als het goed is een vonk. In principe zou de auto dus nu moeten starten.
Voordat ik dit kon proberen moest er echter nog het één en ander worden afgebouwd in de motorruimte.
Zoals bijvoorbeeld een aantal sensoren zoals deze… Welke de nieuwe is en welke de oude laat zich niet raden
De injectorrail met de injectoren geïnstalleerd en mooi afgewerkt.
Omdat de auto eerst 1000 a 1500 kilometer moet inrijden in verband met de nieuwe motor en bak heb ik de oorspronkelijke injectoren er weer in gedaan. Als ik nu de nieuwe, grotere injectoren zou installeren heeft de ECU geen idee wat ‘ie moet doen en bestaat de kans op te rijk of te arm lopen. Omdat ik wel de grotere turbo heb geïnstalleerd kies ik voor veilig. Op het moment dat ik nu ga rijden en oplet dat ik geen turbodruk opbouw is er niks aan de hand
Nou, dan de stekker van zojuist. Niet alleen om te kunnen starten, maar ook om achteruitrijverlichting te hebben moeten er bepaalde kabels worden doorverbonden. Ook de achteruitrijverlichting werd eerder geregeld door de computer op de automaatbak.
Nadat ik goed had gekeken om welke kabels in de stekker het ging kwam het spannende moment…
De stekker eraf knippen… ai. Dit was wel even een momentje. Maar voor het goede doel!
Ik had ondertussen de juiste kabels inclusief stekkers gekocht die gesoldeerd moeten worden aan de kabeluiteinden die overblijven na het verwijderen van de automaatbakstekker.
En dan ziet dat er als volgt uit:
Voordat ik het één en ander aan elkaar gesoldeerd had heb ik natuurlijk eerst gekeken of de juiste kabels aan elkaar zaten en dit was het geval. Achteruitrijverlichting werkte op het moment dat ik de versnellingspook in de achteruit zette. Dit was een mooie meevaller. Nadat dit gecheckt was heb ik alles mooi voorzien van krimpkous en netjes verwerkt in de bestaande kabelboom. De overige kabels heb ik zo ver als noodzakelijk afgeknipt en geïsoleerd. Die zijn niet meer nodig.
Overigens heb ik ook een trucje uit moeten halen met het signaal van de snelheidsmeter. Die kwam voorheen ook uit de versnellingsbak, maar mijn handbak heeft deze sensor niet. Dit heb ik moeten oplossen door de kabels aan de kabels van het ABS-signaal te solderen. Van dit proces heb ik helaas geen foto’s. Gewoonweg vergeten te maken omdat ik zo in mijn werk opging
Wat mij verder nog restte was de hele motorruimte mooi afbouwen zodat het luchtfilter, de luchtmassameter en alle intercoolerslangen op de juiste plek zaten voor het voor het eerst starten van de motor. Dat ziet er dan zo uit:
Tevens is de originele veerpootbrug weer geïnstalleerd. Is het geen plaatje zo? Ik ben in ieder geval verliefd
Voor de ‘mooi’ heb ik in de toekomst nog een nieuw luchtfilterhuis nodig. Maar dat is bijzaak voor nu.Tja, en dan dat moment. Het moment van de waarheid. Alles was nu in principe gereed om de auto te starten. Voor dit moment kwamen buren, mijn vrouw en mijn zoontje naar buiten. Toch leuk om te merken ook hoe zoiets dan leeft in de buurt. Men ziet natuurlijk hele zomeravonden dat er gesleuteld wordt en is dan ook wel benieuwd naar het resultaat. Of is het ramptoerisme?
Tja, en mijn zoontje was iets ouder dan één toen de Volvo stil is komen te staan en hij is nu drie. Hij kent niet anders dan dat de Volvo stilstaat, en vaak op kriksteunen, dus dit wilde hij wel graag zien. Hij heeft inmiddels een aantal speelgoedautootjes van Volvo en is er helemaal weg van.
Toen iedereen in positie stond nam ik plaats in de auto en draaide de sleutel om… Na een slag of 4 á 5 van de startmotor sloeg de motor aan! Wauw. Ik bestefde op dat moment eigenlijk pas dat dit is waar ik al die tijd zoveel energie, tijd en geld in had gestoken. Meer dan eens ten koste van gezellige zomeravonden samen… Maar vooral de blijde reactie van mijn zoontje: ‘Eindelijk rijden met de Volvo! Jippieee… Hij doet het! Haha!’ was goud waard
.Uiteraard had ik voortijd de startmotor een seconde of 30 alvast wat olie rond laten pompen door het hele circuit zodat de turbo en nokkenas niet droog zouden lopen. Desondanks tikte de klepstoters iets langer dan een minuut, maar al gauw verdween dit en liep de motor heerlijk rustig, zo’n 900 toeren per minuut.
Na een minuut of tien stationair te hebben gedraaid heb ik de motor weer afgezet. De meters stonden keurig waar ze zouden moeten staan… hoewel, de benzinemeter…
Diezelfde middag heb ik even van de gelegenheid gebruik gemaakt om de auto op de oprit te wassen. Ik was nu in staat om de auto voor- en achteruit te rijden, dus kon ik mooi met de waterslang in de weer zonder dat moeder de vrouw zich zorgen hoefde te maken over de ruiten van het huis.
Daarnaast was dit ook het moment om te testen of de koppeling en versnellingsbak naar behoren functioneerde. Dit ging allemaal in één keer goed. Dat wil zeggen, ik kon de auto zonder problemen in de eerste- en achteruitversnelling zetten. Daarnaast kon ik voor het eerst de koppeling met 6-sinterplaat in combinatie met de lichte krukas voelen. Ik moet zeggen, alle horrorverhalen over stug, geen slip in de koppeling, afslaan, etc. kunnen de prullenbak in. De koppeling is prima te bedienen en de auto is in beweging te krijgen op alleen de koppeling zonder dat de auto afslaat. Daarnaast komt de auto ook gewoon soepel van zijn plek zonder gestoot of gebok. Super!
Ziet er best ‘naakt’ uit, zo zonder de plastic overzetdorpels. Maar wel weer een verdiende wasbeurt gehad!
Nou goed. Nu had ik dus een werkende Volvo 850 T-5R met 0 kilometer op de motor en bak maar de remmen hebben al die tijd in weer en wind gestaan. Hier moest dus ook hoognodig wat aan gebeuren!
De toestand na een periode van niet gebruiken (ja ik weet dat de veerpoten ook lelijk zijn, dit komt echt wel goed in de toekomst
).
Oude schijven eraf, de nieuwe ligt al klaar. Uiteraard ook gelijk de remblokken meenemen. Geen overbodige luxe zo blijkt….
Smoelt een stuk beter zo, en is ook een stuk veiliger! Ik heb gekozen voor de goedkoopste schijven en blokken die er te krijgen zijn voor nu (Brembo) omdat ik in de toekomst voor een veel serieuzere rem set-up wil gaan, om ook fatsoenlijk op een circuit te kunnen rijden zonder de boel na één rondje te oververhitten. Voor tijdens het inrijden en de eerste paar duizend kilometer op de openbare weg voldoet dit natuurlijk prima.
Inmiddels had ik een afspraak gemaakt voor de APK en kon ik voor het eerst voelen hoe de auto reed op de openbare weg. Met een ééndagskenteken van het RDW onderweg gegaan naar het keuringsstation. Ik ben lekker vroeg weggereden om een paar mooie plaatjes te kunnen schieten bij zonsopkomst
Maar eerst een goede slok benzine erin, de tank was nagenoeg leeg.
Ik was even vergeten dat dit helemaal geen grappige aangelegenheid is met 2,21 euro per liter (E5). Maar ja, dat hebben we er maar voor over.
Voor de foto’s had ik mijn kartonnen kentekenplaat er even afgehaald. Wauw, wat heb ik dit gemist. De auto gebruiken waar die voor bedoeld is, en voor het eerst met handbak!
Qua wegligging is het écht een heel verschil, en dat terwijl de schokdempers en veren nog de oude zijn. Wat de nieuwe PU-bussen van Powerflex een verschil maken t.o.v. 27 jaar oude droge rubberen bussen… ik herkende de auto haast niet terug. Daarnaast geeft het schakelen met de hand deze auto natuurlijk de beleving die bij een ‘sportieve stationwagon’ hoort. Al met al zo’n 30 kilometer gereden op de eerste rit voordat ik bij de garage aankwam. 30 zeer aangename kilometers mag ik wel zeggen. Stiekem was ik best trots dat ik dit heb gefixt op de oprit in de buitenlucht, zonder technische achtergrond. Zo zie je maar weer wat er mogelijk is als je excuses de deur uit gooit.
En daar liet ik hem dan achter… in afwachting van het oordeel van de keurmeester…
Hoe dit afloopt vertel ik in een volgend bericht...
uwbuurman
Kilometervreter
Heerlijk verhaal!! Mooie inspiratie voor mezelf, om met mn project verder te gaan. Dank!
Je bent lekker bezig, wat een mooi en ook wel beetje spannend gevoel, die eerste kilometers naar de pomp en de keuring, he? Tijd voor een restpuntenlijstje en een narooi.
Maar eerst dat verhaal van de keuring. Waarom eigenlijk RDW? Was al een NL kenteken, toch? Vanwege de ombouw automaat?
Je bent lekker bezig, wat een mooi en ook wel beetje spannend gevoel, die eerste kilometers naar de pomp en de keuring, he? Tijd voor een restpuntenlijstje en een narooi.
Maar eerst dat verhaal van de keuring. Waarom eigenlijk RDW? Was al een NL kenteken, toch? Vanwege de ombouw automaat?
wouter76
Startmotor
Petje af hoor, echt heel knap gedaan, zeker gezien de omstandigheden.
Heb je jouw werkzaamheden ook gedeeld op het Volvo 850 forum?, dat zal daar vast enthousiast ontvangen worden.
Ik ben ongeveer met hetzelfde bezig, inclusief subframe voorzijde en complete voorwielophanging, maar dan in een garage, iets kleinere Volvo ook ;-)
Heb je jouw werkzaamheden ook gedeeld op het Volvo 850 forum?, dat zal daar vast enthousiast ontvangen worden.
Ik ben ongeveer met hetzelfde bezig, inclusief subframe voorzijde en complete voorwielophanging, maar dan in een garage, iets kleinere Volvo ook ;-)
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@uwbuurman: Dank voor de mooie woorden. Zeker een spannend gevoel. Bij ieder geluidje dat je niet direct herkent gaan er 1001 gedachten door je hoofd maar inmiddels staat er bijna 700 kilometer op sinds de eerste start en die is qua motorisch gedeelte probleemloos verlopen. De uitlaat is wel lek nu, en de schokdemper linksvoor ook. Maar ja, dat moest toch al gebeuren allemaal, en heeft nu wat mij betreft niet heel veel haast .
De auto is inderdaad origineel Nederlands, dat is stiekem wel een voorwaarde voor mij omdat ik importkentekens bijna even vervelend vind als een duplicaatcode op de kentekenplaat Zal vast een tik zijn. Ik bedoelde eigenlijk de garage waar ik altijd heenga voor APK en niet zozeer een RDW keuringsstation. Voor zover ik weet hoef ik de ombouw van automaat naar handbak niet te registreren bij de RDW.
@wouter76: Dank voor de mooie complimenten. Ik heb ergens wel een topic op het 850-forum maar die heb ik niet up-to-date gehouden. Ik houd de voortgang vooral bij op Volvo 850 Facebook pagina's en WhatsApp groep etc.
Succes met jouw project, toevallig ook een topic hier? Ik zal het eens opzoeken Zo'n project geeft veel voldoening.
@406c: Dank voor het compliment!
maar inmiddels staat er bijna 700 kilometer op sinds de eerste start en die is qua motorisch gedeelte probleemloos verlopen. De uitlaat is wel lek nu, en de schokdemper linksvoor ook. Maar ja, dat moest toch al gebeuren allemaal, en heeft nu wat mij betreft niet heel veel haast .De auto is inderdaad origineel Nederlands, dat is stiekem wel een voorwaarde voor mij omdat ik importkentekens bijna even vervelend vind als een duplicaatcode op de kentekenplaat
Zal vast een tik zijn. Ik bedoelde eigenlijk de garage waar ik altijd heenga voor APK en niet zozeer een RDW keuringsstation. Voor zover ik weet hoef ik de ombouw van automaat naar handbak niet te registreren bij de RDW.@wouter76: Dank voor de mooie complimenten. Ik heb ergens wel een topic op het 850-forum maar die heb ik niet up-to-date gehouden. Ik houd de voortgang vooral bij op Volvo 850 Facebook pagina's en WhatsApp groep etc.
Succes met jouw project, toevallig ook een topic hier? Ik zal het eens opzoeken
Zo'n project geeft veel voldoening.@406c: Dank voor het compliment!
uwbuurman
Kilometervreter
Haha, al mijn oude mobielen zijn ook ONK, we delen de tic kennelijk. Met een auto, geschorst, mag je gewoon naar de apk rijden, hoor. Alleen moet je een afspraak hebben met moet je de kortste weg rijden. Het was je opmerking over het eendagskenteken wat me op 't verkeerde been zette.
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@uwbuurman: Ah, nou ja. Die kartonnetjes maken waren de moeite niet Ik meende dat dit verplicht was.
En dan:
Ter afwisseling van het Volvo 850 project, tussen de klussen door, leek het mij wel leuk om eens een paar foto’s te plaatsen van een paar auto’s waar van ik achteraf wel spijt heb dat ik ze heb verkocht. In mijn autoloopbaan, begonnen in 2006 toch aardig wat spul gehad waarvan ik nu denk: ‘Had ik ze maar nooit verkocht’. Dit zal herkenbaar zijn voor velen hier. Gelijk valt op dat ik niet zoveel heb met modernere auto’s, hoewel ik merk dat dit ook wel verschuift.
Auto waarvan ik spijt heb dat ik hem heb weggedaan nummer 1:
Opel Kadett ( 1.1 LS Fastback Automatic (1970)
Aanschafprijs: 1100 euro
Reden verkoop: blind gestaard en ingeruild op een Autobianchi A112. Was echt de grootste fout ooit omdat die auto zo slecht was dat het eigenlijk niet meer dan decoratie op een autokerkhof zou mogen zijn.
Was bij aanschaf in verwaarloosde toestand, toch wel wat leuks van weten te maken:
En na wat detailing kwam er toch een behoorlijke auto onder het vuil en aanslag vandaan:
Dit stuur heb ik destijds nog apart verkocht, zo slim was ik dan weer wel.
En zelfs nog een setje originele dubbele solexen van een Rallye uitvoering gevonden destijds. Het zou er uiteindelijk nooit van komen ze te monteren.
De Autobianchi in kwestie. Leuk model, maar totaal verrot bleek achteraf.
Auto waarvan ik spijt heb dat ik hem heb weggedaan nummer 2:
Suzuki Alto (SS80) (1983)
Aanschafprijs: 500 euro
Reden verkoop: ik had iets anders op het oog en had extra geld nodig om bij deze aanschaf te kunnen doen.
De auto was echt in een ongelooflijk mooie staat. Te bedenken dat ik er 500 euro voor heb betaald in … 2013 denk ik. Ik zie vergelijkbare auto’s in vergelijkbare staat nu met droge ogen aangeboden worden voor het 10-voudige.
Deze Alto maakt momenteel uit van een privé verzameling van een piloot. De beste man die deze auto van mij kocht had de (financiële) mogelijkheden vergaard om nu alle auto’s die hij ooit in zijn leven had gehad terug te kopen. Het is niet zozeer dat deze specifieke Alto ooit van hem was geweest, maar hij had ooit in zijn jongere jaren een Alto SS80 in deze kleur met handbak gehad. Zodoende wilde hij deze hebben voor in zijn hal. Leuk verhaal wel, maar terugkijkend naar de foto’s had ik deze toch nog heel graag zelf willen hebben!
En zo heb ik nog talloze voorbeelden, een Opel Kadett C1, Peugeot 206RC, BMW 2002, Nissan Micra K10... Anderzijds, dan had ik nu wellicht de Volvo 850 niet gehad...
Ik meende dat dit verplicht was. En dan:
Ter afwisseling van het Volvo 850 project, tussen de klussen door, leek het mij wel leuk om eens een paar foto’s te plaatsen van een paar auto’s waar van ik achteraf wel spijt heb dat ik ze heb verkocht. In mijn autoloopbaan, begonnen in 2006 toch aardig wat spul gehad waarvan ik nu denk: ‘Had ik ze maar nooit verkocht’. Dit zal herkenbaar zijn voor velen hier. Gelijk valt op dat ik niet zoveel heb met modernere auto’s, hoewel ik merk dat dit ook wel verschuift.
Auto waarvan ik spijt heb dat ik hem heb weggedaan nummer 1:
Opel Kadett (
1.1 LS Fastback Automatic (1970)Aanschafprijs: 1100 euro
Reden verkoop: blind gestaard en ingeruild op een Autobianchi A112. Was echt de grootste fout ooit omdat die auto zo slecht was dat het eigenlijk niet meer dan decoratie op een autokerkhof zou mogen zijn.
Was bij aanschaf in verwaarloosde toestand, toch wel wat leuks van weten te maken:
En na wat detailing kwam er toch een behoorlijke auto onder het vuil en aanslag vandaan:
Dit stuur heb ik destijds nog apart verkocht, zo slim was ik dan weer wel.
En zelfs nog een setje originele dubbele solexen van een Rallye uitvoering gevonden destijds. Het zou er uiteindelijk nooit van komen ze te monteren.
De Autobianchi in kwestie. Leuk model, maar totaal verrot bleek achteraf.
Auto waarvan ik spijt heb dat ik hem heb weggedaan nummer 2:
Suzuki Alto (SS80) (1983)
Aanschafprijs: 500 euro
Reden verkoop: ik had iets anders op het oog en had extra geld nodig om bij deze aanschaf te kunnen doen.
De auto was echt in een ongelooflijk mooie staat. Te bedenken dat ik er 500 euro voor heb betaald in … 2013 denk ik. Ik zie vergelijkbare auto’s in vergelijkbare staat nu met droge ogen aangeboden worden voor het 10-voudige.
Deze Alto maakt momenteel uit van een privé verzameling van een piloot. De beste man die deze auto van mij kocht had de (financiële) mogelijkheden vergaard om nu alle auto’s die hij ooit in zijn leven had gehad terug te kopen. Het is niet zozeer dat deze specifieke Alto ooit van hem was geweest, maar hij had ooit in zijn jongere jaren een Alto SS80 in deze kleur met handbak gehad. Zodoende wilde hij deze hebben voor in zijn hal. Leuk verhaal wel, maar terugkijkend naar de foto’s had ik deze toch nog heel graag zelf willen hebben!
En zo heb ik nog talloze voorbeelden, een Opel Kadett C1, Peugeot 206RC, BMW 2002, Nissan Micra K10... Anderzijds, dan had ik nu wellicht de Volvo 850 niet gehad...
wouter76
Startmotor
@Stephan 5 Pitter ; het topic over mijn Volvo 340 kun je hier volgen: Wouter z'n witte Volvo 340.
Inderdaad een prachtig wagentje zeg die Alto, ik heb er één voor woon-werk verkeer van 2003 maar die vind ik absoluut niet zoveel karakter hebben als het door jou in bezit geweest zijnde model.
En spijt...die snap ik heel goed, ooit een Nissan Primera P10 2.0 gehad die ik ook echt nooit en te never weg had moeten doen...
Maar goed, je kan in ieder geval zeggen dat je al deze ooit toch voor een specifieke reden gekochte auto's hebt mogen bezitten!
Inderdaad een prachtig wagentje zeg die Alto, ik heb er één voor woon-werk verkeer van 2003 maar die vind ik absoluut niet zoveel karakter hebben als het door jou in bezit geweest zijnde model.
En spijt...die snap ik heel goed, ooit een Nissan Primera P10 2.0 gehad die ik ook echt nooit en te never weg had moeten doen...
Maar goed, je kan in ieder geval zeggen dat je al deze ooit toch voor een specifieke reden gekochte auto's hebt mogen bezitten!
Laatst bewerkt:
Isolano
Wegverkenner
Snap, dat van die piloot best wel, als je het geld en de ruimte hebt.
Beperk me hier tot miniaturen van alles wat ik heb gehad, maar dat valt ook nog erg tegen voor wat betreft prijzen en verkrijgbaarheid.
Er zijn momenten dat ik wou dat ik maar 5 auto's had gehad
Die witte Kadett is er inderdaad 1 van "was het bewaren meer dan waard" gaaf!
Beperk me hier tot miniaturen van alles wat ik heb gehad, maar dat valt ook nog erg tegen voor wat betreft prijzen en verkrijgbaarheid.
Er zijn momenten dat ik wou dat ik maar 5 auto's had gehad
Die witte Kadett is er inderdaad 1 van "was het bewaren meer dan waard" gaaf!
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@wouter76: Ik heb jouw topic bekeken, man wat een werk. Qua motorruimte pak jij het steviger aan dan ik, bij mij is er niets opnieuw gespoten. Ziet er mega strak uit. Ik las dat je in de achterhoek woonde, daar huisvest ik mijzelf ook. Leuk, nog een Volvo-liefhebber in de buurt.
@Isolano: Dat herken ik. Ik ben bezig met mijn eigen 'collectie van weleer' in 1/43 te verwerven. In 1/18 is al helemaal geen beginnen aan. Als je een bepaald model al vindt dan zijn het alleen de snelste, meest luxueuze top-uitvoeringen vaak.
@Isolano: Dat herken ik. Ik ben bezig met mijn eigen 'collectie van weleer' in 1/43 te verwerven. In 1/18 is al helemaal geen beginnen aan. Als je een bepaald model al vindt dan zijn het alleen de snelste, meest luxueuze top-uitvoeringen vaak.
Engineer2
Kilometervreter
Altijd leuk om hier mee te lezen!
Zo'n Autobianchi snap ik de charme wel van maar best een moeilijk geval als ze eenmaal gaan roesten. Qua Suzuki; ik ben een SC100 aan het opknappen die anders al lang op de sloop had geeindigd. Er zijn er niet veel van en onderdelen zijn soms een probleem; bij de vroege Alto idem zo. Maar wel jeugdsentiment voor velen dus toch best wat vraag en dan schiet de prijs omhoog.
Ik heb mijn auto historie (zo'n 18 auto's - ex diegene die ik nu heb) inmiddels ook aardig in 1:43 compleet maar wel over jaren verzamelen gedaan. Sommige zijn wat duurdere modellen en anderen waren er alleen van het niveau speelgoed autotje. Ik mis alleen nog een Chevrolet Corsica (bij voorkeur hatchback) maar daar lijkt nooit een model van te zijn gemaakt.
Zo'n Autobianchi snap ik de charme wel van maar best een moeilijk geval als ze eenmaal gaan roesten. Qua Suzuki; ik ben een SC100 aan het opknappen die anders al lang op de sloop had geeindigd. Er zijn er niet veel van en onderdelen zijn soms een probleem; bij de vroege Alto idem zo. Maar wel jeugdsentiment voor velen dus toch best wat vraag en dan schiet de prijs omhoog.
Ik heb mijn auto historie (zo'n 18 auto's - ex diegene die ik nu heb) inmiddels ook aardig in 1:43 compleet maar wel over jaren verzamelen gedaan. Sommige zijn wat duurdere modellen en anderen waren er alleen van het niveau speelgoed autotje. Ik mis alleen nog een Chevrolet Corsica (bij voorkeur hatchback) maar daar lijkt nooit een model van te zijn gemaakt.
wouter76
Startmotor
@Stephan 5 Pitter ; leuk dat je de moeite hebt genomen mijn topic te lezen en bedankt voor jouw compliment, heel veel ophangingdelen en subframe had ik al een hele tijd liggen, de motor verwijderen was voor mij dus DE gelegenheid alles aan de voorzijde te verwijderen en overnieuw te beginnen.
Dakloos
Wegverkenner
Mooi om te volgen hoe dat Volvo-project wordt aangepakt. Leuke autogeschiedenis ook. Je kunt helaas niet alles houden. Als je die auto's 10 jaar buiten had laten staan had je er nog een paar restauratieprojecten bij gehad denk ik.
En wordt de vermelding 'automaat' nog gewijzigd bij de RDW?
Het verhaal achter het ééndagskenteken is mij nog niet helemaal duidelijk. Ik was in de veronderstelling dat je gewoon met de eigen platen naar de keuring mag rijden. Is dit vanwege de verzekering?
En wordt de vermelding 'automaat' nog gewijzigd bij de RDW?
Stephan 5 Pitter
Startmotor
@Dakloos: Ja, je mag blijkbaar gewoon zonder ééndagskenteken naar een keuringsafspraak als de auto in het bezit is van een geldig Nederlands kenteken, en dit was bij mij het geval. Ik had achteraf dus het ééndagskenteken niet nodig. Maar goed, het aanvragen is gratis en het kon denk ik ook geen kwaad. Ik heb ook geen politieagent of iets gezien die dag, dus ja. Baat het niet dan schaadt het niet zullen we maar zeggen.
Ik ga de vermelding 'automaat' niet wijzigen bij de RDW. Dat doe ik omdat Volvo het aantal geproduceerde T-5R'ren heel specifiek heeft gedocumenteerd: Hoeveel in totaal, hoeveel sedans en estates, en hoeveel in welke kleur. Daarnaast ook of deze af-fabriek automaat of handgeschakeld waren.
Dat wil zeggen: Totaal aantal 850 T-5R: 6964, waarvan Estate: 4564, waarvan olijfgroene Estates: 1582, waarvan uitgevoerd met automaat: 807. Van mijn specifieke T-5R zijn er dus 807 geproduceerd, waarvan maar 82 met origineel Nederlands kenteken. Een vrij unieke auto dus, toen al.
Daarnaast valt er uit het chassisnummer van iedere 850 T-5R ook op te maken of deze auto over een handbak of automaat beschikt. Een voorbeeld van een chassisnummer is: YV1 LS58 02S2 234567. Nou ik zal je niet verder vervelen met details waar alles voor staat, maar de YV1 LS58 02S2 234567 (dikgedrukte 2) staat voor automaat. In het geval van een af-fabriek handgeschakelde auto is deze 2 een 6. In mijn chassisnummer is dus te zien dat mijn auto eigenlijk een automaat is. Dit wil ik graag overeen laten komen met hetgeen mijn kentekenbewijs zegt. Hoewel ik ook qua interieur (middenconsole, pookknop etc.) alles heb gemaakt zo als een originele handgeschakelde auto, is en blijft het van oorsprong een automaat. Dit wil ik graag op deze manier respecteren. Nou, heel verhaal. Maar, dat dus! .
Ik ga de vermelding 'automaat' niet wijzigen bij de RDW. Dat doe ik omdat Volvo het aantal geproduceerde T-5R'ren heel specifiek heeft gedocumenteerd: Hoeveel in totaal, hoeveel sedans en estates, en hoeveel in welke kleur. Daarnaast ook of deze af-fabriek automaat of handgeschakeld waren.
Dat wil zeggen: Totaal aantal 850 T-5R: 6964, waarvan Estate: 4564, waarvan olijfgroene Estates: 1582, waarvan uitgevoerd met automaat: 807. Van mijn specifieke T-5R zijn er dus 807 geproduceerd, waarvan maar 82 met origineel Nederlands kenteken. Een vrij unieke auto dus, toen al.
Daarnaast valt er uit het chassisnummer van iedere 850 T-5R ook op te maken of deze auto over een handbak of automaat beschikt. Een voorbeeld van een chassisnummer is: YV1 LS58 02S2 234567. Nou ik zal je niet verder vervelen met details waar alles voor staat, maar de YV1 LS58 02S2 234567 (dikgedrukte 2) staat voor automaat. In het geval van een af-fabriek handgeschakelde auto is deze 2 een 6. In mijn chassisnummer is dus te zien dat mijn auto eigenlijk een automaat is. Dit wil ik graag overeen laten komen met hetgeen mijn kentekenbewijs zegt. Hoewel ik ook qua interieur (middenconsole, pookknop etc.) alles heb gemaakt zo als een originele handgeschakelde auto, is en blijft het van oorsprong een automaat. Dit wil ik graag op deze manier respecteren. Nou, heel verhaal
. Maar, dat dus! .
Laatst bewerkt:
Stephan 5 Pitter
Startmotor
Een tijd terug dat ik iets geplaatst heb over de Volvo 850 en de Opel Kadett.
Vooral rondom de Volvo zijn er grote ontwikkelingen. Om maar met de deur in huis te vallen: hij is in onderdelen verkocht.
Nadat ik er een verse APK op had gekregen heb ik er ongeveer 2500 kilometer mee gereden. Nadat de auto was ingereden heb ik een afspraak gemaakt met de tuner om de ECU te voorzien van de juiste software, zodat de auto weet wat ‘ie met de ingespoten hoeveelheid brandstof en zuurstof moet doen.
Hier bleek dat de auto onder vollast enorme carterdruk opbouwde. Héél lang verhaal kort: de cilinderwanden van de motor zijn slecht gehoond en de auto blaast olie langs de zuigers omhoog. Daarnaast bouwde het koelsysteem ook ontzettend veel druk op. Dit wijst op een lekke koppakking. Na onderzoek bleek dat de shims verschoven waren en de pakking omhoog drukte waardoor er een luchtlek ontstond.
De communicatie met de motorbouwer verliep niet bepaald vlekkeloos. Uiteindelijk is de situatie dat er ruim 3500 euro is betaald voor een nutteloze motor. Even slikken dus.
Op het punt dat ik dacht: ‘dit moet gewoon gefixt worden!’, bleek dat de carrosserie ook op een aantal plaatsen veel rotter was dan ik dacht. Bij de dakrand, voorruit, dorpels, veerschotels… Diverse offertes opgevraagd waarbij de gemiddelde prijs rond de €6000,- lag inclusief spuitwerk. Tja, wat doe je dan.
Ik heb besloten dat ik enorm veel voldoening uit het hele project heb gehaald. Veel geleerd, veel gedaan. Stiekem best trots op het feit dat dit zonder fancy schuur, werkplaats en brug heb gedaan. Als je je ergens toe zet, is alles mogelijk. Ik heb besloten dat ik me niet meer ga zetten tot de Volvo. Deze werd dus in onderdelen verkocht. Met de opbrengst wil ik een andere auto gaan aanschaffen om dagelijks mee te rijden en mijn rode E Kadett de restauratie geven die ‘ie verdiend na 8 jaar en 110.000 kilometer in bezit. Stiekem heb ik altijd meer plezier gehad in de Kadett dan met de Volvo. Klinkt ongelooflijk, maar het is waar. De Volvo was een weddenschap met mezelf, uit de simpelheid van de Kadett haalde ik het meeste plezier.
Enfin: tijd op de Volvo uit elkaar te trekken. Gelukkig was dit vrij snel gerealiseerd omdat alles nog vrij schoon was. Daarnaast wist ik inmiddels wel hoe alles zat.
Daar gaat ‘ie! Trok veel bekijks in de buurt
Dit beeld kennen we nog! Toch al weer vrij veel vuil op het subframe.
Daar staat ‘ie dan.
En ook het interieur werd apart verkocht. Zo’n T-5R interieur is toch wel een gewilde upgrade voor veel 850 enthousiastelingen.
Nadat de meeste grote en begerenswaardige onderdelen verkocht waren heb ik een dag georganiseerd waarop men zelf de onderdelen die men zocht eraf kon sleutelen. Dit bespaarde mij een hoop werk en was ik snel van de troep af.
En na een intensieve dag is dit wat er overblijft van een Volvo 850 T-5R.
Het restant werd later die week opgehaald door een recyclingbedrijf. De foto is gemaakt door één van mijn buren, omdat ik zelf aan het werk was toen ze langs kwamen.
Ben ik er rouwig om? Nee. Zoals gezegd heb ik de voldoening uit het proces gehaald. Ik heb mezelf en anderen laten zien wat er mogelijk is als je excuses en vooroordelen over wat mogelijk is met beperkte middelen uit de wind slaat en gewoon begint. Ik stond op een kantelpunt. Of hier stoppen en financieel redelijk quitte spelen, of er volledig voor gaan. Dat laatste wilde ik niet meer.
En is het jammer dat een origineel Nederlandse T-5R gesloopt is? Sommige puristen zullen zeggen van wel. Helaas heb ik diezelfde puristen niet gezien toen ik de auto in eerste instantie als geheel te koop aanbood. Althans, niet voor het bedrag dat ‘ie waard was. Al met al sta ik volledig achter deze beslissing.
Zoals gezegd zal ik de opbrengst gaan gebruiken om mijn E Kadett te restaureren en een leuke daily aan te schaffen. Is de E Kadett dit waard? Nee, financieel niet. Maar ik kan die auto niet loslaten. Tijd om ‘m te geven wat ‘ie verdiend. En die daily? Tja, dat was een hele zoektocht… Later meer!
Vooral rondom de Volvo zijn er grote ontwikkelingen. Om maar met de deur in huis te vallen: hij is in onderdelen verkocht.
Nadat ik er een verse APK op had gekregen heb ik er ongeveer 2500 kilometer mee gereden. Nadat de auto was ingereden heb ik een afspraak gemaakt met de tuner om de ECU te voorzien van de juiste software, zodat de auto weet wat ‘ie met de ingespoten hoeveelheid brandstof en zuurstof moet doen.
Hier bleek dat de auto onder vollast enorme carterdruk opbouwde. Héél lang verhaal kort: de cilinderwanden van de motor zijn slecht gehoond en de auto blaast olie langs de zuigers omhoog. Daarnaast bouwde het koelsysteem ook ontzettend veel druk op. Dit wijst op een lekke koppakking. Na onderzoek bleek dat de shims verschoven waren en de pakking omhoog drukte waardoor er een luchtlek ontstond.
De communicatie met de motorbouwer verliep niet bepaald vlekkeloos. Uiteindelijk is de situatie dat er ruim 3500 euro is betaald voor een nutteloze motor. Even slikken dus.
Op het punt dat ik dacht: ‘dit moet gewoon gefixt worden!’, bleek dat de carrosserie ook op een aantal plaatsen veel rotter was dan ik dacht. Bij de dakrand, voorruit, dorpels, veerschotels… Diverse offertes opgevraagd waarbij de gemiddelde prijs rond de €6000,- lag inclusief spuitwerk. Tja, wat doe je dan.
Ik heb besloten dat ik enorm veel voldoening uit het hele project heb gehaald. Veel geleerd, veel gedaan. Stiekem best trots op het feit dat dit zonder fancy schuur, werkplaats en brug heb gedaan. Als je je ergens toe zet, is alles mogelijk. Ik heb besloten dat ik me niet meer ga zetten tot de Volvo. Deze werd dus in onderdelen verkocht. Met de opbrengst wil ik een andere auto gaan aanschaffen om dagelijks mee te rijden en mijn rode E Kadett de restauratie geven die ‘ie verdiend na 8 jaar en 110.000 kilometer in bezit. Stiekem heb ik altijd meer plezier gehad in de Kadett dan met de Volvo. Klinkt ongelooflijk, maar het is waar. De Volvo was een weddenschap met mezelf, uit de simpelheid van de Kadett haalde ik het meeste plezier.
Enfin: tijd op de Volvo uit elkaar te trekken. Gelukkig was dit vrij snel gerealiseerd omdat alles nog vrij schoon was. Daarnaast wist ik inmiddels wel hoe alles zat.
Daar gaat ‘ie! Trok veel bekijks in de buurt
Dit beeld kennen we nog! Toch al weer vrij veel vuil op het subframe.
Daar staat ‘ie dan.
En ook het interieur werd apart verkocht. Zo’n T-5R interieur is toch wel een gewilde upgrade voor veel 850 enthousiastelingen.
Nadat de meeste grote en begerenswaardige onderdelen verkocht waren heb ik een dag georganiseerd waarop men zelf de onderdelen die men zocht eraf kon sleutelen. Dit bespaarde mij een hoop werk en was ik snel van de troep af.
En na een intensieve dag is dit wat er overblijft van een Volvo 850 T-5R.
Het restant werd later die week opgehaald door een recyclingbedrijf. De foto is gemaakt door één van mijn buren, omdat ik zelf aan het werk was toen ze langs kwamen.
Ben ik er rouwig om? Nee. Zoals gezegd heb ik de voldoening uit het proces gehaald. Ik heb mezelf en anderen laten zien wat er mogelijk is als je excuses en vooroordelen over wat mogelijk is met beperkte middelen uit de wind slaat en gewoon begint. Ik stond op een kantelpunt. Of hier stoppen en financieel redelijk quitte spelen, of er volledig voor gaan. Dat laatste wilde ik niet meer.
En is het jammer dat een origineel Nederlandse T-5R gesloopt is? Sommige puristen zullen zeggen van wel. Helaas heb ik diezelfde puristen niet gezien toen ik de auto in eerste instantie als geheel te koop aanbood. Althans, niet voor het bedrag dat ‘ie waard was. Al met al sta ik volledig achter deze beslissing.
Zoals gezegd zal ik de opbrengst gaan gebruiken om mijn E Kadett te restaureren en een leuke daily aan te schaffen. Is de E Kadett dit waard? Nee, financieel niet. Maar ik kan die auto niet loslaten. Tijd om ‘m te geven wat ‘ie verdiend. En die daily? Tja, dat was een hele zoektocht… Later meer!
Elco
Kilometervreter
Da's toch een pijnlijk einde. Niet vanwege die Volvo, daar komt de mensheid - en zelfs de zogenaamde purist - wel overheen. Maar wel vanwege al jouw inspanningen en goede bedoelingen. Je hoort helaas wel vaker dat een gereviseerde motor vrij gauw na revisie de geest geeft, een blok opbouwen is toch een delicaat proces. Wel jammer dat degene die het werk gedaan heeft niet thuisgeeft, of in ieder geval niet op de manier die je wenst.
Maar goed, het klinkt alsof je er vrede mee hebt, dus doorrrr! Ik ben heel benieuwd naar wat je met de Kadett gaat doen en welke daily er op de stoep komt.
Maar goed, het klinkt alsof je er vrede mee hebt, dus doorrrr! Ik ben heel benieuwd naar wat je met de Kadett gaat doen en welke daily er op de stoep komt.