noldjuh
Net ingestapt
6:00. Met moeite openen mijn ogen zich, vastgeplakt door het zand van Klaas Vaak wat zich vermengd heeft met traanvocht… Ik worstel om wakker te worden… Het lijkt elke dag moeilijker te worden… De kat naast mij richt half slaperig haar hoofdje op en begint te spinnen, wetende dat het ontbijt eraan komt. Ik vraag me onderbewust af of ze zo vriendelijk is, omdat ze weet dat ze zo meteen te eten zal krijgen.
6:15. Ik klap het scherm van mijn laptop open om mijn email en het laatste nieuws te lezen. Een van Trump’s handlangers heeft weer een opmerkzame uitspraak gedaan en de wereld valt over hem heen. Ik vraag me af hoe lang de afzettingsprocedure nog op zich laat wachten en scroll door mijn facebookfeed.
6:30. Begeleid door een mauwende kat, sleep ik me van de badkamer naar de keuken waar ik de kat har eten geef, mijn Yakult achteroversla alsof het een shot tequila is en mijn yoghurt met muesli naar binnen werk… Ik had al in de auto moeten zitten, om op tijd te komen. Desondanks voel ik me niet opgejaagd.
6:45. Met een inmiddels bekende jank van de startmotor komt de Twingo tot leven… Ik lag het radiofrontje in de radio, sluit de iPod aan en bedenk me welke muziek geschikt is voor de rit… een tikje tegen de handle brengt de ruitenwisser tot leven, waarmee de condens van de voorruit geveegd wordt. Binnen twee minuten rijd ik de rondweg rond de stad op. De groene zestienklepper draait om en nabij de 4500 toeren en ik rijd 70… iets te hard eigenlijk… Met een stuurvaardigheid alleen geëvenaard door Hugo Drax in Moonraker worstelt het bolletje met de kikkerogen zich door het verkeer, gebruikmakend van elk gaatje in de brei auto’s die met hem op de rondweg rijden.
7:05 Iets harder dan toegestaan draait de Twingo de parkeerplaats op. Het is al redelijk druk… Een plekje dicht bij de poort vinden zit er dus niet in. Ik houd stil bij de eerste open plek die ik tegenkom en schakel in Reverse. Met een geruststellende piep, geven de parkeersensoren aan dat ze ingeschakeld zijn en ik draai de auto het vak in. Ik gesp mijn toegangspas aan mijn broek, stap uit en sluit de auto achter mij. Snel loop ik naar binnen waar ik mijn computer start en de transportorders in een logische volgorde leg.
8:15. Het transport staat gereed en ik bereid me voor op het dagelijkse werkoverleg. Hopelijk kunnen we er een beetje snel doorheen, want ik moet zo ook nog een voorraadtelling doen. Intussen overleg ik met collega’s of er nog dingen besteld moeten worden.
10:00 Godzijdank, koffietijd… Ik eet wat tonijn en drink een cappuccino, terwijl ik de puzzelpagina van de Metro doorloop… Kruiswoordpuzzels, Tectonics, Sudoku’s… ze hebben geen geheimen voor mij. In de verte hoor ik de printer ratelen. Een teken dat er een spoedtransport aankomt… Ik vloek binnensmonds, geërgerd dat men bij de planning de zaakjes niet op orde heeft.
11:00. Ik kijk mijn mailbox na. Er zijn weer leesmaptrainingen, die ik snel doorspit om te kijken of ze relevant zijn. Daarna kijk ik of er nog nieuwe cursussen zijn. Die excelcursus lijkt me wel interessant. Al was het alleen maar om te zien of ik wat nieuws kan leren. Intussen brengt de transporteur mijn bestellingen. Ik pak de checklist, terwijl ik hoorde dat het magazijn het in het bijzonder druk had met mijn bestelling… Ik lach zijn commentaar weg en teken de bon af… Ik zie inmiddels in een oogopslag dat de levering klopt.
12:00. Lunch… zal ik naar de bedrijfskantine gaan? Of eet ik vandaag mijn boterham? Ik besluit het eerste te doen… dan kan ik vanavond mijn brood eten en kan ik op tijd sporten… Ik neem een panini met kaas en een bolletje met rosbief en ei. Intussen spreek ik met de chef van het centrale magazijn. Ik heb met ze gewerkt en ik vraag hoe het daar loopt. Het schijnt topdrukte te wezen. De pieken en dalen die me inmiddels bekend zijn.
13:00. De transportorders voor de middagronde komen uit de printer. Snel maak ik, net als vanochtend, een kopie voor mezelf en voor het centrale magazijn. Ik sorteer de bonnen weer op een logische route en begin met klaarzetten en uitboeken. Binnen een half uur is het gedaan en kijk ik of er nog nieuwe mail is.
14:00. De transporteur meldt zich om de spullen op te halen en hij brengt de transportbakken terug. Gelukkig zijn ze al gestapeld… Hoef ik daar alvast niets meer aan te doen en kunnen wij ze snel weer gebruiken. Ik overhandig hem de getekende bonnen en de kopieën van onze transportbonnen. Daarna kijk ik op Autoweek of er nog leuke nieuwtjes zijn. Ergens in Nederland is een Lancia Monte Carlo gespot… mijn hart maakt een sprongetje en ik denk aan die ielige auto die ik ooit toe wil voegen aan mijn wagenpark.
15:00 De laatste koffiepauze. Ik weet dat ik niet veel meer hoef te doen tot einde werkdag en sluit de programma’s af die ik niet meer nodig heb. Na de koffiepauze zal ik alleen nog even zorgen dat alles netjes achterblijft en dan is het weer einde dag.
15:35. Met het vertrouwde geluid, komt de 16-klepper tot leven. De zon schijnt, dus het dak gaat open… Zachte jazz op de achtergrond en ik ruik de geur van vers gemaaid gras, terwijl ik de parkeerplaats afrijd. Gemoedelijk rijd ik naar huis, waar de kat in de vensterbank op me wacht. Snel geef ik haar en mezelf te eten en kleed ik me om, zodat ik hard kan lopen.
17:00. Ik trek de deur achter me dicht, start de hardloopapp om mijn telefoon en begin aan de warming-up van mijn intervaltraining. Elke keer probeer ik de grens te verleggen. Slachtoffer van een slechte manier van ademhalen, waardoor ik snel buiten adem ben. Het doel is ooit 5 kilometer aan een stuk te kunnen joggen. Liefst zonder buiten adem te raken. Ik heb er op het moment een hard hoofd in dat het me zal lukken. Toch zet ik door… Ik houd me voor dat, als ik kan stoppen met roken, ik toch ook zeker wel zal moeten kunnen hardlopen. Binnen heb ik geen probleem. Het is de koude lucht die me de das omdoet. Na drie kwartier kom ik weer thuis aan… Mijn keel? Droog als een zeemlap die al een tijd niet gebruikt is. Mijn stemming? Euforisch omdat ik de training heb doorstaan. Tevreden drink ik ineens een halve liter water. En daarna nog een om me vervolgens uit te kleden en te genieten van een heerlijke douche.
18:00. Ik loop de keuken in, waar de afwas in de wasbak staat… Waarom doe ik die nou niet meteen na het eten in de machine? Nou… dan moet het nu maar even… ik start de machine en loop naar de woonkamer, waar de keuze Netflix of een boek is. Ik heb een boek geleend over de werking van een auto en besluit dat te lezen. De kat springt op schoot, om zich daar in te graven en tevreden spinnend in slaap te vallen.
22:00. “zo laat alweer?” denk ik, terwijl de klok 10 uur slaat. Ik til de kat voorzichtig op… Ze mauwt ontevreden, maar weet dat het bedtijd is. Ik poets mijn tanden, terwijl ik vers water in het koffiezetapparaat giet en de timer instel. Ik spoel mijn mond en kruip in bed, waar ik de laatste keer mijn email bekijk en vervolgens Mock The Week aanzet, terwijl ik de display sluit. Luisterend naar deze Engelse versie van Dit Was Het Nieuws, val ik in een diepe slaap, terwijl de kat zich in mijn zij nestelt en tevreden spinnend hetzelfde doet.
6:15. Ik klap het scherm van mijn laptop open om mijn email en het laatste nieuws te lezen. Een van Trump’s handlangers heeft weer een opmerkzame uitspraak gedaan en de wereld valt over hem heen. Ik vraag me af hoe lang de afzettingsprocedure nog op zich laat wachten en scroll door mijn facebookfeed.
6:30. Begeleid door een mauwende kat, sleep ik me van de badkamer naar de keuken waar ik de kat har eten geef, mijn Yakult achteroversla alsof het een shot tequila is en mijn yoghurt met muesli naar binnen werk… Ik had al in de auto moeten zitten, om op tijd te komen. Desondanks voel ik me niet opgejaagd.
6:45. Met een inmiddels bekende jank van de startmotor komt de Twingo tot leven… Ik lag het radiofrontje in de radio, sluit de iPod aan en bedenk me welke muziek geschikt is voor de rit… een tikje tegen de handle brengt de ruitenwisser tot leven, waarmee de condens van de voorruit geveegd wordt. Binnen twee minuten rijd ik de rondweg rond de stad op. De groene zestienklepper draait om en nabij de 4500 toeren en ik rijd 70… iets te hard eigenlijk… Met een stuurvaardigheid alleen geëvenaard door Hugo Drax in Moonraker worstelt het bolletje met de kikkerogen zich door het verkeer, gebruikmakend van elk gaatje in de brei auto’s die met hem op de rondweg rijden.
7:05 Iets harder dan toegestaan draait de Twingo de parkeerplaats op. Het is al redelijk druk… Een plekje dicht bij de poort vinden zit er dus niet in. Ik houd stil bij de eerste open plek die ik tegenkom en schakel in Reverse. Met een geruststellende piep, geven de parkeersensoren aan dat ze ingeschakeld zijn en ik draai de auto het vak in. Ik gesp mijn toegangspas aan mijn broek, stap uit en sluit de auto achter mij. Snel loop ik naar binnen waar ik mijn computer start en de transportorders in een logische volgorde leg.
8:15. Het transport staat gereed en ik bereid me voor op het dagelijkse werkoverleg. Hopelijk kunnen we er een beetje snel doorheen, want ik moet zo ook nog een voorraadtelling doen. Intussen overleg ik met collega’s of er nog dingen besteld moeten worden.
10:00 Godzijdank, koffietijd… Ik eet wat tonijn en drink een cappuccino, terwijl ik de puzzelpagina van de Metro doorloop… Kruiswoordpuzzels, Tectonics, Sudoku’s… ze hebben geen geheimen voor mij. In de verte hoor ik de printer ratelen. Een teken dat er een spoedtransport aankomt… Ik vloek binnensmonds, geërgerd dat men bij de planning de zaakjes niet op orde heeft.
11:00. Ik kijk mijn mailbox na. Er zijn weer leesmaptrainingen, die ik snel doorspit om te kijken of ze relevant zijn. Daarna kijk ik of er nog nieuwe cursussen zijn. Die excelcursus lijkt me wel interessant. Al was het alleen maar om te zien of ik wat nieuws kan leren. Intussen brengt de transporteur mijn bestellingen. Ik pak de checklist, terwijl ik hoorde dat het magazijn het in het bijzonder druk had met mijn bestelling… Ik lach zijn commentaar weg en teken de bon af… Ik zie inmiddels in een oogopslag dat de levering klopt.
12:00. Lunch… zal ik naar de bedrijfskantine gaan? Of eet ik vandaag mijn boterham? Ik besluit het eerste te doen… dan kan ik vanavond mijn brood eten en kan ik op tijd sporten… Ik neem een panini met kaas en een bolletje met rosbief en ei. Intussen spreek ik met de chef van het centrale magazijn. Ik heb met ze gewerkt en ik vraag hoe het daar loopt. Het schijnt topdrukte te wezen. De pieken en dalen die me inmiddels bekend zijn.
13:00. De transportorders voor de middagronde komen uit de printer. Snel maak ik, net als vanochtend, een kopie voor mezelf en voor het centrale magazijn. Ik sorteer de bonnen weer op een logische route en begin met klaarzetten en uitboeken. Binnen een half uur is het gedaan en kijk ik of er nog nieuwe mail is.
14:00. De transporteur meldt zich om de spullen op te halen en hij brengt de transportbakken terug. Gelukkig zijn ze al gestapeld… Hoef ik daar alvast niets meer aan te doen en kunnen wij ze snel weer gebruiken. Ik overhandig hem de getekende bonnen en de kopieën van onze transportbonnen. Daarna kijk ik op Autoweek of er nog leuke nieuwtjes zijn. Ergens in Nederland is een Lancia Monte Carlo gespot… mijn hart maakt een sprongetje en ik denk aan die ielige auto die ik ooit toe wil voegen aan mijn wagenpark.
15:00 De laatste koffiepauze. Ik weet dat ik niet veel meer hoef te doen tot einde werkdag en sluit de programma’s af die ik niet meer nodig heb. Na de koffiepauze zal ik alleen nog even zorgen dat alles netjes achterblijft en dan is het weer einde dag.
15:35. Met het vertrouwde geluid, komt de 16-klepper tot leven. De zon schijnt, dus het dak gaat open… Zachte jazz op de achtergrond en ik ruik de geur van vers gemaaid gras, terwijl ik de parkeerplaats afrijd. Gemoedelijk rijd ik naar huis, waar de kat in de vensterbank op me wacht. Snel geef ik haar en mezelf te eten en kleed ik me om, zodat ik hard kan lopen.
17:00. Ik trek de deur achter me dicht, start de hardloopapp om mijn telefoon en begin aan de warming-up van mijn intervaltraining. Elke keer probeer ik de grens te verleggen. Slachtoffer van een slechte manier van ademhalen, waardoor ik snel buiten adem ben. Het doel is ooit 5 kilometer aan een stuk te kunnen joggen. Liefst zonder buiten adem te raken. Ik heb er op het moment een hard hoofd in dat het me zal lukken. Toch zet ik door… Ik houd me voor dat, als ik kan stoppen met roken, ik toch ook zeker wel zal moeten kunnen hardlopen. Binnen heb ik geen probleem. Het is de koude lucht die me de das omdoet. Na drie kwartier kom ik weer thuis aan… Mijn keel? Droog als een zeemlap die al een tijd niet gebruikt is. Mijn stemming? Euforisch omdat ik de training heb doorstaan. Tevreden drink ik ineens een halve liter water. En daarna nog een om me vervolgens uit te kleden en te genieten van een heerlijke douche.
18:00. Ik loop de keuken in, waar de afwas in de wasbak staat… Waarom doe ik die nou niet meteen na het eten in de machine? Nou… dan moet het nu maar even… ik start de machine en loop naar de woonkamer, waar de keuze Netflix of een boek is. Ik heb een boek geleend over de werking van een auto en besluit dat te lezen. De kat springt op schoot, om zich daar in te graven en tevreden spinnend in slaap te vallen.
22:00. “zo laat alweer?” denk ik, terwijl de klok 10 uur slaat. Ik til de kat voorzichtig op… Ze mauwt ontevreden, maar weet dat het bedtijd is. Ik poets mijn tanden, terwijl ik vers water in het koffiezetapparaat giet en de timer instel. Ik spoel mijn mond en kruip in bed, waar ik de laatste keer mijn email bekijk en vervolgens Mock The Week aanzet, terwijl ik de display sluit. Luisterend naar deze Engelse versie van Dit Was Het Nieuws, val ik in een diepe slaap, terwijl de kat zich in mijn zij nestelt en tevreden spinnend hetzelfde doet.
