Test: Mitsubishi Outlander PHEV (2015)

Zelden heeft een automodel zo sterk geprofiteerd van een overheidsingreep als de Mitsubishi Outlander Plugin Hybrid Electric Vehicle van de stimuleringsmaatregelen die de Nederlandse overheid invoerde om semi-elektrische voertuigen een steuntje in de rug te geven. Die subsidie is veelbesproken en inmiddels zelfs wat omstreden, maar het legde de PHEV in ieder geval geen windeieren. De verkoopgeschiedenis van de Outlander in ons land is dan ook op zijn zachtst gezegd bijzonder: van 2003 tot 2012 speelde de middelgrote SUV niet meer dan een rolletje in de marge met hooguit 2.400 exemplaren per jaar. De jaren 2013 en 2014 steken als twee flatgebouwen omhoog uit het staafdiagram, want dankzij de lage bijtelling (die in eerste instantie zelfs nul procent bedroeg, kunnen we het ons nog voorstellen?) vlogen de PHEV's ineens de showrooms uit: bijna 9.000 stuks per jaar!

En toen schrok de Nederlandse overheid wakker. Zoals we inmiddels weten, gaat de bijtelling voor semi-elektrische voertuigen vanaf volgend jaar drastisch omhoog. De Outlander PHEV gaat daarvan zonder meer de gevolgen merken. Of beter gezegd: de berijders gaan het voelen in hun portemonnee. Leaserijders die in 2015 nog een Outlander PHEV op kenteken weten te krijgen betalen namelijk nog zeven procent bijtelling, maar vanaf 1 januari aanstaande dien je vijftien procent van de nieuwwaarde bij je inkomen op te tellen. Wat dat ongeveer voor gevolgen heeft voor je maandlasten, lees je in het kadertje hiernaast… Feit is dat de Outlander de komende maanden ongetwijfeld nog op veel populariteit kan rekenen, maar het is de vraag wat de verkopen zullen doen na die eindsprint…

Verbetering

Om kopers ook volgend jaar over de streep te trekken, heeft Mitsubishi de Outlander (dus ook de andere versies naast de PHEV, in Nederland blijven ook de 2.0 Cleartec zónder hybride-aandrijving en de 2.2 turbodiesel leverbaar) bij de kladden gepakt. Naar eigen zeggen hebben de Japanners de Outlander op meer dan honderd punten verbeterd, waarbij de nadruk lag op het verbeteren van de kwaliteitsbeleving en het verhogen van het reiscomfort. Zo is er om te beginnen voor zo'n dertig kilo aan extra isolatiemateriaal in de auto verdwenen om de auto stiller te maken en bijvoorbeeld het dichtslaan van de portieren mooier te laten klinken. Geloof het of niet, dat soort details telt toch mee in de prijsklasse vanaf zo'n veertigduizend euro. Hoe dan ook: het is goed dat het interieur is aangepakt, want de Outlander van vóór de facelift oogde her en der wel érg karig. Vanaf nu zijn de dashboardpanelen wat minder simpel ('expensive looking', aldus Mitsubishi) en zijn afwerking en materiaalgebruik er op vooruit gegaan. Het is nog allemaal geen pracht en praal, maar het is zeker een verbetering. Dat geldt trouwens ook voor het voorheen waardeloze navigatiesysteem, dat overigens nog steeds niet nauwkeurig genoeg is.

Over verbeteringen gesproken: de stoelen van de Outlander waren voorheen onder de maat, zeker voor langere en zwaardere Europeanen. Wij hebben diverse mensen gesproken die de te vlakke voorstoelen van hun PHEV al meerdere keren hebben laten opvullen, omdat ze te weinig steun bieden. Bij de opgewaardeerde Outlander zijn de zetels er wel iets op vooruit gegaan, zo is er meer zijdelingse steun in de leuningen, maar nog steeds bieden ze onvoldoende comfort voor langere mensen op langere reizen. De zittingen zijn kort, de steun in de onderrug voldoet niet, dus dit had beter gekund!

Dat is ronduit jammer, want verder blinkt de Outlander nog steeds uit in zijn (reis-) comfort. Niet alleen door de ruimte in het interieur waarmee hij andere middelgrote SUV-achtigen zoals de Mazda CX-5, Renault Kadjar en Nissan Qashqai de loef afsteekt, maar ook door de souplesse in het onderstel. Al is het onderstel naar onze smaak wel érg soft afgesteld. Met name in lange snelwegbochten zit er te weinig balans in vering en demping, waardoor de Outlander merkbaar gaat deinen en het normaal gesproken zo rustige karakter zich wreekt in gebrek aan raffinement. Er zijn zonder twijfel prettiger rijdende keuzes in dit segment, al schijnen veel Outlanderrijders het zompige karakter van hun SUV wel te kunnen waarderen. En laten we eerlijk zijn: dit is ook geen machine om klaverbladen mee te ronden. Met een PHEV werk je al zoevend je woon-werkverkeer af. Rustig en soepel, maar ook compleet inspiratieloos.

Mazzelaars

Opvallend is dat Mitsubishi vrijwel niets heeft aangepast aan de aandrijflijn van de Plugin Hybrid: je komt niet verder op een volgeladen accupakket dan voorheen, maar volgens de gebruikersreviews op onze site blijkt de geclaimde vijftig kilometer EV-actieradius voldoende én redelijk haalbaar. De vernuftige samenwerking van de verbrandingsmotor en elektromotoren in de PHEV werkt bovendien nog steeds super: de souplesse en het gemak waarmee de auto presteert, is iets om best blij van te worden.

Iets minder vrolijk worden we van de beperkte optielijst waar het op veiligheidssystemen aankomt: nieuw op de Outlander is een systeem dat botsingen bij lage snelheden kan voorkomen, maar dat systeem is alleen leverbaar op het duurste uitrustingsniveau. Vanwege lastige logistieke processen in Japan is het pakket bovendien niet als losse optie verkrijgbaar, en dat is in deze tijd en dit deel van de markt eigenlijk achterhaald. Overigens zal je de bijbehorende Lane Departure Warning niet missen: die rijbaanassistent geeft (net als de rest van de Outlander, eerlijk gezegd) zó veel zenuwachtige piepjes dat zelfs de Tilburgse kermis er jaloers op zou zijn…

Al met al heeft Mitsubishi de Outlander weer redelijk bij de tijd gemaakt, maar een uitblinker in het segment is het niet. De duizenden mazzelaars die dit jaar nog een PHEV op kenteken weten te krijgen verzekeren zich van een ruime, soepele en intelligente auto, maar dan nog zijn de lage maandlasten de voornaamste aankoopreden. Daar kunnen we lang en kort over praten… Zodra de kosten van bezit volgend jaar flink omhoog gaan, tellen zaken als rijgedrag en moderne voorzieningen weer sterker mee en op dat vlak heeft de Outlander sterkere concurrenten, dus het zou ons eerlijk gezegd niet verbazen dat hij over een paar jaar weer terug gaat naar dat rolletje in de marge.