Opel Meriva (2010) - Test

Het is een beetje een open deur intrappen: de Opel Meriva is een auto voor vijftig-plussers. Lekkere hoge instap en zitpositie, praktisch interieur en een no-nonsense uiterlijk. Opel zal de laatste zijn om te ontkennen dat dit een doelgroep van de Meriva is. Maar met de nieuwe generatie wil het verder kijken dan deze babyboom-generatie, het wil nu ook de 'baby makers' aanspreken, oftewel jonge gezinnen. Nu horen we dat vaker van autofabrikanten maar als je kijkt naar het uiterlijk van de nieuwe Meriva en dat vergelijkt met het oude model, valt het niet te ontkennen dat de nieuwe er een stuk appetijtelijker uitziet. Het design volgt de koers die met de Insignia en de Astra werd ingezet; een strak gesneden snuit met chromen grille en een zijkant met die typische 'vouw' aan de onderzijde. Bij de Meriva valt daarnaast een ander detail op: de knik onderaan de ruit van het achterportier. Naast een designgeintje heeft het als voordeel dat de kleinere achterbankbewoners een beter uitzicht naar buiten hebben. En nu we toch bij het achterportier zijn aanbeland, hebben we daar meteen de allergrootste noviteit van de Meriva te pakken: die zijn namelijk van het type 'suicide doors' (zie kader), door Opel omgedoopt tot Flex Doors - zoals Opel voor alle praktische oplossingen in haar auto's de toevoeging 'Flex' gebruikt. Deze Flex Doors hebben de eigenschap naar de 'verkeerde' kant open te scharnieren. Het concept is niet nieuw – de A-Kadett had ze bijvoorbeeld ook al – maar Opel is wel de eerste fabrikant die deze portieren na 2006, toen de regelgeving veranderde, in massaproductie toepast. De hamvraag is natuurlijk: is dit gewoon een leuke gimmick of hebben deze Flex Doors écht praktisch nut? Dat hebben ze. Het is even wennen – je grijpt in het begin mis bij de handgreep en bij het uitstappen druk je automatisch met je onderarm het portier naar buiten – maar ben je eenmaal aan je nieuwe portieren gewend, voelt het eigenlijk heel natuurlijk aan. Instappen gaat makkelijker, zeker als je krap geparkeerd staat, en vaders en moeders die ervaring hebben met het installeren van een kinderzitje op de achterbank zullen merken dat dit met de Flex Doors aanzienlijk eenvoudiger gaat. Je hoeft immers geen rare draai meer te maken en er zit geen deur meer in je rug te porren.

Waarom geen schuifdeuren?
Goed, die Flex Doors zijn dus wel degelijk van toegevoegde waarde. Waarom geen schuifdeuren eigenlijk? Welnu, de constructie is ingewikkelder, zwaarder en het zwaartepunt van de auto komt hoger te liggen. Dat hebben we bij de Peugeot 1007 kunnen zien. Tijdens de presentatie vernemen we dat Meriva-eigenaren vaker dan gemiddeld gebruik maken van de achterbank. Die was bij de vorige Meriva al van het type 'multifunctioneel' en dat is-ie nog steeds, zij het wat gebruiksvriendelijker. Het middelste deel van de achterbank kun je neerklappen, waarna er twee losse stoelen ontstaan die je over een rails naar binnen en naar achteren kunt schuiven. Uiteraard is ook alles afzonderlijk van elkaar te verschuiven en neer te klappen, waardoor je een bagageruimte hebt die maximaal 1.500 liter slikt. De voorpassagiers kunnen tegen bijbetaling plaatsnemen op ergonomisch verantwoorde AGR-stoelen. De instap en zitpositie zijn nog altijd hoger dan bij de gemiddelde hatchback, het stuur is tegenwoordig ook axiaal verstelbaar waardoor iedereen een goede rijhouding kan vinden. Het uitzicht vanaf de bestuurdersstoel is tien keer fraaier dan bij de vorige Meriva. Het 'gelaagde' en naar believen in two tone uit te voeren dashboard vertoont sterke overeenkomsten met dat van de Astra en ziet er gewoon prima uit. Enige minpuntje is de drukke middenconsole; iets te veel kleine knopjes op een iets te kleine ruimte. Maar verder een wereld van verschil met het eenvoudige, rechttoe-rechtaan dash van de vorige Meriva. Echt een enorme vooruitgang. De versnellingspook is tegenwoordig hoger geplaatst en daarachter vinden we het knopje voor de bediening van de elektrische handrem. Hierdoor is er ruimte vrij gekomen tussen de voorstoelen, waar Opel een ander nieuwtje, de FlexRail, monteert. Dit zijn twee aluminium rails waar naar behoeven zaken als een opbergbakje, bekerhouder of middenarmsteun tussen geklemd (en verschoven) kunnen worden. Een aardig concept, dat als nadeel heeft dat de uiteinden van deze rails uitkomen in de voetenruimte van de achterpassagiers, waardoor het een soort verkapte middentunnel wordt.

Op de turbotoer
Opel is tegenwoordig ook op de turbotoer en dus moesten de oude, ongeblazen 1.6- en 1.8-benzineblokken plaatsmaken voor kleinere maar sterkere en zuinigere turbomotoren. Er is nog wel een atmosferische 1.4 van 100 pk verkrijgbaar maar die konden we tijdens de introductie niet uitproberen. Dat konden we wel met de 1.4 Turbo van 120 pk, die in de Meriva debuteert. Op zich een prima motor en aan boord zelfs opvallend stil maar de Meriva kampt met een kwaaltje waar ook de Insignia en Astra last van hebben: overgewicht. Bij de Mervia kunnen we dat deels op het conto van de constructie van de achterportieren schuiven maar feit blijft dat die 120 pk niet goed uit de verf komen bij het hoge wagengewicht. Wie op pad gaat met gezin en bepakking, raden we 1.4 van 100 pk dan ook af. De 1.4 turbo van 120 pk, die er pas bij hoge toerentallen uitkomen, is eigenlijk het minimale wat je nodig hebt om vlot mee te komen in het verkeer. Er is ook nog een 1.4 Turbo van 140 pk maar het verschil met de 120 pk-variant is niet schokkend. Bij de Nederlandse introductie van de Meriva, halverwege juli, is er één dieselmotor beschikbaar: de 1.7 CDTI van 100 pk, die is gekoppeld aan een automatische zesbak. In 2011 worden er nog een 1.3 CDTI (95 pk) en een 1.7 CDTI van 110 en 130 pk (met handbak) aan het motorengamma toegevoegd. Er volgt ook nog een versie met lpg en in modeljaar 2011 zal er ook een start/stopsysteem in de Meriva's worden gemonteerd. Vreemd eigenlijk dat dit niet direct vanaf het begin voorhanden is. Zoals gezegd maakten wij onze testkilometers met de 1.4 Turbo van 120 pk. Geen snelheidsduivel dus, maar wel aangenaam stil. Dat, gecombineerd met het comfortabele onderstelkarakter en de opvallend alerte besturing, maken van de Meriva een fijne reisauto die stukken volwassener aanvoelt dan z'n voorganger.

Flexer dan ooit
De nieuwe Meriva is een maatje groter (23,6 cm langer, 11,8 cm breder, 50 liter meer bagageruimte) gegroeid, waardoor-ie nu een beetje tussen het B- en C-segment van de MPV's zweeft, tussen de Fusions, Modussen, Notes en C-Maxen van deze wereld. In ieder geval is er aan boord van de Meriva meer ruimte voor de passagiers en bagage en is ook de overzichtelijkheid van de koets verbeterd. En is de nieuwe Meriva Flexer dan ooit, met z'n FlexDoors, FlexSpace (de verschuifbare achterbank), FlexFloor (dubbele bodem van de bagageruimte), FlexFix (uitschuifbare fietsendrager) en FlexRail. Kortom: een praktische, doordachte kar, zo'n Meriva. Belangrijker is dat-ie in alle opzichten een stuk volwassener is dan z'n voorganger en dat de bijzondere constructie van de achterportieren echt iets toevoegt. Er is keuze uit drie uitrustingsniveaus, bij de lancering is daarnaast nog het gunstig geprijsde Intro Pack verkrijgbaar op de Edition- en Cosmo-uitvoering, met onder andere een leren stuurwiel, comfortstoelen, mistlampen, Park Pilot en 17-inch lichtmetaal. Voor de zakelijke markt staat een Business Pack klaar, met navigatie en telefoonbereiding. Interessante opties zijn verder een panoramadak, verwarmd stuurwiel en AFL adaptieve bochtverlichting. Het past bij een auto die een enorme stap voorwaarts maakt ten opzichte van z'n voorganger. En nu maar afwachten wanneer we die gekke achterportieren terugzien bij de concurrentie.