Test: Land Rover Discovery en Range Rover Sport

Wacht even. Waarom staat er Discovery 4 op de achterklep van deze auto? Dit is toch gewoon 'n grondige facelift van het uitgaande model, de Discovery 3? "Dat klopt, maar we hebben de naam aangepast om meteen aan onze klanten duidelijk maken dat we niet alleen een paar nieuwe lampen op de auto geschroefd hebben", vertelt Stuart Frith, chief engineer van de Land Rover Discovery. "Deze update gaat verder, we hebben echt ons best gedaan om van 'de 4' een betere auto te maken."
Als we Frith mogen geloven, was dat hard nodig. "Laten we het zo zeggen; de Discovery 3 was een aansprekende auto, maar hij kregen ook de nodige kritiek. De 3 had ongespoten bumpers om hem robuust te maken, maar onze klanten hebben die tegenwoordig liever in kleur, omdat ze 'zwarte plastic' goedkoop vinden staan." En dus kreeg de Discovery 4 bumpers en spatbordranden in carrosseriekleur. Bovendien ruimden de hoekige, strakke lijnen van de 3 het veld ten gunste van subtielere rondingen die erg veel aan 'n Range Rover doen denken. Andere lichtunits met LED-techniek maken de auto beter herkenbaar, maar de belangrijkste vernieuwingen vinden we binnenin.

Klachten van klanten
Het interieur is er namelijk flink op vooruit gegaan. Frith: "Bij de 3 kregen we klachten van klanten over het interieur, het mocht allemaal wel wat hoogwaardiger. Dus hebben we het ontwerp, de materialen en de afwerking verbeterd." Mooie woorden, maar Frith heeft wel gelijk. Ten opzichte van zijn voorganger ziet het interieur van de Disco 4 er stukken beter uit, waardoor je meer het idee hebt in een luxe SUV te zitten. De knoppen voelen fraaier aan en het lagere aantal naden en kieren verhoogt het gevoel van klasse. Het dash oogt nog steeds robuust en de knoppen zijn nog steeds groot, maar het is allemaal wat subtieler en chiquer.
Een andere kritiekpunt van de clientèle was 't gebrek aan kracht bij de Discovery. De zevenzits-SUV is niet bepaald 'n vedergewicht, en die kilo's voelde je te nadrukkelijk. Daarom levert Land Rover voortaan de nieuwe 3.0-liter zescilinder diesel met twee turbo's, het blok dat we ook kennen uit de Jaguar XF. Deze TDV6 levert 245 pk en 'n indrukwekkend koppel van 600 Newtonmeter, en die heeft aanmerkelijk minder moeite met de zware LaRo. Gekoppeld aan een soepele automatische zesversnellingsbak van ZF helpt-ie de Discovery aan heel redelijke prestaties. De 0-100 tijd van 9,6 seconden is niet wereldschokkend, maar belangrijker is dat de motor niet langer enorm aan de bak hoeft om soepel mee te komen. Ook netjes: de nieuwe TDV6 is 29 procent sterker dan de 'oude' 2,7-liter, en toch negen procent zuiniger en schoner.

Met kinderlijk gemak
Pk's zijn leuk, maar voor wie zijn Discovery de blubber in wil sturen, is dat koppel veel belangrijker. De 600 Nm laten de auto met 'n haast kinderlijk gemak heuvels beklimmen of modderpaden bedwingen. Land Rover heeft het befaamde Terrain Response System uitgebreid; met de knop op de tunnelconsole kun je kiezen uit vijf standen, waarna de auto z'n systemen zelf instelt. Het werkt verbluffend. Nieuw is 'Sand launch control', dat het doorslippen van de wielen tot 'n minimum beperkt zodat je ook op mulle zandpaden moeiteloos weg rijdt. De Discovery 4 is, ondanks z'n zachtere uitstraling, onverminderd terreinvaardig.
Dat geldt al net zo voor de vernieuwde Range Rover Sport, waarmee we ook kennis maakten. Ondanks z'n sportieve inborst is ook deze SUV niet bang voor de ruigste terreinen; hij voelt zich er juist prima thuis. Tijdens onze rit door het ruige Schotland stuurden we de Sport over 'n uitdagend offroad-parcours, en dat is een indrukwekkende ervaring. Zet Terrain Response in de juiste stand en de Sport wekt de indruk alsof-ie alles op z'n sloffen afraffelt. Het is bizar om met een Range Rover door 'n rivier te sturen; terwijl de auto voort ploetert, haast zonder z'n stem te verheffen, zit jij ondertussen prinsheerlijk op het leer te luisteren naar je favoriete liedjes. Een grotere tegenstelling is haast niet mogelijk. De auto doet alles zó zelfverzekerd, dat je ruig terrein al snel bagatelliseert. "Een helling van dertig procent? Och, kinderspel." En inderdaad, de Sport laat je met z'n Hill Descent Control veilig beneden komen. Ondanks z'n gladde voorkomen, kan deze jongen echt wat, en da's een groot compliment voor Land Rover.

Alles op scherp
Toch blijft de vraag: hoeveel kopers rammen hun Range Rover Sport de drap in? Die types zijn zeldzaam. Voor deze auto zijn bochten nu eenmaal belangrijker dan bossen. En juist daarom heeft Land Rover een Dynamic-functie ontwikkeld voor het Terrain Response System. Deze sportstand is standaard op de V8 Supercharged versies (op de TDV6 is het een optie), en in deze stand zet de Range alles op scherp. De bak schakelt sneller, de motor reageert feller, de luchtvering gaat 'n tandje straffer en de besturing wordt iets directer. Op de Schotse kronkelwegen gedraagt de auto zich wat enthousiaster dan wanneer je niet in 'Dynamic' zit, maar 'n sportauto zoals het merk claimt wordt de Sport niet. Daarvoor is-ie te zwaar. In vloeiende bochten valt het overhellen van de koets mee en voelt de auto alert aan, maar verander vlotter van koers en je merkt dat er veel kilo's op z'n rug hangen. Bij krappe bochten is 't vooral te danken aan de brede voorbanden dat de auto op koers blijft; voor het echte gooi-en-smijtwerk is 'n Cayenne nog steeds beter geschikt.
Echter, voor de meeste kopers is de fijne duw in de rug van de twee leverbare motoren waarschijnlijk al genoeg. De nieuwe V8 Supercharged met 510 pk (onder meer uit de Jaguar XF-R) is 'n geweldenaar, maar de drieliter TDV6 is ook in de Range Rover een fijne metgezel. Dit is een flaneermachine van de bovenste plank, waarmee je van goeden huize moet komen om anoniem te zijn. Waar de Discovery stadser en netter oogt dan voorheen, is de Sport net 'n tandje brutaler geworden. De aangepaste voorbumper met z'n grote zwarte vlak en de lagere grille geven 'm een nog dreigender voorkomen. Vanbinnen is de Sport – net als de Discovery 4 – strakker en netter afgewerkt dan voorheen, terwijl het door verbeterde materialen en ergonomie een fijnere verblijfplaats is. Deze twee Britse diamanten zijn op de juiste manier langs de slijpsteen gehaald; nog steeds is het stevig materiaal, maar dan nét een beetje beter opgepoetst.