In het wild: Alfa Romeo 75
De laatste echte Alfa Romeo?
Wat is het? Een 75 3.0 V6 uit 1988 in America-uitvoering, te herkennen aan de ribbels in de bumpers, skirts en wielkastverbreders. Het is de opvolger van de minstens zo hoekige Giulietta en volgens kenners de laatste echte Alfa Romeo. Bij de opvolger van de 75, de 155, stapten de Italianen namelijk over op voorwielaandrijving en dat was in de ogen van de puristen een doodzonde. Dat Fiat de tent niet veel later overnam, hielp natuurlijk ook niet. De 75 had de motor voorin en de bak tussen de achterwielen - het zogenaamde transaxle-principe - en dat zorgde voor een mooie gewichtsverdeling. Menig 75 is dan ook gesneuveld tijdens race- en driftpraktijken. Helaas kan de schrijver van dit stukje daar over meepraten... De 2.0 Twinspark was eigenlijk de fijnste 75, de 3.0 V6 was weliswaar iets sterker (en klonk beter) maar was ook zwaarder in de neus en daardoor minder geschikt voor circuitwerk.
Hoe bijzonder is-ie? Op zich niet zo bijzonder maar vanwege het rappe tempo waarin 75's sneuvelden in het vorige decennium, beginnen ze nu toch steeds zeldzamer te worden. Dat realiseren handelaren in youngtimers zich ook; vind nog maar eens een goede Twinspark voor een redelijke prijs. Om over V6-en en 1.8 Turbo's nog maar te zwijgen.
Hoe staat-ie erbij? Redelijk. De witte spaakwielen doen een circuitverleden (of heden) vermoeden maar we zien verder weinig souvenirs van grindbakken of vangrails. Wel ontbreken de koplampsproeiers en zit hier en daar een schaafwondje. De zwarte lak maakt gedetailleerde inspectie lastig.
Wat is-ie waard? Een 1.8 heb je voor minder dan twee mille maar Twinsparks beginnen inmiddels aardig aan de prijs (vanaf zo'n 5.000 euro) te raken. Zescilinder zoals deze zijn nog gewilder en worden zelden voor minder dan 8.000 euro aangeboden, al zal de eigenaar van deze V6 dat er niet voor vangen.
Waardering: Een fijne Alfa met prachtige V6 die niet in meer in topstaat verkeert. We geven 'm een 7.
