VriMiBolide: Pagani Zonda C12
Vrijdag, tijd voor de vrimibo. Bitterballen erbij, blokjes kaas, drankje in de hand en praten met collega's over auto's. Zo ga je nog lekkerder het weekend in. Om jullie daarbij te helpen presenteren we elke vrijdagmiddag de VriMiBolide, de auto die de tongen los moet maken tijdens de vrijdagmiddagborrel. Deze week: de Pagani Zonda C12!
In de week die in het thema staat van Italië kan de VriMiBolide natuurlijk alleen maar uit dat schitterende land komen. De Pagani Zonda is vermoedelijk voor niemand een onbekende. Dat is niet gek, want de auto is enorm lang in productie geweest: van 1999 tot 2012. Het zijn echter vooral de latere versies die de bekendheid genieten, want wie kan zich de oer-Pagani nog voor de geest halen? In de laatste levensjaren van deze hypercar volgende de speciale, met carbon behangen en bomvol pk's gepropte versies zich zo snel op, dat 'het origineel' een beetje in de vergetelheid raakte. Dit is de auto waar het allemaal mee begon: de Zonda C12!
In 1999 was het Italiaanse Pagani nieuw in het toch al door Italianen gedomineerde supercar-segment. Ferrari en Lamborghini waren er de grote namen, en merken die een poging deden daar tussen te komen verdwenen meestal na een aantal jaren weer stilzwijgend van het toneel. Bij Pagani bleek dat iets anders te gaan lopen, maar dat kon niemand op de drempel van de 21e eeuw nog vermoeden.
Wat we wel zagen was dat de auto, die in samenspraak met Formule 1-coureur Juan Manual Fangio tot stand kwam, er een bijzondere vormgeving op na hield. Met name de in verhouding gigantisch lange achterzijde viel op, met daarop een dak dat veel weg had van de cockpit van een straaljager. Ook de uitlaat leek te zijn geïnspireerd op zo'n gevechtsvliegtuig: vier in één cluster ondergebrachte uitlaatpijpen hadden we nog nooit gezien. Ze voerden het afval af van een Mercedes 6.0 V12, die in het geval van de Zonda 394 pk via een handbak naar de wielen bracht. Daarmee viel de Zonda niet in het absolute topsegment, maar echt langzaam was de auto ook niet: de sprint naar de honderd was in minder dan 4,5 seconde achter de rug.
Van de originele C12 werden er uiteindelijk slechts vijf gebouwd, waarvan er één dienstdeed als pers- en demonstratieauto en een andere de trieste taak kreeg een botsproef tot een goed einde te brengen. Een absolute zeldzaamheid dus, maar dat geldt voor alle varianten van deze Huayra-voorganger. De opvolger van de C12 was de Zonda S, die later weer werd opgevolgd door de S 7.3, Zonda F, Zonda Cinque en Zonda R, waarvan de meesten zowel in coupé-vorm als dakloos verkrijgbaar waren. Daarnaast waren er niet minder dan 12 special editions. De auto wist in latere versies zelfs de 750 pk-grens te halen, waardoor hij in de herfst van zijn leven toch nog tot de allersnelsten op aarde behoorde.