VriMiBolide: AC Cobra

Hoewel er tegenwoordig niet veel meer van te merken is, heeft Engeland een gigantische auto-industrie gehad met grote en vooral heel veel kleine fabrikanten. Eén daarvan was AC Cars, dat met de Ace een traditioneel open tweezits sportautootje in het gamma had. Gedurende de jaren 50 werd die aangedreven door een zescilinder lijnmotor afkomstig van Bristol. Die bouwden de motor op basis van een BMW-ontwerp van voor de oorlog. Met de jaren 60 om de hoek werd die motor echter als verouderd beschouwd. Bristol zou stoppen met de productie ervan en AC ging op zoek naar een nieuwe motor voor de Ace. In eerste instantie kwam men bij Ford, waar het een 2,6-liter zescilinder op het oog had. Omdat die niet paste in het originele ontwerp, werd de Ace grondig herzien.

Ondertussen had de Amerikaan Caroll Shelby de kleine Britse sportwagen in de peiling gekregen. Hij zag het apparaat wel zitten, ware het niet dat de motor natuurlijk wel wat te bescheiden was. Hij vroeg AC in 1961 om een kaal exemplaar voor hem te bouwen, waar hij een V8 in zou kunnen leggen. AC ging akkoord, op voorwaarde dat Shelby dan een motor zou regelen. In eerste instantie klopte hij aan bij General Motors, maar die zagen de komst van een mogelijke Corvette-concurrent niet zitten. Ford daarentegen wilde maar al te graag en voorzag Shelby van een 4,3-liter small-block V8. Omdat AC toch al bezig was met de auto opnieuw te ontwerpen voor een grotere motor bleek die bovendien vrij makkelijk pasklaar te maken. Een sterker differentieel en een verplaatste stuurstang vanwege de brede V8 waren de enige modificaties die men moest maken.

Legende
En daarmee was de AC Cobra, die vanwege de betrokkenheid van Caroll ook wel Shelby Cobra wordt genoemd, een feit. De eerste 75 exemplaren van de Cobra deden het met een 4,3-liter V8, daarna volgden 51 auto's met de grotere 4,7-liter. Daarna ging men verder met de MKII, die onder meer een modernere stuurinrichting had. Bovendien werd er inmiddels, niet zonder succes, met de Cobra geraced. Shelby zette de roadster in verschillende kampioenschappen in en mede vanwege het lage gewicht dreef de oersimpele Amerikaanse creatie zelfs Ferrari tot wanhoop. Tot 1965 werden er zo'n 528 MKII's gebouwd. Daarna was het de beurt aan de auto die van de Cobra een legende zou maken.

In 1965 kwam de derde incarnatie van de Cobra namelijk op de markt, een veel moderner auto dan voorheen. Voorzien van schroefveren in plaats van bladveren en een 425 pk 7,0-liter (427 cubic inch) V8, was dit monster één van de snelste auto's van z'n tijd. Hoewel bijzonder indrukwekkend, werd het een financieel drama, de auto verkocht maar mondjesmaat. Toch werden er tot in de jaren 70 races door privé-teams mee gewonnen, met name vanwege de combinatie van erg veel vermogen en erg weinig gewicht. De auto woog, ondanks de loeigrote V8, amper meer dan een ton. Omdat er in totaal minder dan 500 exemplaren van werden gebouwd, bleef de auto bijzonder exclusief. Een originele Cobra 427 is vandaag de dag meer dan een miljoen euro waard. Grappig genoeg werden de vele replica's die vanaf de jaren '80 door diverse firma's werden aangeboden wel een succes.

En hij klinkt ook best lekker: