Volvo V50 2.4i Momentum (2007)

Voor autojournalisten is de proef op de som meestal simpel als het gaat om het kiezen tussen vergelijkbare modellen uit de testvloot: welke auto pak je wanneer je voor een wat langere rit op pad gaat? Deze Volvo V50 maakt dan in elk geval een goede kans. Het is namelijk een zeer meegaande auto. Natuurlijk ook helemaal
geen verkeerde auto, maar om nou te zeggen dat hij een groot 'onderscheidend
vermogen' heeft... nee.
Wij kozen de 2.4i. Deze vijfcilinder is goed voor 170 pk en 230 Nm. We bestelden
hem met een Geartronic-automaat om meteen maar helemáál de typische business class-versie neer te zetten. Zijn uiterlijk is ingetogen en hoekig, maar in elk geval zeer herkenbaar Volvo. Hij krijgt de familiesnuit mee, op zijn flanken is niet overdreven veel moeite gedaan om sportiviteit te suggereren en achter doet hij aan de grote V70 denken. Een stoere auto voor zakelijke rijders met een budget
dat niet helemaal tot die luxeklasse reikt.

Opklapbaar schotje
De V50 biedt een heel behoorlijke uitrusting met alles waar je in deze klasse op rekent. Achterpassagiers houden een paar vingerbreedten boven het hoofd en voor de knieën over (als er voorin geen al te grote bestuurder zit) en de achterbank zelf is aangenaam groot van formaat. Voorin heb je voldoende leefruimte en vind je aangename, goed gevormde stoelen met een bijpassend plezierige en zelfs enigszins sportieve zithouding. De rugleuning is wellicht aan de smalle kant, maar dat kan aan de bovenmodaal brede schouders van de testredacteur liggen. Wat ook opvalt, is het contrast tussen het 'schone', ergonomische dashboard met zwevende middenconsole en de grote drukte op en om het stuurwiel. Het zicht rondom houdt niet over. Vooral door de brede stijlen en – zeker als je wat hoger zit – een binnenspiegel die het zicht schuin vooruit een beetje hindert.
Vanwege de wat beperkte openingshoek van de achterklep moet je wel even 'opletten' als je eronder staat, maar de toegang tot de laadruimte is uitstekend. Geen tilrand in elk geval. De bagage-mogelijkheden zien er overtuigend uit, alhoewel de 417 liter metende ruimte in feite krapper uitvalt dan verwacht. Het kan te maken hebben met de nogal plompe oplossing van het roldek. Een handig detail daarentegen is het opklapbare schotje in de laadvloer van onze testauto.

Vijfcilinderroffel
Wanneer we eenmaal rijden, valt meteen op hoe mooi de vijfcilinder roffelt, vooral bij vol accelereren. De V50 nodigt uit om het gaspedaal stevig in te trappen. Hij komt dan iets minder gespierd uit de startblokken, maar eenmaal op gang blijkt het een levendige krachtbron. De besturing voelt plezierig aan, misschien zelfs iets aan de zware kant, maar de V50 ligt prima op de weg. In korte bochten is de Zweed een toefje te veel onderstuurd naar onze smaak, wat nog versterkt wordt doordat je 'm in een te snel ingezette bocht niet heel simpel kunt corrigeren door het gas los te laten. Noem hem 'goedmoedig dynamisch', ook al vanwege de zacht afgestemde vering. De vijftrapsautomaat doet zo onopvallend zijn werk dat we de handmatige modus niet gebruikten. De Zweed lust mede door deze Geartronic wel een slok; doorgaans rond de 1 op 10. Dat levert met een brandstoftank van 62 liter een beperkte actieradius op.